Σχολιασμός δηλώσεων Επίτροπου των Οικονομικών Olli Ilmari Rehn, για την επανένωση της Κύπρου

Επίτροπε των Οικονομικών Olli Ilmari Rehn, σχετικά με τις δηλώσεις σου της 08/05/2013 :

Να σου υπενθυμίσω τα πολύ πρόσφατα ιστορικά και νωπά γεγονότα που συνέβησαν στην Δημοκρατία της Κύπρου, η άγνοια των οποίων οδηγεί σε εσφαλμένες διαπιστώσεις και ερμηνείες,  αλλά και να ρωτήσω , οι παντελώς άγνωστες τουλάχιστον στους πολλούς  ενέργειες σου, για την επανένωση της Κύπρου,  σε ποιους απευθύνθηκαν αλλά και ως προς ποια κατεύθυνση εστράφησαν, γιατί μέχρι σήμερα,  ούτε η θεωρία αλλά ούτε και η πρακτική της νέο αποικιακής Ευρωπαϊκής Ένωσης μας πείθει ότι ενεργείτε για τα συμφέροντα των κρατών μελλών της Ένωσης και κυρίως των Λαών της.

Η Ιστορία της Κύπρου αρχίζει από την 7 χιλιετία Π.Χ., ας ξεκινήσουμε όμως από την μίσθωση-πώληση του νησιού, ως αντικείμενο νομής και κατοχής, το 1878 στην Αγγλία,  από την Οθωμανική αυτοκρατορία που το είχε καταλάβει από το 1571, έναντι ενοικίου 92.638 χιλ. λίρες ετησίως Το ποσό αυτό, σου διευκρινίζω ότι δεν συμπεριλαμβάνονταν στον προϋπολογισμό της Βρετανικής αυτοκρατορίας, το συνέλεγε από τον Κυπριακό λαό, ακόμα και μετά το 1914 που κατάργησε την συνθήκη του 1878 και προσάρτησε την Κύπρο στην επικράτεια της. Το 1927, η διογκούμενη αντίδραση των Κυπρίων ανάγκασε την Αγγλία να καταργήσει τον «φόρο υποτέλειας»

Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την αποδυνάμωση της αποικιοκρατίας, πυλώνας της νομικής και πολιτικής τάξης, αποτέλεσε η αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών. Η διακήρυξη αυτή εκδόθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον Νοέμβριο του 1950. Κατ’ αυτήν, ένας λαός που τελεί σε μόνιμη σχέση με συγκεκριμένο εδαφικό χώρο έχει το δικαίωμα να διαμορφώνει την πολιτειακή του υπόσταση με δημοκρατικό πολίτευμα και διακριτές τις εξουσίες του.

Το εντυπωσιακό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 15/01/1950 στην Κύπρο, όπου το 97,5% του συνόλου των Ελληνοκυπρίων ψηφοφόρων έθεσαν την υπογραφή τους κάτω από την διακήρυξη με την οποία διεκδικείτο ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, και αφ’ ετέρου το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε τον Δεκέμβριο του 1952 που ζητούσε από τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ να «προαγάγουν το δικαίωμα των λαών για αυτοδιάθεση και να διευκολύνουν την άσκηση του δικαιώματος τούτου στα εδάφη που είχαν υπό την διοίκηση τους με τη διενέργεια δημοψηφίσματος», δεν συγκίνησε τους αποικιοκράτες.

Με τον ξεσηκωμό του Κυπριακού λαού και της ένοπλης δράσης της ΕΟΚΑ, τον οποίο δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν στρατιωτικά, παρ όλο ότι χρησιμοποίησαν ναζιστικές μεθόδους εναντίον των Κυπρίων,  με πολλά θύματα,  η Αγγλική διπλωματία προώθησε την λύση της διχοτόμησης αναβαθμίζοντας απροκάλυπτα πλέον τον ρόλο των Τουρκοκυπρίων τους οποίους  χρησιμοποιούσε από το 1882.  Γνώριζε βέβαια  ότι οι Τουρκοκύπριοι ελέγχονταν από την Τουρκία την οποία μ’ αυτόν τον τρόπο καθιστούσε μέρος του προβλήματος,   παρά το γεγονός ότι με την Συνθήκη της Λοζάννης  είχε αποποιηθεί των δικαιωμάτων της στην Κύπρο.

Έτσι η Αγγλία πέτυχε την αλλαγή του στόχου της αυτοδιάθεσης που είχε θέσει ο Κυπριακός λαός, με εκείνο της ανεξαρτησίας, την οποία όμως η Αγγλία σχεδίαζε περιορισμένη. Οδήγησε την Κύπρο στις Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου με τις οποίες κατάφερε να εξασφαλίσει τα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα και να προδικάσει το μέλλον. Έτσι η Κύπρος έγινε ανεξάρτητη Δημοκρατία στις 16 Αυγούστου 1960 στο έδαφος της οποίας η Βρετανία κρατά ακόμα σήμερα  το 2,7% του συνολικού Κυπριακού εδάφους για τις στρατιωτικές βάσεις της, στη  Δεκελεία και στο Ακρωτήρι.

Αλήθεια εργάστηκες και για την απόδοση και αυτής της Βρετανικής κατοχής, στους δικαιούχους Κύπριους ;

Τον Ιούλιο του 1974, με πρόφαση το στρατιωτικό πραξικόπημα κατά του Προέδρου Μακαρίου, η Τουρκία εισβάλει στην Κύπρο, παραβιάζοντας τον  Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και όλων των αρχών που διέπουν το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς σχέσεις, εκτελώντας σχέδια made in USA

Έτσι, βρίσκεται υπό κατοχή το 36,7% του νησιού, η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βρίσκεται υπό κατοχή ξένων στρατευμάτων, η Κερύνεια, η Μορφού, το Ριζοκάρπασο, η Φαμαγκούστα είναι στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το κατεχόμενο μέρος αποτελεί το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας και το  80% των τουριστικών εγκαταστάσεων.

Η Στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην ανεξάρτητη Δημοκρατία της Κύπρου,  επέφερε :

4.000 νεκρούς.

162.000 Ελληνοκύπριοι εκδιώχθηκαν και  έγιναν πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο, το 26% του Ελληνοκυπριακού πληθυσμού.

1.479 Ελληνοκύπριοι είναι ακόμα αγνοούμενοι.

160.000 (στοιχεία του 2005) έποικοι από την Τουρκία έχουν μεταφερθεί και εγκατασταθεί παράνομα στις κατεχόμενες περιοχές, σφετεριζόμενοι τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων.

Μεγάλοι αριθμοί Τουρκοκυπρίων φεύγουν από το νησί, με αποτέλεσμα τη σημαντική συρρίκνωση της τουρκοκυπριακής κοινότητας στα κατεχόμενα και την αλλοίωση του πληθυσμού.

Iσχυρή στρατιωτική παρουσία, 50.000 στρατεύματα, Τουρκικής δύναμης  κατοχής.

Η  Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, το Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με τα  ψηφίσματα τους  353,354, 352,355, 358, 359, 360 του 1974 καταδίκασαν την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, απαίτησαν την ασφαλή επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους και τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων και ζήτησαν σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ένοχη την Τουρκία για κατάφωρες παραβιάσεις στην Κύπρο κατά και μετά την εισβολή. ΟΜΌΦΩΝΗ υιοθέτηση του ψηφίσματος 3212, στις 13/12/1974 , με την 365 απόφαση του συμβουλίου ασφαλείας του Ο.Η.Ε.

Τον Νοέμβριο του 1983 η Τουρκία υποκίνησε την τουρκοκυπριακή ηγεσία να διακηρύξει «ανεξάρτητο κράτος» στην κατεχόμενη Κύπρο. Με βάση τα ψηφίσματα 541 του 1983 και 550 του 1984 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η διεθνής κοινότητα καταδίκασε αυτή τη μονομερή απόφαση της τουρκικής πλευράς, την κήρυξε παράνομη και άκυρη, και ζήτησε την άμεση ανάκληση της διακήρυξης.

Από το 1975 όλες οι προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού προσκρούουν στην Τουρκική αδιαλλαξία. Τον 12/1999 υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, αρχίζουν εκ του σύνεγκυς συνομηλίες Κληρίδη-Ντεκτάς, λεπτομερές σχέδιο πρόδου παρουσίασε ο ΓΓ του ΟΗΕ 11/11/2003 , το σχέδιο ανανεώθηκε άλλες δυο φορές 10/12/2002 και 26/02/2003.Κλήθηκαν στη Χάγη,  10/03/2003, για συνομιλίες και για συμφωνία ώστε να υποβληθεί το σχέδιο σε χωριστά δημοψηφίσματα. Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, ωστόσο, με την υποστήριξη για μια ακόμα φορά της Τουρκίας, απέρριψε ευθέως το σχέδιο, οδηγώντας τις συνομιλίες σε κατάρρευση.

Στις 4 Φεβρουαρίου 2004, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών ζήτησε επανάληψη των συνομιλιών στη Νέα Υόρκη, όπου στις 13 Φεβρουαρίου συμφωνήθηκε ότι οι δύο πλευρές θα αρχίσουν διαπραγματεύσεις καλή τη πίστη,  στη βάση του σχεδίου του Γενικού Γραμματέα, επιζητώντας αλλαγές μέσα στις παραμέτρους τουσχεδίου. Στις 24/04/2004, με Δημοψήφισμα στο νησί και παρά τις ασφυκτικές πιέσεις στον Κυπριακό Λαό και την πολιτική του ηγεσία, από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, με τις ωμές παρεμβάσεις των , ώστε να καμφθούν οι αντιρρήσεις κατά του σχεδίου,   το 35,1 % των Τουρκοκυπρίων απέρριψε  το σχέδιο,  αλλά και με μια καθαρή πλειοψηφία, το  75,8% των Ελληνοκυπρίων, με ηγέτη τον πρόεδρο Τάσο Παπαδόπουλο, απέρριψε το σχέδιο Ανάν ( Νο5 ) επίσης.

Απέρριψαν το σχέδιο Ανάν εστιάζοντας  τις ανησυχίες τους,   σε σοβαρά θέματα που αφορούν ελλείψεις του σχεδίου που  περιελάμβαναν:

• Την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο και τον περιορισμό του δικαιώματος ξένων δυνάμεων να επεμβαίνουν μονομερώς στην Κύπρο.
• Την ύπαρξη επαρκών εγγυήσεων που διασφαλίζουν ότι οι υποχρεώσεις που ανέλαβαν τα εμπλεκόμενα μέρη θα εκπληρωθούν.
• Ένα μηχανισμό αποζημιώσεων για τις περιουσίες, που να αναγνωρίζει τα δικαιώματα των εκτοπισμένων δια της βίας το 1974 Ελληνοκυπρίων και μια συμφωνία που δεν απαιτεί να αποζημιώσουν οι ίδιοι την αποκατάστασή τους.
• Το δικαίωμα όλων των Κυπρίων να αποκτήσουν περιουσία και να ζήσουν όπου θέλουν χωρίς περιοριστικά ποσοστά.
• Μία λειτουργική κυβέρνηση χωρίς αδιέξοδα στη λειτουργία της και περιορισμούς στη ψηφοφορία με βάση την εθνική καταγωγή.
• Το αδιαίρετο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Την 1η Μαΐου 2004 η Κυπριακή Δημοκρατία έγινε πλήρες μέλος της Ε.Ε., ολοκληρώνοντας ένα μακρύ ταξίδι που ξεκίνησε 01/06/1973 και κράτησε τρεις δεκαετίες.

Στις 29 Οκτωβρίου 2004 ο  Πρόεδρος της Κύπρου, μαζί με τους άλλους ηγέτες της Ε.Ε. υπέγραψε στη Ρώμη, το Σχέδιο Συνταγματικής Συνθήκης της Ευρώπης.

Την 01/01/2008 η Κυπριακή Δημοκρατία υιοθετεί το Ευρώ.

Επειδή σημειώνεις ότι τα προβλήματα δημιουργήθηκαν κατά την πάροδο πολλών ετών , με επίκεντρο ένα υπερμεγέθη τραπεζικό κλάδο, διερωτώμαι πως ήταν δυνατόν το 2008, όταν υιοθέτησαν το Ευρώ, 4 χρόνια πριν, να μην έχει διαγνωσθεί ο υπερδιογκωμένος Τραπεζικός κλάδος; Τι είδους ποιοτικές υπηρεσίες διαθέτει η Ε.Ε.;  Ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία λαμβάνονται οι αποφάσεις στην Ε.Ε., πέραν των συμφερόντων των ισχυρών; Τι άλλο εκτός από τις υπηρεσίες θα μπορούσε να αναπτύξει μία χώρα που καταστράφηκε το 1974, και βρίσκεται υπό στρατιωτική κατοχή συνεχώς από τότε.

Απλά με την αποκάλυψη των πλούσιων ενεργειακών κοιτασμάτων, πέσατε σαν ύαινες  πάνω στη μικρή Κυπριακή Δημοκρατία των 800.000 κατοίκων,  για να κατασπαράξετε τον πλούτο της, και να λεηλατήσετε το συγκριτικό πλεονέκτημα της οικονομίας της, που ήταν  ο τομέας των υπηρεσιών, παραβιάζοντας τα ευρωπαϊκά κεκτημένα αλλά και τις ευρωπαϊκές συνθήκες, ενάντια στο Κυπριακό λαό και υπέρ των λίγων ισχυρών χωρών του Ευρώ. Η αντίδραση της ‘Ιερής Συμμαχίας του 1815’,  σε πλήρη εξέλιξη. Ανεξάρτητο κράτος, ενιαίο, ελεύθερο  η Κυπριακή Δημοκρατία; είναι δυνατόν να γίνει σεβαστή η γνώμη ενός λαού για αυτοδιάθεση; Για αυτό η άκρα του τάφου σιωπή, 40 χρόνια σιωπής,  για τα τετελεσμένα της Τουρκίας, για αυτό δεν στηρίξατε τις τράπεζες της , για αυτό της επιβάλετε τον οικονομικό μαρασμό και την φτωχοποίηση,  μέσω της μείωσης του «υπερμεγέθη» τραπεζικού της Τομέα, με εργαλεία την τρόικα και το ΔΝΤ, για αυτό προσπαθείτε να βάλετε στο παιχνίδι και την Τουρκία, μέσω ενός νέου σχεδίου διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, για να διαιρείτε και να υφαρπάζετε.

Θεοφάνης Καμπαλούρης

Πηγές:Κυπριακή πρεσβεία Βρυξέλες

         UN resolutions

         ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ,  Του Αντιναυάρχου ε.α Σήφη Μανουσογιαννάκη ΠΝ

         Olli Ilmari Rehn, δηλώσεις 08/05/2013:

         <<Εργάστηκα επί πέντε χρόνια ως επίτροπος Διεύρυνσης για να διευκολύνω την επανένωση της Κύπρου. Λυπάμαι που ακόμη δεν έχει επιτευχθεί αποφασιστική πρόοδος.
Σήμερα, αξίζει να αναφερθεί ότι η επανένωση του νησιού θα έδινε μεγάλη ώθηση στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της Κύπρου. Τώρα είναι πράγματι η ώρα να νεκραναστηθεί η διαδικασία προς την ενοποίηση”,
“Τα προβλήματα της Κύπρου δημιουργήθηκαν κατά την πάροδο πολλών ετών. Στο επίκεντρο βρίσκεται ένας υπερμεγέθης τραπεζικός κλάδος που θριάμβευσε προσελκύοντας ξένες καταθέσεις με πολύ ευνοϊκές συνθήκες.
Τα τραπεζικά προβλήματα επιδεινώθηκαν από την κακή διαχείριση κινδύνου.
Με ελλιπή εποπτεία, οι μεγαλύτερες κυπριακές τράπεζες δημιούργησαν υπερβολική έκθεση στον κίνδυνο”,
“Δυστυχώς, χρειάστηκε περισσότερο από έξι μήνες για να αντιληφθεί η Κύπρος τη σοβαρότητα της κατάστασης και τη μη βιωσιμότητα του μοντέλου που ακολουθούσε.
Δυστυχώς χρειάστηκαν άλλοι εννέα μήνες για να καταλήξει σε μία συμφωνία με το Eurogroup