ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ
ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2011 – ΕΝΩ ΣΩΖΕΤΑΙ Η ΧΩΡΑ ΠΤΩΧΕΥΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Κραυγή αγωνίας, απελπισίας και απόγνωσης μιας μάνας
ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ….
Γεμίζω θλίψη με το κατακερματισμένο και μαύρο αύριο (χωρίς μέλλον) που τα περιμένει.
Ξεχειλίζω από αυτό-ενοχοποίηση, ανήμπορη να βρω λύση …
Και ιδού η ιστορία μου (μακάρι να ήταν μόνο δικιά μου) :
Δύο είναι τα τέκνα μου, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Σπουδάζουν και τα δύο.
Η κόρη μου στο Μαθηματικό τμήμα του ΚΑΠΟΔΗΣΤΡΙΑΚΟ, και ο γιός μου Μηχανικός Ηλεκτρολόγος και Η/Υ στο ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ.
Πήγανε και τα 2 σε δημόσιο σχολείο. Τότε (μέχρι πριν 3 χρόνια) ήταν επιλογή βάση αρχών και όχι οικονομικής κατάστασης. Άλλη μια από τις αρχές μου ήταν ΧΩΡΙΣ ΦΡΟΝΤΙΣΤΉΡΙΟ (δεν είναι ανάγκη να γίνουν όλοι επιστήμονες), και έτσι έγινε – χωρίς φροντιστήριο έως την 3η λυκείου. ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΙ και τα δύο. Τελικά έβαλα νερό στο κρασί μου – κάνοντας εξαίρεση για την χρόνια προετοιμασίας για τις Πανελλήνιες (3η λυκείου) και τα έστειλα φροντιστήριο για ένα χρόνο. Και αυτό γιατί ο γιός μου (μεγαλύτερος) μου δήλωσε ρητά ότι χωρίς φροντιστήριο (ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΑΚΤΙΚΗΣ) δεν θα έδινε καθόλου εισαγωγικές γιατί θεωρούσε ότι θα ήταν μάταιο. Μπροστά στο μέλλον (τότε υπήρχε ακόμα) των παιδιών μας κάνουμε πίσω στις αρχές μας. Περάσανε και τα δύο με την πρώτη στην Αθήνα. Ο γιός μου δε πρώτος στα Νότια Προάστια (η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ δημοσίευσε σχετικό άρθρο το Σάββατο 23/6/2007).
ΑΛΛΑ ….
Κινδυνεύουν και τα 2 να μην ολοκληρώσουν τις σπουδές τους !!
Αναγκάζονται να κάνουν δουλείες του ποδαριού για την επιβίωση μας (καφετέριες κτλ.). Για τις ΑΠΟΓΡΑΦΕΣ που έκανε ο γιός μου (ΜΑΙΟΣ) δεν έχει ακόμα πληρωθεί.
Ο πατέρας τους είναι άνεργος. Αυτή τη στιγμή στο νοσοκομείο. Το έλκος στομάχου που απέκτησε δημιούργησε ακατάσχετη αιμορραγία. Χρειάστηκε να αφαιρεθεί τμήμα του στομάχου.
Το εργαστήριο κοσμημάτων και έργων τέχνης που είχα επί 22 χρόνια – και έδινε δουλεία σε 6 άτομα – έχει χρεοκοπήσει. Από το 2008 ακροβατούσε να βγάλει το έξοδά του – (τώρα πια τα έσοδα έχουν μηδενιστεί). Να κλείσει δεν μπορεί γιατί δεν έχω να πληρώσω το ΦΠΑ του κλεισίματος, ούτε να κηρύξω πτώχευση μπορώ γιατί δεν έχω τα χρήματα για τα παράβολα και τον δικηγόρο… και κάθε μήνα το χρέος μεγαλώνει (εισφορές ΟΑΕΕ, ΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ, ΝΟΙΚΙ ΚΤΛ).
Πείτε μου ποιος αγοράζει κόσμημα όταν τον απασχολεί η επιβίωση των παιδιών του. ΔΟΝΤΙΑ, ΒΕΡΕΣ, ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές στα καταστήματα ΑΓΟΡΑΣ ΧΡΥΣΟΥ ΚΑΙ ΑΣΗΜΙΟΥ (τα μόνα που ανοίγουν στην εποχή μας), μετατρέπονται σε ράβδους και καταλήγουν στα χρηματοκιβώτια κάποιον επίδοξων αγοραστών. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΛΗΣΤΕΙΕΣ ΧΡΥΣΟΧΟΊΩΝ δίνουν και παίρνουν , έχουν φοβίσει τους καταστηματάρχες που προτιμούν να μην έχουν πια πολύ εμπόρευμα. Ρευστό δεν υπάρχει, επιταγές δεν γίνονται αποδεκτές από τους προμηθευτές (με το δίκιο τους, ο φόβος να μείνει ακάλυπτη η επιταγή και ο ένας να πάρει τον άλλον μαζί του, είναι και υπαρκτός και μεγάλος). Με τιμές των πολύτιμων μετάλλων να έχουν φτάσει στα ύψη…
Η πλέον νομοταγής – ΦΠΑ, ΠΕΡΑΙΩΣΕΙΣ, ΦΟΡΟΣ, ΕΠΙΤΑΓΕΣ, ΤΟΚΟΙ – όλα πληρωθήκανε μέχρι τον ΙΟΥΝΙΟ του 2011. Και ο απολογισμός είναι :
- Έσοδα – 0
- Καταθέσεις – 0
- Περιουσιακά στοιχεία – 0
- Ακίνητη περιουσία – ένα αυτοκίνητο 13 ετών
- Κατοικία – νοίκι
- Εργαστήριο – νοίκι
- Χρέος – 50,000 Ε
- Χωρίς δικαίωμα ταμείου ανεργίας (ελεύθερος επαγγελματίας)
- Το μόνο που δεν χρωστάω είναι το ΧΑΡΑΤΣΙ (τι ευτυχία να μην έχεις δικό σου σπίτι)
Έχω ένα αυτοκίνητο – 13 ετών – που θα ακινητοποιηθεί σε ένα μήνα γιατί δεν θα έχω να πληρώσω τα τέλη κυκλοφορίας. Περιμένω όπου νάνε να κοπεί το ρεύμα. Πετρέλαιο δεν μπορώ να βάλω – έχω μια σόμπα αλογόνου και με τα παλτά μας καθόμαστε γύρω της (όσο έχουμε ακόμα ρεύμα). Με δανεικά παίρνουμε φαγητό – (για πόσο ακόμα).
Το πιο ΑΒΑΣΤΑΧΤΟ είναι ότι πριν 1,5 χρόνο πήρα στο όνομα του γιού μου ένα ‘’φοιτητικό’’ δάνειο ύψους 15.000 Ε (έτσι βαφτίσανε τα καταναλωτικά με 12% επιτόκιο και χωρίς περίοδο χάριτος = η αποπληρωμή άρχισε από την επομένη) υπολογίζοντας ότι θα μπορούσα να ανταπεξέλθω στην αποπληρωμή του. Δεν τα κατάφερα όμως – το υπόλοιπο είναι 13.000 Ε. και 3 ληξιπρόθεσμες δόσεις. ΘΑ ΕΔΙΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ να περάσει το δάνειο στο όνομά μου για να μείνει το όνομα του γιού μου καθαρό.
Κόρη μεταναστών (ανθρακωρύχοι στο Βέλγιο από το 1956) με πανεπιστημιακές σπουδές, άφησα τη θέση καθηγήτριας λυκείου στο Βέλγιο για να επιστρέψω στην πατρίδα το 1986. Δεν αντέχεται (και μόνο η σκέψη) να πρέπει κανείς από ΑΝΑΓΚΗ να μεταναστέψει 2 φορές σε μια ζωή. Εδώ είναι η πατρίδα μου – εδώ γέννησα τα παιδία μου – εδώ σπουδάζουν – και εδώ θέλω να πεθάνω.
Ψάχνω για δουλειά μαζί με το υπόλοιπο 18,6 % (επίσημα - και τουλάχιστον 35% στην πραγματικότητα), οτιδήποτε δουλεία.
Και πάλι ΑΛΛΑ…
Είμαι 58 ετών … πολύ μεγάλη για να βρω δουλεία – πολύ μικρή για σύνταξη
Ίσως η φυλακή να είναι λύση για μένα – ΦΑΊ – ΘΕΡΜΑΝΣΗ – ΧΩΡΙΣ ΕΞΟΔΑ. Ποια μητέρα νοιάζεται όμως για τον εαυτό της. ΚΑΜΙΑ !!!
Κάνω έκκληση στο ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΙΑΣ να δοθούν ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ στο παιδία μου για να μπορέσουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.
Μετά τιμής,
Μια Ελληνίδα μάνα που ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ και …
Υ.Γ. Θα σας παρακαλούσα να μην δημοσιοποιήσετε τα στοιχεία μου όπως και τα στοιχεία των παιδιών μου (προς προφύλαξη των παιδιών μου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδή πιστεύουμε στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση, διατηρούμε το δικαίωμά του να μην αναρτούνται σχόλια που είναι υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που περιέχουν προσωπικά δεδομένα των αρθρογράφων ή έχουν σκοπό την διαφήμιση και την προβολή προϊόντων.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε Ελληνικά και όχι greeklish ακόμα κι αν "φοβάστε" για την ορθογραφία σας.