Με απλά λόγια: Τι κάνουν στην ουσία οι Κεντρικές Τράπεζεςόταν "τυπώνουν" χρήμα;

Έχουμε ακούσει όλοι ότι αν μπορούσαμε να τυπώσουμε χρήμα, τότε θα ήταν πιο εύκολο να βγούμε από την κρίση. Επίσης αξίζει να δει κανεις τις τελευταίες δηλωσεις του κ. Draghi όπου ο κάθε υποψιασμένος θα καταλάβει ότι η Ευρωπη είναι πιθανόν να ετοιμαζεται για αλλαγές... Οι διάφοροι "οικονομολόγοι" μας αναφέρουν διάφορες σχετικές ορολογίες, όπως "ποσοτική διευκόλυνση", "ενίσχυση ρευστότητας" κλπ. και οι περισσότερες έχουν θετική "χροιά" στον αυτί του Λαού. Όμως, πίσω από τις ορολογίες τι υπάρχει; Δηλαδή τι ακριβώς λαμβάνει χώρα, όταν δίνουμε τεράστιες ποσότητες χρημάτων σε τράπεζες, η γενικά στην αγορά; Άσχετα με το αν μια τέτοια τεχνική μπορεί να μας σώσει μακροπρόθεσμα, υπάρχει το ερώτημα: Τι ακριβώς σημαίνει όταν οι Ιδιωτικές Κεντρικές Τράπεζες τυπώνουν χρήμα και το εισάγουν στην αγορά; Θα προσπαθήσουμε να το εξηγήσουμε με απλά λόγια. Βέβαια το μοντέλο παρακάτω είναι απλοποιημένο, αλλά στα θέματα που μας απασχολούν, τα σημαντικά σημεία παραμένουν. Ας φανταστούμε μια φανταστική ιστορία γι αυτόν τον λόγο.

Φανταστείτε μια παρέα 8 ατόμων, οι οποίοι αποφασίζουν να παραγγείλουν μια πίτσα που κάνει 8 ευρώ. Ένας από την παρέα πείθει τους υπόλοιπους ότι καλύτερα είναι να υπάρχει "κεντρική" διαχείριση, και πρέπει να αναλάβει τον ρόλο του διαχειριστή. Αποφασίζουν να του δώσουν όλοι από ένα ευρώ και τον εξουσιοδοτούν να κάνει την συναλλαγή. Αυτός, προχωρά και παραγγέλνει την πίτσα.  Μόλις την λαμβάνουν, βλέπουν ότι η πίτσα έχει ακριβώς οκτώ κομμάτια. Όμως, επειδή όλοι πεινούν αρκετά, θέλουν να φάει ο καθένας τους, από δύο κομμάτια. Όπως είπαμε, η πίστα έχει οκτώ κομμάτια.

Αποφασίζουν λοιπόν, και λένε στον "διαχειριστή", ότι όλοι θέλουν από δύο κομμάτια. Τους λέει λοιπόν ο "διαχειριστής", ότι έχει την λύση, αλλά θα πρέπει να τον πληρώσουν όλοι από 50 λεπτά ακόμα, για να εκπληρώσει την επιθυμία τους. Οι υπόλοιποι, φαντάζονται ότι 50 λεπτά για άλλο ένα κομμάτι δεν είναι και τόσο άσχημα, δεδομένου ότι πλήρωσαν από ένα ευρώ για το πρώτο κομμάτι. Του δίνουν λοιπόν και από 50 λεπτά. Ο "διαχειριστής" λαμβάνει από όλους τα 50 λεπτά, δηλαδή 4 ευρώ συνολικά. Και τότε προχωρεί να λύσει το πρόβλημα:

Κόβει την πίτσα πάλι δημιουργώντας, 16 κομμάτια! Ορίστε τους λέει, τώρα έχετε από όλοι από δύο κομμάτια!

Οι υπόλοιποι της παρέας, ευχαριστούν τον "διαχειριστή" και προχωρούν στο να φάνε από δυο κομμάτια... 

Το ουσιαστικό αποτέλεσμα; Έχουμε δύο αποτελέσματα.
Πρώτον, οι υπόλοιποι, δεν πήραν τίποτε παραπάνω με τα 50 τους λεπτά.
Δεύτερον, ο διαχειριστής, έδωσε 1 ευρώ, και πληρώθηκε 4, δηλαδή κέρδισε 3 ευρώ, για τον ρόλο του.

Ας δούμε πως "μεταφράζονται" όλα αυτά στον πραγματικό κόσμο. Επαναλαμβάνω ότι εδώ κάνουμε χονδρική εξήγηση...

Η "παρέα" είναι ένα κράτος.
Ο "διαχειριστής" είναι οι κεντρικές τράπεζες.
"Κεντρική διαχείριση", είναι η εξουσία που έχουμε δώσει στις κεντρικές τράπεζες να τυπώνουν, και να διαχειρίζονται χωρίς να μας ρωτούν, όλο το χρηματικό σύστημα. 
Η "πίτσα" είναι η πραγματική αξία της αγοράς, δηλαδή ακίνητες και κινητές περιουσίες που αλλάζουν χέρι καθημερινά με τις διάφορες αγοραπωλησίες.
Οι "υπόλοιποι" είναι ο Λαός.

Τι να σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν απλά, δύο σημαντικά πράγματα:

1) Ότι οι διάφορες ανακεφαλαιοποιήσεις και όλα τα συναφή που μας λένε με διάφορες θετικές ορολογίες ότι είναι αναγκαία, για την επίλυση του προβλήματος, είναι απλά τεχνάσματα και όχι ουσιαστικές λύσεις. Ναι μεν στιγμιαία, η αγορά μπορεί να κινηθεί ή τέλος πάντων να κάνει κάποιες κινήσεις για να απωθήσει την κρίση. Όμως, αν σκεφθούμε το παράδειγμα της πίτσας, όλοι μας καταλαβαίνουμε αμέσως, ότι γρήγορα, θα χρειαστούν ουσιαστικές λύσεις.

2) Ότι με αυτά τα τεχνάσματα, όχι μόνον δεν παρέχεται ουσιαστική λύση, αλλά αυτοί που τα υλοποιούν, "κερδίζουν" αμύθητα χρήματα, χωρίς να βοηθούν καθόλου την αιτία του προβλήματος.

Αλλά ας σκεφτούμε όλοι μας, ότι η κατάσταση είναι πολύ πιο πολύπλοκη από το απλό παράδειγμα που αναφέρουμε εδώ. Στην πραγματικότητα, το τραπεζικό σύστημα, έχει χρησιμοποιήσει αυτό το τέχνασμα αλλά και άλλα που δεν αναφέρουμε εδώ, με τέτοιον τρόπο, που ξεγελούν ακόμα και ανθρώπους που ασχολούνται με αυτά τα θέματα επαγγελματικά. Ο κυκεώνας της "Χρηματοπιστωτικής Μηχανικής" είναι τόσο, μα τόσο πολύπλοκος και ρευστός, που χρειάζεται τρομακτική προσπάθεια για κάποιον να ξέρει έστω και μέρος όλων των "κόλπων" που λαμβάνουν χώρα κάθε μέρα για να απομυζούν αξία από τους Λαούς.

Είναι φανερό ότι υπάρχει δηλαδή μια "τάξη" ανθρώπων, που εν γνώση τους, καταδυναστεύουν τα Κράτη και μέσω αυτών τους Λαούς, με τα διάφορα χρηματοπιστωτικά τους τεχνάσματα και ψεύτικες λύσεις. Γι αυτό, μερικά από τα ερωτήματα που πρέπει να ρωτούν οι υπεύθυνοι πολίτες με βάση τα παραπάνω, είναι:

1) Είναι λογικό, να δίνει κάποιο κράτος την εξουσία της διαχείρισης του χρήματος σε ιδιωτικές, κερδοσκοπικές εταιρείες όπως είναι οι λεγόμενες κεντρικές Τράπεζες, και να θεωρεί τον εαυτό του πραγματικά ανεξάρτητο; Προφανώς όχι.

2) Είναι λογικό, ως Λαός να θεωρούμε ότι οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να είναι ανεξάρτητες, όπως γράφουν σε όλα τα καταστατικά τους; Προφανώς όχι.

3) Είναι λογικό ως Λαός, να μην δεχόμαστε ότι αυτή η ανεξαρτησία δεν είναι τίποτε άλλο από την νομιμοποίηση της κοινής απατεωνιάς σε τιτάνια όμως διάσταση; Προφανώς όχι.

4) Είναι λογικό, να θέλει κάποιος να είναι μέρος της Ευρώπης και της Ευρώ-ζώνης, όταν η ίδια έχει δώσει τα ινία της οικονομίας σε τέτοιους ακριβώς ιδιωτικούς οργανισμούς; Προφανώς όχι.

5) Είναι λογικό, να ισχυρίζονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, και οι ΑΝΕΞ. ΕΛΛ. κλπ. ότι "μπορούμε και θέλουμε μέσα στο ευρώ"; Είναι δυνατόν να ισχυρίζεται κανείς ότι θα έχει αποτέλεσμα όταν δέχεται το ευρώ, δηλαδή το εργαλείο της καταδυνάστευσής μας; Προφανώς όχι. 

6) Και τέλος, είναι λογικό να νομίζουμε, ότι θα λυθεί το οτιδήποτε όσο συναλλασσόμαστε με τέτοιους οργανισμούς; Προφανώς όχι!

7) Είναι λογικό, να αυτοπροσδιορίζεσαι ως "Ανεξάρτητος" και να θέλεις να σε κυβερνά μιά ιδιωτική εταιρεία με τεράστια δύναμη χωρίς να έχεις την παραμικρή εξουσία πάνω της, αλλά αντθέτως να έχει αυτή απόλυτη στην ουσία εξουσία πάνω σου; Όχι βέβαια!

8) Είναι λογικό, να αυτοπροσδιορίζεσαι ως μαχητής ενάντια στο κεφάλαιο, και να θέλεις να είσαι μέλος της Ευρωζώνης/Ευρώπης η οποία είναι απόλυτο υποχείριο του κατ εξοχήν κεφαλαίου, κερδοσκόπων, καπιταλιστών κλπ. κλπ.; Όχι βέβαια! 

Γιατί λοιπόν φοβάται η αντιπολίτευση να πούν τα πράγματα όπως έχουν; Γιατί δεν λένε ότι τα χρέη είναι όχι μόνον και απλά τοκογλυφικά, αλλά προϊόν ανηθικότητας και απατεωνιάς ολκής; Και ως εκ τούτου, γιατί μας λένε ότι μας θέλουν μέρος αυτού το συστήματος, που υποστηρίζει την τοκογλυφία αυτή; Γίνεται να νομιμοποιείς και αναθέτεις την σωτηρία σου, σε αυτούς που ήδη σε έχουν ξεγελάσει τόσες φορές; Αν όχι, τότε γιατί το σύστημα σύσσωμο, κυβέρνηση και αντιπολίτευση μαζί, διαφωνούν στα ανούσια, αλλά συμφωνούν να παραμένουμε αλυσοδεμένοι στα βασικά αίτια της καταστροφής μας; Και τι λέει αυτό για την πολιτική κατάσταση στην Χώρα μας σήμερα; 

Και για να κλείσουμε:

Ενώ θα έπρεπε να μας τρομάζει το Ευρώ και η απόλυτη εξάρτηση στην Ευρώπη και τους "κηδεμόνες" της, γιατί εμείς φοβόμαστε το αντίδοτο της κρίσης, που είναι Εθνική Ανεξαρτησία με Εθνικό Νόμισμα και Τράπεζα;

Οι απαντήσεις δικές σας.

Σ. Κατσούλης