Απο την Θεωρία στην Πράξη 2

Πολλές φορές βρίσκουμε τον εαυτό μας στην περίπτωση όπου έχουμε μιά λίστα από πράγματα που θέλουμε ή πρέπει να κάνουμε, αλλά δεν ξέρουμε από που να αρχίσουμε. Πολλές φορές μάλιστα, αυτή η ανασφάλεια, προκαλεί μιά ψυχολογική "ακαμψία" η οποία μας αφοπλίζει και δεν μπορούμε να δράσουμε σε κανένα από τα θέματα που μας απασχολούν και χρειάζονται ολοκλήρωση. Η κατάσταση αυτή μπορεί να συμβεί σε προσωπικό επίπεδο, αλλά είναι πάρα πολύ συχνή όταν θέλουμε να ασχοληθούμε σε κοινωνικό επίπεδο ή σε μιά ομάδα με κοινούς στόχους, όπως είναι το Ε.ΠΑ.Μ. Παρακάτω, παραθέτω μία προσέγγιση, η οποία μπορεί να βοηθήσει στην ουσιαστική αποδέσμευση, τέτοιων καταστάσεων και στην δραματική αύξηση της προσωπικής μας παραγωγικότητάς μας. Επίσης, η συγκεκριμένη μέθοδος, εκτός από το να αυξάνει την παραγωγικότητά μας, μας βοηθά να ολοκληρώνουμε τα πράγματα που θα έχουν το πιο σημαντικό/χρήσιμο αποτέλεσμα πρώτα.

  Στο προηγούμενο άρθρο "Από την Θεωρία στην Πράξη 1 αναφερθήκαμε στις επτά συνήθειες που αποφέρουν επιτυχία όπως αναφέρθηκαν στο βιβλίο του *Steven Covey  "Οι Επτά Συνήθειες των Εξαιρετικά Αποτελεσματικών Ανθρώπων". Σήμερα θα συνεχίσουμε στην ίδια "φλέβα" με το να προσπαθήσουμε να προσαρμόσουμε μια άλλη ιδέα του Covey που αναφέρεται εκτενώς στο βιβλίο του "First Things First" (Πρώτα τα βασικά).

Η ουσία της ιδέας του είναι ότι μπορεί να διαχωρίσει κανείς τις ασχολίες ή/και στόχους του σε 4 συγκεκριμένες ομάδες, και όταν γίνει αυτό, είναι δυνατή η ανάπτυξη ενός πολύ πιο αποτελεσματικού τρόπου ζωής. συγκεκριμένα, ο Covey, διαχωρίζει τις ασχολίες ή στόχους μας στις εξής κατηγορίες:

1. Σημαντικά και επείγοντα
2. Σημαντικά αλλά Όχι επείγοντα
3. Ασήμαντα και επείγοντα
4. Ασήμαντα και Όχι επείγοντα

Κάνοντας λοιπόν αυτόν το διαχωρισμό, μπορεί κανείς πλέον να διαχωρίσει τους στόχους ή ασχολίες του με βάση τις παραπάνω κατηγορίες. Ο Covey χρησιμοποιεί ένα "γράφημα" για να παρουσιάσει τις παραπάνω κατηγορίες με τρόπο ακόμα πιο κατανοητό, όπως βλέπουμε παρακάτω:

Βλέπουμε λοιπόν, ότι ξεκάθαρα, όλοι οι στόχοι που θέτουμε, ή ασχολίες με τις οποίες εργαζόμαστε, μπορούν να κατηγοριοποιηθούν στα 4 τετράγωνα του παραπάνω πίνακα με βάση την σημαντικότητά τους και το πόσο γρήγορα πρέπει να επιλυθούν ή να ολοκληρωθούν.

Ο τρόπος που χρησιμοποιείται το παραπάνω σύστημα, είναι σχετικά απλός και υλοποιείται σε 2 στάδια:

Στάδιο 1: Προγραμματισμός/ Κατανομή Στόχων/Υποχρεώσεων/Ασχολιών

Κάνουμε 4 λίστες με βάση τις 4 κατηγορίες που αναφέρονται παραπάνω, και γράφουμε αυτά που θέλουμε να ολοκληρώσουμε ή/και έχουμε να κάνουμε, στην κατάλληλη λίστα.
Π.χ., Την καθημερινή εργασία/επάγγελμα την βάζουμε στην κατηγορία 1, την ξεκούραση στην κατηγορία 3 και την παρακολούθηση του Eurovision 2012 μας στην κατηγορία 4 κ.ο.κ.

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η κατανομή των στόχων μας θα είναι υποκειμενική και ότι σύμφωνα με την μέθοδο που παρουσιάζεται εδώ, αρκεί κανείς να κάνει μιά ειλικρινή ανακατανομή των στόχων του.
Το αποτέλεσμα θα είναι ότι αυτά που κατά την τελευταία ανακατανομή στόχων έχουν τεθεί ως επείγοντα ή/και σημαντικά, θα αρχίζουν να ολοκληρώνονται, σιγά σιγά.

Επίσης, οι λίστες δεν είναι απόλυτα απαραβίαστοι κανόνες. Αρκεί όταν κατανέμουμε τους στόχους μας πάλι, να είμαστε ειλικρινείς. Π.χ. δεν δικαιολογείται να μπαίνει το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στην κατηγορία 1, εκτός και αν είμαστε ποδοσφαιριστές και είναι η δουλειά μας!!! Στην περίπτωση αυτή, αν π.χ. "πεθαίνουμε για μπάλα" θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε προσωρινά το ποδόσφαιρο από την κατηγορία 4 στην κατηγορία 3, ή αν μας "καίει τόσο πολύ πια", στην κατηγορία 2. Νομίζω ότι η κοινή λογική και η συνείδησή μας μπορεί να μας καθοδηγήσει εδώ.

Στάδιο 2: Συνεχής εφαρμογή 

Ο τρόπος που εργαζόμαστε μπορεί να μεταφραστεί σε 4 προτάσεις/κανόνες που εφαρμόζουμε καθημερινά:

1. Εάν αναρωτιέσαι τι να κάνεις, ανέτρεξε στην λίστα των επειγόντων και σημαντικών, και κάνε κάτι από εκεί. 
2. Ποτέ μην κάνεις κάτι από την λίστα των μη-επειγόντων και σημαντικών, αν δεν έχεις πρώτα κάνει κάτι στην λίστα των επειγόντων και σημαντικών.
3. Ποτέ μην κάνεις κάτι από την λίστα των μη-σημαντικών και επειγόντων, αν δεν έχεις κάνει το 1) και το 2)   και τέλος, 
4. Ποτέ μην σπαταλάς τον χρόνο σου με ασχολίες από την λίστα των μη-επειγόντων και ασήμαντων πραγμάτων, εκτός και αν είσαι από τους λίγους που έχουν ξεκαθαρίσει τα 1), 2) και 3)!!!

  
Αλλά πως μεταφέρονται αυτά , ως προς τους στόχους του Ε.Πα.Μ. και την προσωπική μας εργασία γι αυτούς;

Η απάντηση είναι ότι οι στόχοι μας, πρέπει να διαχωριστούν πρώτα στις 4 κατηγορίες που αναφέρονται παραπάνω.

Για παράδειγμα, όλοι μας θα δέχονταν ότι το να βλέπει κανείς τηλεόραση (στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων) είναι μη-επείγον και ασήμαντο. 

Ας θυμηθούμε ότι πολλοί συμπολίτες μας έχουν παντελή άγνοια για το τί έγινε μέχρι τώρα στην Ελλάδα. Δεν έχουμε όλοι πρόσβαση στο Διαδίκτυο...

Άλλοι, πάλι μπορεί να πεινούν, στην κυριολεξία.

Άλλοι, πεθαίνουν από το άγχος πληρωμών των λογαριασμών...

Και άλλα πολλά προβλήματα.

Οπότε την αποφεύγουμε την τηλεόραση, και αντί για να κάνουμε αυτό, μιλάμε σε κάποιον ή κάνουμε εξόρμηση στην γειτονιά για αλληλεγγύη ή ενημέρωση. Αν η ώρα δεν το επιτρέπει, θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε τα επόμενα βήματά μας ή να πάρουμε τηλέφωνο κάποιον γνωστό μας και να τον ενημερώσουμε για την πραγματική κατάσταση, την Δραχμή ή απλά να τους εξηγήσουμε γιατί ακριβώς δεν πρέπει να ψηφίσουν μνημονιακά...

Αν πάλι έχουμε χρόνο "για σκότωμα" η απλά χρειαζόμαστε ξεκούραση, υπάρχουν και πάλι ασχολίες από τη κατηγορία 2 ή 3, για να ασχοληθούμε. Π.χ. μπορούμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο, ή να βρούμε άλλους τρόπους να καλυτερεύσουμε τον εαυτό μας.
Όπως επισημάνθηκε η συνείδηση μας μπορεί να μας βοηθήσει σε αυτό. Δεν έχουν νόημα τα πολλά λόγια, όλοι μας, στην ιδιαίτερή μας περίπτωση, ξέρουμε πολύ καλά ποιά είναι τα σημαντικά θέματα στα οποία μπορούμε να προσφέρουμε... Και ποιά τα ασήμαντα. Νομίζω ότι αν δοκιμάσετε την παραπάνω μέθοδο, θα δείτε θετικό αποτέλεσμα.

Ακόμα και στην περίπτωση που δεν συμφωνείτε με το παραπάνω,  να θυμόμαστε πάντα το εξής:

Κάτι "μαγικό" γίνεται  όταν προγραμματίζουμε τα σχέδιά μας με χαρτί και στυλό... Έστω και να είναι μιά λίστα στόχων με επεξήγηση για το πως θα τους πετύχουμε.

 

Όταν τα έχουμε απλά στο μυαλό μας, είναι απλά "επιθυμίες".
Όταν τα γράφουμε στο χαρτί, με στόχους και τρόπους που θα τους υλοποιήσουμε, μετατρέπονται σε "πρόγραμμα" ή αν θέλετε την έναρξη του έργου.

Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν την απόλυτη λύση αλλά είναι μιά καλή αρχή για μιά αποτελεσματικότερη αγωνιστικότητα στο Ε.Πα.Μ. αλλά και στην υπόλοιπη ζωή μας γενικότερα.

Εσείς τι θα προτιμούσατε: 

...απλά κάποιες καλές "επιθυμίες" για την χώρα, 

ή 

...το δικό σας, προσωπικό σας, πρόγραμμα αποκατάστασης της Δημοκρατίας και Ελευθερίας για την Πατρίδα;