Πάνο Καμμένε, εάν θέλεις να ξεσηκωθεί ο Λαός, τότε ΟΦΕΙΛΕΙΣ να τον βοηθήσεις με κάθε μέσο να Οργανωθεί!

του Σταύρου Κατσούλη*

Ακούσαμε την ομιλία σας Πάνο Καμμένε, όπου καλέσατε σε ξεσηκωμό τον Λαό. Καλώς ως εδώ, τουλάχιστον σε γενικές γραμμές, θα πει ο ανυποψίαστος πολίτης που έχει οργιστεί με την κατάσταση εξαθλίωσης. Αλλά δυστυχώς, δεν φτάνει το κάλεσμα. Γιατί εάν έφτανε, τώρα κιόλας μερικές ώρες μετά, εφ όσον όλοι μας ξέρουμε σε τι κατάσταση απελπισίας βρίσκεται ο Λαός,  θα είχαμε την απαρχή του ξεσηκωμού. Δυστυχώς ή ευτυχώς, για να σηκωθεί όμως, και να απαιτήσει τα αυτονόητα της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης ο Λαός, θα πρέπει πρώτα να απαλλαχτεί από αυτά που τον κρατούν στην απελπισία, απραξία, αναποτελεσματικότητα και στην αναμονή. Εγώ λέω, ευτυχώς, γιατί εάν έκανε αυτό που του ζητήσατε, μπορεί να είχαμε σοβαρότατα προβλήματα.


Είμαι σίγουρος ότι κάνετε βόλτες έξω Πάνο Καμμένε. Θα ξέρετε λοιπόν, ότι ο Λαός θέλει πράγματι να κάνει τον ξεσηκωμό του. Δεν φτάνει λοιπόν, να τον καλείτε για μιά ακόμη φορά να κάνει αυτό που σκέπτεται κάθε μέρα να κάνει. Το ότι χρειάζεται ξεσηκωμός, το ξέρει πολύ καλύτερα από εσάς και από μένα, γιατί το νιώθει συνεχώς, νύχτα μέρα, στο μεδούλι του! Ο Λαός δεν θέλει απλά άλλο ένα κάλεσμα Πάνο Καμμένε. Θέλει την έμπρακτη στήριξή σας, με αυτόν, τον Λαό αρχηγό. Θέλει τρόπους, θέλει μέσα, και θέλει να ξέρει ότι υπάρχουν μπροστάρηδες. Σήμερα Πάνο Καμμένε, ζητήσατε στην ουσία να γίνει επανάσταση. Εάν το εννοείτε πραγματικά αυτό, τότε έχετε χρέος να το πάτε ένα βήμα παραπέρα. Γιατί, και συγνώμη για το λαϊκό της έκφρασης, εάν δεν είστε διατεθειμένος να κάνετε το έξτρα βήμα, τότε είναι σαν να λέτε στον Λαό μας, ότι, ότι και να γίνει, εσείς δεν φέρετε καμιά ευθύνη. Κοινώς αυτό θα ήταν σαν να του λέγατε, να βγει έξω, ανοργάνωτος να κάνει ότι καταφέρει, όπως το καταφέρει, και όταν τα πράγματα αρχίσουν να πάνε στραβά, τότε "να κόψει τον λαιμό του". Ελπίζω Πάνο Καμμένε, να μην το εννόησες έτσι.

Γιατί η αλήθεια και ο σωστός τρόπος να κάνει κανείς το κάλεσμα αυτό, έχει αλλιώς. Όποιος θέλει να ξεσηκωθεί ο Λαός, θα πρέπει να καταλάβει τα βασικά και αναγκαία για να μπορεί να γίνει αυτό με όρους Δημοκρατίας, πρωτογενούς νομιμότητας και πολύ περισσότερο να γίνει με ψυχραιμία και συγκεκριμένο πλάνο δράσης. Θα πρέπει επίσης να θεωρεί τον εαυτό του πραγματικά ως πρωτεργάτη στο κάλεσμα αυτό, μπροστάρη δηλαδή! Φαντάζομαι, ότι είστε Πατριώτης, έστω με τον δικό σας τρόπο, και δεν έχω δει σοβαρούς λόγους που με κάνουν να μην το πιστεύω αυτό. Φαντάζομαι επίσης ότι γνωρίζετε ενστικτωδώς, ότι ο κάθε Πατριώτης, για να είναι αληθινά τέτοιος, πρέπει να έχει αγάπη για την Πατρίδα και το Έθνος, άσχετα με το πως βλέπει την λύση ή μέσα από ποια οπτική γωνία την κατανοεί. Και εφ όσον έχει αυτήν την αγάπη, οφείλει να προστατεύσει τον Λαό με κάθε τρόπο από την αιματοχυσία που μπορεί να φέρει μια άτακτη εξέγερση. Και ποιός είναι ο τρόπος προστασίας από την άσκοπη αιματοχυσία; Η οργάνωση του ίδιου του Λαού.

Το άρθρο 120, πράγματι μας υποχρεώνει να αντισταθούμε και να επιστρέψουμε την χώρα στην νομιμότητα. Και μάλιστα με κάθε τρόπο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα σε άτακτη αντίσταση με κάθε τρόπο. Και αυτό, όχι γιατί για κάποιον άσχετο λόγο δεν πρέπει να γίνει, αλλά γιατί πολύ απλά, θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι η εξέγερση θα είναι προς όφελος του Λαού και της Δημοκρατίας, και όχι εμμέσως να χειροτερέψει την κατάσταση. Ξέρετε πολύ καλύτερα από εμένα, ότι άλλο που δεν θέλει το καθεστώς Κατοχικής Ευρώ-Χούντας, να χυθεί αίμα, ώστε μετά να φέρει την ανοιχτή πλέον κατοχή με ξένες δυνάμεις να καταστέλλουν ακόμα και κάθε βασικό δικαίωμα. Ας μην γινόμαστε λοιπόν, άθελά μας βοηθοί στα σχέδια καταστροφής της Πατρίδας δια της ανοιχτής βίας.

Τι μορφή πρέπει να έχει σήμερα ο αγώνας μπροστά στην απόλυτη ανομία των καθεστωτικών που έχουν καταλύσει το σύνολο του κράτους, του Συντάγματος, της Δικαιοσύνης, αλλά και τον ίδιο τον κοινοβουλευτισμό; Στην βασική του μορφή, σε αυτήν την συγκεκριμένη κατάσταση, ο αγώνας πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά της πολιτικής ανυπακοής, της έμπρακτης αμφισβήτησης του κράτους κατοχής, με στόχο την απόλυτη αποδυνάμωσή του και καθαίρεσή του από τους θώκους της εξουσίας. Τι στόχο πρέπει να έχει ο αγώνας; Σίγουρα, δεν φτάνει η κατάρρευση της σημερινής κυβέρνησης, γιατί οι προδοτικές δεσμεύσεις, παραμένουν ως συνέχεια του κράτους, ειδικά όταν αυτή βρίσκεται μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτό που χρειάζεται, για να λυθούν τα προβλήματα παράδοσης της εθνικής μας κυριαρχίας στους δανειστές και να υπάρξει έστω πραγματική διαπραγμάτευση (εμείς βέβαια θέλουμε μονομερή διαγραφή) με σίγουρο τρόπο, είναι η επανίδρυση του Κράτους ώστε οι αποφάσεις της δικτατορίας που μας κυβερνά με την οικονομική και πραγματική βία να χάσει κάθε νομιμότητα, εντός αλλά πιο σημαντικά ακόμα, εκτός της χώρας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έμπρακτη ενδυνάμωση του Λαού, με αποκορύφωμα την Συντακτική Εθνοσυνέλευση που θα ιδρύσει και θα ορίσει στην ουσία το νέο κράτος των Ελλήνων.

Τι θα πρέπει να κάνει λοιπόν αυτός που καλεί τον Λαό σε γενικό ξεσηκωμό, όπως κάνατε εσείς σήμερα;

• Θα πρέπει όπως είπαμε, να εξασφαλίσει  στο μέτρο του δυνατού, ότι δεν θα υποφέρει ο Λαός, αλλά μόνο το καθεστώς που μας καταδυναστεύει. 
• Θα πρέπει να κάνει δουλειά ενωτική, και όχι διασπαστική μέσα στον Λαό. Θα πρέπει να τον καλεί σε δράση δηλαδή, μέσα στο πλαίσιο του Εθνικό-Απελευθερωτικού Αγώνα, και όχι στην βάση κλαδικών ή όποιων άλλων αιτημάτων που είτε δεν ενώνουν είτε τον διχάζουν ακόμη περισσότερο. 
• Θα πρέπει αυτός που κάνει το κάλεσμα, να καταλάβει ότι δεν φτάνουν τα καλέσματα. Χρειάζεται οργάνωση, οργάνωση, ΟΡΓΑΝΩΣΗ μέσα στον Λαό, ανάμεσα στον Λαό, χωρίς ιδιοτέλεια, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στους δρόμους και τις πλατείες, στα δημαρχεία, στις εφορίες, στους φούρνους και τα παντοπωλεία, όπου υπάρχει Λαός που θέλει δύναμη. Αυτό, να ξέρετε, το κάνει το Ε.Πα.Μ. ήδη.  
• Θα πρέπει να δοθεί όχι απλά μια γενική κατεύθυνση μέσα από ένα κάλεσμα, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να πάρει τα πράγματα στα χέρια του ο Λαός. ένας τρόπος υλοποίησης της πολιτικής ανυπακοής είναι η Γενική Πολιτική Απεργία. Εάν δεν το κάνει αυτό, οι αντιδράσεις του Λαού πιθανότατα να είναι άτακτες, ανοργάνωτες με αποτέλεσμα, την βαθύτερη καταστολή από την ευρω-χούντα. Υποθέτω, δεν θα το θέλατε αυτό. 
• Θα πρέπει λοιπόν, αυτός που κάνει το κάλεσμα, να πάρει την ευθύνη για το κάλεσμά του, αλλά και την ευθύνη της σωστής διεξαγωγής του αγώνα. Πρακτικά, θα πρέπει να είναι διαθέσιμος να στηρίξει, να ενδυναμώσει τον Λαό, ώστε ο ίδιος να μπορέσει να οργανώσει τον αγώνα του πρωτογενώς. 
• Θα πρέπει να είναι διατεθειμένος να δώσει πόρους και οτιδήποτε άλλο έχει ανάγκη ο Λαός για να κάνει τον αγώνα του.
• Θα πρέπει να κάνει το κάλεσμα, ανάμεσα στον Λαό, μέσα στα σπλάχνα του. Δεν αρκεί το κάλεσμα, μέσα από το κοινοβούλιο που έχει καταλύσει ακόμα και τα βασικότερα χαρακτηριστικά του Πολιτεύματος. 
•  Θα πρέπει να σεβαστεί τις επιλογές του Λαού, για να δείξει έμπρακτα ότι είναι πραγματικός Δημοκράτης. Εάν ο Λαός θέλει για παράδειγμα, να αποδεσμευτεί από την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη,  θα πρέπει να τον αφήσει να το απαιτήσει. 
• Τέλος, θα πρέπει να καταλάβει αυτός που κάνει το κάλεσμα, ότι ο ρόλος του σταματά, ακριβώς εκεί που έχει αρχίσει η πραγματική ανόρθωση της Πατρίδας, δια μέσου της ενδυνάμωσης του ίδιου του Λαού. Όταν αυτό επιτευχθεί, θα πρέπει να τον σεβαστεί απολύτως και να σταθεί δίπλα του πλέον, μακρυά από το καθεστώς που πρέπει εκ των πραγμάτων να πέσει, απολύτως ισότιμα, και να συμμετάσχει πλέον ως απλός πολίτης. Η κατάσταση δεν αφήνει άλλα περιθώρια. Πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε, και πολύ περισσότερο οι θεσμικοί συντελεστές του κράτους που βρίσκεται στα πρόθυρα της απόλυτης κατάρρευσης, ότι η Ιστορία του σημερινού πολιτεύματος, τελείωσε εδώ. Από εδώ και πέρα, εάν θέλει να συμμετάσχει, θα πρέπει να το κάνει με τους νέους κανόνες, της αναγεννημένης Ελλάδας. 

Δεν είναι ώρα για εύκολες αναγγελίες και καλέσματα, χωρίς προετοιμασία. Την άτακτη διαμαρτυρία, την γνωρίσαμε όλοι. Δεν επιφέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα, αντίθετα, αυτό που επιφέρει, είναι η περαιτέρω αποδυνάμωση του Λαού. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, αυτήν την ύστατη στιγμή, δεν υπάρχει ούτε λόγος ούτε το περιθώριο για καλέσματα γενικά και χωρίς εμπλοκή αυτού που καλεί. Ειδικότερα, όταν αυτός που κάνει το κάλεσμα, είναι και θεσμικά τουλάχιστον, υπηρέτης του Λαού. Σαν υπηρέτης του λοιπόν, οφείλει αφιλοκερδώς και ανιδιοτελώς να τον ενδυναμώσει, να του δώσει τρόπο και όραμα, ώστε να μπορέσει με ψυχραιμία να αποτελέσει ο ίδιος o Λαός την λύση.

Ας ευχηθούμε, όλοι όσοι πραγματικά εννοούν ότι πρέπει να ξεσηκωθεί ο Λαός, ότι έχουν καταλάβει επιτέλους, ότι ΔΕΝ αρκούν τα καλέσματα. Στην σημερινή κατάσταση, δεν θα χαροποιούσε τίποτε άλλο περισσότερο, από το να δούμε όλοι μια ενωτική προσπάθεια οργάνωσης του Λαού, για τον Λαού, από τον Λαό, με την υποστήριξη ΌΛΩΝ όσων θέλουν να δουν πραγματικά αλλαγή και επιτέλους την αποτίναξη του ζυγού του κατακτητή από την πλάτη μας.

Κύριε Καμμένε, κάντε λοιπόν το χρέος σας, όπως ορίζει το άρθρο 120! Δεν με απασχολούν οι ιδεολογικές σας προκαταλήψεις. Δεν με απασχολεί το παρελθόν σας. Εσείς κάνατε το κάλεσμα, και εφ όσον το κάνατε, έχω υποχρέωση, μέσω του άρθρου 120 που εσείς επικαλεστήκατε, να σας ενημερώσω ότι κάνατε το πρώτο βήμα, αλλά θα χρειαστούν και τα υπόλοιπα!

Αφήστε τα της Βουλής στους υποτελείς προδότες, και ασχοληθείτε με τον Λαό, πρωτογενώς. Ενωθείτε με τα κινήματα και τις δυνάμεις που θέλουν πραγματικά να ανακτήσουμε την Ελευθερία μας, την Δημοκρατία και την Εθνική μας κυριαρχία.  Να το θυμάστε, εάν το κάνετε αυτό, ο λαός θα σας κατατάξει μαζί με τους ευεργέτες της επανάστασης που έρχεται, και όχι με όλους τους άλλους, που στάθηκαν άπραγοι, όσο η χώρα διαμελιζόταν και η Πατρίδα εξαφανιζόταν βήμα προς βήμα. 

Η ευκαιρία σας Πάνο Καμμένε να λύσετε το πρόβλημα μέσα από την Βουλή, χάθηκε. Τώρα είναι η ώρα του Λαού. Ενωθείτε λοιπόν μαζί του, και γίνετε και εσείς μέρος της αναγέννησης που έρχεται, με η χωρίς εσάς!

Εάν σας φοβίζουν όλα τα παραπάνω, το καταλαβαίνω. Αλλά λόγω και του καλέσματός σας, νομίζω και πιστεύω ότι βαθειά μέσα σας,  ότι υποψιάζεστε και γνωρίζετε πολύ καλά, το πόσο πολύ χειρότερα θα είναι τα πράγματα σε μερικούς μόνο μήνες, όταν τα νέα θανατηφόρα μέτρα θα καταβαραθρώσουν όλους τους θεσμούς, κάθε κοινωνική δικαιοσύνη, κάθε αρχή της Δημοκρατίας, κάθε δικαίωμα, κάθε ιδιοκτησία και κάθε πηγή ζωής για τον απλό Λαό. Οπότε, πιστέυω το καταλαβαίνετε και εσείς, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Ή μάλλον υπάρχει, αλλά ξέρετε πολύ καλά ότι η άλλη επιλογή, είναι η απραξία, που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό της Πατρίδας.

Εσείς Πάνο Καμμένε, με ποιόν τρόπο θέλετε να γραφτείτε στην Ιστορία; Με τρόπο φωτεινό, ως υπηρέτης του Λαού που θα ανακτήσει την ελευθερία του με ή χωρίς εσάς και το κόμμα σας, ή με τους υπόλοιπους, που δεν έκαναν αυτά που απαιτεί η κοινή λογική και η Μεγαλειώδης Ιστορία του Έθνους μας; 

Να ξέρετε Πάνο Καμμένε, ότι οι πρώτες σελίδες της Ιστορίας της Νέας Ελλάδα που έρχεται, έχουν αρχίσει ήδη να γράφονται. Έτσι λοιπόν, δεν έχετε και πολύ χρόνο να αποφασίσετε εάν θα πάρετε στα σοβαρά το άρθρο 120, ή απλά θα το αναφέρετε χωρίς να βάζετε πίσω  από το κάλεσμα την πλήρη ευθύνη που απαιτεί η κρισιμότητα των καταστάσεων.

*Ο Σ. Κατσούλης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου