Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό όν. Ακόμα και στις ακραίες περιπτώσεις είναι εξαρτημένος. Εξαρτημένος από κάποιους για να βγάλει τα προς το ζην. Εξαρτημένος από κάποιους για να κοινωνικοποιηθεί. Εξαρτημένος από κάποιους για να αναπτύξει πνευματικά τον εαυτό του. Εξαρτημένος από κάποιους για να κτίσει πολιτεία. κλπ. κλπ.
Το πρώτο, αυτονόητο συμπέρασμα είναι ότι δεν θα μπορούσε κανείς λοιπόν να ισχυριστεί ότι πρέπει ο άνθρωπος να είναι απολύτως ανεξάρτητος. Αν ήταν, δεν θα λεγόταν άνθρωπος, γιατί πολύ απλά θα έχανε αυτό που τον κάνει άνθρωπο.
Όμως κάτι μας λέει ότι η έννοια "ανεξάρτητος" είναι θετική, τουλάχιστον όσον αφορά την έκφραση "Ανεξάρτητος Έλληνας". Θα πρέπει λοιπόν να υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος τύπος ανεξαρτησίας που είναι καλός, και κάποιος που είναι κακός. Γιατί όπως είδαμε παραπάνω, δεν νοείται άνθρωπος απολύτως ανεξάρτητος, και κατά επέκταση δεν νοείται ούτε και Έλληνας με αυτόν τον τρόπο.
Απλά πράγματα ως εδώ. Το "δύσκολο" έρχεται όταν προσπαθήσουμε να διαχωρίσουμε τις διάφορες εξαρτήσεις που έχουμε σε καλές και κακές. Αλήθεια λοιπόν, έχουμε αναρωτηθεί τι είναι κακή εξάρτηση; Όλοι μας σχεδόν καταλαβαίνουμε ότι εκ των πραγμάτων, η εξάρτηση π.χ. στα ναρκωτικά δεν είναι καλό πράγμα. Αυτή λοιπόν η εξάρτηση δεν είναι καλή γιατί οδηγεί στην καταστροφή.
Από την άλλη, θεωρούμε και είναι καλό το να είμαστε ανεξάρτητοι και υπεύθυνοι πολίτες και άτομα, που δεν είναι χειραγωγημένα. Χωρίς αυτού του τύπου την ανεξαρτησία, δεν υπάρχει ελευθερία και δημοκρατία. Είναι φανερό λοιπόν, ότι πρέπει να είμαστε ανεξάρτητοι αλλά και εξαρτημένοι σε διαφορετικά πράγματα, αρκεί η εξάρτηση να μας ωφελεί και όχι να μας καταστρέφει. Αυτό ισχύει και στην πολιτική/κοινωνική σφαίρα.
Στην πολιτική/κοινωνική σφαίρα, ποια πράγματα στα οποία είμαστε εξαρτημένοι είναι κακά; Ας αρχίσουμε με την έννοια της εκμετάλλευσης που ζούμε σήμερα. Όταν κάποιος μας κάνει εξαρτημένους σε αυτόν και τα εργαλεία του, με στόχο την εκμετάλλευση του Λαού, τότε μπορούμε να πούμε ότι η εξάρτηση αυτή δεν είναι καλή, αλλά μάλλον κάτι το πολύ κακό. Άλλος τύπος κακής εξάρτησης είναι η ενημέρωση. Δεν μπορεί κανείς να ωφελείται από τον τύπο ενημέρωσης από τα γνωστά μας μεγάλα μέσα "ενημέρωσης". Χρειάζονται πολλαπλές θέσεις, πολλαπλές πηγές ενημέρωσης. Η εξάρτηση σε μία και μόνον πηγή ενημέρωσης είναι λοιπόν και αυτή μη ωφέλιμη, αλλά μάλλον καταστροφική.
ΟΙ κοινός λαός, πολλοί θα έλεγαν ο Εργάτης ή η "τάδε τάξη" κλπ, είναι φανερό ότι είναι σε κατάσταση εκμετάλλευσης. Σήμερα, όμως, σχεδόν όλοι πλέον, αδιακρίτως τάξης (εκτός της προφανούς ειδικής "τάξης" των δοσίλογων και αυτών που θέλουν να γίνουν φεουδάρχες μας και φίλων τους) βρισκόμαστε σε κατάσταση απόλυτης εκμετάλλευσης. Μας ζητούν φόρους και χαράτσια, που καταστρέφουν ότι έχει μείνει όρθιο, και που δεν μπορούμε πλέον να πληρώσουμε. Και ότι μας ζητούν να πληρώσουμε, δεν βοηθά την Πατρίδα, αλλά θα χαθεί ανεπιστρεπτί στην τεράστια μαύρη τρύπα των τόκων. Να ένα πράγμα λοιπόν, στο οποίο δεν πρέπει να είμαστε εξαρτημένοι. Αυτό το πράγμα είναι σίγουρα οι παρόντες κυβερνήτες μας, οι οποίοι έχουν βαλθεί να αποτεφρώσουν τους πάντες και τα πάντα μέσω της υπερφορολόγησης και συναφών "μέτρων"...
Όμως υπάρχει και κάτι λίγο πιο βαθύ στο οποίο είμαστε εξαρτημένοι ως πολιτεία. Μέρα νύχτα, οι περισσότεροι από εμάς, προσπαθούμε να βρούμε κάποια χρήματα για να ζήσουμε. Σπαταλάμε τον χρόνο μας στην εργασία, στον αγώνα της Ζωής. Τα χρήματα αυτά που με τόσο κόπο μαζεύουμε, που σήμερα τα αποκαλούμε Ευρώ, είναι χρηματοπιστωτικά προϊόντα με βάση το χρέος προς τα Κράτη. Δηλαδή, οι Λαοί της Ευρώπης, και οι Έλληνες βεβαίως, καλούνται να είναι μονίμως ΧΡΕΩΜΕΝΟΙ για να έχουν το "προνόμιο" να χρησιμοποιούν το Ευρώ. Η κεντρική τράπεζα πραχωρεί νόμισμα και άλλα χρηματοπιστωτικά προιόντα, και τα κράτη χρωστούν αυτά που λαμβάνουν συν τόκους.
Αλλά και αυτό ακόμα το γεγονός, δεν είναι μόνο παρά το κερασάκι στην τούρτα... Οι τράπεζες δεν έχουν απλά το αποκλειστικό δικαίωμα στην έκδοση νομίσματος, αλλά και την "εντολή" (αναρωτιέμαι ποιός ακριβώς τους έδωσε αυτήν την εντολή), να κανονίζουν την γενικότερη οικονομία ή όπως τους αρέσει να λένε σε όλα τα καταστατικά τους, να "εγγυούνται την σταθερότητα της οικονομίας ή/και της νομισματικής πολιτικής". Ποιος όμως διαχειρίζεται το Ευρώ; Μήπως είναι οι Λαοί; ΌΧΙ βέβαια... Στην επιφάνεια, είναι ο ιδιωτικός οργανισμός, που λέγεται Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που έχει ως μετόχους της ιδιώτες που ανήκουν στο διεθνές κεφάλαιο... Οι Λαοί της Ευρώπης, έχουν δώσει λοιπόν τα ινία της οικονομικής τους κυβέρνησης, στο διεθνές κεφάλαιο.
Όταν ακούτε έναν πολιτικό να αναφέρεται σε επιτόκια, πληθωρισμό και άλλα οικονομικά μεγέθη, αυτό που δεν σας λέει, είναι ότι στην πραγματικότητα δεν αποφασίζει αυτός για κανένα από αυτά και ούτε καν έχει ουσιαστική πρωτογενή ενημέρωση σε κανένα από αυτά τα θέματα. Απλά διατυπώνει τις επιθυμίες ή/και τις πληροφορίες που του δίνει η Κεντρική Τράπεζα, μέσα από κλειστές πόρτες, που ΜΟΝΟ οι μέτοχοι μπορούν να διαβούν. Εξ ορισμού λοιπόν, ο Πολιτικός, ανεξαρτήτως ιδεολογίας (αν υπάρχει και αυτή βέβαια εδώ που φτάσαμε), είναι απολύτως εξαρτημένος από τον ιδιωτικό οργανισμό που λέγεται κεντρική τράπεζα... Εσάς, έστω και σε αυτήν την απλοποιημένη μορφή, σας φαίνεται για καλή, ή κακή εξάρτηση, αυτή;
Αλλά ποιός είναι ο σκοπός τους διεθνές κεφαλαίου, μέρος του οποίου είναι και η ΕΚΤ; Πολλοί θα πουν ότι είναι το κέρδος, το χρήμα. Αν αυτοί όμως μπορούν και εκδίδουν χρηματοπιστωτικά προιόντα, να τα δίνουν όπου θέλουν, με όποιο τρόπο θέλουν και με την βοήθεια των πολιτικών και την συγκάλυψη των μέσων "ενημέρωσης", τότε το ερώτημα τίθεται, τι το θέλουν το δικό μας; Η απάντηση είναι σαφής. Δεν μας ζητούν το χρήμα μας ως αυτοσκοπό. Αυτό που επιτυγχάνουν μέσω της υπερχρέωσης, είναι η υποδούλωση μας... Αυτό που ζητούν, είναι να μετατρέψουν τον κόσμο σε ένα απέραντο φέουδο. Τι μας λέει αυτό λοιπόν; Μας λέει ότι το Ευρώ είναι ακόμα ένα βήμα πιό κοντά σε αυτόν τον στόχο που έχουν αυτοί. Ένα ακόμα βήμα προς μια πραγματική υποδούλωση. Δεν μιλάμε απλά για εξάρτηση ή εκμετάλλευση. Αυτοί τα θέλουν ΟΛΑ.
Είναι λοιπόν δυνατόν κάποιος να είναι από την μιά πλευρά εξαρτημένος στο Ευρώ και από την άλλη να αυτοαποκαλείται ανεξάρτητος; Είναι δυνατόν ποτέ, να έχει κανείς παραδώσει την οικονομική εξουσία, σε ιδιωτικό οργανισμό με "άγνωστους" σκοπούς, και την ίδια στιγμή να θεωρεί τον εαυτό του ανεξάρτητο με την έννοια ότι ωφελείται;
Εν τέλη, είναι δυνατόν ο Έλληνας να είναι Ανεξάρτητος όταν χρησημοποιεί το Ευρώ;
Η απάντηση είναι ότι κανονικά και με την κοινή λογική, ΔΕΝ είναι δυνατόν. Όμως η πραγματικότητα μας δείχνει ότι πολλοί από εμάς τους Έλληνες έχουμε την παράλογη εντύπωση, ότι είναι δυνατόν να ισχύουν και τα δύο. Και μάλιστα, μερικοί, απαιτούν από τους υπόλοιπους να πιστέψουμε ότι όχι μόνον είναι δυνατόν, αλλά και αναγκαίο ακόμα! Δηλαδή μας λένε ότι ΠΡΕΠΕΙ να είμαστε στο Ευρώ για να είμαστε πραγματικά ανεξάρτητοι... Μας λένε δηλαδή ότι ΠΡΕΠΕΙ να βάλουμε αλυσίδες, για να είμαστε ελεύθεροι!!!
Ας ακούσουμε την φωνούλα της συνείδησης όμως που μας λέει ξεκάθαρα ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν. Δεν νοείται ανεξαρτησία κράτους με τοκογλυφικό νόμισμα, με νόμισμα που δεν ανήκει στο κράτος δηλαδή στον λαό και ούτε ελέγχεται από αυτόν. Και ας αναρωτηθούμε αν μπορεί κανείς να είναι Πατριώτης και την ίδια στιγμή να υποστηρίζει την παράδοση της Κυριαρχίας, όχι απλά μέσω μνημονίων και συμβάσεων, αλλά με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο: Την πλήρη και χωρίς όρους εξουσιοδότηση όλων των οικονομικών σε σκοτεινούς (de facto) ιδιωτικούς οργανισμούς...
Και τι λέει αυτό, για κάποιον που ενώ του έχουν δοθεί όλες οι απαραίτητες πληροφορίες για να το καταλάβει αυτό, αλλά ακόμα υποστηρίζει το παράλογο;
Η απάντηση δική σας!
Ένας άλλος τύπος εξάρτησης που πρέπει να αναφέρουμε, γιατί τον βλέπουμε πολύ σήμερα, είναι η νοοτροπία ότι η Χώρα μας, δεν είναι ικανή να λύσει τα προβλήματά της, και ότι πρέπει οπωσδήποτε να ζητά με το αζημίωτο βέβαια την βοήθεια από αυτούς που υποτίθεται είναι καλύτεροι από εμάς. Το αίσθημα της ντροπής ότι είμαστε Έλληνες και ότι πρέπει συνέχεια να παίρνουμε την άδεια των "μεγάλων" για να κάνουμε το οτιδήποτε, είναι η πηγή αυτής της νοοτροπίας... Το κόστος για το ηθικό ξεπούλημα αυτό και την αναξιοπρέπεια που έρχεται μαζί του είναι τις περισσότερες φορές άσχετο. Αρκεί να πάρουμε βοήθεια, και ας μας λένε και άχρηστους... Και πως λέγεται αυτό; Λέγεται Ραγιαδισμός! Δεν χρειάζεται να προχωρήσουμε σε ανάλυση του Ραγιαδισμού, εκτός του να πούμε ότι αν όλοι μας είμαστε έτσι, δεν θα υπήρχε καν Ελλάδα σήμερα, και για πολλά χρόνια... Εξάρτηση λοιπόν μέσω της ηθελημένης υποβάθμισης της δικής μας αξιοπρέπειας. Καλό ή κακό;
Πως όμως κανείς υπερπηδά τα προβλήματα αυτά και πως μπορεί να αχρηστεύσει αυτές τις καταστροφικές εξαρτήσεις που έχει η Πατρίδα; Τι είναι αυτό που αντιτίθεται στην καταστροφική εξάρτηση σε πράγματα όπως οι κεντρικές τράπεζες και τον ραγιαδισμό που βλέπουμε σήμερα; Η απάντηση είναι ότι αυτό είναι ΜΟΝΟ η αγάπη προς την Πατρίδα. Η αγάπη προς την Πατρίδα, ΠΑΝΤΑ εκφράζεται με την ΕΜΠΡΑΚΤΗ αγάπη προς τον Λαό και τότε είσαι Πατριώτης! Ο Πατριώτης δεν λέει ΠΟΤΕ "ναί σε όλα"... Θα αναρωτηθεί πρώτα: "Πως βοηθά αυτό τον Λαό, το Έθνος;" Αν όχι τότε ΔΕΝ το δέχεται. Αν ναί, θα το σκεφθεί... Αν έχεις στην καρδία τον Λαό, ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΠΟΥΛΑΣ για τίποτα!
Μόνο τότε είσαι πραγματικά και ωφέλιμα Ανεξάρτητος!
Καλή Λευτεριά!
Σ. Κατσούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδή πιστεύουμε στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση, διατηρούμε το δικαίωμά του να μην αναρτούνται σχόλια που είναι υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που περιέχουν προσωπικά δεδομένα των αρθρογράφων ή έχουν σκοπό την διαφήμιση και την προβολή προϊόντων.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε Ελληνικά και όχι greeklish ακόμα κι αν "φοβάστε" για την ορθογραφία σας.