Το χρονικό μιας αφύπνισης

Ο Γιώργος και ο Γιάννης, ήταν φίλοι. Έμεναν στην ίδια γειτονιά. Πήγαν μαζί Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο. Ήταν τα παλιά ανέμελα χρόνια, πριν αρχίσει η ζωή... Χωρίστηκαν λιγάκι όμως όταν πήγαν να σπουδάσουν και εκεί άρχισαν οι διαφωνίες τους. 

Ο Γιώργος, οργανώθηκε σε κάποιο κόμμα στην σχολή του, πως να μην το έκανε άλλωστε αφού, αυτά ήταν πάντα μπροστά του. Και τότε ο Γιώργος ανακάλυψε ότι έχει ιδεολογία. Ο Γιάννης όμως, προς απογοήτευση του Γιώργου, δεν αναμίχθηκε με κόμματα.

Το παράπονο του Γιώργου ήταν πάντα ότι ο Γιάννης δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται για τα κοινά, ήταν τελείως ανένταχτος. Προσπάθησε να του εξηγήσει ότι χωρίς ιδεολογία δεν μπορούσε να υπάρξει πρόοδος, και ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι πολιτικό όν. Ο Γιάννης συνέχισε να είναι ανεξάρτητος, έλεγε ότι διάβαζε ότι ήθελε, έλεγε ότι θα έκρινε μόνος του... Το πιο εκνευριστικό για τον Γιώργο ήταν ότι ο Γιάννης αγνοούσε ακόμα και τα βασικά. Του είπε για το ταξικό, για τους εργάτες, για την κοινωνική δικαιοσύνη για τις Δημοκρατικές διαδικασίες. 

Ο Γιάννης, του απαντούσε ότι κάτι δεν του φαίνεται σωστό, κάτι του "μύρισε από την αρχή πολύ άσχημα" αλλά δεν μπορούσε να το εξηγήσει παραπέρα... Του είπε ότι ναι μεν καταλαβαίνει για τις τάξεις, αλλά σε ποια τάξη άνηκαν αυτοί δηλαδή, την φοιτητική; Σίγουρα, όπως του έλεγε συχνά ο Γιάννης, κανένας τους δεν ήταν εργάτης ακόμα... Ο Γιώργος σε αυτά αντιδρούσε πάντα με τον ίδιο εκνευρισμό.  Ήταν εκνευριστικότατο για τον Γιώργο, γιατί αυτά και μόνο που του έλεγε ο Γιάννης, ήταν ένα μεγάλο σημάδι ότι δεν είχε καταλάβει τίποτε πραγματικά. Όπως ήταν φυσικό, ο Γιώργος εξελίχθηκε, έμαθε τις διαδικασίες, εντρύφησε στην ιδεολογία του. Και όπως ήταν αναμενόμενο, οι διαφωνίες συνεχίστηκαν, σε φιλικό πάντα επίπεδο.

Όταν τελείωσαν με τον στρατό, όπως είχαν υποσχεθεί, σμίξανε ξανά και ήταν και πάλι όλα σχεδόν όπως παλιά. Παντρεύτηκαν και έγιναν κουμπάροι, βρήκαν και οι δύο δουλειά,  Καθημερινά έκαναν ότι μπορούσαν για να ζήσουν. Κάθε τόσο, έβγαιναν και έπιναν έναν καφέ και συζητούσαν τα νέα τους και την επικαιρότητα. Ειδικά όταν έρχονταν εκλογές. Ο Γιώργος άνοιγε πάντα την κουβέντα για το θέμα αυτό, γιατί για τον Γιάννη φαινόταν να μην τον απασχολεί καθόλου. Δεν μπορούσε όμως ο Γιώργος να μην αναφέρει κάτι το τόσο σημαντικό, όπως είναι οι εκλογές, και πάντα πρότεινε τον Γιάννη τουλάχιστον να πάει να ψηφίσει. Αχ πόσο ήθελε ο Γιώργος να ξυπήσει επιτέλους ο φίλος του! 

Του έλεγε αυτά που του έλεγε πάντα, ότι δηλαδή αν δεν ψηφίσει τότε δεν είναι πολίτης, ότι αν δεν ασχολείται με τα κοινά, τότε δεν υποστηρίζει την Δημοκρατική διαδικασία. Ο Γιάννης συνέχιζε να του λέει και αυτός τα ίδια, πράγματα που δεν καταλάβαινε, ότι το κάνει με το δικό του τρόπο, ότι το σύστημα είναι σάπιο, ότι δεν υπάρχει Δημοκρατία και άλλα τέτοια μηδενιστικά... Στο Γιώργο, δεν του φαινόταν λογικά αυτά, τουλάχιστον το δικό του κόμμα ήταν αδύνατον να είναι σάπιο, πως ήταν δυνατόν το δικό του κόμμα να είναι σάπιο; Και πως είναι δυνατόν, να αγνοεί τόσους ειδήμονες, τόσες θεωρίες, και να αποφασίζει μόνος του, χωρίς να ξέρει τις λεπτομέρειες; Το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο, συμφωνούσαν ότι διαφωνούσαν.

Και τότε "χτύπησε η κρίση"... Η σημερινή κρίση γινόταν τώρα πια το μεγάλο θέμα συζήτησης και ήταν πάντα ο λόγος που είχαν τις γνωστές πια διαφωνίες τους. Ο Γιάννης, έλεγε ότι υπάρχει λύση αλλά αυτή θα έρθει από τους πολίτες ενώ ο Γιώργος, έλεγε ότι πρέπει να αφήσουμε το σύστημα και τους πολιτικούς να μας σώσουν. Στα δύο χρόνια που πέρασαν, οι  φιλικές διαφωνίες συνεχίζονταν, και η σταδιακή αλλαγή στους δύο φίλους, ήταν φανερή. 

Ο Γιώργος, παρ όλο που ενημερωνόταν σωστά από την Τηλεόραση και το κόμμα του, είχε αρχίσει να μην πιστεύει την εξουσία. Έλεγε ότι η "συνταγή" ήταν λάθος. Ο Γιάννης, είχε κλείσει την τηλεόραση προ πολλού, και δεν επηρεαζόταν από αυτά πού έλεγε η Τηλεόραση. Ενημερωνόταν έλεγε, από το διαδίκτυο και διάβαζε διάφορα βιβλία.  Ο Γιώργος του είπε ότι τώρα είναι η ώρα επιτέλους να οργανωθεί σε κάποιο κόμμα, γιατί οι εξελίξεις το απαιτούν. Ο Γιάννης συνέχιζε να του λέει τα ίδια, ότι δηλαδή έχει τον δικό του τρόπο, τις δικές του θεωρίες...

Αυτό που δεν καταλάβαινε, έλεγε ο Γιάννης, είναι γιατί πρέπει να διαχωρίζονται οι κοινοί πολίτες, σε τόσο βασικά θέματα όπως είναι αυτά της επιβίωσης και της Δημοκρατίας. Μερικά θέματα, του έλεγε ο Γιάννης, είναι υπεράνω ιδεολογίας, μερικά πράγματα όπως είναι τα βασικά δίκαια της Πατρίδας, δεν πρέπει να έχουν χρώμα. Αυτές οι θέσεις ήταν για τον Γιώργο τόσο απολιτικές που στην κυριολεξία τον εξόργιζαν. Και τον εξόργιζαν γιατί αν είχε καταλάβει ο Γιάννης έστω τις βασικές διαφορές μεταξύ αριστερών και δεξιών, θα καταλάβαινε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ενωθούν ποτέ. Και μετά ήταν αυτές οι αναφορές στην Πατρίδα. 

Μα ήταν δυνατόν χωρίς πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις, να καταλάβει κανείς τι είναι Πατρίδα; Και εξ άλλου, όλοι αυτοί που αναφέρουν συνέχεια αυτήν την λέξη, πάντα καταντούν να γίνονται φασίστες, έτσι του είχαν πει τόσες πολλές φορές στο κόμμα. Όχι μόνο ο ίδιος ο παιδικός του φίλος είχε άγνοια, αλλά τώρα υπήρχε ο κίνδυνος να γίνει και φασίστας. Μήπως ήρθε η ώρα να χωρίσουν και να πάρει ο καθένας το δικό του δρόμο;

Αλλά δεν χώρισαν, γιατί η φιλία τους και η σύνδεση που είχαν είχε πια ριζώσει για τα καλά. Ο Γιώργος, είχε αγανακτήσει πλέον με τους κυβερνώντες αλλά δεν ήθελε να το παραδεχτεί ακόμα, ενώ ο Γιάννης συνέχισε να τους αγνοεί. Προσπάθησε να εξηγήσει στον Γιάννη πολλές φορές, ότι αυτοί κάνουν ότι καλύτερο μπορούν, αλλά η κρίση ήταν τόσο μεγάλη, που ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Οι κυβερνώντες, έκαναν τις απαραίτητες θυσίες, υπέγραψαν συμβάσεις και πήραν δάνεια. Μπορεί να την πλήρωσαν οι εργάτες και οι συνταξιούχοι, αλλά για να ανακάμψει η Χώρα, χρειάζονταν θυσίες. 

Μπορεί να χρειάστηκε να παραδοθεί κάποιο μέρος της Εθνικής κυριαρχίας, αλλά και αυτό ήταν ένα αναγκαίο κακό. Έτσι και αλλιώς, σήμερα με την διεθνή κοινότητα, τα θέματα Εθνικής κυριαρχίας έχουν αρχίσει πλέον να γίνονται πράγματα του παρελθόντος, όλοι το έχουν καταλάβει αυτό, έτσι δεν είναι; Και μετά έχουμε και τους μεγάλους εχθρούς της ανθρωπότητας, όπως είναι ο καπιταλισμός, αυτά δεν παλεύονται με συμβατικούς τρόπους...

Ο Γιάννης δεν συμφωνούσε, έλεγε ότι μπορούμε καλύτερα μόνοι μας. Αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρ όλα τα προβλήματά της, ήταν σίγουρα ένα βήμα μπροστά για την Ελλάδα, ήταν δυνατόν να το αμφισβητήσει κανείς αυτό; Είχαμε την δυνατότητα ως ισότιμοι εταίροι, να αλλάξουμε την στάση τους, να αλλάξουμε την κατάσταση στην Ευρώπη και να προχωρήσουμε από εκεί. Σε κάθε περίπτωση, οι εταίροι μας, δεν θα μας άφηναν να χαθούμε, παρ όλα τα λάθη μας. Θα τους εξηγούσαμε ότι η συνταγή είναι λάθος, ότι ο κόσμος υποφέρει, και θα καταλάβαιναν. Ο Γιάννης συνέχιζε με τις ακατανόητες μηδενιστικές θέσεις του πλέον, να τα αμφισβητεί όλα αυτά και ο Γιώργος ήξερε πολύ καλά ότι παρ όλο που δεν καταλάβαινε πλήρως τις ασυναρτησίες του φίλου του, το σίγουρο ήταν ότι κάτι τέτοιες  ιδέες χωρίς ιδεολογία ήταν που μας έφεραν ως εδώ.

Στο μεταξύ, η ζωή γινόταν όλο και πιο δύσκολη και για τους δυο τους. Χαράτσια, φόροι, μειώσεις σε μισθούς και άλλα βάσανα τους χτύπησαν και τους δύο. Ο Γιώργος περίμενε όπως πάντα την πολυπόθητη ανάκαμψη που θα του δώριζε το σύστημα κάποια στιγμή σύντομα, όταν το κόμμα του θα έπαιρνε την εξουσία. Ο Γιάννης, του είπε κάποια στιγμή κατά την διάρκεια της συζήτησης, έκανε νέους φίλους, οργανώθηκε σε κάποια ομάδα, ότι έκανε ότι μπορούσε, και προετοιμαζόταν για να επιβιώσει και να αντιδράσει. Ο Γιώργος, χάρηκε πολύ όταν το άκουσε αυτό, αλλά δεν τον ρώτησε που και πως οργανώθηκε. Του έφτανε ότι ο φίλος του άρχισε να ξυπνά επιτέλους! Χάρηκε πολύ που το άκουσε αυτό αλλά δεν το συνέχισε, ελπίζοντας να μην χαλάσει την απρόβλεπτη πρόοδο που έδειξε ο φίλος του.

Όμως όταν πήγε σπίτι όμως δεν το ξέχασε, αναρωτήθηκε που οργανώθηκε, γιατί στο τέλος, πρέπει κανείς να έχει και την σωστή ιδεολογία, για να έχει αποτέλεσμα. Είδες τελικά, μια κρίση βοηθά τουλάχιστον τους ανένταχτους, να πολιτικοποιηθούν επιτέλους!  Έτσι λοιπόν, ετοιμάστηκε να αφυπνίσει τον φίλο του, για να δει επιτέλους και αυτός το φως. Στην επόμενη συνάντηση θα έκανε την καλύτερη δυνατή προσπάθεια να του εξηγήσει αυτά που προσπαθούσε να του εξηγήσει τόσα χρόνια, και επιτέλους να τον βοηθήσει να καταλάβει. Κάλιο αργά παρά ποτέ! Για την επόμενη συνάντησή τους, επιβεβαίωσε ότι θα είχαν αρκετή ώρα για να το συζητήσουν. Είπε στον εαυτό του, ότι δεν θα έφευγε από εκεί αν δεν τον έκανε να καταλάβει τουλάχιστον τα βασικά από όλα αυτά που ήξερε αυτός.

Έτσι λοιπόν την ημέρα εκείνη συναντήθηκαν, παράγγειλαν τον καφέ τους, και ο Γιώργος ετοιμάστηκε να κάνει το καλό για τον φίλο του. Ο διάλογος που ακολούθησε ήταν μακρύς...

Γιώργος: Λοιπόν χάρηκα πολύ που αποφάσισες επιτέλους να οργανωθείς! Πως πάει η οργάνωση;
Γιάννης: Καλά, μου αρέσει πολύ!

Γιώργος: Ωραία! Που οργανώθηκες;
Γιάννης: Δεν θα σου αρέσει η απάντησή μου, άστο καλύτερα!
 
Γιώργος: Ελπίζω να μην είναι καμιά φασιστική οργάνωση!!!
Γιάννης: Όχι βέβαια, είναι Πατριωτική!

Γιώργος: Πατριωτική; Τι σημαίνει αυτό; Πρόσεχε φίλε, δεν υπάρχουν Πατρίδες εδώ που φτάσαμε!
Γιάννης: Άστο Γιώργο, σου είπα σε ξέρω, μην ρωτάς άλλα, δεν θα σου αρέσουν αυτά που θα πω!

Γιώργος: Όχι πες μου, τώρα είμαι ακόμα πιο περίεργος!
Γιάννης: Καλά... Οργανώθηκα σε ένα κίνημα που λέγεται Ε.ΠΑ.Μ.

Γιώργος: Μήπως εννοείς το ΠΑΜΕ;
Γιάννης: Όχι, οργανώθηκα στο Ε.ΠΑ.Μ., που σημαίνει Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο.

Γιώργος: Τι είναι αυτό, αριστερό ή δεξιό;
Γιάννης: Τίποτα από αυτά, είναι Πατριωτικό!

Γιώργος: Να τα μας πάλι, τι σημαίνει αυτή η λέξη, ρε φίλε, αυτά είναι αρχαία πράγματα.
Γιάννης: Κάνεις λάθος, ο Πατριωτισμός είναι πιο επίκαιρος από ποτέ!

Γιώργος: Τι να σου πω, εγώ νόμιζα ότι οργανώθηκες σε κάτι ουσιώδες, τώρα με αυτά που μου λες, έχασα πάσα ιδέα...
Γιάννης: Γιατί βρε φίλε, εσύ δεν έχεις Πατρίδα; Εσύ δηλαδή που ανήκεις;

Γιώργος: Ανήκω στην τάξη μου. Δεν θυμάσαι τίποτα από όσα σου έλεγα τόσα χρόνια;
Γιάννης: Θυμάμαι, πως δεν θυμάμαι, αλλά τώρα υπάρχει μια κατάρρευση των τάξεων...

Γιώργος: Δηλαδή; Δεν υπάρχουν οι εκμεταλλευτές μας, και εμείς οι εργάτες που θέλουν να μας πάρουν όλα τα εργασιακά;
Γιάννης: Λάθος το βλέπεις το θέμα, υπάρχουν εκμεταλλευτές, και υπάρχουν και οι δυνάστες, αλλά δεν είναι οι κλασικοί πλέον. Υπάρχουν οι εκμεταλλευτές πολιτικοί, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Τράπεζες και οι φίλοι τους και υπάρχει και ο Λαός.

Γιώργος: Ποιος Λαός; Ποιους εννοείς όταν λες ο "Λαός";
Γιάννης: Εμείς, το 99%! Όλοι εμείς που υποφέρουμε τώρα!

Γιώργος: Κάτσε, στον "Λαό" σου βάζεις και τους βιομηχάνους δηλαδή; Σε αυτό δεν συμφωνούμε!
Γιάννης: Είπα εγώ ότι στον Λαό βάζω και τους βιομηχάνους, που το άκουσες αυτό;

Γιώργος: Μα εσύ δεν είπες ότι είναι οι Τράπεζες κλπ. και όλοι οι υπόλοιποι;
Γιάννης: Και εσύ κατάλαβες από αυτό ότι εννοούσα και τους βιομηχάνους; Προφανώς εννοείς τα λαμόγια που δεν πληρώνουν φόρους, και εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους. Όχι, αυτούς δεν τους βάζω στον Λαό! Αλλά υπάρχουν κάποιοι έντιμοι μικρομεσαίοι, βιοτέχνες κλπ, που είναι στο ίδιο καζάνι με εμάς!

Γιώργος: Δεν ξέρω, δεν είναι εργάτες αυτοί! Δεν μπορεί να ανήκουν στον Λαό αυτοί. Προφανώς, δεν έχεις καταλάβει τι σημαίνει τάξη!
Γιάννης: Έχω καταλάβει, αλλά έχω καταλάβει την σημερινή κατάσταση, όχι την κατάσταση που υπήρχε πριν χρόνια. Δεν βλέπω κανέναν μας να είναι μουτζουρωμένος από τα κάτεργα και να μας κυνηγούν για να μας βάλουν να δουλέψουμε για ένα κομμάτι ψωμί. Τουλάχιστον όχι όπως το νομίζεις εσύ. Τα πράγματα έχουν αλλάξει, η εκμετάλλευση δεν είναι μόνο τα εργασιακά θέματα, που υπάρχουν βεβαίως, αλλά εδώ έχουμε και ψυχολογικό πόλεμο και πόλεμο κατά του ίδιου του ιστού της κοινωνίας, έχουμε το κράτος να μας βάζει αντισυνταγματικά χαράτσια και φόρους, να μας κλέβει τα Δημοκρατικά μας δικαιώματα, και την αστυνομία να κάνει καταστολή με την βία. Αυτά που τα βάζεις; 

Γιώργος: Είναι ο Καπιταλισμός, αυτό είναι! Όλα αυτά είναι εκφράσεις του καπιταλισμού!
Γιάννης: Για κάτσε δηλαδή, μου λες ότι είναι ο καπιταλισμός, ωραία! Τότε πες μου, αν είναι να γίνει κάτι ενάντια σε αυτόν, δεν πρέπει να παλέψουμε ενάντια στις εκφράσεις του αυτές όπως μου λες;

Γιώργος: Ναι, αλλά πρέπει να καταλάβεις την ιδεολογία πρώτα, πριν μπορέσεις να αντισταθείς σωστά!
Γιάννης: Κάνεις λάθος φίλε, δεν έχω ανάγκη να καταλάβω και να αποδεχθώ πλήρως την δικιά σου ιδεολογία, για να αντισταθώ τώρα που θέλουν να μου πάρουν το σπίτι! Δεν το κατάλαβες, έχω την δύναμη και την δυνατότητα και προ παντώς βλέπω ότι χρειάζομαι να δω για έχω λόγους να αντισταθώ χωρίς να συμφωνώ μαζί σου σε όλα! Και μάλιστα, σε καλώ να σταθείς δίπλα μου! Τον ίδιο εχθρό έχουμε!

Γιώργος: Μα πως έχουμε τον ίδιο εχθρό, αφού εσύ δεν καταλαβαίνεις καν τα βασικά! Μου λες για Πατριωτισμό, τι αγώνα θα κάνουμε μαζί;
Γιάννης: Γιατί; Σε ξαναρωτώ, γιατί δεν μου απάντησες, εσύ δεν έχεις Πατρίδα;

Γιώργος: Τι να σου πω, δεν το έχω σκεφτεί, μάλλον έχω Πατρίδα, αλλά δεν με απασχολεί και τόσο. Δεν ταυτίζομαι με αυτήν την ιδέα...
Γιάννης: Η Πατρίδα δεν είναι μόνο μια ιδέα, είναι ο χώρος αυτός που ανήκεις, εκ τω πραγμάτων. Μιλάμε Ελληνικά, τρώμε Ελληνικά, έχουμε Ιστορία και έχουμε τον τρόπο ζωής του Έλληνα! Δεν είμαστε Ιταλοί, Κινέζοι ή οτιδήποτε άλλο! Μας ενώνουν πολλά πράγματα!

Γιώργος: Ναι αλλά αυτά είναι δευτερεύοντα χαρακτηριστικά. Δεν βάζω το Έλληνας πρώτα! Εξάλλου, όποιος το κάνει αυτό, κινδυνεύει να γίνει φασίστας! 
Γιάννης: Γιατί; Με το να αναγνωρίζει κανείς την εθνικότητά του, γίνεται φασίστας;

Γιώργος: Δεν βλέπεις τι γίνεται τελευταία με τα φασιστικά κινήματα; Δεν τους έχεις ακούσει; Όλο για Πατρίδα μιλάνε!
Γιάννης: Και τι σημαίνει αυτό; Όποιος μιλά για Πατρίδα, σημαίνει ότι είναι και διεστραμμένος;

Γιώργος: Εγώ αυτό βλέπω.
Γιάννης: Δηλαδή εγώ είμαι διεστραμμένος;

Γιώργος: Όχι, εσύ απλά δεν έχεις καταλάβει!
Γιάννης: Τι να καταλάβω; Η όλη σου λογική, έχει πρόβλημα. Δεν βλέπεις γύρω σου τόσους και τόσους, που το παίζουν Αριστεροί, Δεξιοί, Δημοκράτες, ή οτιδήποτε άλλο, και στην ουσία δεν ξέρουν κάν τι σημαίνουν όλα αυτά; Γιατί τους βάζεις όλους σε ένα καλάθι; Θα πρέπει δηλαδή να καταργήσουμε τα πάντα επειδή υπάρχουν υποκριτές;

Γιώργος: Εντάξει, δεν τους βάζω όλους σε ένα καλάθι, απλά μιλάω για τάσεις εδώ, για πράγματα που οδηγούν σε κακές καταστάσεις.
Γιάννης: Δηλαδή το να αναγνωρίζω ότι υπαρχει κάτι πιο γενικό, την σχέση δηλαδή που έχουμε όλοι μας με την ίδια Πατρίδα, είναι επικίνδυνο πράγμα επειδή κατ' εσένα, κάποιους τους οδηγεί σε λάθος αποτελέσματα; Αν είναι έτσι, να βάλουμε το ίδιο σκεπτικό και σε άλλα πράγματα. Ας πούμε για παράδειγμα για το κόμμα που ανήκεις σήμερα. Εσύ πες μου, είναι αριστεροί, δεξιοί ή κάτι άλλο; Δεν τους βλέπεις που βάζουν νερό στο κρασί τους; Δεν τους βλέπεις ότι διαπράττουν προδοσία ενάντια στον Λαό, με το να νομιμοποιούν μια σάπια κατάσταση, όχι σε ιδεολογικό επίπεδο, αλλά στα πιο βασικά, θέματα όπως είναι τα βασικά δικαιώματά μας, και το Σύνταγμα;

Γιώργος: Εντάξει, κανείς δεν είναι τέλειος, εγώ επιλέγω το καλύτερο δυνατό...
Γιάννης: Είσαι σίγουρος; Είσαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει κατι καλύτερο για την Ελλάδα;

Γιώργος: Δεν το εννοούσα έτσι, και το ξέρεις.
Γιάννης: Να σου πω την αλήθεια, όχι δεν το ξέρω. Εγώ σου λέω ότι υπάρχει κάτι που μας ενώνει ενάντια στην καταστροφική πρακτική των Κεντρικών Τραπεζών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης του σήμερα, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κλπ. Τους βλέπω, και έχω καταλάβει στο πετσί μου τι πράγμα είναι αυτοί! Το ερώτημα που σου έθεσα, ήταν γιατί πρέπει εγώ να βάλω κάποια ιδεολογία πριν και από αυτό το προφανέστατο; Πρέπει δηλαδή να συμφωνήσουμε στο τι χρώμα κουστούμι θα βάλω όσο αυτοί θα μου πίνουν το αίμα;

Γιώργος: Εντάξει, κατάλαβα τι εννοείς, ως ενός σημείου μπορείς να αντισταθείς και εσύ! Αλλά όμως, μετά θα χρειαστείς κάποια ιδεολογία!
Γιάννης: Τι εννοείς μετά; Και τι εννοείς με το αντίσταση;

Γιώργος: Όταν πέσει η κυβέρνηση, θα πρέπει να ψηφίσεις και εσύ για κάποια άλλη, έτσι δεν είναι; Και με το αντίσταση εννοώ λαϊκούς αγώνες μέχρι να γίνουν πάλι εκλογές.
Γιάννης: Κάτσε, ας τα πάρουμε ένα, ένα. Μόνο εκλογές ζητάς δηλαδή; Δεν βλέπεις ότι χρειάζεται κάποια πιο ριζική αλλαγή; Εσύ δεν μου είπες έμμεσα ότι δεν υπάρχει το τέλειο κόμμα;

Γιώργος: Βεβαίως το βλέπω, αλλά δεν είναι έτοιμος ο κόσμος, να δεχθεί αυτήν την αλλαγή.
Γιάννης: Την αλλαγή προφανώς που θέλεις εσύ, έτσι; Και αν ο Λαός, θέλει άλλη αλλαγή από αυτήν που θέλεις εσύ; Τί θα γίνει τότε;

Γιώργος: Δεν είναι έτοιμη η κοινωνία για την αλλαγή που θέλω εγώ!
Γιάννης: Και τι θα κάνουμε δηλαδή, θα περιμένουμε να ωριμάσει ο Λαός μέχρι να έρθει η πολυπόθητη σου αλλαγή; Τι θα κάνουμε εμείς που υποφέρουμε μέχρι να γίνει αυτή η αλλαγή;

Γιώργος: Κοίτα, δεν ξέρω που το πας, δεν θέλεις να ρίξεις το καθεστώς αυτό; Δεν μου έλεγες πριν ότι όλοι τελικά ζητάμε το ίδιο πράγμα;
Γιάννης: Ναι, να πέσει το καθεστώς, αλλά να πέσει σύσσωμο! Το καθεστώς ολόκληρο είναι σάπιο! Όχι μόνο η κυβέρνηση ή τα κόμματα! Όλο το πολίτευμα και το σύστημα εχει πρόβλημα!

Γιώργος: Βεβαίως είναι σάπιο, αφού είναι καπιταλιστικό, αλλά αυτό δεν αλλάζει έτσι εύκολα!
Γιάννης: Και σε ξαναρωτάω, άσχετα με το αν συμφωνώ σε αυτό, τι θα κάνουμε μέχρι τότε λοιπόν; Θα αφήσουμε το πολιτικό σύστημα να μας σφάξει;

Γιώργος: Όχι βέβαια! Θα αγωνιστούμε για τα εργασιακά μας δικαιώματα!
Γιάννης: Μα δεν συμφωνήσαμε πριν, ότι εδώ πάνε να μας τα πάρουμε όλα; Δεν είναι μόνο τα εργασιακά, δεν το βλέπεις; Τι έχεις να πεις δηλαδή για τις Σκουριές, εκεί μας κατακλέβουν τον χρυσό, και θα μολύνουν και το περιβάλλον ανεπιστρεπτί! Εργασιακά θέματα είναι αυτά; Θα τους αφήσουμε να κλεψουν από το κράτος και να καταστέψουν τα δάση και τις παραλίες; Και το άλλο που το βάζεις, εδώ θέλουν να μας πάρουν τα σπίτια! Ουτε αυτό δεν είναι εργασιακό! Τι θα κάνουμε λοιπόν; Δεν πρέπει να βρούμε κάτι που να μας ενώνει, παραπάνω από τα εργασιακά και έναν σκοπό για να αλλάξει η κατάσταση ΤΩΡΑ και όχι στο μέλλον;

Γιώργος: Ναι... Κατάλαβα τι λες, αλλά φταίει ο καπιταλισμός, δεν παλεύονται αυτά έτσι!
Γιάννης: Βεβαίως δεν παλεύονται έτσι! Γιατί η άρνηση της Πατρίδας που έχεις, δεν σε αφήνει να δεις το προφανές, ότι τώρα ήρθε η ώρα να να αγωνιστούμε για ΟΛΑ τα προβλήματα μας, και το εργασιακό είναι το λιγότερο από αυτά! Σε λίγο θα κάνουν την Ευρωπαϊκή Ένωση ομοσπονδία και τότε θα χάσουμε κάθε λόγο ως Λαός! Αυτό το ήξερες;

Γιώργος: Να σου πω την αλήθεια, όχι δεν το ήξερα. Είναι σίγουρο;
Γιάννης: Εσύ να μου πεις! Έχουν περάσει μέτρα, παρακάμπτοντας την Βουλή, μνημόνια αντισυνταγματικά, και όλα τα άλλα! Μας ρώτησαν; Μας τα είπαν από πριν; Νομίζεις ότι θα συμφωνούσε ο Λαός αν μας τα είχαν προαναγγείλει; Στην ουσία έχουν ΗΔΗ παρακάμψει την βούληση του Λαού! Το τυπικό θα τους σταματήσει;

Γιώργος: Εντάξει, βλέπω που το πας. Αλλά δεν ξέρω, όλα αυτά που μου λες, είναι απολιτίκ. Δεν έχουν ιδεολογία! Κάτι δεν με αφήνει να συμφωνήσω, αν και καταλαβαίνω τι μου λες...
Γιάννης: Αυτό που δεν σε αφήνει να συμφωνήσεις, είναι δύο πράγματα. Πρώτον, έχεις βάλει την ιδεολογία σου πάνω από την Πατρίδα και δεύτερον, σου έχουν πει ότι υπάρχουν πιο ανώδυνες λύσεις, οπότε φοβάσαι το ρίσκο! 

Γιώργος: Μα η Πατρίδα είναι άσχετη με το πρόβλημα. Σου έχω ξαναπεί ότι φταίει ο καπιταλισμός!
Γιάννης: Και εγώ σου είπα τώρα μόλις, ότι αν έτσι νομίζεις ας είναι. Ας αντισταθούμε όμως μαζί, εφ όσον υπάρχουν πραγματικοί εχθροί που προσπαθούν να μας καταστρέψουν τώρα! Δεν καταλαβαίνω, γιατί η δικαιολογία για να με αμφισβητήσεις κάθε φορά που μιλάω για ενωμένο αγώνα πρέπει να είναι κάτι το τόσο άπιαστο όπως ο απρόσωπος καπιταλισμός! Δηλαδή, αν γίνει κάποιο τραγικό ατύχημα και πας σε νοσοκομείο όπου δεν υπάρχουν ουτε γάζες, εσύ θα βρίζεις ακόμα τον καπιταλισμό ως ιδέα; Δεν νομίζω. Δεν συμφωνήσαμε ότι έχουμε πραγματικά προβλήματα τώρα, εδώ στον πραγματικό κόσμο; 

Γιώργος: Πράγματι έχουμε!
Γιάννης: Ε λοιπόν, τι περιμένεις δηλαδή;

Γιώργος: Τίποτα. Υπάρχουν πραγματικοί εχθροί και προβλήματα που δεν είναι μόνο εργασιακά, εντάξει, σε αυτό συμφωνούμε.
Γιάννης: Ωραία, συμφωνούμε ότι πρέπει να αλλάξει το πολιτικό σύστημα! Και συμφωνούμε ότι πρέπει πλέον συλλογικά να αντισταθούμε, για παραπάνω από τα εργασιακά μας.

Γιώργος: Κάτσε, πως αλλάζει το πολιτικό σύστημα; Δεν είναι απλά θέματα αυτά!
Γιάννης: Όχι δεν είναι, το έχει κάνει η Πατρίδα μας πολλές φορές ήδη!

Γιώργος: Άντε πάλι με την Πατρίδα...
Γιάννης: Πως θέλεις να το πω δηλαδή; Χώρα, κοινωνία, τόπος, πως; Δεν έχουμε γλώσσα, όνομα, καταγωγή και ιστορία;

Γιώργος: Έχουμε βέβαια.
Γιάννης: Λοιπόν; Τι πρόβλημα υπάρχει; Πατρίδα δεν λέγεται; Ή να το αφήσουμε απροσδιόριστο;

Γιώργος: Όχι...
Γιάννης: Λοιπόν, ο Λαός μπορεί να το αλλάξει το σύστημα και πρέπει αυτό να το κάνουμε Δημοκρατικά, να τον αφήσουμε να αποφασίσει μόνος του.

Γιώργος: Ναι αλλά είναι δύσκολα πράγματα αυτά, είναι σχεδόν αδύνατον.
Γιάννης: Είναι! Όμως δεν θέλεις να αλλάξει κάτι ριζικά; Εσύ δεν μου έλεγες ότι είσαι ριζοσπάστης;

Γιώργος: Ναι αλλά δεν το εννοούσα έτσι!
Γιάννης: Τι εννοούσες δηλαδή;

Γιώργος: Εγώ μίλαγα για την ωριμότητα του κόσμου να ζητήσει επιτέλους δικαιοσύνη.
Γιάννης: Γιατί, εγώ για πιο πράγμα μιλάω;

Γιώργος: Εσύ μιλάς για Πατρίδα, και δεν το μπορώ...
Γιάννης: Γιατί δεν το μπορείς, σε πειράζει τόσο πολύ που υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι στην ίδια χώρα, στην Ελλάδα που δεν συμφωνούν μαζί σου σε όλα αλλά είναι πατριώτες σου, σπλάχνα του ίδιου Λαού; Τι φοβάσαι δηλαδή; Μην τους έχει φάει το μυαλό το σαράκι του καπιταλισμού;

Γιώργος: Όχι, απλά δεν καταλαβαίνουν την ουσία...
Γιάννης: Νομίζω ότι εσύ δεν την κατάλαβες, συγνώμη που στο λέω τόσο ψυχρά. Η ουσία είναι ότι σε λίγο δεν θα έχουμε τίποτα, ούτε χώρα, ούτε δικαιώματα, ούτε στοιχειώδη Δημοκρατία, για να υπάρχουν οι πολιτικές διαφωνίες! Και από ότι κατάλαβα η δικιά σου πρόταση αλλαγής της κοινωνίας αργεί ακόμα... Σε ρωτάω λοιπόν, τι θα κάνουμε, θα τους αφήσουμε να μας τα πάρουν όλα; Θα τους αφήσουμε να μας πάρουν ακόμα και το δικαίωμα να διαφωνούμε ως Λαός; Δεν το κατάλαβες ακόμα; αν δεν κάνουμε κάτι τώρα, δεν θα έχεις ποτέ την ευκαιρία να πείσεις κανέναν για την ιδεολογία σου! Δεν σου είναι αρκετό αυτό; Η θα απαιτήσουμε να επιλυθούν μόνο τα εργασιακά, και θα τους αφήσουμε να ισοπεδώσουν όλα τα υπόλοιπα; Και εδώ που τα λέμε, αν τα ισοπεδώσουν όλα εκτός από τα εργασιακά, είναι δυνατόν να σταθούν μόνα τους τα εργασιακά δικαιωματα; Πρέπει δηλαδή να αγνοήσουμε την ολοκληρωτική κατασροφή, επειδή μιά ιδεολογία, καλώς ή κακώς μας έχει μάθει να επικεντρονώμαστε σε ένα θέμα μόνο;

Γιώργος: Όχι, δεν πρέπει, σε αυτό συμφωνώ.
Γιάννης: Χαίρομαι που συμφωνούμε...

Γιώργος: Ωραία τι κάνουμε τώρα λοιπόν;
Γιάννης: Πρέπει να καταλάβουμε ότι αν δεν ενωθούμε ενάντια στην απειλή αυτή, που θέλει να μας τα πάρει απολύτως όλα, δεν ξεφεύγουμε. Δεν πρόκειται να έχουμε ούτε καν την πολυτέλεια να διαφωνούμε πολιτικά. Πρέπει να οργανωθούμε, να προετοιμαστούμε και να αντισταθούμε. Πρέπει να απαιτήσουμε μια νέα Ελλάδα, όπου και πάλι θα μπορέσουμε να έχουμε εποικοδομητική πολιτική συζήτηση. Πρέπει να ενημερώσουμε τον υπόλοιπο Λαό, ότι είναι επιτακτική ανάγκη να ενωθούμε ενάντια στον κοινό εχθρό. Και πρέπει να βάλουμε τις ιδεολογίες μας στην άκρη έστω για λίγο, μέχρι να σταματήσει η σφαγή! Και μόλις ανακτήσουμε την ελευθερία μας, ας αφήσουμε τον Λαό δημοκρατικά και σε συνεχή χρόνο, να αποφασίσει τι θέλει.

Γιώργος: ΟΚ, νομίζω κατάλαβα στο περίπου, θα το ψάξω... Με έκανες να το δω διαφορετικά!
Γιάννης: Μην ψαχτείς για πολύ, δεν υπάρχει χρόνος!!! Αυτό που κατάφερες, είναι να δεις ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ σου διαφορετικά, όχι την κατάσταση! Αυτό έχει σημασία!

ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ!

ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΣ!

ΕΝΩΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ!

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΟ!

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΟΥ!

ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!

Καλή Λευτεριά!

Σ. Κατσούλης