Pages - Menu

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Greg Palast: Ο Μεγάλος και Παχύς Έλληνας Υπουργός μου

Ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας χρησιμοποιώντας ευρηματικά τον τίτλο της γνωστής ταινίας (My Big Fat Greek Wedding), μας παρουσιάζει με πολύ "ιδιαίτερο" τρόπο την συνάντησή του με τον Θεόδωρο Πάγκαλο όταν και οι δύο βρέθηκαν στο Καζακστάν για το ετήσιο συνέδριο του Eurasia Media Forum... Ακολουθεί η μετάφραση του άρθρου του για το Vice Magazine, που θα βρείτε στα αγγλικά εδώ:




Του Greg Palast*

Ο Μεγάλος και Παχύς Έλληνας Υπουργός μου

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013


Δεν ήταν και πολύ δύσκολο να διαλέξω τον Παχύ Μπάσταρδο της επιλογής μου ανάμεσα από τα Ρωσικά μοντέλα, τους άνανδρους γλύφτες και τους επιτυχημένους των media.  Εξάλλου, ο Παχύς Μπάσταρδος και εγώ, ψάχναμε απεγνωσμένα και οι δύο για καφέ και κατευθυνόμασταν προς την ίδια άδεια κανάτα.

(Και οι δυο μας είμαστε σύνεδροι στο Eurasia Media Forum που γίνεται κάθε χρόνο στο Καζακστάν, ένα φεστιβάλ τύπου Burning Man - σ.σ. ένα τεράστιο χίπικο φεστιβάλ που γίνεται κάθε χρόνο στην έρημο Black Rock Desert στην Νεβάδα των ΗΠΑ - για ανατολίτες ολιγάρχες και του ακόλουθους τους.)





Γενικά, είναι η "πολιτική" μου να μην αναφέρω το βάρος του συνομιλητή μου, ούτε να τους ρωτώ εάν η γέννηση τους ήταν ένα νόμιμο γεγονός ή όχι, λαμβάνοντας υπ όψιν και τις δικές μου αδυναμίες. (Μια φορά, ένας οπαδός μου, μου είπε, "Ξέρεις, θα μπορούσες να κάνεις και λίγους κοιλιακούς." Ναι το ξέρω...)

Αλλά ο συγκεκριμένος Παχύς Μπάσταρδος τα ζήταγε. Προσπάθησα να αφαιρέσω την κοιλιά του τέρατος αυτού από τις σκέψεις μου, αλλά είχα και στην τσέπη μου ένα άρθρο των New York Times, που άρχιζε ως εξής:

"ΑΘΗΝΑ - Ως ένας διευθυντής δημοτικού σχολείου, ο Λεωνίδας Νίκας έχει συνηθίσει να βλέπει παιδιά να παίζουν, να γελούν και να ονειρεύονται για το μέλλον. Αλλά πρόσφατα, βλέπει κάτι τελείως διαφορετικό, κάτι που νόμιζε ότι ήταν αδύνατον για την Ελλάδα: παιδιά να ψάχνουν στα σκουπίδια του σχολείου για φαγητό, νέα παιδιά με φοβερή ανάγκη να ζητούν άλλα παιδιά για ότι τους περισσέψει και ένα εντεκάχρονο παιδί, ο Παντελής Πετράκης να διπλώνει στο έδαφος από πόνους πείνας."

Ο Παχύς Μπάσταρδος, γνωστός ως Θεόδωρος Πάγκαλος, πιστεύει ότι τα κακομαθημένα Ελληνάκια αυτά, θα πρέπει να σταματήσουν να πονάνε. Ο Πάγκαλος, όπως μπορείτε να δείτε και στην φωτογραφία, δεν φαίνεται να είναι διπλωμένος από πόνους πείνας. Μάλλον, φαίνεται ότι είναι πολύ πιο πιθανό να είναι διπλωμένος από πόνους γέννας, αλλά στην πραγματικότητα το πιο πιθανό απ όλα, είναι ότι του είναι αδύνατον να διπλώσει για οποιονδήποτε λόγο.

Ο Πάγκαλος, είναι καλύτερα γνωστός, για το ότι κατηγόρησε τον Λαό της Ελλάδας για τον τρόμο και την πείνα που υπάρχει μεταξύ των ερειπίων που κάποτε ήταν η Ελληνική οικονομία. Βεβαίως, δεν ήταν δικό του το φταίξιμο. Μέχρι και πέρσι, και μέσα στο κέντρο της κρίσης, ήταν απλά και μόνο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης - είναι δυνατόν να αντιμετωπίσει την δικαιοσύνη μόνο και μόνο γι αυτό;

Ο υπουργός Πάγκαλος, είναι αξιαγάπητος στα αφεντικά των ευρωπαϊκών τραπεζών, στα κοράκια της κερδοσκοπίας και την Πρωσική Πρόεδρο Άνγκελα Μέρκελ γιατί με αυτόν, έχουν έναν "γιγαντιαίο" Έλληνα που πάντα θα ξεστομίζει τα μάντρα τους: Ότι δηλαδή, η ξαφνική κατάρρευση του Έθνους αυτού, μπορεί να εξηγηθεί σε τεμπέληδες Έλληνες, που δεν ξέρουν να κάνουν τίποτε άλλο από το να φτύνουν κουκούτσια ελιάς, και που δεν δουλεύουν ποτέ περισσότερο από τρεις ώρες την ημέρα μαι μετά συνταξιοδοτούνται όταν ακόμα βρίσκονται στην εφηβική ηλικία για να πίνουν κρατικά χρηματοδοτούμενο ουζάκι.  

Ο Πάγκαλος, ηγείται μιας Πέμπτης Φάλαγγας Ελλήνων που καλούν στην αποδοχή των οικονομικών όρων κατοχής της Γερμανίας: Λιτότητα, εννοώντας τις δραστικές μειώσεις σε επιδόματα διατροφής, σε συντάξεις, σε μισθούς και εργασία. Από αυτήν την εβδομάδα πλέον, περισσότεροι από έναν στους τέσσερις Έλληνες (27%), είναι άνεργοι. 

Όσο αναζητούσαμε την καφεΐνη, ο Παχύς Μπάσταρδος μου είπε ότι οποιοσδήποτε έχει παράπονα για το διάταγμα λιτότητας, "Είναι ένας φασίστας ή κομμουνιστής ή ένας συνωμοσιολόγος." Δεν μου είπε βέβαια σε πια κατηγορία από αυτές άνηκαν τα εντεκάχρονα παιδιά που είχαν παράπονα για την πείνα τους.

Για να αναφερθούν και πραγματικά στοιχεία όμως, έχει αξία να ξέρουμε ότι οι Έλληνες που έχουν ακόμα εργασία, εργάζονται 619 ώρες περισσότερες από τον μέσο όρο ενός Γερμανού (και πολύ περισσότερο από τους Βρετανούς και Αμερικανούς επίσης)


Αλλά στον κόσμο του Πάγκαλου, της Μέρκελ και τα αφεντικά των μέσων ενημέρωσης, η Ελλάδα πήγε στην κόλαση, επειδή ξαφνικά ένα ολόκληρο Έθνος μεταμορφώθηκε σε απατεώνες που παραμελούν τα πάντα.

Αλλά υπάρχει μια εξήγηση για τον χαλασμό και τα ερείπια: Η Ελλάδα είναι χώρος εγκλήματος. Και ο εργαζόμενος Λαός της, δεν είναι οι δράστες του εγκλήματος αλλά τα θύματα - εξαπατημένοι με τις κρατικές βιομηχανίες και οργανισμούς λεηλατημένους και τα ταμεία τους εξαντλημένα μέσω οικονομικής ανικανότητας.


Το 2001, η Ελλάδα άφησε πίσω της την Δραχμή για το Ευρώ. Η Δραχμή ήταν αρκετή για τον Αριστοτέλη και πολύ καλή για τον τουρισμό, τον κύριο τομέα της Ελλάδας. Αλλά όταν ο ήλιος και η ψυχαγωγία αξιολογήθηκαν ξανά σε Ευρώ, ο τουρισμός κολύμπησε το Αιγαίο και πήγε απέναντι για μπιφτέκια κοφτέ τιμολογημένα σε εξευτελιστικές τιμές Τουρκικής λίρας. Πριν το Ευρώ, οι επισκέψεις τουριστών ήταν εκατομμύρια παραπάνω από τις επισκέψεις στην Τουρκία. Αλλά τον τελευταίο χρόνο η κατάσταση αντιστράφηκε, με τα δύο τρίτα των τουριστών να κάνουν ηλιοθεραπεία στην Τουρκία. 


Με το αιμόφυρτο ταμείο τους και ένα σκληρό νόμισμα, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ στην οποία συμμετείχε ο υπουργός Πάγκαλος ενωμένοι πλέον με την αντιπολίτευση, έλαβαν μέρος σε μια διεθνή, πολύπλοκη επιχείριση κλοπής και αντιπερισπασμού για να αποκρύψουν τα ελλείμματα από τον Λαό και πιο σημαντικά, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Γιατί όμως χρειάστηκε η απόκρυψη των ελλειμμάτων; Η απάντηση είναι ότι το Ευρώ είναι κάτι παραπάνω από απλά ένα νόμισμα: είναι ένας ζουρλομανδύας, ένα σύνολο από περιοριστικούς κανόνες, που για παράδειγμα, απαγορεύουν οποιαδήποτε χώρα της Ευρωζώνης να έχει ελλείμματα πάνω από το 3% του ΑΕΠ.

Αυτό είναι αδύνατον όταν υπάρχει ύφεση - για να μην πούμε ότι είναι τελείως τρελό - γιατί αυτό απαιτεί την μείωση των εξόδων, την στιγμή εκείνη που αυτό που χρειάζεται είναι η αύξηση τους. Οι ΗΠΑ, Κίνα, Βραζιλία, Ινδία - τα κράτη που τράβηξαν τον κόσμο από τα όρια της μεγάλης ύφεσης - όλες τους είχαν ελλείμματα πολύ μεγαλύτερα από το παρανοϊκό όριο του 3%. Ρώτησα τον γνώστη οικονομικών Nomi Prins να μου υπολογίσει τον λόγο Χρέους - ΑΕΠ της Αμερικής χρησιμοποιώντας τους κανόνες που ισχύουν στην ΕΕ, και αυτή εκτίμησε ότι τα ελλείμματα του Ομπάμα, είναι τώρα πολύ κάτω από τα όρια ύφεσης, στα 10.2% του ΑΕΠ.

Η Ελλάδα, φοβούμενη την έξωσή της από το τρελοκομείο του Ευρώ, αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Goldman Sachs. Για ένα ευτελέστατο ποσό των $400 εκατομμυρίων σε αμοιβές, συν κάποιους χρυσούς σάκους από ανήθικα κέρδη στις αγορές, η τράπεζα επενδύσεων ήταν διατεθειμένη να μαγειρέψει τα βιβλία του Κράτους μέσω ενός πολύπλοκου συνόλου από συναλλαγές παραγώγων. [Για τις λεπτομέρειες της απατεωνιάς των παραγώγων, δείτε το How Goldman Sacked Greece.]

Από το 2009, όταν και αποκαλύφθηκε η απατεωνιά, ο Λαός της Ελλάδας αναγκάστηκε να πληρώσει τους εξαπατημένους ομολογιούχους μια χρέωση για να ασφαλίσει στην περίπτωση χρεοκοπίας του Κράτους. Τα ασφάλιστρα credit default, κοστίζουν περίπου $14.000 ανά νοικοκυριό ανά έτος.

Όταν ήμουν ένας ερευνητής εκβιασμού και εργαζόμουνα στο Επιτελείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, στις ημέρες όταν υποκρινόμασταν ότι υπάρχει ακόμα δικαιοσύνη στην Αμερική, θα είχαμε αποκαλέσει το τρικ αυτό των παραγώγων ως "απάτη στην αγορά". Θα είχαμε βάλει χειροπέδες στους δράστες, θα τους είχαμε βάλει φυλακή και θα τους είχαμε κατασχέσει τα χρήματα που υπεξαίρεσαν.

Οπότε, πρέπει η Goldman Sachs να πληρώσει; Όχι κατά τον Πάγκαλο, γιατί - στην κοσμοθεώρηση των επικυρίαρχων - τα θύματα της απάτης, είναι το ίδιο ένοχοι όσο και οι δράστες. Ο Πάγκαλος, το εξέφρασε αυτό με την περίφημη του ρήση: "Μαζί τα φάγαμε".

Αλλά τα φανερά αποδεικτικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι ο Πάγκαλος και όχι ο Παντελής - το παιδί που δίπλωσε από τον πόνο της πείνας - έφαγε ολόκληρη την πίτα.

Η μαζική ιδιωτικοποίηση της κρατικής περιουσίας, σε τιμές πινακίου φακής, έκανε και τους Γερμανούς να βάλουν και αυτοί το κουταλάκι τους στην σούπα, μόνο που παραπονιούνται και αυτοί ότι οι Έλληνες "πρίγκιπες" παίρνουν όλα τα περιουσιακά στοιχεία πρώτοι.


Ήταν η πρόθεσή μου να προσκαλέσω τον υπουργό Πάγκαλο για φαγητό για να τεστάρω τις θεωρίες του, αλλά έφυγε με ένα παχυδερμικό και βαρύγδουπο θυμό όταν τον ρώτησα για τον Geir Haarde. Ο Haarde, ο πρώην Πρωθυπουργός της Ισλανδίας, κρίθηκε ένοχος απόκρυψης της απάτης που επιτέλεσαν οι ισλανδικές τράπεζες πριν καταφέρουν να αποτεφρώσουν την οικονομία της Ισλανδίας. 





Ρώτησα τον Παχύ Μπάσταρδο, "Νομίζεις ότι θα έπρεπε να είσαι στην φυλακή" για παρόμοια συμπεριφορά στην Ελληνική Κυβέρνηση;

Μπορεί τελικά αυτός να ήταν ο λόγος, που ο υπουργός Πάγκαλος, δεν ήθελε φάμε μαζί.

Μετάφραση: Σταύρος Κατσούλης - Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ

* Ο Greg Palast είναι δημοσιογράφος και ο συγγραφέας των New York Times bestseller βιβλίων: Billionaires and Ballot Bandits , Armed Madhouse και The Best Democracy Money Can Buy και το Vultures' Picnic το οποίο απέσπασε πολύ καλές κριτικές, και ονομάστηκε βιβλίο της χρονιάς στο BBC Newsnight Review.


Μπορείτε να μάθετε περισσότερα στό: http://www.GregPalast.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδή πιστεύουμε στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση, διατηρούμε το δικαίωμά του να μην αναρτούνται σχόλια που είναι υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που περιέχουν προσωπικά δεδομένα των αρθρογράφων ή έχουν σκοπό την διαφήμιση και την προβολή προϊόντων.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε Ελληνικά και όχι greeklish ακόμα κι αν "φοβάστε" για την ορθογραφία σας.