Τα 5 Προτάγματα του Ε.ΠΑ.Μ. σε απλά λόγια, επεξηγημένο από την οπτική γωνία της καθημερινής ζωής, όπως θα το έλεγε κανείς σε έναν απλό συμπολίτη μας

(Προτείνεται, αν δεν έχετε ήδη, να διαβάσετε πρώτα την ιδρυτική διακήρυξη του Ε.ΠΑ.Μ. αν δεν το έχετε κάνει.)

Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Πρώτα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι έχουμε φαγητό στο τραπέζι μας και μετά όταν μπορέσουμε, κοιτάμε αν μπορούμε να πάρουμε και το γλυκό.   Ο προϋπολογισμός μια νοικοκυράς θα μας το διδάξει αυτό ταχέως, ιδίως τις μέρες μας.

Είναι λογικό κανείς να ασχολείται με τις λεπτομέρειες των ιδεολογιών, όταν τα καρφωμένα μαχαίρια στον ίδιο μας τον εαυτό έχουν φτάσει πλέον στο κόκαλο; Είναι λογικό κανείς να βλέπει το σπίτι του να καίγεται, και να μην κάνει κάτι γι' αυτό; Είναι πλέον "κλισέ", αλλά είναι τόσο μα τόσο απλό. Πρώτα σβήνουμε την φωτιά που μας καίει το σπίτι επειγόντως και μέχρι να σβήσει, όλα τα άλλα θέματα είναι πολυτέλειες.

Στην ιδρυτική διακήρυξη του Ε.ΠΑ.Μ. αναφέρονται και τα 5 αιτήματα "κλειδιά" για την ανατροπή της κατοχής που όλοι οι Έλληνες ζούμε σήμερα. Οι 5 στόχοι αυτοί είναι αντίστοιχοι με το "φαγητό στο τραπέζι" ή αν θέλετε την βασική ασφάλεια της Πατρίδας η οποία σήμερα είναι μέσα στις φλόγες της οικονομικης καταστροφής.


Εφ όσον τα εξασφαλίσουμε αυτά, τότε θα έχουμε την ευκαιρία να διαχειριστούμε και την πολυτέλεια να απολαύσουμε και τα υπόλοιπα.  Τώρα όμως, είναι ώρα για την επαναφορά των βασικοτάτων χαρακτιριστικών ενός υγιούς κράτους.  Χωρίς αυτά, η οποιαδήποτε διαχείριση θα είναι αναποτελεσματική στην καλύτερη περίπτωση και ανέφικτη στην χειρότερη. Και αυτό γιατί απλά αν δεν "τακτοποιήσουμε" τα βασικά, η όποια βάση που θα έχουμε αν δεν το κάνουμε θα είναι σάπια. 

Την ίδια στιγμή λοιπόν που οι Έλληνες καίγονται με χίλους τρόπους και φτάνουν μέχρι και την αυτοκτονία , διαβάζουμε, βλέπουμε και ακούμε διάφορα περί της ΕΕ, του Ευρώ, Δραχμής και τις γνωστές απόπειρες τρομοκρατίας για το τι θα γίνει αν "πάμε στην Δραχμή" ή "μας πετάξουν από την Ευρωζώνη"... Ακούμε αναφορές στο περιβόητο Χρέος, τους τόκους, στο Σύνταγμα της Ελλάδος, την Τράπεζα της Ελλάδος και βεβαίως βεβαίως την Δημοκρατία...


Τι λέει όμως το Ε.ΠΑ.Μ. και τι θα έλεγε κανείς στον συνάνθρωπό του που υποψιάζεται ότι του λένε ψέματα ή ανησυχεί για τα γνωστά διλήμματα; Τι να πούμε στους γείτονες, φίλους και γνωστούς, για την κατάστασή μας ως κράτος; Και τι να τους πούμε όταν τους "χάνει" κανείς από το πρώτο λεπτό με τις αναφορές στα εκατοντάδες δισεκατομμύρια και οικονομικούς όρους, όταν αυτοί δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τα 93.90  ευρώ στην ΔΕΗ;

Μα είναι απλό. Πρέπει να λυθούν αμέσως τα βασικά μας προβλήματα πρώτα. Δεν είναι ώρα για πολυτέλειες ιδεολογίας ή οποιαδήποτε άλλης μορφής. Το να προσπαθείς να χτίσεις πάνω στο σάπιο, δεν αποτελει λύση. Και τα βασικά μας προβλήματα είναι μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού:

• Δεν είναι δυνατόν, να δίνουμε στους τοκογλύφους τόκους πάνω σε τόκους για παράνομα δάνεια.
• Δεν είναι δυνατόν, σαν κυρίαρχο κράτος, να δεχόμαστε μνημόνα, νόμους, συμβάσεις κλπ. χωρίς να συμφωνεί ο λαός από άλλα κράτη και οργανισμους. Όχι αν έχουμε και την πιό στοιχειώδη αξιοπρέπεια. 
• Δεν είναι δυνατόν, 'οταν η ΕΕ μας αναγκάζει να κάνουμε τα δύο παραπάνω και να μην έχουμε τον απόλυτο έλεχγο του νομίσματος με το οποίο εργαζόμαστε, να μην αναθεωρήσουμε την σχέση μας μαζί τους και με το νόμισμά τους.
• Δεν είναι δυνατόν, να έχουμε ανθρώπους που χρεοκόπησαν την Ελλάδα και σπατάλησαν κατά την διαχείριση του κράτους, και να μην τους αναλαμβάνει ποτέ η δικαιοσύνη.
• Και δεν είναι δυνατόν, να έχουμε Σύνταγμα και να είναι σαν να μην έχουμε, γιατί το "Σύνταγμα" πολύ απλά, ΔΕΝ είναι Σύνταγμα. 

Αναλυτικά έχουμε λοιπόν τα 5 σημεία/αιτήματα που αναφέρονται στην ιδρυτική σε απλά λόγια:

1) Μη αναγνώριση του δημόσιου χρέους.

Για σκεφτείτε το λιγάκι σε προσωπικό επίπεδο.

• Θα συμφωνούσατε να πληρώνετε δόσεις σε ένα δάνειο που έχει πάρει κάποιος στο όνομά σας, χωρίς νας σας πάρει εξουσιοδότηση; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ...
• Και αν το δάνειο αυτό είχε επιτόκια και όρους τέτοιους που είναι στην ουσία εκβιαστικοί και σας κάνουν υποχείριο; Θα το πληρώνατε χωρίς καμιά ένσταση; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ...
• Και αν το δάνειο αυτό ή μέρος του έχε ήδη πληρωθεί; Θα συνεχίζατε να το πληρώνετε; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ...

Γιατί λοιπόν, η Ελλάδα να πληρώνει τέτοια δάνεια;
Και αν τα πληρώνει (που τα πληρώνει και με το παραπάνω), τι λέει αυτό για τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που συνεχίζουν να τα πληρώνουν, πάνω στην πλάτη μας και στο όνομά μας;
Και θα ρωτήσει ο "καλοπροαίρετος": Και αν υπάρχει μέρος του δανείου, το οποίο πράγματι δεν ήταν καταχρηστικό και μας βοήθησε;
Τότε τα πράγματα είναι απλά... Πληρώνουμε τα δίκαια βεβαίως, αλλά δεν ξεχνούμε -και δεν πληρώνουμε- τα άδικα.

Συμπέρασμα: Πολλά από τα δάνεια που έχουν δοθεί στην Ελλάδα είναι τοκογλυφικά και παράνομα. Όσα λοιπόν δάνεια, είναι καταχρηστικά, τοκογλυφικά και στην ουσία παράνομα, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να τα πληρώσουμε.
Δεν είναι λοιπόν ότι δεν θέλουμε (γιατί όπως θα έλεγε και κάποιος τέως Πρωθυπουργός, είμαστε διεφθαρμένοι) ή απλά δεν μας συμφέρει αυτήν την χρονική στιγμή, αλλά το απλό γεγονός ότι ο Λαός έχει γίνει θύμα τοκογλυφίας.  Αυτό το δικαίωμα της άρνησης στους τοκογλύφους των παράνομων δανείων, μας το δίνει ξεκάθαρα το διεθνές δίκαιο. Τι περιμένουμε λοιπόν;

2) Πρέπει να ανατραπεί εδώ και τώρα ολόκληρο το οικοδόμημα των συμφωνιών, δεσμεύσεων, παρεμβάσεων και μέτρων που πάρθηκαν από την εποχή του πρώτου μνημονίου.

Για να επανέλθουμε στο παραπάνω παράδειγμα, ότι δηλαδή κάποιος σας έχει επιβάλει (στο όνομά σας) κάποιο δάνειο. Κάποια στιγμή "ανακαλύπτουμε" ότι μας είναι δύσκολο να πληρώνουμε τους τόκους.

• Έρχεται μια μέρα κάποιος τρίτος, και σας λέει: "Εγώ θα σε βοηθήσω να πληρώσεις τα δάνεια με το να σου δώσω ένα νέο δάνειο". Τι θα λέγατε σε αυτήν την πρόταση; Πολλοί (σε αντίθεση με τις πρόσφατες κυβερνήσεις) θα έλεγαν αμέσως όχι... Μερικοί θα το σκέπτονταν λίγο. Ως εδώ θα έλεγε κανείς "καλώς, σκέψου το".
• Αλλά δεν σταματά εκεί το κακό... Ο τρίτος αυτός "σωτήρας",  ΔΕΝ δίνει το νέο δάνειο έτσι απλά, αλλά βάζει και όρους. Ακόμα θα το σκεπτόσασταν; ΟΚ συνεχίστε να το σκέπτεστε...
• Όρους τέτοιους όμως, που στην κυριολεξία παίρνει τον έλεγχο του σπιτιού σου, και σου λέει πως θα "τρέξεις" την κάθε λεπτομέρεια της ζωής σου... Χωρίς να έχεις το δικαίωμα να αλλάξεις τους όρους. Ακόμα να τους πετάξεις έξω όπως όπως;;;
• Και το κερασάκι στην τούρτα, δεχόμενος τους όρους, ανακαλύπτεις ότι είσαι και θα είσαι σε χειρότερη κατάσταση από ότι πριν δεχθείς την βοήθεια του "σωτήρα" ενώ σε διαβεβαίωναν για το αντίθετο...
• Θα το δεχόσουν ένα τέτοιο νέο δάνειο ακόμα; Θα δεχόσουν τους όρους του νέου δανείου, που στην ουσία όχι μόνον δεν σε σώζουν, αλλά και τα παιδιά σου ακόμα, θα τα υπερχρέωνε;

ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ...

Και όμως, οι πολιτικοί μας, αυτό ακριβώς έκαναν, είπαν "ναι σε όλα" και σε όρους, και σε νομοσχέδια διάλυσης των πάντων.

Συμπέρασμα: Όχι μόνο δεν αποδεχόμαστε τα παράνομα δάνεια, αλλά ούτε και τους διάφορους όρους, μνημόνια, νομοσχέδια κλπ. που ήρθαν μαζί τους. Είναι απλό. Αφού είναι εκβιαστικά και απεδεδειγμένα πλέον καταστροφικά, κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να τα δεχθεί. Και είναι και θέμα αρχής... Δηλαδή για να πάρω το δάνειο, θα πρέπει να κάνουμε ότι μας υπαγορεύουν για πάντα χωρίς να μπορουμε να πούμε τίποτα; 
Αν είναι κάτι που δεν επιδέχεται κανενός τύπου αποδοχής με βάση μόνο και μόνο βασική αξιοπρέπεια, είναι τέτοιες ακριβώς συμβάσεις/συμφωνίες. Οφείλουμε να προστατεύσουμε αν όχι εμάς τους ιδίους, σίγουρα τα παιδιά μας, μπροστά στην απειλή και καταστροφή που μας φέρνουν οι κατ' άλλους "σωτήρες" μας.
Σκεφτείτε το, δεν είναι ιδεολογικό κατασκεύασμα η αντίσταση με στόχο την κατάργηση του μνημονίου και σχετικών συμβάσεων, νόμων κλπ. Ούτε είναι απλό αίτημα. Είναι κάτι πολύ παραπάνω:
Είναι οφειλή και χρέος στα παιδιά μας.

3) Έξοδος από την ΕΕ με πρώτο βήμα την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος.

Πίσω στο παράδειγμά μας. Είμαστε λοιπόν υπερχρεωμένοι χωρίς να έχουμε εξουσιοδοτήσει το χρέος. Έχουμε υπογράψει και μιά συμφωνία, με παραδωμένα όλα τα δικαιώματά μας. Μπορεί χειρότερα; Μπορεί...

• Τώρα μας λένε και κάτι άλλο ακόμα πιο τρομακτικό. Μας λένε ότι ο τρόπος με τον οποίο πληρώνουμε τα δάνεια, αλλά και οτιδήποτε άλλο πληρώνουμε και αγοράζουμε, είναι ένα νόμισμα, στο οποίο ως λαός, δεν έχουμε ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΛΕΓΧΟ.
• Και αυτοί που το τυπώνουν έχουν άμεσες σχέσεις με τους ίδιους τους τοκογλύφους που μας καταχρέωσαν!
• Και για το νόμισμα αυτό, ακόμα και αν απαιτούσαμε να μας πληροφορήσουν γι αυτό, η απάντηση είναι ότι: "δεν μπορείτε να ξέρετε γιατί δεν ανήκει σε σας, ανήκει σε εμάς". 
• Και όχι μόνο αυτό, αλλά το νόμισμα αυτό αποτελεί το ίδιο, χρέος. Άμεσο χρέος του κράτους που το χρησιμοποιεί στον εκδότη (την κεντρική τράπεζα). Είναι κανένας που σε αυτό το σημείο, δεν έχει τουλάχιστον υποψίες ότι κάτι βρώμικο γίνεται από πίσω από την πλάτη του τόσα χρόνια;

Δηλαδή εδώ δεν έχουμε απλά μια περίπτωση του " ο ίδιος μαγειρεύει , ο ίδιος τρώει", εδώ έχουμε ένα ξεκάθαρο νταβατζιλίκι. Δόκιμη έκφραση θα έλεγαν πολλοί αλλά δεν υπάρχει καλύτερη έκφραση για το τι σημαίνει να είναι σε χρήση το ευρώ ή οποιδήποτε άλλο νόμισμα στο οποίο δεν έχει ελέγχο το κράτος. 

• Θα το δεχόμασταν αν μας το έκανε αυτό στην προσωπική ζωή κάποιος κατάμουτρα χωρίς την συγκατάθεσή μας;  
• Θα δεχόσουνα να πληρώνεις "μίζα" κάθε φορά που πλήρωνες έστω και ένα ευρώ; Και όμως το κάνεις, καθημερινά ακόμα και αν δεν το βλέπεις ορατά. 
• Θα δεχόσουνα κάποιος άλλος να θέτει καθημερινά την ακριβή αξία του ευρώ ασχέτως πραγματικότητας, όπως θέλει και με άγνωστους σκοπούς και λόγους; Και όμως τους αφήνεις να το κάνουν.
• Θα μπορούσες να τυπώσεις ευρώ στον εκτυπωτή σου και να τα δάνειζες με τόκο σε τρίτους; Και όμως αυτοί το κάνουν.

Συμπέρασμα: Με κλειστές τις πόρτες, μακριά από τα μάτια του λαού,  τυπώνουν όσα θέλουν, όποτε θέλουν και τέλος τα δίνουν όπου θέλουν, αδιαφορώντας για το κακό που κάνουν (οι πολλοί θα έλεγαν ξέροντας πολύ καλά τι κάνουν). 
Η αλήθεια είναι ότι το να δίνεις τέτοια τεράστια εξουσία σε ιδιώτες, είναι το ίδιο σαν να τους δίνεις τεράστια εξουσία σε σχεδόν κάθε έκφραση της ζωής... 
Θα τους αφήσουμε; 

Είναι λοιπόν πολύ απλό... 
Αν είναι κάτι που πρέπει να πάρει στα χέρια του το κράτος, ανεξάρτητα και δίκαια με βάση την λαική εξουσία, αυτό είναι το νόμισμα. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.
Αλλά μην ξεχνάμε ότι Εθνικό νόμισμα δεν σημαίνει ότι απλά θα έχει την ταμπέλα "Δραχμή" πάνω, αλλά πάνω απ' όλα ότι θα εκδίδεται από ίδρυμα που ανήκει στο κράτος και όχι σε ιδιώτες. 
Σημασία δεν έχει το όνομα του νομίσματος, αλλά σε ποιόν ανήκει. Προσοχή λοιπόν σε Ελληνικές Δραχμές "απομίμιση" που πιθανώς να μας προτείνουν ή επιβάλουν.

4) Να καθίσει στο εδώλιο το σύνολο των φυσικών και νομικών προσώπων (κόμματα και επιχειρηματικά κυκλώματα) που συμμετείχαν στην διασπάθιση του δημόσιου χρήματος.

Πόσο απλά να το πει κανείς;
Μας κοροίδεψαν.
Μας έκλεψαν.
Μας ξεπούλησαν χωρίς να μας ρωτήσουν.
Μας επέβαλαν νόμους, μνημόνια και συμβάσεις, μας χρέωσαν και μας ξανα-χρέωσαν  πολλαπλές φορές.
Δεν έβαλαν την Πατρίδα πρώτη. 
 Σπατάλησαν ασύστολα το δημόσιο χρήμα και οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία.

Συμπέρασμα: Θέλει και ερώτημα; Δικαστήριο αμέσως, και δήμευση περιουσιών μαζί με κοινωνικά ωφέλιμη εργασία για τους ενόχους , όποιοι και αν είναι, και για όλους όσους είναι και από οποιαδήποτε ιδεολογία και αν προέρχονται.

5) Νέο Δημοκρατικό Σύνταγμα / μια νέα εξουσία με τον λαό στα κέντρα των αποφάσεων.

Είναι απλό. Διαβάστε το Σύνταγμα της Ελλάδος. Και πείτε στον εαυτό σας, αν συμφωνείτε με όλα όσα είναι μέσα σε αυτό.
Είμαι σίγουρος, ότι ασχέτως ιδεολογίας, θα βρείτε αρκετά πράγματα στο Συνταγμα της Ελλάδος που θα σας φανούν από "ύποπτα" μέχρι και αντιφατικά ή απίστευτα...
Μία απλή ανάγνωση θα σας πείσει...

Θα το αφήσουμε έτσι; Ή θα τους αφήσουμε να το διαβρώσουν ακόμα περισσότερο χωρίς καμία αντίδραση;

Συμπέρασμα: Το Σύνταγμα της Ελλάδος, δεν διασφαλίζει ούτε καν αυτά που υπόσχεται... Πόσο μάλλον αυτά που θα έπρεπε... Χρειάζεται αλλαγή επειγόντως.

Έτσι λοιπόν καταλήγουμε στο ποθούμενο:
Δημοκρατία, εξουσία στον λαό, ελευθερία, δικαιοσύνη.

Αλήθεια, πρέπει κανείς να είναι υποστηρικτής μιά συγκεκριμένης ιδεολογίας για να τα θέλει αυτά για τον λαό του;
Η απλά πρέπει να αγαπά το δίκαιο για όλους;