Ανθρώπους που θα βιώναν οικειοθελώς την κόλαση δεν γνωρίζω. Φαίνεται , όμως, ότι οι άνθρωποι είναι πολύ θετικοί στο να επιβάλλουν την κόλαση σε άλλους. Τα τελευταία χρόνια οι κολασμένοι ήταν διάφοροι. Ήταν οι μετανάστες, με τα πογκρόμ "αγανακτισμένων κατοίκων", ήταν οι φοιτητές, ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι και τώρα και οι ιδιωτικοί. Και αφού μπήκαμε όλοι στο καζάνι, γιατί πολύ απλά κανένας δεν όρθωσε το ανάστημα του, αλληλέγγυος στο διπλανό του, ήρθε ο Πρωθυπουργός Παπαδήμος να ενημερώσει τους κοινωνικού εταίρους (sic!) ότι δεν έχουμε περιθώριο να θεωρούμε το οτιδήποτε κεκτημένο! Ήρθε , δηλαδή, να μας ανακοινώσει (απλώς μια ανακοίνωση για όσους δεν το είχαν οσφρυστεί) μια νέα βαθμίδα στην κόλαση.
Σε αυτό το νέο κύκλο του Δάντη, ο εργάτης είναι μια μονάδα, ένα στατιστικό στοιχείο , που πρέπει να δημιουργεί όλο και λιγότερα προβλήματα στη καλοκουρδισμένη φαντασίωση του αφεντικού του. Πλέον παροικούντες στην κόλαση δεν είναι όσοι ζουν σε καθεστώς ανασφάλεια, στο όριο της φτώχειας ή δουλεύουν για ψίχουλα. Αυτοί τείνουν να είναι οι προνομιούχοι. Νέες στρατιές ανέργων, νεόπτωχων και ο νεοαστέγων δημιουργούνται. Ένα νέο κοινωνικό μοντέλο χτίζεται, σε πρώτη παγκόσμια προβολή, εδώ στη Ελλάδα.
Μέσα στο κακό χαμό, όμως, κάποιοι βουτούν στον πυθμένα της κόλασης αυτής, για τα ουσιώδη που ξεχνάμε. Οι απεργοί της χαλυβουργίας απεργούν πάνω από δύο μήνες, διεκδικώντας τα αυτονόητα σε καιρούς δύσκολους και επικίνδυνους. Προσφέρουν ένα μοναδικό παράδειγμα σε όλη την κοινωνία.
Μόνο σεβασμός σε όσους αγωνίζονται από τέτοια σκοτεινά βάθη.
Μόνο ντροπή και αηδία για όσους βολεύονται και ξεχνούν.
Η οργή του κολασμένου είναι αμείλικτη, γιατί είναι καταπιεσμένη. Σκάει με δύναμη και γκρεμίζει, γιατί καιρό πολύ δεν έβρισκε στόχο. Είναι, όμως, νομοτελειακά βέβαιο ότι θα εμφανιστεί. Κάλλιο νωρίτερα...
Σε αυτό το νέο κύκλο του Δάντη, ο εργάτης είναι μια μονάδα, ένα στατιστικό στοιχείο , που πρέπει να δημιουργεί όλο και λιγότερα προβλήματα στη καλοκουρδισμένη φαντασίωση του αφεντικού του. Πλέον παροικούντες στην κόλαση δεν είναι όσοι ζουν σε καθεστώς ανασφάλεια, στο όριο της φτώχειας ή δουλεύουν για ψίχουλα. Αυτοί τείνουν να είναι οι προνομιούχοι. Νέες στρατιές ανέργων, νεόπτωχων και ο νεοαστέγων δημιουργούνται. Ένα νέο κοινωνικό μοντέλο χτίζεται, σε πρώτη παγκόσμια προβολή, εδώ στη Ελλάδα.
Μέσα στο κακό χαμό, όμως, κάποιοι βουτούν στον πυθμένα της κόλασης αυτής, για τα ουσιώδη που ξεχνάμε. Οι απεργοί της χαλυβουργίας απεργούν πάνω από δύο μήνες, διεκδικώντας τα αυτονόητα σε καιρούς δύσκολους και επικίνδυνους. Προσφέρουν ένα μοναδικό παράδειγμα σε όλη την κοινωνία.
Μόνο σεβασμός σε όσους αγωνίζονται από τέτοια σκοτεινά βάθη.
Μόνο ντροπή και αηδία για όσους βολεύονται και ξεχνούν.
Η οργή του κολασμένου είναι αμείλικτη, γιατί είναι καταπιεσμένη. Σκάει με δύναμη και γκρεμίζει, γιατί καιρό πολύ δεν έβρισκε στόχο. Είναι, όμως, νομοτελειακά βέβαιο ότι θα εμφανιστεί. Κάλλιο νωρίτερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδή πιστεύουμε στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση, διατηρούμε το δικαίωμά του να μην αναρτούνται σχόλια που είναι υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που περιέχουν προσωπικά δεδομένα των αρθρογράφων ή έχουν σκοπό την διαφήμιση και την προβολή προϊόντων.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε Ελληνικά και όχι greeklish ακόμα κι αν "φοβάστε" για την ορθογραφία σας.