Αναδημοσίευση από: webofdebt.wordpress.com - Πηγή
Αρχική ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Ιουνίου 2012
Σχόλιο του blog: Το παρακάτω αποτελεί ενδιαφέρον άρθρο, και παρατίθεται για λόγους ενημερωσης και παρουσίασης απόψεων προς σκέψη και προβληματισμό. Είναι προφανές ότι υπάρχουν ελείψεις ή/και λανθασμένες απόψεις στο παρακάτω, όμως παρ' όλα αυτά, παρουσιάζει ιδέες που τα κατοχικά ΜΜΕ στην Ελλάδα ποτέ δεν θα τολμούσαν να παρουσιάσουν στον Ελληνικό Λαό.
Το πρόβλημα είναι όλο μέσα στο κεφάλι σου είπε για μένα
Η απάντηση είναι εύκολη εάν το πάρεις λογικά
Θα ήθελα να σε βοηθήσω στον αγώνα σου να είσαι ελεύθερος
Πρέπει να υπάρχουν πενήντα τρόποι να αφήσεις τον εραστή σου.
-Στίχοι από το "50 ways to leave your lover" του Paul Simon
Το ευρώ φαίνεται να είναι ένας γάμος ασυμβίβαστων εταίρων. Ένα άρθρο της 1ης Ιουνίου στο Ηνωμένο Βασίλειο από την Telegraph με τίτλο "Why Europe’s Love Affair with the European Project Is Ending" ανέφερε ότι τα δύο τρίτα των 9.000 ερωτηθέντων θεωρεί ότι η Ελλάδα έχει το ευρώ ως ενιαίο νόμισμα ήταν ένα λάθος.
Για την Ελλάδα, ήταν μια τραγική αναντιστοιχία από την αρχή. Και όπως συνήθως μετά από έναν χωρισμό, ο πραγματικός λόγος είναι τα χρήματα. Η Ελλάδα είναι μια ζωηρή νεαρή γυναίκα αλυσοδεμένη από έναν τυραννικό γέρο. Έχει λαχταρά να είναι [ο Λαός της Ελλάδας] ελεύθερη να "χορέψει" μόνη της. Αλλά το διαζύγιο είναι δύσκολο να γίνει. Αν αθετήσει τις οφειλές της, θα αναγκαστεί να βγει από την Ευρωζώνη και θα πάει πίσω στην έκδοση δραχμών, και θα μπορούσε να πάθει "άγριο ξυλοδαρμό" από τους κερδοσκόπους στις αγορές συναλλάγματος για την αυθάδεια της.
Ευτυχώς, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις σε ένα άσχημο διαζύγιο. Οι συνθήκες που δεσμεύουν τα 17 κράτη-μέλη είναι μόνο ένα σύνολο κανόνων, που έχουν συναφθεί από αμοιβαία συμφωνία. Και οι κανόνες μπορούν να λυγίσουν ή να σπάσουν, ιδιαίτερα σε ώρα κρίσεων. Η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) έσπασε μια σειρά από κανόνες για να σώσει τις τράπεζες, και έτσι έκανε και η Federal Reserve για να "σώσει" την Wall Street το 2008. Οπότε εάν οι κανόνες που μπορούν να καμφθούν για τις τράπεζες τότε μπορούν να καμφθούν και για τους ανθρώπους και τα έθνη-όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και όλες οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης που απειλούν να καταθέσουν "αγωγή διαζυγίου".
Ο Paul Simon λέει ότι υπάρχουν 50 τρόποι, αλλά εδώ παραθέτουμε πέντε δημιουργικές εναλλακτικές λύσεις.
1) Το Ανοικτός Γάμος:. Επιστροφή στην δραχμή χωρίς εγκατάλειψη του ευρω
James Skinner, ο πρώην πρόεδρος της NEF (το New Economics Foundation στο Ηνωμένο Βασίλειο), προτείνει ότι η Ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να αρχίσει την έκδοση δραχμών, χωρίς να εγκαταλείψει το ευρώ. Η Δραχμή κατ αυτόν, θα μπορούσε να προορίζεται για οικιακή χρήση-να πληρώσει τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης, πρόσληψη εργαζομένων, την κατασκευή υποδομών και την επέκταση των κοινωνικών υπηρεσιών.
Γράφει :
"Η Ελλάδα πάσχει από έλλειψη χρημάτων, επειδή η μόνη πηγή, το ενιαίο νόμισμα, έχει στερέψει. Αλλά δεν υπάρχει κανένας νόμος που ορίζει ότι πρέπει να υπάρχει μόνο ένα νόμισμα.
. . . Εξουσιοδοτώντας την κυβέρνηση, η οποία παρακολουθούνται από την Κεντρική Τράπεζα, να δαπανήσει νεοσύστατα χρήματα άμεσα στην οικονομία, παρακάμπτοντας τον τραπεζικό τομέα, το βάρος της αύξησης του δημόσιου χρέους μπορεί να αποφευχθεί. . . .
Το πρόγραμμα για τη δημιουργία μιας νέας ελληνικής δραχμής, παρακάμπτοντας τον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα, θα μπορούσε να αρχίσει αύριο. Άμεσο αποτέλεσμα θα είναι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην εργασία άμεσα. Όλες οι υφιστάμενες συναλλαγές Ευρώ μπορούμε να συνεχίσουν όπως πριν, αρκετά ξεχωριστά από το νέο νόμισμα. Τα δύο νομίσματα μπορούν κάλλιστα να συνυπάρχουν και λειτουργούν παράλληλα με το άλλο. . . . Οι ξένες τράπεζες θα συνεχίσουν να διαπραγματεύονται σε ευρώ και άλλα νομίσματα, ως συνήθως."
Η λύση αυτή χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία στην Αργεντινή, όταν το νόμισμά της κατέρρευσε το 2001. Η κυβέρνηση αποχώρησε από τα χρέη της και άρχισε να εκδίδει τη δική της Αργεντινής πέσος. Τρία χρόνια μετά την χρεοκοπία ρεκόρ σε περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια δολάρια, η χώρα ήταν ήδη αρκετά προχωρημένη στον δρόμο της ανάκαμψης. Οι εξαγωγές αυξήθηκαν, το νόμισμα παρέμεινε σταθερό, οι επενδυτές επέστρεψαν, μειώθηκε η ανεργία και η οικονομία αυξήθηκε κατά 8% για 2 συναπτά έτη.
2) Χωριστοί τραπεζικοί λογαριασμοί: Ξεκίνημα στις πρέσες της Τράπεζας της Ελλάδος
Σε ένα άρθρο της 19ης, Μαρτίου στο Seeking Alpha , ο Γιώργος Καισάριος παρατήρησε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος έχει την εξουσία να εκδίδει περισσότερα από δραχμές. Η ΕΚΤ δεν είναι ένα συνηθισμένη κεντρική τράπεζα:
"Αλλά μάλλον, είναι μια συνομοσπονδία κεντρικών τραπεζών. Κάθε ευρωπαϊκή εθνική κεντρική τράπεζα μπορεί να κάνει θεωρητικά τα ίδια είδη των εργασιών της αγοράς, όπως η ΕΚΤ και ακόμα περισσότερα. Οι πρόγονοί του ευρώ έχουν αφήσει πολλά νομισματικά παράθυρα ανοικτά, τα οποία, αν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορούν να λύσουν την Ευρωπαϊκή κρίση χρέους σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα χωρίς κεφάλαια προερχόμενα από τους φορολογούμενους."
Ανέφερε το άρθρο 14.4 του Πρωτοκόλλου για το καταστατικό του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών, το οποίο προβλέπει τα εξής:
"14,4. Οι εθνικές κεντρικές τράπεζες μπορούν να εκτελούν και λειτουργίες διαφορετικές από εκείνες που ορίζονται στο παρόν καταστατικό, εκτός εάν το Διοικητικό Συμβούλιο αποφανθεί, με πλειοψηφία των δύο τρίτων των ψηφισάντων, ότι οι λειτουργίες αυτές παρακωλύουν τους στόχους και τα καθήκοντα του ESBC. Οι εν λόγω λειτουργίες εκτελούνται υπ 'ευθύνη των εθνικών κεντρικών τραπεζών και δεν θεωρούνται ως μέρος των λειτουργιών του ESBC."
Αυτό σημαίνει ότι οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες μπορούν να κάνουν ότι και η ΕΚΤ αλλά μπορούν να κάνουν ακόμη και πράγματα που δεν μπορεί η ΕΚΤ. Η Ελληνική Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσε να παρέμβει και να αρχίσει την έκδοση ιδίων ευρώ. Και πάλι, υπάρχει προηγούμενο γι 'αυτό. Ήταν κάτω από το άρθρο 14.4 όταν η Ιρλανδική Κεντρική Τράπεζα ήταν σε θέση να εκτυπώσει € 80 δισεκατομμύρια ως «επείγουσα παροχή ρευστότητας", και η Ελληνική Κεντρική Τράπεζα έχει ήδη εκτυπώσει η ίδια 44 δισεκατομμύρια Ευρώ.
Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να εκτυπώσει ευρώ,να αναχρηματοδοτήσει το δημόσιο χρέος της, και να πληρώσει τους τόκους στον εαυτό της, γεγονός που εξαλείφει την επιβάρυνση από τόκους. Μεταξύ άλλων προηγουμένων τέτοιων περιπτώσεων, υπάρχει και ο Καναδάς, ο οποίος δανείστηκε από τη δική του κεντρική τράπεζα από το 1939 μέχρι και το 1974 για τη χρηματοδότηση μεγάλων έργων υποδομής και κοινωνικών προγραμμάτων. Το κατάφερε αυτό κατά τη διάρκεια μιάς εικοσιπενταετίας, χωρίς υπερπληθωρισμό του νομίσματος, χωρίς να ανεβάσει τις τιμές ή την αύξηση του δημοσίου χρέους, το οποίο παρέμεινε σε χαμηλά και βιώσιμα επίπεδα.
Υπάρχει η ανησυχία ότι το ευρώ μπορεί να υποστεί υποτίμηση του εάν άλλα μέλη της Ευρωζώνης ακολούθησαν την ίδια τακτική. Αλλά ο Καισάριος σημειώνει την Ιαπωνική εμπειρία , "όπου μπορεί κανείς να εκτυπώσει και να εκτυπώσει ξανά και ξανά και στη συνέχεια να εκτυπώσει λίγο περισσότερο, χωρίς η αξία του νομίσματος να χαμηλώνει (λόγω των θετικών εμπορικών ροών)." Το ευρώ μπορεί να είναι εξίσου ανθεκτικό.
3) Διαζύγιο: Απλά γυρνάμε και φεύγουμε
Σύμφωνα με τους New York Times της 29ης Μαΐου, το σχέδιο διάσωσης 130 δισεκατομμυρίων ευρώ που υποτίθεται θα αγόραζε χρόνο για την Ελλάδα, τώρα αποδεικνύεται ότι είναι κυρίως η εξυπηρέτηση μόνο των τόκων του χρέους. Η "τρόικα", η Επιτροπή- το ΕΚΤ, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κομμισιόν (που κατέχει τα τρία τέταρτα του χρέους) , απομονώνει τα κεφάλαια διάσωσης που πρέπει να καταβληθούν πίσω στους ίδιους για πληρωμές τόκων. Αυτό απλώς θα αυξήσει το χρέος σε καταστροφική επίπεδα, χωρίς ούτε μία δεκάρα να πηγαίνει στους Έλληνες ή στην κωματώδη κατάσταση της οικονομίας τους.
Τα επιτόκια των Ελληνικών δεκαετών ομολόγων έχουν αυξηθεί σε σχεδόν 30% πρόσφατα. Σύμφωνα με το άρθρο 72, ο ανατοκισμός κάθε χρόνο στα 30% διπλασιάζει το χρέος κάθε 2,4 χρόνια. Αν οι Έλληνες δεν μπορούν να πληρώσουν ακόμη και τους τόκους για το χρέος σήμερα, εκτός από αν δανείζονται ακόμα πιό πολλά, πώς είναι δυνατόν να επιστρέψει το διπλάσιο του αρχικού κεφαλαίου σε μόλις 2,4 χρόνια; Στο 30%, οι Έλληνες θα πλήρωναν πάνω από 100% του ΑΕΠ τους σε τόκους. Νομικά, μια σύμβαση που είναι αδύνατο να εκτελέσει είναι άκυρη.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ηγέτης της ριζοσπαστικής αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ), η οποία βρίσκεται τώρα στη δεύτερη θέση στο ελληνικό κοινοβούλιο, αποκαλεί το χρέος "απεχθές", ένας νομικός όρος για ένα δημόσιο χρέος που έχει προκύψει από ένα καθεστώς για σκοπούς που δεν εξυπηρετούν το συμφέρον του έθνους. Ένα απεχθές χρέος βάσει του διεθνούς δικαίου δεν χρειάζεται να επιστραφεί.
4) Συζυγική υποστήριξη: Η επιλογή της Δημόσιας Τράπεζας
Εάν το διαζύγιο είναι πάρα πολύ για να το συλλογιστεί κάποιος, τότε η επιβάρυνση από τους τόκους στην Ελλάδα μπορεί να ανακουφιστεί με την αξιοποίηση του πολύ γενναιόδωρου με επιτοκίου του 1% που απολαμβάνουν οι τραπεζίτες. Το άρθρο 123 της Συνθήκης του Μάαστριχτ απαγορεύει κυβερνήσεις των κρατών μελών από άμεσο δανεισμό από την ΕΚΤ, αλλά κάνει μια εξαίρεση στην παράγραφο 2 για "κρατικά πιστωτικά ιδρύματα»-κάτι που η Ελλάδα θα έχει άφθονο, όταν εθνικοποιεί τράπεζες της. Μπορούν να μπούν στην "ουρά" στο ταμείο της ΕΚΤ για την τιμή-ευκαιρία του 1% και να χρησιμοποιήσει τα δανειακά κεφάλαια για να αγοράσει το εθνικό χρέος.
Ο ερευνητής Simon Thorpe έγραψε στην ΕΚΤ και ζήτησε αν θα είχε αντίρρηση εάν ένα κρατικό πιστωτικό ίδρυμα δανείζονταν την ΕΚΤ και χρησιμοποιούσε τα κεφάλαια γιά να "να παρέχουν τα χρήματα σε μια κυβέρνηση όπως η Ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου αυτή η κυβέρνηση να πληρώσει . όλο το χρέος της προς τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Η ΕΚΤ απάντησε:
"Σύμφωνα με την Συνθήκη-όπως μόλις αναφέρθηκε-τέτοια κρατικά πιστωτικά ιδρύματα "θα λαμβάνουν την ίδια μεταχείριση με τις εθνικές κεντρικές τράπεζες και την ΕΚΤ, όπως γίνεται και με τα ιδιωτικά πιστωτικά ιδρύματα." Εναπόκειται στις τράπεζες να αποφασίσουν πώς θα χρησιμοποιήσουν αυτά τα χρήματα που έχουν δανειστεί από την κεντρική τράπεζα του συστήματος."
5) Η προίκα: Επιβολή φόρου στις οικονομικές συναλλαγές
Ο Thorpe σημειώνει ότι η ΕΚΤ έχει εκδώσει και χορηγήσει σχεδόν € 1.000 δισεκατομμύρια στις τράπεζες με επιτόκιο 1% από τον Δεκέμβριο του 2011-τρεις φορές το συνολικό Ελληνικό χρέος των 355 δισ. Ευρώ. Αν οι Ελληνικές δημόσιες τράπεζες δανείζονταν από την ΕΚΤ στο 1% και αγόρασαν τα Ελληνικά κρατικά ομόλογα, τότε το χρέος θα μπορούσε να εξοφληθεί σε 10 χρόνια μόνο και μόνο από τις αποδόσεις σε μια πολύ μέτρια φορολογία επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (FFT) του 0,3%.
Η επιβολή ενός πολύ μικρού FFT για όλες τις οικονομικές συναλλαγές δεν θα είναι μόνο μια προσοδοφόρα πηγή εσόδων, αλλά θα αποτρέψει τις επιθέσεις των κερδοσκόπων, τόσο στις πρόσφατα εκδοθείσες δραχμές αλλά και το χρέος της Ελλάδας και άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Ο FFT έχει ήδη εφαρμοστεί σε πολλές χώρες. Το 2011, υπήρχαν 40 χώρες που είχαν FFT σε λειτουργία , αντλώντας 38 δισεκατομμύρια δολάρια (29 δις ευρώ).
Όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος
Το πρόβλημα είναι η εξεύρεση της βούλησης, ιδιαίτερα μεταξύ των ηγετών των κρατών της Ευρώπης που κρατούν τα ηνία της εξουσίας, τα οποία μάλλον δεν ψάχνουν για μιά φιλική λύση. Τα προβλήματα στο γάμο της Ελλάδας με την Ευρωζώνη πηγάζουν από ένα αυθαίρετο σύνολο κανόνων που συνήφθησαν και αυτοί μπορούν να αλλάξουν κατόπιν συμφωνίας. Αλλά, όπως αναφέρει ο Mike Whitney σε άρθρο της 3 Ιουνίου με τίτλο "Η Ευρώπη κινείται πιο κοντά προς μια δικτατορία των Τραπεζών":
"Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων στην Ευροζώνη. Έχουν εμπλακεί σε μια "stealth" εκστρατεία για να σταθεροποιήσει την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου πάνω από τα μεμονωμένα κράτη. . . ."
Για να αποφευχθεί αυτό το τρομακτικό σενάριο , η λαϊκή πλειοψηφία θα πρέπει να αρπάξει τα ηνία της εξουσίας. Είναι σωστό ότι η Ελλάδα, η γενέτειρα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και της Δημοκρατίας, είναι το επίκεντρο του αγώνα κατά της δουλείας σε μία τάξη από ελίτ τραπεζίτες. Η Ελλάδα μπορεί να "χορέψει" και πάλι αν μπορεί η ίδια να απελευθερωθεί.
Αρχική ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Ιουνίου 2012
Σχόλιο του blog: Το παρακάτω αποτελεί ενδιαφέρον άρθρο, και παρατίθεται για λόγους ενημερωσης και παρουσίασης απόψεων προς σκέψη και προβληματισμό. Είναι προφανές ότι υπάρχουν ελείψεις ή/και λανθασμένες απόψεις στο παρακάτω, όμως παρ' όλα αυτά, παρουσιάζει ιδέες που τα κατοχικά ΜΜΕ στην Ελλάδα ποτέ δεν θα τολμούσαν να παρουσιάσουν στον Ελληνικό Λαό.
Η απάντηση είναι εύκολη εάν το πάρεις λογικά
Θα ήθελα να σε βοηθήσω στον αγώνα σου να είσαι ελεύθερος
Πρέπει να υπάρχουν πενήντα τρόποι να αφήσεις τον εραστή σου.
-Στίχοι από το "50 ways to leave your lover" του Paul Simon
Το ευρώ φαίνεται να είναι ένας γάμος ασυμβίβαστων εταίρων. Ένα άρθρο της 1ης Ιουνίου στο Ηνωμένο Βασίλειο από την Telegraph με τίτλο "Why Europe’s Love Affair with the European Project Is Ending" ανέφερε ότι τα δύο τρίτα των 9.000 ερωτηθέντων θεωρεί ότι η Ελλάδα έχει το ευρώ ως ενιαίο νόμισμα ήταν ένα λάθος.
Για την Ελλάδα, ήταν μια τραγική αναντιστοιχία από την αρχή. Και όπως συνήθως μετά από έναν χωρισμό, ο πραγματικός λόγος είναι τα χρήματα. Η Ελλάδα είναι μια ζωηρή νεαρή γυναίκα αλυσοδεμένη από έναν τυραννικό γέρο. Έχει λαχταρά να είναι [ο Λαός της Ελλάδας] ελεύθερη να "χορέψει" μόνη της. Αλλά το διαζύγιο είναι δύσκολο να γίνει. Αν αθετήσει τις οφειλές της, θα αναγκαστεί να βγει από την Ευρωζώνη και θα πάει πίσω στην έκδοση δραχμών, και θα μπορούσε να πάθει "άγριο ξυλοδαρμό" από τους κερδοσκόπους στις αγορές συναλλάγματος για την αυθάδεια της.
Ευτυχώς, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις σε ένα άσχημο διαζύγιο. Οι συνθήκες που δεσμεύουν τα 17 κράτη-μέλη είναι μόνο ένα σύνολο κανόνων, που έχουν συναφθεί από αμοιβαία συμφωνία. Και οι κανόνες μπορούν να λυγίσουν ή να σπάσουν, ιδιαίτερα σε ώρα κρίσεων. Η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) έσπασε μια σειρά από κανόνες για να σώσει τις τράπεζες, και έτσι έκανε και η Federal Reserve για να "σώσει" την Wall Street το 2008. Οπότε εάν οι κανόνες που μπορούν να καμφθούν για τις τράπεζες τότε μπορούν να καμφθούν και για τους ανθρώπους και τα έθνη-όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και όλες οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης που απειλούν να καταθέσουν "αγωγή διαζυγίου".
Ο Paul Simon λέει ότι υπάρχουν 50 τρόποι, αλλά εδώ παραθέτουμε πέντε δημιουργικές εναλλακτικές λύσεις.
1) Το Ανοικτός Γάμος:. Επιστροφή στην δραχμή χωρίς εγκατάλειψη του ευρω
James Skinner, ο πρώην πρόεδρος της NEF (το New Economics Foundation στο Ηνωμένο Βασίλειο), προτείνει ότι η Ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να αρχίσει την έκδοση δραχμών, χωρίς να εγκαταλείψει το ευρώ. Η Δραχμή κατ αυτόν, θα μπορούσε να προορίζεται για οικιακή χρήση-να πληρώσει τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης, πρόσληψη εργαζομένων, την κατασκευή υποδομών και την επέκταση των κοινωνικών υπηρεσιών.
Γράφει :
"Η Ελλάδα πάσχει από έλλειψη χρημάτων, επειδή η μόνη πηγή, το ενιαίο νόμισμα, έχει στερέψει. Αλλά δεν υπάρχει κανένας νόμος που ορίζει ότι πρέπει να υπάρχει μόνο ένα νόμισμα.
. . . Εξουσιοδοτώντας την κυβέρνηση, η οποία παρακολουθούνται από την Κεντρική Τράπεζα, να δαπανήσει νεοσύστατα χρήματα άμεσα στην οικονομία, παρακάμπτοντας τον τραπεζικό τομέα, το βάρος της αύξησης του δημόσιου χρέους μπορεί να αποφευχθεί. . . .
Το πρόγραμμα για τη δημιουργία μιας νέας ελληνικής δραχμής, παρακάμπτοντας τον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα, θα μπορούσε να αρχίσει αύριο. Άμεσο αποτέλεσμα θα είναι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην εργασία άμεσα. Όλες οι υφιστάμενες συναλλαγές Ευρώ μπορούμε να συνεχίσουν όπως πριν, αρκετά ξεχωριστά από το νέο νόμισμα. Τα δύο νομίσματα μπορούν κάλλιστα να συνυπάρχουν και λειτουργούν παράλληλα με το άλλο. . . . Οι ξένες τράπεζες θα συνεχίσουν να διαπραγματεύονται σε ευρώ και άλλα νομίσματα, ως συνήθως."
Η λύση αυτή χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία στην Αργεντινή, όταν το νόμισμά της κατέρρευσε το 2001. Η κυβέρνηση αποχώρησε από τα χρέη της και άρχισε να εκδίδει τη δική της Αργεντινής πέσος. Τρία χρόνια μετά την χρεοκοπία ρεκόρ σε περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια δολάρια, η χώρα ήταν ήδη αρκετά προχωρημένη στον δρόμο της ανάκαμψης. Οι εξαγωγές αυξήθηκαν, το νόμισμα παρέμεινε σταθερό, οι επενδυτές επέστρεψαν, μειώθηκε η ανεργία και η οικονομία αυξήθηκε κατά 8% για 2 συναπτά έτη.
2) Χωριστοί τραπεζικοί λογαριασμοί: Ξεκίνημα στις πρέσες της Τράπεζας της Ελλάδος
Σε ένα άρθρο της 19ης, Μαρτίου στο Seeking Alpha , ο Γιώργος Καισάριος παρατήρησε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος έχει την εξουσία να εκδίδει περισσότερα από δραχμές. Η ΕΚΤ δεν είναι ένα συνηθισμένη κεντρική τράπεζα:
"Αλλά μάλλον, είναι μια συνομοσπονδία κεντρικών τραπεζών. Κάθε ευρωπαϊκή εθνική κεντρική τράπεζα μπορεί να κάνει θεωρητικά τα ίδια είδη των εργασιών της αγοράς, όπως η ΕΚΤ και ακόμα περισσότερα. Οι πρόγονοί του ευρώ έχουν αφήσει πολλά νομισματικά παράθυρα ανοικτά, τα οποία, αν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορούν να λύσουν την Ευρωπαϊκή κρίση χρέους σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα χωρίς κεφάλαια προερχόμενα από τους φορολογούμενους."
Ανέφερε το άρθρο 14.4 του Πρωτοκόλλου για το καταστατικό του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών, το οποίο προβλέπει τα εξής:
"14,4. Οι εθνικές κεντρικές τράπεζες μπορούν να εκτελούν και λειτουργίες διαφορετικές από εκείνες που ορίζονται στο παρόν καταστατικό, εκτός εάν το Διοικητικό Συμβούλιο αποφανθεί, με πλειοψηφία των δύο τρίτων των ψηφισάντων, ότι οι λειτουργίες αυτές παρακωλύουν τους στόχους και τα καθήκοντα του ESBC. Οι εν λόγω λειτουργίες εκτελούνται υπ 'ευθύνη των εθνικών κεντρικών τραπεζών και δεν θεωρούνται ως μέρος των λειτουργιών του ESBC."
Αυτό σημαίνει ότι οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες μπορούν να κάνουν ότι και η ΕΚΤ αλλά μπορούν να κάνουν ακόμη και πράγματα που δεν μπορεί η ΕΚΤ. Η Ελληνική Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσε να παρέμβει και να αρχίσει την έκδοση ιδίων ευρώ. Και πάλι, υπάρχει προηγούμενο γι 'αυτό. Ήταν κάτω από το άρθρο 14.4 όταν η Ιρλανδική Κεντρική Τράπεζα ήταν σε θέση να εκτυπώσει € 80 δισεκατομμύρια ως «επείγουσα παροχή ρευστότητας", και η Ελληνική Κεντρική Τράπεζα έχει ήδη εκτυπώσει η ίδια 44 δισεκατομμύρια Ευρώ.
Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να εκτυπώσει ευρώ,να αναχρηματοδοτήσει το δημόσιο χρέος της, και να πληρώσει τους τόκους στον εαυτό της, γεγονός που εξαλείφει την επιβάρυνση από τόκους. Μεταξύ άλλων προηγουμένων τέτοιων περιπτώσεων, υπάρχει και ο Καναδάς, ο οποίος δανείστηκε από τη δική του κεντρική τράπεζα από το 1939 μέχρι και το 1974 για τη χρηματοδότηση μεγάλων έργων υποδομής και κοινωνικών προγραμμάτων. Το κατάφερε αυτό κατά τη διάρκεια μιάς εικοσιπενταετίας, χωρίς υπερπληθωρισμό του νομίσματος, χωρίς να ανεβάσει τις τιμές ή την αύξηση του δημοσίου χρέους, το οποίο παρέμεινε σε χαμηλά και βιώσιμα επίπεδα.
Υπάρχει η ανησυχία ότι το ευρώ μπορεί να υποστεί υποτίμηση του εάν άλλα μέλη της Ευρωζώνης ακολούθησαν την ίδια τακτική. Αλλά ο Καισάριος σημειώνει την Ιαπωνική εμπειρία , "όπου μπορεί κανείς να εκτυπώσει και να εκτυπώσει ξανά και ξανά και στη συνέχεια να εκτυπώσει λίγο περισσότερο, χωρίς η αξία του νομίσματος να χαμηλώνει (λόγω των θετικών εμπορικών ροών)." Το ευρώ μπορεί να είναι εξίσου ανθεκτικό.
3) Διαζύγιο: Απλά γυρνάμε και φεύγουμε
Σύμφωνα με τους New York Times της 29ης Μαΐου, το σχέδιο διάσωσης 130 δισεκατομμυρίων ευρώ που υποτίθεται θα αγόραζε χρόνο για την Ελλάδα, τώρα αποδεικνύεται ότι είναι κυρίως η εξυπηρέτηση μόνο των τόκων του χρέους. Η "τρόικα", η Επιτροπή- το ΕΚΤ, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κομμισιόν (που κατέχει τα τρία τέταρτα του χρέους) , απομονώνει τα κεφάλαια διάσωσης που πρέπει να καταβληθούν πίσω στους ίδιους για πληρωμές τόκων. Αυτό απλώς θα αυξήσει το χρέος σε καταστροφική επίπεδα, χωρίς ούτε μία δεκάρα να πηγαίνει στους Έλληνες ή στην κωματώδη κατάσταση της οικονομίας τους.
Τα επιτόκια των Ελληνικών δεκαετών ομολόγων έχουν αυξηθεί σε σχεδόν 30% πρόσφατα. Σύμφωνα με το άρθρο 72, ο ανατοκισμός κάθε χρόνο στα 30% διπλασιάζει το χρέος κάθε 2,4 χρόνια. Αν οι Έλληνες δεν μπορούν να πληρώσουν ακόμη και τους τόκους για το χρέος σήμερα, εκτός από αν δανείζονται ακόμα πιό πολλά, πώς είναι δυνατόν να επιστρέψει το διπλάσιο του αρχικού κεφαλαίου σε μόλις 2,4 χρόνια; Στο 30%, οι Έλληνες θα πλήρωναν πάνω από 100% του ΑΕΠ τους σε τόκους. Νομικά, μια σύμβαση που είναι αδύνατο να εκτελέσει είναι άκυρη.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ηγέτης της ριζοσπαστικής αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ), η οποία βρίσκεται τώρα στη δεύτερη θέση στο ελληνικό κοινοβούλιο, αποκαλεί το χρέος "απεχθές", ένας νομικός όρος για ένα δημόσιο χρέος που έχει προκύψει από ένα καθεστώς για σκοπούς που δεν εξυπηρετούν το συμφέρον του έθνους. Ένα απεχθές χρέος βάσει του διεθνούς δικαίου δεν χρειάζεται να επιστραφεί.
4) Συζυγική υποστήριξη: Η επιλογή της Δημόσιας Τράπεζας
Εάν το διαζύγιο είναι πάρα πολύ για να το συλλογιστεί κάποιος, τότε η επιβάρυνση από τους τόκους στην Ελλάδα μπορεί να ανακουφιστεί με την αξιοποίηση του πολύ γενναιόδωρου με επιτοκίου του 1% που απολαμβάνουν οι τραπεζίτες. Το άρθρο 123 της Συνθήκης του Μάαστριχτ απαγορεύει κυβερνήσεις των κρατών μελών από άμεσο δανεισμό από την ΕΚΤ, αλλά κάνει μια εξαίρεση στην παράγραφο 2 για "κρατικά πιστωτικά ιδρύματα»-κάτι που η Ελλάδα θα έχει άφθονο, όταν εθνικοποιεί τράπεζες της. Μπορούν να μπούν στην "ουρά" στο ταμείο της ΕΚΤ για την τιμή-ευκαιρία του 1% και να χρησιμοποιήσει τα δανειακά κεφάλαια για να αγοράσει το εθνικό χρέος.
Ο ερευνητής Simon Thorpe έγραψε στην ΕΚΤ και ζήτησε αν θα είχε αντίρρηση εάν ένα κρατικό πιστωτικό ίδρυμα δανείζονταν την ΕΚΤ και χρησιμοποιούσε τα κεφάλαια γιά να "να παρέχουν τα χρήματα σε μια κυβέρνηση όπως η Ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου αυτή η κυβέρνηση να πληρώσει . όλο το χρέος της προς τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Η ΕΚΤ απάντησε:
"Σύμφωνα με την Συνθήκη-όπως μόλις αναφέρθηκε-τέτοια κρατικά πιστωτικά ιδρύματα "θα λαμβάνουν την ίδια μεταχείριση με τις εθνικές κεντρικές τράπεζες και την ΕΚΤ, όπως γίνεται και με τα ιδιωτικά πιστωτικά ιδρύματα." Εναπόκειται στις τράπεζες να αποφασίσουν πώς θα χρησιμοποιήσουν αυτά τα χρήματα που έχουν δανειστεί από την κεντρική τράπεζα του συστήματος."
5) Η προίκα: Επιβολή φόρου στις οικονομικές συναλλαγές
Ο Thorpe σημειώνει ότι η ΕΚΤ έχει εκδώσει και χορηγήσει σχεδόν € 1.000 δισεκατομμύρια στις τράπεζες με επιτόκιο 1% από τον Δεκέμβριο του 2011-τρεις φορές το συνολικό Ελληνικό χρέος των 355 δισ. Ευρώ. Αν οι Ελληνικές δημόσιες τράπεζες δανείζονταν από την ΕΚΤ στο 1% και αγόρασαν τα Ελληνικά κρατικά ομόλογα, τότε το χρέος θα μπορούσε να εξοφληθεί σε 10 χρόνια μόνο και μόνο από τις αποδόσεις σε μια πολύ μέτρια φορολογία επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (FFT) του 0,3%.
Η επιβολή ενός πολύ μικρού FFT για όλες τις οικονομικές συναλλαγές δεν θα είναι μόνο μια προσοδοφόρα πηγή εσόδων, αλλά θα αποτρέψει τις επιθέσεις των κερδοσκόπων, τόσο στις πρόσφατα εκδοθείσες δραχμές αλλά και το χρέος της Ελλάδας και άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Ο FFT έχει ήδη εφαρμοστεί σε πολλές χώρες. Το 2011, υπήρχαν 40 χώρες που είχαν FFT σε λειτουργία , αντλώντας 38 δισεκατομμύρια δολάρια (29 δις ευρώ).
Όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος
Το πρόβλημα είναι η εξεύρεση της βούλησης, ιδιαίτερα μεταξύ των ηγετών των κρατών της Ευρώπης που κρατούν τα ηνία της εξουσίας, τα οποία μάλλον δεν ψάχνουν για μιά φιλική λύση. Τα προβλήματα στο γάμο της Ελλάδας με την Ευρωζώνη πηγάζουν από ένα αυθαίρετο σύνολο κανόνων που συνήφθησαν και αυτοί μπορούν να αλλάξουν κατόπιν συμφωνίας. Αλλά, όπως αναφέρει ο Mike Whitney σε άρθρο της 3 Ιουνίου με τίτλο "Η Ευρώπη κινείται πιο κοντά προς μια δικτατορία των Τραπεζών":
"Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων στην Ευροζώνη. Έχουν εμπλακεί σε μια "stealth" εκστρατεία για να σταθεροποιήσει την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου πάνω από τα μεμονωμένα κράτη. . . ."
Για να αποφευχθεί αυτό το τρομακτικό σενάριο , η λαϊκή πλειοψηφία θα πρέπει να αρπάξει τα ηνία της εξουσίας. Είναι σωστό ότι η Ελλάδα, η γενέτειρα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και της Δημοκρατίας, είναι το επίκεντρο του αγώνα κατά της δουλείας σε μία τάξη από ελίτ τραπεζίτες. Η Ελλάδα μπορεί να "χορέψει" και πάλι αν μπορεί η ίδια να απελευθερωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδή πιστεύουμε στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση, διατηρούμε το δικαίωμά του να μην αναρτούνται σχόλια που είναι υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που περιέχουν προσωπικά δεδομένα των αρθρογράφων ή έχουν σκοπό την διαφήμιση και την προβολή προϊόντων.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε Ελληνικά και όχι greeklish ακόμα κι αν "φοβάστε" για την ορθογραφία σας.