Πότε θα πρέπει ένας οργανισμός, να ανήκει στο κράτος; Η αλλιώς, τι σημαίνει "διαπλεκόμενο συμφέρον";

Ο όρος ιδιωτικοποίηση είναι της μόδας. Πολλοί άνθρωποι στα ΜΜΕ συνεχώς προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ιδιωτικοποίηση θα βοηθήσει το κράτος στην παρούσα κατάσταση. Όμως είναι σωστή  αυτή η τοποθέτηση; Είναι δηλαδή η λύση το να παραδίνουμε την διαχείριση και ιδιοκτησία βασικών οργανισμών σε ιδιώτες; Και αν όχι, γιατί;

Όπως με όλα τα βασικά ο απάντηση είναι όχι, και είναι θέμα αξιοπρέπειας και αρχών πρώτα. Αξιοπρέπεια και αρχές όμως που αποτελούν και την βάση της δημιουργίας ενός επιτυχούς αλλά και κοινωνικού κράτους, το οποίο υπάρχει για τον Λαό, και όχι το αντίθετο.

Ο λόγος είναι απλός. Ο ιδιώτης που έχει την δυνατότητα να αγοράσει έναν κρατικό οργανισμό, έχει ως κυρίαρχο στόχο του, το κέρδος. Όλοι οι υπόλοιποι στόχοι τους, είναι de facto δευτερεύοντες, άσχετα με το τι μπορεί να αναφέρουν στα καταστατικά τους.

Ας δούμε πρώτα μια σχετικά εύκολη περίπτωση...



Φανταστείτε μιά φαρμακευτική εταιρία.
ΤΙ κάνει μια φαρμακευτική; Όλος ο κόσμος, ξέρει ότι οι φαρμακευτικές εταιρίες,  φτιάχνουν και πουλούν φάρμακα.
Γιατί όμως το κάνουν;

Η απάντηση είναι απλή: Για το κέρδος.
Εξ' ού και οι φαρμακευτικές εταιρίες, έχουν μετόχους, και επενδυτές. Οι μέτοχοι και οι επενδυτές, βάζουν τον χρόνο τους και το χρήμα τους, ελπίζοντας να έχουν επιστροφές και κέρδος.

Όμως υπάρχει και η άλλη πτυχή: Οι φαρμακευτικές εταιρίες, φτιάχνουν φάρμακα, για να αντιμετωπίζουν, τις διάφορες αρώστιες και παθήσεις που έχουν οι άνθρωποι.

Και εδώ έρχεται το ερώτημα: Αν τα φάρμακα, "δουλεύουν" πολύ καλά, τότε λογικά δεν θα χρειάζεται να χρησιμοποιούνται και πολλά. Έτσι όμως, η φαρμακευτική εταιρία, δεν θα πουλά τις ποσότητες που θέλει, για να κάνει κέρδος.

Οπότε, οι ιδιοκτήτες/μέτοχοι, έχουν δύο κύρια ενδιαφέροντα:

1. Να βγάζουν Κέρδος.
2. Να παρέχουν φάρμακα τα οποία θεραπεύουν παθήσεις και αρρώστιες. 

Όμως, αν παρέχει φάρμακα τα οποία θεραπεύουν πλήρως και γρήγορα, τότε το κέρδος δεν θα είναι ικανοποιητικό.

Οπότε τα δύο συμφέροντα, είναι διαμετρικά αντίθετα. Όσο καλύτερα λειτουργούν τα φάρμακά σου, τότε τόσο λιγότερα χρήματα θα βγάζεις.

Αν εσείς, είσαστε μέτοχος σε μιά φαρμακευτική εταιρία, τι θα προτιμάγατε, το μεγαλύτερο δυνατόν κέρδος ή  την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στα φάρμακα;
Δεν γίνεται να έχεις και τα δύο!

Οπότε πιό το αποτέλεσμα; Μα είναι απλό, αν αγαπάς το χρήμα, τότε θα προσπαθήσεις να βγάλεις όσο τον δυνατόν μεγαλύτερα κέρδη, θυσιάζοντας την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων που παράγεις.

Η αλήθεια είναι ότι ο "τύπος" του ανθρώπου που επενδύει σε τέτοιες εταιρείες αγαπά το χρήμα. Εσείς τι νομίζετε ότι προτιμούν; Το χρήμα ή την αποτελεσματικότερη δυνατή αντιμετώπιση της αρρώστιας;

Όλοι λοιπόν καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα στην περίπτωση αυτή. Και είναι σοβαρό, γιατί μιλάμε για ένα προιόν το οποίο είναι βασικό αγαθό.

Ποιά η λύση στο πρόβλημα; Μα είναι απλό. Εφ όσον μιλάμε για μέναν τόσο σημαντικό τομέα που επιρεάζει όλους μας, θα πρέπει να ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ από τέτοιους οργανισμούς.

Αλλά το παραπάνω παράδειγμα είναι απλουστευμένο. Ας δούμε λοιπόν ένα ακόμα:

Εταιρίες παραγωγής ηλεκτρισμού,νερού  πετρελαίου θέρμανσης κλπ:

Η ενέργεια είναι πλέον βασικό αγαθό όπως και τα φάρμακα. Κάτι το οποίο σημαίνει ότι πρέπει να παρέχεται σε όλους τους πολίτες, και να μπορούν εύκολα και αυτονόητα να είναι διαθέσιμο σε όλους τους ιδιώτες, ασχέτως οικονομικής δυνατότητας.

Όμως οι ιδιωτικές εταιρίες παροχής ενέργειας , νερού κλπ. έχουν και αυτές τα ίδιο διαπλεκόμενο συμφέρον:

1. Οι μέτοχοι θέλουν το μεγαλύτερο δυνατόν κέρδος.
2. Από την άλλη, θέλουν να λένε ότι τα αγαθά που παρέχουν πρέπει να είναι διαθέσιμα σε όλους.

Εσείς τι νομίζετε; Ότι π.χ. η ΔΕΗ, ενδιαφέρεται για το 1) ή το 2);;;

Είναι φανερό πλέον, ότι τους ενδιαφέρει το 1). Το 2) είναι για "τα μάτια του κόσμου".

Ποιά η λύση στο πρόβλημα; Μα είναι απλό και πάλι. Εφ όσον μιλάμε για μέναν τόσο σημαντικό τομέα που επιρεάζει όλους μας, θα πρέπει να ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ από τέτοιους οργανισμούς, για να είναι δυνατόν να μπεί πρακτικά πρώτο το συμφέρον του Λαού.

Ας πάμε λοιπόν να δούμε την μεγαλύτερη περίπτωση διαπλεκόμενου συμφέροντος όλων των εποχών.

Το τραπεζικό σύστημα...

Ποιά είναι τα βασικά συμφέροντα/στόχοι μιάς ιδιωτικής τράπεζας;

Στο άρθρο 2 του καταστατικού της Τράπεζας της Ελλάδος  (η οποία είναι ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ για όσους δεν το ήξεραν) αναφέρει μεταξύ άλλων:

"α. Χαράσσει και ασκεί νομισματική πολιτική. β. Ασκεί την πολιτική συναλλαγματικής ισοτιμίας. γ. ΚΑΤΕΧΕΙ και ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ τα επίσημα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας στα οποία περιλαμβάνονται τα σε ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ διαθέσιμα της Τράπεζας Ελλάδος και του Ελληνικού Δημοσίου"

Δηλαδή με απλά λόγια, η ΤΠΕ πρέπει να διαχειρίζεται το νόμισμα και άλλες οικονομικές λειτουργίες, για το κράτος, και κατ επέκταση για τον ΛΑΟ.

Στο Πρωτόκολλο για το καταστατικό του ευρωπαϊκού συστήματος κεντρικών τραπεζών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας , η οποία έχει ως μέλη τις ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ευρώπης αναφέρει παρόμοιους στόχους:

"Κύριος σκοπός του είναι η διατήρηση της σταθερότητας των τιμών εντός της ΕΕ. Για το σκοπό αυτό, αποστολή του ΕΣΚΤ είναι:

• η χάραξη και εφαρμογή της νομισματικής πολιτικής της Ένωσης·

• η διενέργεια πράξεων συναλλάγματος του ευρώ έναντι εθνικών νομισμάτων·

• η κατοχή και διαχείριση των επίσημων συναλλαγματικών διαθεσίμων των κρατών μελών·

• η προώθηση της ομαλής λειτουργίας των συστημάτων πληρωμών."

Και πάλι βλέπουμε ότι από ότι φαίνεται θα πρέπει οι τράπεζες αυτές να δουλεύουν για το συμφέρουν των κρατών και κατ επέκταση του Λαού.



Διαβάζοντας τα διάφορα καταστατικά θα δούμε διάσπαρτες τις λέξεις "σταθερότητα", "ανεξαρτησία" κλπ. κλπ. Όμως γιά ποιά σταθερότητα μιλούν; Την σταθερότητα των δικών τους ΚΕΡΔΩΝ, ή των λαών που υποτίθεται ότι υπηρετούν; Και για ποιά ανεξαρτησία, την δική τους, ή των λαών που υποτίθεται ότι υπηρετούν;


Οι οργανισμοί αυτοί είναι ανεξάρτητοι από τα κράτη, δηλαδή οι τράπεζες αυτές έχουν ιδιώτες μετόχους τους οποίους δεν ξέρει το κράτος και ο Λαός. Μετόχους οι οποίοι έχουν ως τελικό στόχο το ΚΕΡΔΟΣ. Καί το έχουν αποδείξει αυτό, γιατί με τα κεφάλαια που έχουν, κάνουν επενδύσεις με μεγάλο ρίσκο, ή ακόμα και με ανήθικες μεθόδους.

Για παράδειγμα, η ΤΠΕ, μετέτρεψε χρήματα διαφόρων ταμείων ασφάλισης σε ομόλογα, και τα ομόλογα αυτά, κατά την συμβουλή της ιδίας Τράπεζας στην ουσία, και των φίλων τους, τώρα τα περιέκοψε με το περιβόητο PSI.

Το κράτος ή αν θέλετε ο Λαός, έπεσε σε δεύτερη μοίρα, μπροστά στις επιταγές των κερδοσκόπων.


Δηλαδή, η πράξη αυτή ήταν ενάντια στους στόχους που αναφέρονται στο καταστατικό, και της ΤΠΕ αλλά ΚΑΙ πρωτοκόλλου του αφεντικού της, που είναι η  ΕΚΤ. ΟΙ μόνοι που είχαν κέρδος, ήταν οι ίδιες οι τράπεζες και οι ιδιώτες μέτοχοι.

Βλέπουμε λοιπόν, μέσα στα διαπλεκόμενα συμφέροντα, αυτά που κερδίζουν, είναι αυτά των ιδιωτών και μετόχων. Ποτέ δεν κερδίζει το αυτονόητο συμφέρον του λαού για το οποίο εννοείται ότι εργάζονται οι τράπεζες.



Ποιά η λύση λοιπόν; Μα είναι απλό, όπως και στις άλλες περιπτώσεις, πρέπει να εξαλειφθούν οι ιδιώτες από αυτούς τους οργανισμούς. Οι τράπεζες πρέπει να ανήκουν στο κράτος και να ελέγχονται από τον Λαό, και το ίδιο πρέπει να γίνει και με το νόμισμα που εκδίδουν.



Γι' αυτό πρέπει ως λαός, να παλεύουμε για την μέρα όπου η Τράπεζες (πρώτα) και το νόμισμά τους, θα ανήκουν στον Λαό και όχι σε ιδιώτες με διαπλεκόμενα συμφέροντα.



Το θέμα βεβαίως περιέχει πολλές επεκτάσεις, όπως για παράδειγμα το πως οι ίδιοι άνθρωποι που εκδίδουν CDS είναι αυτοί που αποφασίζουν το πότε γίνεται ένα πιστωτικό γεγονός... Δηλαδή, αυτοί που παρέχουν ασφάλειες, είναι αυτοί που πραγματοποιούν και το "γεγονός" το οποίο θα κρίνει το πόσο ασφάλεια θα πληρωθεί και σε ποιόν. Πως γίνεται το ίδιο άτομο στην ουσία να παριστάνει και τον σωτήρα, αλλά και τον καταστροφέα;;; Και είναι φανερό ότι μια χρεοκοπία θα ορισθεί ως τέτοια ή όχι , ΜΟΝΟ αν συμφέρει. Δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, δεν τους ενδιαφέρει η πραγματικότητα, αλλά το ΚΕΡΔΟΣ.



Και είναι φανερό λοιπόν ότι τα διαπλεκόμενα συμφέροντα αυτά πρέπει να εκλείψουν.   Αυτός πρέπει να είναι ένας από τους στόχους οποιουδήποτε που αγαπά όλους τους  πολίτες, ή εργάτες, ή πατριώτες (διαλέξτε το χρώμα σας εδώ αν έχετε κάποιο πλέον...).

Και αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό μιας χώρας που έχει πραγματική ανεξαρτησία και κυριαρχία πάνω στα δικαιώματα και θέληση του Λαού της.

Όσο λοιπόν, αφήνουμε άγνωστους, κερδοσκόπους να αποφασίζουν "για εμάς" χωρίς εμάς, τόσο εμείς θα είμαστε υποχείρια τους. 

Μήπως λοιπόν και οι λοιποί ιδιωτικοί οργανισμοί που αναλαμβάνουν να κάνουν "εργασίες"/"υπηρεσίες" για το κράτος, θα πρέπει να ελεγχθούν για "διαπλεκόμενα συμφέροντα";;;

Δείτε και κρατάτε τα μάτια σας ανοιχτά για άλλες μορφές ιδιωτικού ελέγχου στο κράτος , δηλαδή στον Λαό που καθημερινά μας παρουσιάζουν ως κινήσεις που θα μας βγάλουν από την κρίση:

• Ιδιωτική εταιρεία υπολογίζει και ανακοινώνει τα απότελέσματα των εκλογών...
• ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση) αποφασίζει το πόσο είναι το έλλειμμα του Κράτους...
• ΜΚΟ Φτιάχνει βάση πληροφοριών για τα ακίνητα του κράτους....
• ΜΚΟ Αναλαμβανει...
• Κλπ. κλπ.

Τι σημαίνει ΜΚΟ;;; Τι σημαίνει ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα; Τι σημαίνει Εργολάβος;;; Σημαίνει Ιδιώτης, με διαπλεκόμενα συμφέροντα... Σε ποιούς λοιπόν αναθέτουν την σωτηρία μας; Σε αυτούς που δεν τους ενδιαφέρει η σωτηρία όλων αλλά το δικό τους ΚΕΡΔΟΣ μόνο.