Αγαπητοί συναγωνιστές με λένε Σωτηρία, είμαι στον πυρήνα Ν. Σμύρνης και είχα συμμετάσχει κι εγώ στην ενθουσιώδη πορεία της Κυριακής στη Παλλήνη.
Πραγματικά, κατά τη γνώμη μου αυτή η δράση ήταν πρωτοποριακή και αν σκεφτεί κανείς ότι ο πυρήνας σας είχε μόλις 2 – 3 εβδομάδες ζωή, μόνο μπράβο παιδιά αξίζει να πει κανείς.
Στη πορεία συμμετείχαμε αρκετά μέλη από το Νότιο τομέα και όλοι συμφωνήσαμε ότι είναι μια δράση που θα τη προτείνουμε να γίνει και στις δικές μας γειτονιές, με στόχο να είναι μαζική και με την υποστήριξη των άλλων πυρήνων της Αττικής.
Στα πλαίσια αυτά θέλω να εκφράσω κάποιες σκέψεις πάνω στην οργάνωση της δράσης και στην εικόνα που προβάλλει μέσω αυτής το μέτωπο στο κόσμο.
Δυνατά σημεία της δράσης :
Η επιλογή της διαδρομής της πορείας μέσα από κατοικημένες περιοχές. Κάτοικοι βγήκαν στα μπαλκόνια, σηκώθηκαν για λίγο από το καναπέ τους και παρακολούθησαν μια ομάδα να διαμαρτύρεται φωνάζοντας συνθήματα και χτυπώντας τύμπανα, στο δρόμο του σπιτιού τους αυτή τη φορά. Η εικόνα ο ήχος, το αναπάντεχο τέτοια βραδινή ώρα δεν μπορούσε παρά να τραβήξει τη προσοχή και αυτό πιστεύω είναι και το δυνατότερο σημείο αυτής της δράσης.
Ο ενθουσιασμός των μελών που όσο εξελισσόταν η πορεία γινόταν μεγαλύτερος. Ο ένας παρέσυρε τον άλλον και έτσι κάποιοι από εμάς που ήμασταν στην αρχή διστακτικοί σταδιακά « ζεσταθήκαμε » και διαδηλώσαμε με δύναμη και κέφι. Γενικά οι πορείες, οι εκδηλώσεις στους δρόμους και ιδιαίτερα όταν είναι μαζικές, νομίζω ότι συμβάλλουν πολύ και στην ενότητα μεταξύ μας ( νιώθεις τον συναγωνιστή δίπλα σου που φωνάζει το ίδιο σύνθημα με σένα κι ας μην τον γνωρίζεις ) επιπλέον του αντίκτυπου που έχει η εικόνα μας σαν ένα πολυπληθές, δραστήριο και αποφασισμένο να αντισταθεί σύνολο ανθρώπων.
Σημεία που θέλουν προσοχή :
Σκοπός της δράσης κατά τη γνώμη μου είναι ο κόσμος να γνωρίσει το ΕΠΑΜ. Δεν είναι απλά να νοιώσει ότι κάποιοι βγαίνουν στους δρόμους ενώ οι ίδιοι παραμένουν απαθείς στο σπίτι τους. Αρα πρέπει τα συνθήματα να εστιάζουν στις θέσεις του ΕΠΑΜ (ήχος),να υπάρχει ένα πανώ ή να κρατάμε πλακάτ για να φαίνεται ποιοι είμαστε κι από τα μπαλκόνια, πέραν των φυλλαδίων που μοιράζονται έτσι κι αλλιώς όπου είναι δυνατό.
Τα συνθήματα είναι αναγκαίο να ακούγονται έτσι, ώστε στον ελάχιστο χρόνο που κάποιος “ακούει” τη πορεία να μπορεί να αντιλαμβάνεται όσο γίνεται τι πρεσβεύουμε, το πολιτικό μας στίγμα δηλαδή (συνθήματα για το ευρώ, τη διαγραφή του χρέους, την τιμωρία των ενόχων, την ανατροπή του πολιτικού συστήματος, την δανειακή σύμβαση, την μη υπαρξη ενιαίας κομματικής ταυτότητας κ.λ.π.). Για αυτό και κατά τη γνώμη μου τα τύμπανα και οι σφυρίχτρες δεν θα πρέπει να τα σκεπάζουν αλλά να συνοδεύουν ή δυνατόν να προηγούνται με ένταση και μετά να σταματούν τελείως , ώστε συντονισμένα όλοι μαζί (2 ή 3 ντουντούκες κατά μήκος της πορείας , μικρός αριθμός συνθημάτων που θα επαναλαμβάνονται με σειρά) να φωνάζουμε το ίδιο πράγμα ταυτόχρονα.
Κατά τη γνώμη μου επίσης δεν χρειάζονται εκλύσεις από μεμονωμένα μέλη μας στους κατοίκους που βγαίνουν στα μπαλκόνια να μας ακολουθήσουν στη πορεία. Η τουλάχιστον αν θα γίνεται να γίνεται μέσω συνθήματος που θα αποτείνει την έκλυση μαζικά. Και ιδίως να μη συγκεντρώνεται τμήμα της πορείας από κάτω από το μπαλκόνι και όλοι μαζί αλλά και καθένας μόνος του ,να απευθύνεται στον ξαφνιασμένο ένοικο με ερωτήσεις του τύπου “Η χώρα χάνεται κι εσύ κάθεσαι σπίτι σου? Κατέβα τώρα “ Κινδυνεύεις να φανείς προκλητικός και όχι ιδιαίτερα σοβαρός. Άλλο να τον βρεις τον άλλον στον δρόμο, στο πεζοδρόμιο δίπλα σου και να τον καλέσεις να μπει κι αυτός στη πορεία.
Αυτά για αρχή και ελπίζω και άλλα μέλη που συμμετείχαν να εκφράσουν τις απόψεις τους για το θέμα ώστε να έχει στο μέλλον η δράση τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για το μέτωπο που είναι και το ζητούμενο.
Πραγματικά, κατά τη γνώμη μου αυτή η δράση ήταν πρωτοποριακή και αν σκεφτεί κανείς ότι ο πυρήνας σας είχε μόλις 2 – 3 εβδομάδες ζωή, μόνο μπράβο παιδιά αξίζει να πει κανείς.
Στη πορεία συμμετείχαμε αρκετά μέλη από το Νότιο τομέα και όλοι συμφωνήσαμε ότι είναι μια δράση που θα τη προτείνουμε να γίνει και στις δικές μας γειτονιές, με στόχο να είναι μαζική και με την υποστήριξη των άλλων πυρήνων της Αττικής.
Στα πλαίσια αυτά θέλω να εκφράσω κάποιες σκέψεις πάνω στην οργάνωση της δράσης και στην εικόνα που προβάλλει μέσω αυτής το μέτωπο στο κόσμο.
Δυνατά σημεία της δράσης :
Η επιλογή της διαδρομής της πορείας μέσα από κατοικημένες περιοχές. Κάτοικοι βγήκαν στα μπαλκόνια, σηκώθηκαν για λίγο από το καναπέ τους και παρακολούθησαν μια ομάδα να διαμαρτύρεται φωνάζοντας συνθήματα και χτυπώντας τύμπανα, στο δρόμο του σπιτιού τους αυτή τη φορά. Η εικόνα ο ήχος, το αναπάντεχο τέτοια βραδινή ώρα δεν μπορούσε παρά να τραβήξει τη προσοχή και αυτό πιστεύω είναι και το δυνατότερο σημείο αυτής της δράσης.
Ο ενθουσιασμός των μελών που όσο εξελισσόταν η πορεία γινόταν μεγαλύτερος. Ο ένας παρέσυρε τον άλλον και έτσι κάποιοι από εμάς που ήμασταν στην αρχή διστακτικοί σταδιακά « ζεσταθήκαμε » και διαδηλώσαμε με δύναμη και κέφι. Γενικά οι πορείες, οι εκδηλώσεις στους δρόμους και ιδιαίτερα όταν είναι μαζικές, νομίζω ότι συμβάλλουν πολύ και στην ενότητα μεταξύ μας ( νιώθεις τον συναγωνιστή δίπλα σου που φωνάζει το ίδιο σύνθημα με σένα κι ας μην τον γνωρίζεις ) επιπλέον του αντίκτυπου που έχει η εικόνα μας σαν ένα πολυπληθές, δραστήριο και αποφασισμένο να αντισταθεί σύνολο ανθρώπων.
Σημεία που θέλουν προσοχή :
Σκοπός της δράσης κατά τη γνώμη μου είναι ο κόσμος να γνωρίσει το ΕΠΑΜ. Δεν είναι απλά να νοιώσει ότι κάποιοι βγαίνουν στους δρόμους ενώ οι ίδιοι παραμένουν απαθείς στο σπίτι τους. Αρα πρέπει τα συνθήματα να εστιάζουν στις θέσεις του ΕΠΑΜ (ήχος),να υπάρχει ένα πανώ ή να κρατάμε πλακάτ για να φαίνεται ποιοι είμαστε κι από τα μπαλκόνια, πέραν των φυλλαδίων που μοιράζονται έτσι κι αλλιώς όπου είναι δυνατό.
Τα συνθήματα είναι αναγκαίο να ακούγονται έτσι, ώστε στον ελάχιστο χρόνο που κάποιος “ακούει” τη πορεία να μπορεί να αντιλαμβάνεται όσο γίνεται τι πρεσβεύουμε, το πολιτικό μας στίγμα δηλαδή (συνθήματα για το ευρώ, τη διαγραφή του χρέους, την τιμωρία των ενόχων, την ανατροπή του πολιτικού συστήματος, την δανειακή σύμβαση, την μη υπαρξη ενιαίας κομματικής ταυτότητας κ.λ.π.). Για αυτό και κατά τη γνώμη μου τα τύμπανα και οι σφυρίχτρες δεν θα πρέπει να τα σκεπάζουν αλλά να συνοδεύουν ή δυνατόν να προηγούνται με ένταση και μετά να σταματούν τελείως , ώστε συντονισμένα όλοι μαζί (2 ή 3 ντουντούκες κατά μήκος της πορείας , μικρός αριθμός συνθημάτων που θα επαναλαμβάνονται με σειρά) να φωνάζουμε το ίδιο πράγμα ταυτόχρονα.
Κατά τη γνώμη μου επίσης δεν χρειάζονται εκλύσεις από μεμονωμένα μέλη μας στους κατοίκους που βγαίνουν στα μπαλκόνια να μας ακολουθήσουν στη πορεία. Η τουλάχιστον αν θα γίνεται να γίνεται μέσω συνθήματος που θα αποτείνει την έκλυση μαζικά. Και ιδίως να μη συγκεντρώνεται τμήμα της πορείας από κάτω από το μπαλκόνι και όλοι μαζί αλλά και καθένας μόνος του ,να απευθύνεται στον ξαφνιασμένο ένοικο με ερωτήσεις του τύπου “Η χώρα χάνεται κι εσύ κάθεσαι σπίτι σου? Κατέβα τώρα “ Κινδυνεύεις να φανείς προκλητικός και όχι ιδιαίτερα σοβαρός. Άλλο να τον βρεις τον άλλον στον δρόμο, στο πεζοδρόμιο δίπλα σου και να τον καλέσεις να μπει κι αυτός στη πορεία.
Αυτά για αρχή και ελπίζω και άλλα μέλη που συμμετείχαν να εκφράσουν τις απόψεις τους για το θέμα ώστε να έχει στο μέλλον η δράση τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για το μέτωπο που είναι και το ζητούμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδή πιστεύουμε στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση, διατηρούμε το δικαίωμά του να μην αναρτούνται σχόλια που είναι υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που περιέχουν προσωπικά δεδομένα των αρθρογράφων ή έχουν σκοπό την διαφήμιση και την προβολή προϊόντων.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε Ελληνικά και όχι greeklish ακόμα κι αν "φοβάστε" για την ορθογραφία σας.