PSI++(-)

Τώρα που έγινε η συμφωνία θέλω να διαμαρτυρηθώ για τον αθέμιτο ανταγωνισμό που δέχομαι από διάφορα ξένα σκοτεινά κέντρα που προσπαθούν να με υπονομεύσουν. Και εξηγούμαι.

Σε αυτό τον κόσμο σημασία έχει να διαθέτεις ένα δικό σου μαγαζάκι. Να σε βλέπουν οι άλλοι και να λένε, αυτός είναι ο καραγκιόζης που πετάει διάφορα μεγάλα νούμερα και λέει συνεχώς διάφορα απίθανα πράγματα κόντρα σε όλους τους σεβαστούς αναλυτές και τους επιστήμονες. Και να μιλάει συνεχώς για την αποτυχία τη στιγμή του θριάμβου.

Κι εκεί που δουλεύω σκληρά 3 χρόνια για αυτή την αναγνώριση πετάγονται κάτι τυχάρπαστοι καινούργιοι τύποι και με το που πέφτουν οι υπογραφές του PSI++(-), αρχίζουν να λένε πως το ελληνικό πρόγραμμα δεν θα πετύχει. Ε, συγνώμη δηλαδή, πού είναι η δική μου χαρά μετά? Πώς να ανταγωνιστώ το ρόιτερς και το μπλούμπεργκ και το ίδιο το δντ?

Γι’ αυτόν το λόγο, και ως ένδειξη διαμαρτυρίας, θα είμαι σύντομος. Θα σας πετάξω τα νούμερα στα μούτρα, θα σας πω ποιες είναι οι επόμενες παγίδες στα πεταχτά (τίποτα πολύ διαφορετικό από το PSI++) και όξω από την πόρτα.

120% +(-)+

Ήδη έχουν διαρρεύσει διάφορα “εμπιστευτικά” έγγραφα που λένε πως το ελληνικό χρέος θα αυξηθεί μετά την ελάφρυνση αντί να μειωθεί. Εντάξει, αυτό το είπα πρώτος οπότε δεν πειράζει, τους συγχωρώ.

Άλλωστε και ως μαρκετινίστικο κόλπο, το να λες πως το ελληνικό χρέος θα είναι 120% του ΑΕΠ το 2354 μ.Χ., ζωή σε λόγου μας, δεν είναι ακριβώς μια δυνατή θέση.

Το ελληνικό χρέος έκλεισε σύμφωνα με το ΥΠΟΙΚ το 2011 σε μόλις 367δις ευρώ. Στον αστερίσκο θα δείτε που λέει ότι αυτά είναι προσωρινά στοιχεία. Αυτό σημαίνει διάφορα δις που έχουμε δώσει στους φίλους μας και “ξεχνάμε” να τα προσθέσουμε αφήνοντάς τα για αργότερες αναθεωρήσεις. Κληρώνω λοιπόν πως το ελληνικό χρέος έκλεισε γύρω στα 375δις, μόλις 5δις λιγότερα από το νούμερο που έβγαλα από την κοιλιά μου το καλοκαίρι, κοιτάζοντας τα φύλλα να τρεμοπαίζουν, ώστε να φαίνομαι και πιο έγκυρος αναλυτής.

Από αυτά τα 375, στο PSI++(-) μπαίνουν τα 200 και κουρεύονται κατά 53% τελικά. Με λίγα λόγια αν όλοι οι ομολογιούχοι συμμετάσχουν στο πρόγραμμα (αρκετά αμφίβολο), το ελληνικό κράτος θα έχει κέρδος 106δις ευρώ.

Άρα πράξη 1η: 375δις-106δις = 269 δις χρέος.

Πάμε τώρα να δούμε τι πληρώνουμε.

Οι ελληνικές τράπεζες θα πάρουν 23+7δις για την τιμή να συμμετάσχουν, σε δωρεάν ζεστό χρήμα που το δίνουν τα κορόιδα. Κάτι κακοί τύποι μιλάνε για 50δις, αλλά ας μην είμαστε τόσο απαισιόδοξοι (για καμιά-δυο βδομάδες).

Άρα πράξη 2η: 269δις + 30δις = 299δις χρέος.

Το ελληνικό κράτος θα πληρώσει επίσης τους τόκους των ομολόγων που έχουν μαζευτεί μέχρι στιγμής από το τελευταίο κουπόνι. Είναι αυτό που έλεγα το δεκέμβρη, πως όσο περνάει ο καιρός, οι ομολογιούχοι κερδίζουν παραπάνω χρήμα. Πόσο είναι αυτό? Γύρω στα 6δις λένε τώρα.

Άρα πράξη 3η: 299δις + 6δις = 305δις ευρώ χρέος.

Την ιστορία με την επαναγορά των ομολόγων από την εκτ που λέγαμε στο προηγούμενο κείμενο τελικά αποφάσισαν να την πετάξουν στα σκουπίδια μέχρι στιγμής. Για την ακρίβεια το σ/κ που πέρασε η εκτ αντάλλαξε τα ελληνικά ομόλογα με καινούργια ίδιας αξίας και διάρκειας, άρα το κέρδος για την ελλάδα είναι μηδενικό. Υπάρχει μια αδιόρατη υπόσχεση πως τα κέρδη που θα γράψει η εκτ καθώς λήγουν (και πληρώνονται στο 100%) αυτά τα ομόλογα θα τα δώσει πίσω στις κεντρικές τράπεζες της ευρώπης κι αυτές με τη σειρά τους στην ελλάδα. Μέχρι στιγμής αυτή είναι μια αδιόρατη υποψία και το ντόμινο τόσο μακρύ που είναι αστείο να το υπολογίζουμε.

Άρα πράξη 4η: 0 από 0 = 0 και το χρέος παραμένει 305δις.

Ο βενιζέλος έχει μιλήσει για 15δις που θα πάρουμε ως μπόνους. Το μπόνους είναι φυσικά χρέος και άρα θα πρέπει να τα προσθέσουμε στο ταμειακό έλλειμμα του 2012. Αλλά αν περιμένετε το ελληνικό κράτος να τη βγάλει με μόλις 15δις έλλειμμα το 2012 τη στιγμή που τα έσοδα καταρρέουν και η ύφεση βαθαίνει, θα είναι σαν να πιστεύατε πως τα νούμερα του πρώτου μνημονίου ήταν αληθινά. Εγώ λοιπόν θα βάλω στο νούμερο λίγο σάλτσα και θα υποθέσω πως το ελληνικό κράτος θα τα πάει το ίδιο άσχημα όπως και τις υπόλοιπες χρονιές. Άρα γύρω στα 25δις έλλειμμα είναι μάλλον ένα αισιόδοξο σενάριο. Ας το κρατήσουμε, και γινόμαστε απαισιόδοξοι τον επόμενο μήνα.

Άρα πράξη 5η: 305δις + 25δις = 330δις χρέος στον καλύτερο και πιο αισιόδοξο των κόσμων. Με το ΑΕΠ να πέφτει ένα 6%-7% τουλάχιστον (καθώς οι περικοπές θα μειώσουν ακόμα περισσότερο την παραγωγή και την κατανάλωση), μπορούμε να στρογγυλέψουμε το ελληνικό ΑΕΠ στα 200δις για το 2012. 330δις χρέος στα 200δις ΑΕΠ είναι, κάτσε να σκεφτώ… χμμμ, μόλις 165% του ΑΕΠ πριν ακόμα ξεκινήσουμε τη μεγάλη προσπάθεια για την ανοικοδόμηση της χώρας. Και θυμηθείτε, αυτό το νούμερο θα ανέβει ακόμα παραπάνω το 2013 .

(—+—)

Καταλαβαίνω πως η θέση των υπερασπιστών των μνημονίων δεν είναι πολύ εύκολη. Πώς σκατά θα πείσεις ότι 330δις χρέος είναι σωτηρία, ειδικά τη στιγμή που έχεις πει παρόμοιες βλακείες μισή ντουζίνα φορές τα προηγούμενα 2 χρόνια? Γιαυτό και η επικοινωνιακή στροφή λέει πως τουλάχιστον η ελλάδα θα έχει μια ελάφρυνση στους τόκους που πληρώνει. Μια βιταμίνη για τον προϋπολογισμό σε αυτή τη δύσκολη καμπή που περνάει η χώρα. Ας δούμε λοιπόν και τους ετήσιους τόκους.

Η “μεγάλη” αλλαγή του PSI++(-) είναι πως δίνει χαμηλότερο επιτόκιο για τα πρώτα 3 χρόνια στα καινούργια ομόλογα. Δεν είναι άσχημο, αλλά δεν αφήνει και μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας. Χοντρικά λοιπόν το ελληνικό χρέος είναι δεμένο στα εξής επιτόκια:

i. περίπου 80δις από το πρώτο μνημόνιο με επιτόκιο γύρω στο 4% (και κάτι ψιλά αλλά δεν είμαστε ψιλικατζήδες)

ii. 15δις σε γραμμάτια με επιτόκιο 4,6%-4,8%

iii. 50δις στην ΕΚΤ με επιτόκιο γύρω στο 4,5% επίσης

iv. καμιά 70δις που θα πάρουμε από την ΕΕ για τις τράπεζες και το δωράκι προς τους ομολογιούχους ας πούμε 3% γιατί δεν έχει ακόμα καθοριστεί (ή δεν το έχω πάρει χαμπάρι)

v. γύρω στα 65δις που θα είναι τα νέα ομόλογα μετα PSI++(-) και θα έχουν προνομιακό επιτόκιο 2% για τα πρώτα 3 χρόνια

vi. αυτά βγάζουν 280, μέχρι τα 330 είναι άλλα 50, που θα τα βάλουμε με ένα λογικό επιτόκιο 3,5%.

Οπότε οι τόκοι που θα πληρώσουμε για τα πρώτα 3 χρόνια θα είναι μόλις 11δις ευρώ το χρόνο! Εκπληκτική προσφορά σας λέω, μην την χάσετε. Ξέρετε πόσα πληρώσαμε για τόκους το 2009? 12,3δις ή 5,1% του ΑΕΠ του 2009. Ξέρετε πόσο θα είναι αυτά τα 11δις για το ΑΕΠ του 2012? 5,5% του ΑΕΠ. Οπότε οι φωστήρες θέλουν να μας πουν ότι πληρωμές τόκων κατά 5,5% του ΑΕΠ είναι βιώσιμο νούμερο για το 2012, αλλά δεν ήταν βιώσιμο για το 2009?

)—( [+] <-+->

Και τα μοτίβα παραμένουν σταθερά. Αυτό το PSI++(-) θα είναι τόσο αποτυχημένο όσο περιγράψαμε μόνο αν συμμετέχουν όλοι οι ομολογιούχοι. Είναι πολύ πιθανό να είναι ακόμα πιο αποτυχημένο διότι δεν θα το δεχθούν όλοι. Αρκετά από τα κοράκια είναι πιθανό να το πάνε δικαστικά, ειδικά τώρα που η εκτ πήρε προνομιακή μεταχείριση. Το θέμα είναι πως το δωράκι που δίνει η τρόικα στους ομολογιούχους είναι αρκετά μικρό σε σχέση με την τιμή που έχουν αγοράσει αυτοί τα ομόλογα. 15σεντς ανά ευρώ + 2 ή 3σεντς από τους τόκους που έχουν μαζευτεί + 2 σεντς από το κουπόνι του πρώτου έτους (γιατί κανείς δεν πιστεύει πως αυτά τα ομόλογα θα συνεχίσουν να πληρώνονται και μετά από 2 χρόνια) = 19 ή 20 σεντς σε κάθε ευρώ ονομαστικής αξίας. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν αγοράσει μάλλον πιο πάνω από τα 20 σεντς οπότε το κίνητρο να πάνε δικαστικά μεγαλώνει.

Οι τράπεζες φυσικά δεν θα χρειαστούν μόνο 30δις ευρώ που θα τους δώσουμε, οπότε αυτά μπορείτε να τα θεωρήσετε ως προκαταβολή όπως και το ρευστό των 11δις των πρώτων 28δις που έδωσε ο αλογοσκούφης στα τέλη 2008. Διότι οι εγγυήσεις που έδινε μέχρι τώρα το ελληνικό κράτος δεν φτάνουν και είπανε να βάλουν κανονικά το χέρι στο μέλι. Άλλωστε έχουμε και μερικά μπόνους να πληρώσουμε και είναι κρίμα να τους απογοητεύσουμε.

Η εκτ ετοιμάζεται να συνεχίσει το “τύπωμα” σε μερικές μέρες προσφέροντας “έκτακτη” τριετή ρευστότητα σε όποιον διαθέτει μια τραπεζική σφραγίδα και οι εκτιμήσεις της αγοράς κάνουν λόγο για 1τρις ευρώ. Για την ακρίβεια, αξιωματούχοι της εκτ ελπίζουν πως θα είναι λιγότερο από 1τρις, κάτι που σημαίνει πως το 1 τρις το έχουν λίγο πολύ εξασφαλισμένο. Κι άλλωστε αφού δίνουν τσάμπα χρήμα και οι μισές τράπεζες της ευρωζώνης δεν έχουν πρόσβαση στις αγορές, γιατί να τρέχουν και να ιδρώνουν τη στιγμή που η εκτ τους δίνει απλόχερα?

#!!+)–””{]>!@$€€^^*(*#)

Τα υπόλοιπα φυσικά είναι ίδια όπως τα αφήσαμε την προηγούμενη βδομάδα.

Η ευρώπη κατανοεί πως ακολουθεί τον δρόμο της ελλάδας, ο μόντι δεν θεωρεί την στάση πληρωμών ασύμβατη με το ευρώ ως νόμισμα, ο σαρκοζί έχει εξαφανιστεί πρακτικά και θα εξαφανιστεί και τυπικά σε ένα μήνα, οι γερμανοί τρέχουν σαν τα ζαλισμένα κοτόπουλα αλλάζοντας 8 απόψεις για το ελληνικό πρόβλημα μέσα σε ένα μήνα και ο σκληρός άξονας των χωρών με 3Α αποτελείται από την ολλανδία, τη γερμανία τη φινλανδία και κάτι αστείους τύπους στην σλοβακία. Όχι ακριβώς ένα μπλοκ χωρών με στρατηγικό βάθος.

Αν κάτι μπορούμε να δούμε σε όλο αυτό, είναι πως η σιγουριά των νεοφιλελεύθερων για την πορεία της οικονομίας έχει εξαφανιστεί, ανεξάρτητα με το εάν προτείνουν και ψηφίζουν διάφορα άσχετα (επιζήμια) μέτρα. Οι γερμανοί χριστιανοδημοκράτες στην ουσία έχουν παρατήσει τα όπλα. Έχουν αφήσει την εκτ να τυπώνει αβέρτα κουβέρτα προκειμένου να κρατήσουν το σύστημα όρθιο μέχρι τις εκλογές. Τα μόνα στρατηγικά πλάνα που ακούγονται είναι κάτι αστειότητες αντίστοιχες με τις κραυγές των ελλήνων συναδέλφων τους που αφού δεν τους βγήκε καμία από τις συνταγές τους, καλούν να κλείσει επιτέλους μια δέκο (και μετά θα σωθούμε). Ή επιχαίρουν που ο αγαπημένος τους πρωθυπουργός, “σε μια κρίσιμη στιγμή για τη χώρα”, το πρώτο και μοναδικό οικονομικό μέτρο που πήρε ήταν να απαλλάξει τις καγιέν από τον φόρο πολυτελείας.

Κάπως έτσι πρέπει να δούμε και το PSI++(-). Σαν ένα αδιάφορο πρόγραμμα που έχει στόχο να κρατήσει τα προσχήματα για μερικούς μήνες ακόμα με όρους τόσο αστεία καταχρηστικούς, που δεν θα έστεκαν ούτε στο αποικιακό δικαστήριο των βερμούδων. Ως αντάλλαγμα γι’ αυτό, ο πρωθυπουργός παπαδήμος πήρε το οκ να δώσει ζεστό χρήμα στις τράπεζες, το οποίο θα φορτωθεί στο ελληνικό χρέος. Στην ουσία πρόκειται για το μόνο βασικό σημείο που άλλαξε μεταξύ του PSI που συμφώνησε ο ΓρΑΠ (τι να κάνει αυτό το παιδί?) και αυτό που συμφώνησε ο παπαδήμος με το βενιζέλο.

Πριν μερικές εβδομάδες, το διεθνές δικαστήριο της χάγης αρνήθηκε να αποζημιώσει τα θύματα του διστόμου, θεωρώντας πως παραβιάζεται η αρχή της κυριαρχίας. Νομίζω πως ακριβώς αυτή την αρχή θα πρέπει να επικαλεστούμε για να τελειώνουμε με όλα αυτά τα αστεία σχέδια που αποφασίζονται και ψηφίζονται από τη βουλή. Όχι με τσαμπουκάδες και κραυγές, αλλά -όσο κι αν ακουστεί αστείο- με βάση την ηθική του χρυσού κανόνα. Μην μας επιβάλετε αυτά που δεν θέλετε να επιβάλετε στους εαυτούς σας. Αν προσέξετε, ο λόγος από τη μεριά των δεξιών είναι ένας λόγος κενής ηθικολογίας. Τα χρέη πρέπει να τιμώνται, τα χρέη είναι ιερά, η αξιοπιστία της χώρας κρίνεται (αλλά οι τράπεζες μπορούν να παίρνουν όσα θέλουν). Οπότε ο λόγος της ηθικής δεν είναι κακό να χρησιμοποιηθεί και από εμάς.

^&*$*@#(@*!$%(#*@)!

Η κατάσταση στην ελλάδα χειροτερεύει. Όλο και περισσότερες από τις κοινωνικές ομάδες που μέχρι πρότινος έκαναν αβαβά διότι κρατούσαν τις παλιές τους συμμαχίες έχουν αρχίσει να τσινάνε. Οι πανεπιστημιακοί και οι φαρμακοποιοί είναι δύο κλασικές ομάδες της μεσαίας τάξης που έχουν αρχίσει να διαχωρίζουν σταθερά εαυτούς από το πολιτικό σύστημα. Οι τραπεζικοί επίσης καθώς βλέπουν πως από το μέλι που τσιμπάνε οι τράπεζες είναι διατεθειμένες να μοιράσουν όλο και λιγότερο στους υπαλλήλους τους. Πραγματικά προσπαθώ να σκεφτώ σε ποιους πραγματικά νομίζουν ότι θα στηριχθούν οι διαμαντοπουλο-λοβέρδοι αυτού του κόσμου.

Εκτός αν πιστεύουν πως θα καταργήσουν τις εκλογές, πράγμα που δεν μου φαίνεται τόσο παράλογη σκέψη από μέρους τους. Το βιογραφικό της κ.διαμαντοπούλου τα λέει όλα. Ξεκινώντας την πολιτική της καριέρα το 1981, πέρασε περισσότερο χρόνο ως διορισμένη γραφειοκράτης παρά ως εκλεγμένη βουλευτής. Άρα δεν είναι παράλογο να ισχυρίζεται πως οι εκλογές είναι καταστροφή για τη χώρα.

Και ακριβώς αυτή η καταστροφή είναι ο δρόμος που πρέπει να επιδιωχθεί από τον κόσμο με κάθε μέσο, όπως προτάσσει το τελευταίο άρθρο του συντάγματος. Οι εκλογές είναι ο ανώτερος νομιμοποιητικός παράγοντας της λαϊκής κυριαρχίας, ανεξάρτητα με το εάν μας αρέσει το αποτέλεσμά τους ή όχι. Προσωπικά δεν πιστεύω στους λαούς που τους ξεγελάνε. Ένας λαός που δέχεται να ξεγελαστεί και να ψηφίσει τον ΓρΑΠ το 2009 δεν το κάνει από απλή ηλιθιότητα, όπως δεν το έκανε όταν ψήφιζε καραμανλή το 2007 και ξαναμανά ΓρΑΠ το νοέμβρη του 2010.

Το ότι οι εκλογές είναι παντελώς αδιάφορες είναι μάλλον το παράπονο ομάδων με περιθωριακή απήχηση, όταν νιώθουν την απογοήτευση πως οι προφητείες τους δεν εκπληρώνονται.

Από την άλλη μεριά το παραμυθάκι πως η σημερινή βουλή είναι κι αυτή εκλεγμένη από τον λαό, δεν στέκει στην παραμικρή κριτική. Ο λαός μπορεί να αλλάζει άποψη και γνώμη ακόμα και κάθε μήνα αν γουστάρει ή αν νιώθει πως αυτοί που ψήφισε πριν 2 χρόνια τον ξεγέλασαν. Άρα το να λες πως αυτή η βουλή έχει νομιμοποίηση επειδή απλά αρνείσαι να την επιβεβαιώσεις (με εκλογές), είναι μια πολιτική τρύπα που δεν στέκει μεταξύ έλλογων ανθρώπων, όσες νομικάτζες και να επικαλεστείς.

Το δημοκρατικό μας σύστημα είναι γεμάτο τρύπες και προβλήματα για τα οποία οι περισσότεροι έκαναν τα στραβά μάτια όσο υπήρχε μια γενική συναίνεση. Τώρα που δεν υπάρχει τα προβλήματα και οι τρύπες βγάζουν μάτι. Όμως καμία τρύπα και κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να μην ξεπεραστεί από 1-2εκ ανθρώπους που κατεβαίνουν στο δρόμο και διεκδικούν το δικαίωμά τους σταθερά και αποφασιστικά. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα πέρσι τον ιούνη. Δεν ήταν μόνο το μέγεθος των αριθμών του κόσμου, ήταν η σταθερότητά τους να εμφανίζονται κάθε μέρα ή κάθε κυριακή σε πείσμα των οργανωμένων συνδικάτων που έχουν ανάγει την πολιτική διαμαρτυρία σε τελετουργία πιο κενή νοήματος και από αυτή και από το ευχαριστώ που λένε στους οικιακούς βοηθούς τους.

Εικάζω πως όσο ο καιρός γίνεται ανοιξιάτικος το ξοφλημένο πολιτικό σύστημα θα νιώθει πιο έντονα την αδυναμία του να επιβληθεί και οι κραυγές των νοικοκυραίων του δεκέμβρη 2008, που μάζεψαν άρον-άρον την εξέγερση των 16χρονων, δεν θα είναι πια τόσο δυνατές. Ήδη ο οδυρμός για το αδικοχαμένο κόστα βόδια έχει ξεχαστεί.

Πηγή