Οι θεμελιώδεις αρχές της επιτυχίας του αγώνα για την απελευθέρωση και την ανόρθωση της Πατρίδας

Να είμαστε αγωνιστές... Αλλά αγωνιστές για τί; Και πώς;

Αν είναι ένα καλό που έχει ο Έλληνας, αυτό είναι το φιλότιμο του. Μπορούμε να βρούμε κοινούς τόπους, μπορούμε να λύσουμε τις διαφορές μας, και νομίζω ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε μια χαρά. Αυτή είναι μια μεγάλη και διαχρονική αλήθεια για τον Έλληνα. Όχι όμως χωρίς θυσίες.

Τα γεγονότα που θα δούμε στους επόμενους 2-3 μήνες, αρχίζοντας από τις 6-7 Νοεμβρίου θα είναι καταιγιστικά, τρομακτικά, ακόμα και θανατηφόρα σε πολλές περιπτώσεις και θα μας αγγίξουν όλους. Η παράλογη συμπεριφορά θα γίνει το νέο "κανονικό" για πάρα πολλούς, πολύ σύντομα. 

Οι καταστάσεις που βλέπουμε στην Ελλάδα σήμερα είναι πρωτοφανείς και τρομακτικότατες. Κάποιοι από εμάς, είμαστε σκληρότεροι και έχουμε μεγαλύτερη ανοχή και αντοχή από άλλους. Δείτε μόνο το πόσες     αυτοκτονίες γίνονται πια από απελπισμένους συμπολίτες μας και θα καταλάβετε πόσοι ακόμα είναι και θα βρεθούν στο κοντινό μέλλον πέρα από τα όρια τους.  Η ηρεμία, η λογική και ο εμπεριστατωμένος τρόπος λειτουργίας των ανθρώπων σήμερα στην Ελλάδα, είναι προφανές ότι ΔΕΝ είναι δεδομένο πλέον. 

Από την άλλη, είδαμε όλοι μας τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων και ημερών. Το Σύνταγμα της Ελλάδας αγνοείται και η Δικαιοσύνη έχει εξαφανιστεί. Το κράτος, οδηγούμενο από ανθρώπους που δεν έχουν την ικανότητα και την θέληση να υπηρετήσουν τον Λαό, έχει μετατραπεί σε  μηχανισμό αφαίμαξης για λογαριασμό των έξωθεν και έσωθεν δυναστών μας. Και αυτά, είναι μόνο η επιφάνεια. Η κατακρεούργηση της Ελλάδας, αποτελείται από ένα τιτάνιο συνονθύλευμα απατεωνιάς, ψεμάτων, κρυφών συναλλαγών και δωσιλογισμού απίστευτης έκτασης, χρονικά, οικονομικά, ηθικά και πρακτικά.

Στις μέρες που έρχονται, να μην ξεχνάμε ότι "εμείς που νομίζουμε ότι αντέχουμε", και όσοι πραγματικά αντέξουμε στο προσεχές μέλλον, θα καλεστούμε από τους αυτονόητους νόμους της συνειδήσεως μας, να δείξουμε την υποστήριξη μας προς τον Λαό ακόμα πιο πολύ και ακόμα πιο έμπρακτα. Και θα καλεστούμε να την δείξουμε αυτή, με πράξεις, με λόγια, με αλληλεγγύη αλλά και καθημερινά με τεράστια ανοχή (αλλά όχι παραδοχή) σε αυτά που θα ακούσουμε από τους πιο απελπισμένους συν-Έλληνές μας.

Και όταν λέω ανοχή προς τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν, βεβαίως ΔΕΝ εννοώ σε καμία περίπτωση την παραδοχή των πιθανών λανθασμένων θέσεων, αλλά ανοχή στην ψυχολογική κατάστασή τους. Εννοώ δηλαδή την έμπρακτη προσπάθεια από μέρους μας να μην μας καταλαμβάνει ο πολλές φορές εύλογος θυμός ή αγανάκτηση μας, και την ίδια στιγμή με λόγο και έργα να προσπαθούμε να τους πείσουμε με το ήρεμο παράδειγμά μας για την αλήθεια. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να μην εξιδανικεύουμε το "σώμα" του Ε.Πα.Μ. και να καταλάβουμε όλοι μας, ότι το χάος γύρω μας αγγίζει και θα αγγίξει και τους πιο δυνατούς από εμάς, και ως εκ τούτου πόσο μάλλον τους πιο αδύναμους είτε είναι μέσα στο μέτωπο είτε έξω σαν απλό μέρος του Λαού.

Ο αγώνας όμως και ειδικότερα ο ψυχολογικός αγώνας που ανέφερα παραπάνω, δεν θα σταματήσει, αλλά μόνο θα γενικευτεί και θα γίνει πιο δύσκολος. Ο αγώνας αυτός που έχουμε μπροστά μας, δεν είναι κάτι από το οποίο υπάρχει τρόπος "απόδρασης" εύκολα.

Αλλά πως κανείς, μέσα στο χάος που βλέπουμε σήμερα, αποκτά μία ήρεμη αλλά απολύτως αγωνιστική στάση; Και πώς κανείς μπορεί να γίνει υποστηρικτής και δάσκαλος στο βαθμό που μπορεί για τον υπόλοιπο Λαό; Ποιες είναι οι αξίες που έχει ένα τέτοιο άτομο; Και πιο σημαντικά, πως αποκτά κανείς το πάθος που απαιτείται για να γίνει πραγματικός αγωνιστής που εμπνέει τον διπλανό του;

Ποια είναι η λύση λοιπόν; Πως μπορούμε να αποκαταστήσουμε την Ελευθερία, την Δημοκρατία και την Δικαιοσύνη; Για να έχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε, θα πρέπει όπως ακούμε όλο και πιο συχνά, να αλλάξουμε ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ τον εαυτό μας. Όταν αλλάξουμε τον εαυτό μας ουσιαστικά, τότε και οι πράξεις έπονται ως φυσιολογικό αποτέλεσμα. Για να φτάσουμε στο σημείο αυτό, θα πρέπει να ασπαστούμε κάποιες Αξίες, κάποιες πρακτικές και κάποια ιδανικά. Αν το κάνουμε αυτό, τότε θα έχουμε αυτομάτως και την δύναμη αλλά πολύ πιο σημαντικά και τον λόγο για τον οποίο θα δράσουμε.  Ας τις δούμε σε ιεραρχική σειρά όπως την αντιλαμβάνομαι:

Αξία πρώτη: Αγάπη για την Ελευθερία.

Η Ελευθερία είναι το υπέρτατο αγαθό για τον άνθρωπο. Η Ελευθερία έχει εξυμνηθεί από την φιλοσοφία, αφηγητές της Ιστορίας, σοφούς, φιλόσοφους, αγωνιστές, ποιητές, αγίους, πατριώτες και ήρωες όλης της Ιστορίας. Η Ελευθερία δεν αναφέρεται τυχαία από όλους τους τρόπους σκέψεως ως το ύψιστο αγαθό των ανθρώπων. Με την Ελευθερία, όλες οι άλλες πράξεις μας αποκτούν αξία και με τον σεβασμό προς την Ελευθερία για όλους, όλες οι άλλες προσπάθειες μας είτε είναι μεμονωμένες είτε συλλογικές, αποκτούν και την πιο ασφαλή δικλείδα που εγγυάται όλες τις άλλες αξίες και ιδανικά.

Η Ελευθερία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο κάθε κοινωνίας που θέλει να σέβεται τα μέλη της. Η Ελευθερία σκέψης αποτέλεσε την πηγή των πιο χρήσιμων και εντυπωσιακών θεωριών που έχουμε ως ανθρωπότητα. Η Ελευθερία λόγου είναι μία από τις βασικές αρχές της Δημοκρατίας. Η Ελευθερία κίνησης, επιλογής τρόπου ζωής είναι βασικές αρχές της ευημερίας του ανθρώπου, άσχετα από άλλους παράγοντες. Και τέλος, η πραγματική Ελευθερία του να πιστεύει ή όχι κανείς αυτό που πραγματικά θέλει, είναι δικαίωμα που σε όλους μας είναι αυτονόητο.

Από την άλλη, η απουσία Ελευθερίας σε όλους ή και μερικούς μόνο από τους παραπάνω τομείς, θεωρείται διαχρονικά ως κατάπτυστη πρακτική και ως κάτι που γενικά προκαλεί πόνο, τουλάχιστον ψυχολογικό και οδηγεί πάντα σε αρνητικά αποτελέσματα. Χωρίς αυτήν, όλες οι άλλες αξίες χάνουν το νόημά τους. Ακόμα και στην περίπτωση ηθελημένης παράδοσης (παροδικής ή συνεχούς) της προσωπικής ή συλλογικής μας Ελευθερίας, όλοι μας δεχόμαστε ότι αυτή είναι θεμιτή ΜΟΝΟ όταν είναι οικειοθελής μετά από πολλούς ελέγχους και πρέπει να είναι πάντα αναστρέψιμη. Τέλος, όσον αφορά την απουσία της Ελευθερίας, όταν αυτή καταπατείται, τότε αμέσως εισέρχονται αλλαγές που έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση διαφόρων κακών ως απολύτως άμεσο αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, η απουσία ελευθερίας του λόγου, εισάγει την παραπληροφόρηση κ.ο.κ.

Η Ελευθερία, λοιπόν δεν είναι απλά μία αξία ανάμεσα στις άλλες. Είναι η βασικότατη, η πιο θεμελιώδης, και η μεγαλύτερη από όλες τις άλλες. Στην περίπτωση μιας χώρας, η αξία της Ελευθερία παίρνει πραγματικά ιστορικές διαστάσεις. Η Ελευθερία αποτελεί την πιο ανυπέρβλητη αξία και κινητήριο δύναμη πίσω από κάθε αγώνα ανεξαρτησίας μιας χώρας. Πιο σημαντικά ακόμα όμως, η αγάπη για την Ελευθερία είναι και το πιο δυνατό "όπλο" ενός καταπιεσμένου Λαού. Πόσες φορές, και ειδικότερα στην Ιστορία της Ελλάδας, δεν έχουμε μάθει για νίκες ενάντια σε ξεκάθαρα πολυπληθέστερες και πιο δυνατές δυνάμεις, μόνο και μόνο επειδή η αντίσταση είχε το πάθος για την Ελευθερία ως αξία και ιδεατό; Είναι λοιπόν ξεκάθαρο από την Ιστορία ότι το ατόφιο πάθος για την Ελευθερία είναι σαφώς πολύ πιο ισχυρό από την επιθυμία επιβολής η καταπίεσης.

Έτσι λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι και η Αγάπη για την Ελευθερία είναι η πιο Θεμελιώδης αξία που πρέπει να έχει ένας αγωνιστής. Και πρέπει να μεταδίδει και να ακτινοβολεί αυτήν την αγάπη έμπρακτα, συνεχώς και με όλο του το είναι.

Αξία δεύτερη: Αγάπη για τον Λαό.

Αν κάποιος θέλει Ελευθερία μόνο για τον εαυτό του, τότε χάνει την αξία της. Για να αγαπά κανείς την Ελευθερία, θα πρέπει να την αγαπά για όλους. Και για να το κάνει αυτό, θα πρέπει να αγαπά και τους αποδέκτες της. Δηλαδή όλο τον Λαό. Αυτό σημαίνει ότι για να εφαρμόσει κάποιος την πρώτη αξία που είναι η Ελευθερία, τότε θα πρέπει να έχει αγάπη για τον Λαό. Βεβαίως δεν μιλάμε εδώ μόνο για μια γενική αγάπη προς το σύνολο του Λαού, απρόσωπα. Πρέπει αυτή η αγάπη να είναι πραγματική και ουσιαστική. Και αυτό γίνεται ουσιαστική όταν είναι και προσωπική σε επίπεδο μονάδας. Από την μονάδα δηλαδή αρχίζουμε να αγαπάμε για να καταλήξουμε και στο σύνολο.

Αλλά δεν είναι μόνο η εφαρμογή της Ελευθερίας που έχει ως απαιτούμενο την Αγάπη για τον Λαό. Για να υπάρξει ένας αγώνας για το καλό του Λαού και για να γίνει πραγματικότητα η εφαρμογή όλων των ωφέλιμων πρακτικών θα πρέπει κανείς να έχει ως κινητήριο δύναμη πάλι την αγάπη. Υπάρχουν και άλλες δυνάμεις και συναισθήματα που μπορούν να υποκινήσουν δράση για τον Λαό, αλλά καμιά τους, κανένα συναίσθημα δεν είναι απολύτως ανιδιοτελές όπως είναι η αγάπη. Και κανένα άλλο συναίσθημα δεν μπορείνα προκαλέσει το πάθος που χρειάζεται για τονα γώνα που έρχεται.

Έτσι λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι η ανιδιοτελής αγάπη για τον Λαό σε συλλογικό αλλά και γενικό επίπεδο είναι η καλύτερη και πιο σημαντική δύναμη που θα έχει το καλύτερο αποτέλεσμα στον αγώνα... Θυμίζω, δηλαδή, ότι μία από τις βασικές, και θεμελιώδεις αρχές της επιτυχίας του αγώνα για την Πατρίδα, είναι και πρέπει να είναι η απολύτως και ανιδιοτελής ΑΓΑΠΗ προς τον Λαό, σαν σύνολο πρώτα, αλλά και σαν μοναδικές οντότητες στον καθένα. Ο πόνος του Λαού πρέπει να γίνει και δικός μας, ακόμα και αν δεν μας έχει αγγίξει ακόμα άμεσα. Σε μιά τέτοια στάση είναι προφανές ότι τα προβλήματα του συγκεκριμένου κλάδου μας, δεν έχουν καμιά άλλη θέση εκτός από απλά ένα μικρό μέρος του προβλήματος.
 
Αξία τρίτη: Αγάπη για το Έθνος και την Πατρίδα

Πως θα ανεξαρτητοποιηθεί κανείς αν δεν παραδεχθεί την έννοια του Έθνους και την ύπαρξή του; Δηλαδή, πως είναι δυνατόν, κάποιος να αγαπά την Ελευθερία και το καλό του Λαού, του εργαζόμενου ή των πολιτών, χωρίς να παραδέχεται ότι χωρίς την Πατρίδα και το Έθνος κανένα από αυτά δεν έχουν νόημα; Η απάντηση είναι ότι δεν μπορεί. Πολλοί από εμάς, υποστηρίζουν ομάδες, ομοσπονδίες, επιτροπές και άλλες οργανώσεις όταν είναι να αντισταθούν ενάντια στην εκμετάλλευση. Όμως όταν η εκμετάλλευση γίνεται ενάντια σε ολόκληρη την χώρα, τότε δεν είναι υποχρέωσή μας να υποστηρίξουμε ολόκληρο τον Λαό, ολόκληρο το Έθνος; Μόνο η Πατρίδα μας ενώνει κάτω από κοινά στοιχεία και μόνο το Έθνος μπορεί να εξασφαλήσει την συνοχή της κοινωνίας.

Η αγάπη για το Έθνος και ο σεβασμός για τα κοινα στοιχεία του, είναι αξία που έχει πρακτική βάση και πολλές φορές στην Ιστορία έχει αποδειχθεί σωτήρια για την διαφύλαξη της Ελευθερίας και της ευημερίας του Λαού. Είναι ξεκάθαρο ότι ο αγώνας για την Ελευθερία από την δικιά μας γωνιά, από την δική μας χώρα και τους ανθρώπους της που όλοι μαζί , με τις παραδόσεις μας, την γλώσσα μας, την Ιστορία μας και τον τρόπο ζωής μας αποτελούμε ένα Έθνος. Δεν αποτελούμε απλά μια ομάδα ανθρώπων. Δεν μας χωρίζουν οι τάξεις τόσο πολύ ώστε να μην έχει σημασία η Αξία του Έθνους. Όχι μόνο αυτό, αλλά στην ουσία το Έθνος και το σύνολο της Πατρίδας μας, είναι και το μέσο αλλά και το περιβάλλον μέσα στο οποίο η όποια ταξική πάλη ή η εφαρμογή οποιαδήποτε ιδεολογίας ή πρακτική (πλην της καταπίεσης και της καταδυνάσευσης) λαμβάνει χώρα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν ο χώρος μέσα στον οποίο υπάρχουν όλα τα άλλα καταστρέφεται, τότε η οποιαδήποτε δευτερεύουσα θεώρηση του Λαού ή διαχωρισμός του, αποκτά πολύ κατώτατη σημασία.

Αυτό ισχύει, γιατί πολύ απλά ο τρόπος για να καταλύσει κανείς τα δικαιώματα του ανθρώπου μπορεί να γίνει σε πολλά επίπεδα. Συνήθως η κατάλυση αυτή λαμβάνει χώρα ενάντια σε μεμονωμένες ομάδες. Αλλά σήμερα όπως και σε άλλες Ιστορικές περιπτώσεις, δεν είναι μεμονωμένο γεγονός. Στον πόλεμο που έχουμε σήμερα, ο στόχος δεν είναι απλά η καταστροφή μιάς συγκεκριμένης τάξης η ομάδας, αλλά η καταστροφή της βάσης της ύπαρξής των, που είναι το Έθνος και η Πατρίδα. Αν τους αφήσουμε να καταστρέψουν το Έθνος, τότε καμιά ιδεολογία δεν θα μπορέσει να διασώσει τα επί μέρους στοιχεία της κοινωνίας. Γιατί όταν χαθεί η συνοχή της κοινωνίας μέση της απώλειας του Έθνους τότε όλοι οι άλλοι διαχωρισμοί χάνουν το νόημά τους και εξαφανίζονται. Τότε, οι μόνοι διαχωρισμοί που θα υπάρχουν θα είναι οι επικυρίαρχοι και όλοι οι υπόλοιποι. Αυτό, ήδη το βλέπουμε σήμερα.

Η αγάπη λοιπόν για την Πατρίδα το Έθνος, αποτελεί την ουσιαστικότερη και πιο σημαντική από όλες τις άλλες ιδεολογίες, γιατί πολύ απλά χωρίς αυτήν, όλες οι υπόλοιπες θεωρήσεις της κοινωνίας δε έχουν καμιά ουσία. Πρέπει λοιπόν, για να αποκτήσει κανείς την Ελευθερία και την ωφέλιμη ανεξαρτησία, να στηρίζει και να αγαπά προ πάντων την Πατρίδα και το Έθνος στο οποίο ανήκει. Αν δεν το κάνει αυτό, τότε και το Έθνος του θα χάσει, αλλά και οποιαδήποτε θεμιτή επιθυμία να ανορθώσει οποιαδήποτε άλλη τάξη ή συμφέρον μέρους του Λαού. 

Ο αγωνιστής που αγωνίζεται για την Ελευθερία της χώρας του ή οποιασδήποτε άλλης χώρας είναι αδύνατον να έχει θετικό αποτέλεσμα αν δεν αποδεχθεί την ύπαρξη του Έθνους για το οποίο αγωνίζεται. Και δεν πρόκειται να έχει αποτέλεσμα αν δεν αγαπήσει το Έθνος για το οποίο αγωνίζεται και δεν καταλάβει ότι χωρίς αυτήν την αγάπη, δεν θα μπορέσει να γιγαντώσει το πάθος που χρειάζεται για να αποκτήσει συλλογική Ελευθερία.

Αξία τέταρτη: Υπευθυνότητα

Για να δράσει κανείς, θα πρέπει να πάρει τα πράγματα στα χέρια του στην κυριολεξία. Για να πάρει τα πράγματα στα χέρια του, θα πρέπει πρώτα να πιστέψει ότι η δύναμη, ή έστω κάποια δύναμη, βρίσκεται στον εαυτό του. Και για να το καταλάβει αυτό, θα πρέπει να γίνει πραγματικά υπεύθυνος.

Οι έννοια της εξουσίας που πηγάζει από τον Λαό, βασίζεται άμεσα στην ύπαρξη υπευθυνότητας του κάθε πολίτη. Όταν ο πολίτης παραδίδει την υπευθυνότητά του, τότε αυτομάτως, η εξουσία μεταπηδά και εφαρμόζεται από αυτούς που πράττουν, είτε κακώς, είτε καλώς. Το ίδιο ισχύει και με όλες τις άλλες ασχολίες του ανθρώπου.  Η απόκτηση της παιδείας, του πλούτου είτε συλλογικά είτε μεμονωμένα είναι απολύτως ανάλογα με τον βαθμό υπευθυνότητας που έχει η ομάδα ή το άτομο. Όταν κανείς δεν αναλαμβάνει να δράσει και να πράξει, τότε είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να αποκτήσει κανέναν πλούτο είτε αυτός είναι πνευματικός είτε υλικός.

Οι πράξεις αποδεικνύουν το πόσο υπεύθυνος είναι κάποιος. Οι περισσότεροι θα σκεφθούν ότι οι δράσεις είναι η αντίσταση, π.χ. η μη πληρωμή φόρων. Αλλά δεν είναι τόσο απλό. Οι δράσεις που καλούμαστε να κάνουμε πράξη, είναι πολυδιάστατες και αφορούν πολλές κατηγορίες. Για να είναι αποτελεσματική ή οποιαδήποτε αντίσταση θα πρέπει όπως είπαμε να είναι ομαδική. Έτσι λοιπόν, θα πρέπει συνεχώς να πράττουμε έτσι ώστε η δημιουργία ομάδων να γίνεται πραγματικότητα. Η αντίσταση όταν έρθει η ώρα να υλοποιηθεί θα πρέπει να είναι οργανωμένη σωστά. Στην περίπτωση για παράδειγμα νομικής αντίστασης, θα πρέπει να έχουμε στρατολογήσει νομικούς. Στην περίπτωση της αλληλεγγύης και πάλι απαιτούνται προεργασίες οργάνωσης και προετοιμασίας. Ο αγώνας λοιπόν έχει πολλά μέτωπα και για την πράξη σε αυτά απαιτείται υπευθυνότητα.

Όμως οι δράσεις έχουν και άλλες πτυχές που πολλές φορές δεν είναι προφανείς.  Η αλληλεγγύη, ή φιλανθρωπία, η ψυχολογική υποστήριξη και ενδυνάμωση των συνανθρώπων μας που βρίσκονται σε κατάσταση πανικού ή/και κατάθλιψης είναι επίσης δράσεις που καλούμαστε να κάνουμε στην περίοδο που περνάμε σήμερα, αν και στην αρχή μπορεί να φανερό ότι έχουμε και αυτήν την ευθύνη. Είναι επιτακτική ανάγκη να ανορθώσουμε το ηθικό και το ήθος όλων την συμπολιτών μας, αν κάποτε θα μπορέσουμε να αντισταθούμε συλλογικά και αποτελεσματικά στην ολοκληρωτική καταστροφή που επιτελείται.  Πιστεύω προσωπικά, ότι ένας από τους ανείπωτους και αφανείς αγώνες που θα δώσουμε μέσα και έξω από το Ε.Πα.Μ., είναι ακριβώς αυτή η ανοχή προς την απελπισία που υπάρχει παντού γύρω μας.

Είναι λοιπόν απολύτως αναγκαίο ο αγωνιστής να συνειδητοποιήσει ότι χωρίς ουσιαστική υπευθυνότητα, χωρίς την πρακτική κατανόηση ότι οι πράξεις του μπορούν να επιφέρουν πραγματικές αλλαγές, δεν θα μπορέσει ούτε καν να ξεκινήσει τον οποιοδήποτε αγώνα για την υπεράσπιση της δικαιοσύνης.

Αξία πέμπτη: Ενότητα

Η υπευθυνότητα ως μονάδα, δεν είναι αρκετή για την επίτευξη των στόχων ενός αγωνιστή για την Ελευθερία και την Δημοκρατία. Είναι πια γνωστό σε όλους μας, ότι αντιμετωπίζουμε μια ομάδα από ξένους και ντόπιους επικυρίαρχους, που αν αφήσουμε να τελειώσουν το έργο τους, δεν θα έχει μείνει τίποτα που να θυμίζει Δημοκρατία, Δικαιοσύνη ή Ανεξαρτησία. Αυτοί είναι πολλοί. Αυτοί έχουν σχέδιο. Αυτοί δρουν οργανωμένα. Είναι προφανές, ότι θα πρέπει και εμείς να είμαστε οργανωμένοι και ενωμένοι με σχέδιο.

Αλλά πως ενώνεται ο Λαός και το Έθνος, ενάντια σε τέτοια καταστροφική δύναμη; Φτάνει στ΄ αλήθεια μια ιδεολογία, είτε αυτή είναι αριστερή ή δεξιά ή οτιδήποτε άλλο; Η Ιστορία μας έχει δείξει ότι ποτέ μια ιδεολογία και ειδικότερα πολιτική ιδεολογία δεν έχει αποτελέσει την βάση για την απελευθέρωση ενός Κράτους / Έθνους. Η αλήθεια, αλλά και η Ιστορία, μας έχει δείξει ότι η μόνη αξία, η μόνη ιδέα που έχει την δύναμη να προκαλέσει το πάθος για ενότητα που χρειάζεται σε τέτοιες ώρες κρίσης είναι η Πατρίδα. Θα πρέπει λοιπόν ο αγωνιστής να ενωθεί μαζί με τους συμπατριώτες του, κάτω από κοινές αξίες από τις οποίες η πιο ικανή να το κάνει αυτό είναι η αγάπη Πατρίδα και το Έθνος.

Στην ουσία δηλαδή, όταν κανείς βλέπει σύσσωμο όλον τον Λαό να υποφέρει και να βρίσκεται κάτω από τον ζυγό της εκμετάλλευσης και της καταστροφής του, να καταλάβει ότι ήρθε η ώρα να παραμερίσει τις προσωπικές του πεποιθήσεις, και άμεσα να σπεύσει να βοηθήσει αυτούς που υποφέρουν. Χωρίς τις αξίες που ανέφερα πριν, που είναι η Αγάπη για την Ελευθερία, τον Λαό και την Πατρίδα, αυτή η αντίδραση θα είναι αδύνατη.

Δεν μπορεί κανείς να τονίσει περισσότερο την αλήθεια αυτή, ότι δηλαδή χρειαζόμαστε ενωμένους αγωνιστές που έχουν έμπρακτο αλληλοσεβασμό μόνο και μόνο γιατί είναι συμπατριώτες, και αγαπούν την Ελευθερία και Δημοκρατία.

Αξία έκτη: Ενημέρωση

Η ενότητα του Λαού είναι επίσης ανάλογη με την ενημέρωση που έχουν τα επιμέρους μέλη της κοινωνίας. Θα πρέπει για παράδειγμα, να ξέρει ο Λαός ότι υπάρχει μια ιεραρχία από αξίες, που έχει πάντα περίπου της ιεραρχία που παρουσιάζουμε εδώ. Θα πρέπει να ενημερώνουμε τον Λαό που αγαπάμε, ότι η Ελευθερία είναι ανεκτίμητη. Ότι το Έθνος και η Πατρίδα έρχονται πάντα πάνω από τις επιμέρους ιδεολογίες και άλλες θεωρήσεις της κοινωνίας. Και τέλος, ότι για να αγωνιστεί κανείς με αποτέλεσμα, θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι κάτω από αυτές τις κοινές αξίες.

Για κάποιον που αγαπά τον Λαό λοιπόν, είναι αυτονόητη υποχρέωση να ενημερώνει τον Λαό για να τον βοηθά να μένει υπέρμαχος των διαχρονικών αξιών που είναι η βάση της Ελευθερίας. Ο Λαός, που πρέπει να αγαπάμε, πρέπει να έχει Ελευθερία και ως εκ τούτου πρέπει να τον Ελευθερώσουμε στο πνεύμα όσο και πρακτικά.  Σε αντίθετη περίπτωση, η αξία της Ελευθερίας χάνει το νόημά της, γιατί αυτή έχει πραγματική υπόσταση μόνο συλλογικά.

Ο Λαός, αν είναι να αγωνιστεί κάποια στιγμή για την ελευθερία του, και ειδικότερα χωρίς να χυθεί αίμα, θα πρέπει να γνωρίζει τα εξαιρετικά σημαντικά πράγματα που καλείται να αντιμετωπίσει. Η γνώση της φύσης του εχθρού, η γνώση της φύσης του αγώνα (και τα πολλαπλά μέτωπα που υπάρχουν), η γνώση των πραγματικών καταστάσεων της οικονομίας και άλλων πτυχών της ζωής και η γνώση των αναίμακτων μεθόδων αντίστασης είναι πράγματα που πρέπει να ξέρουν όλοι και έχουν ανεκτίμητη αξία στην ψυχολογική υποστήριξη όλων όταν αποτελέσουν κοινή γνώση μέσα στο σώμα των ενωμένων αγωνιστών.

Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν να υπάρξει αποτελεσματικός αγώνας χωρίς την συνεχή και αδιάλειπτη ενημέρωση των συνανθρώπων μας ως προς τα θέματα που πρέπει να ξέρει για να αποκτήσει παιδεία, υπευθυνότητα, γνώση των θεμάτων που μας αφορούν όλους, και γενικά μια σωστή ιεραρχία αξιών. Ο αγωνιστής πρέπει να αγωνίζεται πολύπλευρα για το καλό του Λαού, και η ενημέρωση αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της έμπρακτης αυτής αγάπης.

Συμπεράσματα

Είδατε πουθενά να αναφέρω ιδεολογίες ή κόμματα; Όχι βέβαια. Η λύση σε τέτοιες στιγμές έχει πάντα ως πρωταγωνιστή τον ενωμένο Λαό. Οι ιδεολογίες, και οι άλλοι μηχανισμοί οργάνωσης και διαχείρισης της κοινωνίας, είναι πράγματα που έρχονται και χρειάζονται μετά. Δηλαδή όταν θα έχει αποκατασταθεί η Ελευθερία, η Δικαιοσύνη και η πραγματική Δημοκρατία. Τότε, με βάση τις θεμελιώδεις αξίες, ο Λαός θα αποφασίζει δυναμικά και σε συνεχή χρόνο το κατάλληλο πολίτευμα και μηχανισμό διαχείρισης της χώρας μας.

Αλλά, παρόλο που ανέφερα το παραπάνω, υπάρχει και κάποιο άλλο στοιχείο που έχει σημασία να κρατήσουμε στο μυαλό μας. Και αυτό είναι ότι ακόμα και σε περιόδους ευημερίας και προόδου, οι θεμελιώδεις αξίες που ανέφερα παραπάνω, δεν χάνουν την αξία τους. Αντίθετα, όχι μόνο δεν χάνεται η αξία τους, αλλά παίρνουν άλλο, εξ ίσου σημαντικό ρόλο.  Οι Αξίες της Αγάπης προς τον Λαό, της Ελευθερίας, της προσωπικής υπευθυνότητας, της Ενότητας του Λαού, της Ενημέρωσης και της γνώσης γενικά είναι ΠΑΝΤΑ η καλύτερη βάση για την διατήρηση και προστασία της προόδου, της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας. Οι αξίες αυτές λοιπόν δεν είναι παρά μόνο μία παροδική "ψυχολογία" που πρέπει να ασπαστούμε για να πετάξουμε τον ζυγό, αλλά αποτελούν ΠΑΝΤΑ την ασπίδα προστασίας κατά της εκμετάλλευσης και γενικότερα της αδικίας.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι για να ανακτήσει αλλά και για να διατηρήσει κανείς ένα Έθνος-Κράτος σε κατάσταση ευημερίας, δεν πρέπει ποτέ ο Λαός να ξεχνά τις θεμελιώδεις αυτές αξίες. Τώρα ή μετά, σύντομα ή αργότερα ή κάποια χρόνια μετά, όταν τελικά ελευθερωθούμε, αυτές οι αξίες -θυμηθείτε το-  θα είναι στο προσκήνιο και κανείς πια δεν θα ντρέπεται να τις παραδεχθεί...

Καλή Λευτεριά

Σ. Κατσούλης