Δεχόμαστε Επίθεση στο Facebook! ΕΥΚΑΙΡΙΑ λοιπόν να αλλάξουμε κάποια πράγματα...

Για όσους δεν το έχουν μάθει ακόμα, οι σελίδες του Ε.Πα.Μ. δέχονται από χθες το απόγευμα της Τετάρτης 24 Απριλίου. Οι αναφορές ήρθαν η μία μετά την άλλη, ότι εξερχόμενοι από το Facebook προς δεκάδες σελίδες όπως το Σεισάχθεια, το Blog του Ε.ΠΑ.Μ. Νότιου Τομέα και διάφορα άλλα, τώρα φέρουν το προειδοποιητικό μήνυμα ότι  είναι "κακόβουλες" πηγές. Οι περισσότερες από αυτές τις πηγές, τουλάχιστον πρόσκεινται στο Ε.Πα.Μ. ή είναι του Ε.Πα.Μ.

Αυτοί που παρακολουθούν τι γίνεται, ξέρουν ακριβώς το τι συμβαίνει. Το καθεστώς, με τα πάμπολλα πλοκάμια του, αποφάσισε ότι "ως εδώ και μη παρέκει" με το διαδίκτυο και τα ενημερωτικά και αφυπνιστικά άρθρα που ανεβάζουμε. Καμιά έκπληξη εδώ, γιατί όλοι μας ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε.

Παράδειγμα του πως το Facebook χαρακτηρίζει τις ιστοσελίδες του Ε.ΠΑ.Μ.

Το ερώτημα όμως τίθεται, τι να κάνουμε τώρα;

Υπάρχουν δύο τρόποι αντιμετώπισης. Ο ένας είναι το να αντιμετωπίσουμε το "σύστημα" με απανωτά παράπονα, μέχρι να πάρουμε πίσω αυτό που "μας ανήκει", διαδικτυακά βέβαια.  Ο άλλος, είναι μια ακόμα μεγάλη ευκαιρία.

Θα μπορούσαμε δηλαδή, να κάνουμε όλοι μας τα παράπονα στο Facebook, και όποιον άλλον υπεύθυνο, μέχρι να μας ανοίξουν και πάλι τις σελίδες και να μην δείχνουν το προειδοποιητικό μήνυμα. Όποιος θέλει, ας το κάνει, δεν λέω όχι. Καλό είναι να το έχει κανείς, ΕΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΑΝ μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να μάθει κάτι, ή να συντονίσει την οργάνωσή του και να μεταδώσει αυτό που έμαθε. Αλλά εδώ διαφαίνεται κάτι πιο σημαντικό από ΟΛΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο διαδίκτυο...

• Αναρωτηθήκαμε ποτέ, τι γίνεται ΕΞΩ, όσο εμείς βρισκόμαστε "μέσα";;
• Το ξέρουμε, ότι υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι, συμπολίτες μας, δίπλα μας, που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ πρόσβαση στο διαδίκτυο;
• Το έχουμε καταλάβει, ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου στο Facebook και στα Blogs, "μπαίνουμε" οι ίδιοι και οι ίδιοι;
• Αντιληφθήκαμε, ότι αυτό που λέμε "πρέπει να μείνουν ανοιχτές οι σελίδες για να ενημερώνεται ο κόσμος", είναι κάτι οξύμωρο, που στην ουσία πολλές φορές μας βγάζει από τον στόχο μας στον πραγματικό κόσμο;

Τι αξία έχει δηλαδή, αν αυτο-ενημερωνόμαστε στο διαδίκτυο, αφήνοντας τους "άλλους", τους "αποσυνδεδεμένους"  δηλαδή, τελείως ανενημέρωτους, και αβοήθητους;

Έχω μια ιδέα λοιπόν, μια τρελή ιδέα...

• Μήπως ήρθε η ώρα, να αφήσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το "διαδίκτυο" να μουχλιάσει και να σαπίσει μέσα στην απραξία που προκαλεί σε εμάς και σε όποιον άλλον αγγίξει;
• Μήπως ήρθε η ώρα, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να αφήσουμε τα πληκτρολόγια, και τις οθόνες, και να ΒΓΟΥΜΕ έξω, ΔΙΠΛΑ μας, στη Γειτονιά, στον χώρο εργασίας;
• Μήπως ήρθε η ώρα, να ανάψουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΦΩΤΙΕΣ  στις καρδιές των συνανθρώπων μας;
• Μήπως ήρθε η ώρα, να αλλάξουμε ριζικά τα πράγματα, ΕΞΩ στον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ κόσμο, και όχι μέσα στην σιλικόνη των υπολογιστών που μας περιτριγυρίζουν;

Μήπως οι προγονοί μας είχαν ή χρειάστηκαν ένα διαδίκτυο, όσο φοβερό και τρομερό και να είναι αυτό, για να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους;
ΌΧΙ ΒΕΒΑΙΑ. Αυτοί πήραν τα πράγματα στα ΧΕΡΙΑ τους, και ΟΧΙ στα πληκτρολόγια τους...

Μήπως ήρθε τελικά η ώρα να κάνουμε αυτό που όλοι μας ξέρουμε στην καρδιά μας, ότι ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε; Τι φοβόμαστε δηλαδή; Ότι δεν θα κάνουμε ένα "like" ή ότι δεν θα μάθουμε αμέσως την επόμενη Προδοσία που θα επιτελέσει το καθεστώς σε ένα λεπτό από τώρα;

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το Πήδημα:

Είμαστε έτοιμοι να τα αφήσουμε ΌΛΑ πίσω, για χάρη της Πατρίδας που χάνεται;

Έχουμε το θάρρος, ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ; 

Είμαστε έτοιμοι να σταθούμε στα δυό μας πόδια και να ανοίξουμε το στόμα μας, και να κινήσουμε τα δυό μας χέρια;

Σας είπα, είναι απλά μια τρελή ιδέα... Ή όχι;

Καλή Λευτεριά;

Ποια "Καλή Λευτεριά" αλήθεια;
Αυτήν στο διαδίκτυο, ή στον πραγματικό κόσμο, για ΟΛΟΥΣ μας, συνδεδεμένους, και αποσυνδεδεμένους;

Σ. Κατσούλης