Κάλεσμα σε αποστασία ή επιχείρηση ....«παλιατζίδικο»;

του Κώστα Γιαννιώτη*

Το κάλεσμα του κ. Τσίπρα προς τους βουλευτές του «κυβερνητικού» σχήματος, για αποχώρηση απ` αυτό και την καταψήφιση των νέων μέτρων, ξεσήκωσε τους απανταχού φαιοπράσινους κονδυλοφόρους και τους Φαρισαίους της «ενημέρωσης».

Κρωγμοί πτωματοφάγων, μετατράπηκαν σε κιλά μελάνης, για να αποδείξουν ότι με την πρόσκληση του κ. Τσίπρα μπαίνουμε σε μια προσπάθεια αποσταθεροποίησης της πολιτικής ζωής του τόπου και ότι αυτό αποτελεί το προανάκρουσμα μιας νέας αποστασίας.

Το γελοίο και ταυτόχρονα προκλητικό της ιστορίας είναι ότι αυτοί που πρώτοι άρχισαν να μιλούν για «μέρες αποστασίας» είναι οι πρώτοι διδάξαντες την αποστασία.

Είναι αυτοί που, τη δεκαετία του `60, φράζοντας το δρόμο στις λαϊκές επιδιώξεις και προσδοκίες, στήριξαν τους πραγματικούς αποστάτες από τη λαϊκή εντολή , πάλεψαν να εκδιώξουν την....
τότε κυβέρνηση ( που ήταν εξίσου συνυπεύθυνη για τις μετέπειτα εξελίξεις), προσκύνησαν τα ανάκτορα και άνοιξαν διάπλατα το δρόμο στην επερχόμενη χούντα των Απριλιανών.

Είναι οι ίδιοι που επειδή, τότε, δεν μπόρεσαν να ξεγελάσουν εύκολα την κοινωνία, είδαν τις εφημερίδες τους να καίγονται, από τον εξαγριωμένο λαό, σε δημόσια πυρά στις πλατείες και τα πεζοδρόμια.

Οι άνθρωποι αυτοί επιχειρούν και σήμερα να παίξουν το ίδιο παιγνίδι, αλλά από την ανάποδη.

Τώρα πασχίζουν να συντηρήσουν τα κουρελιασμένα απομεινάρια ενός «κυβερνητικού» εξαμβλώματος, αποτελούμενο από άτομα που, εξαπατώντας το λαό και κλέβοντας την ψήφο του με ψευδή προεκλογικά προγράμματα, αρπάχτηκαν από την καρέκλα πίνοντας τις τελευταίες σταγόνες του αίματος του λαού. 

Στηρίζουν δηλαδή, για μια ακόμα φορά, τους πραγματικούς αποστάτες, αποκαλώντας με περίσσιο θράσος .. «αποστασία» την  οποιαδήποτε διαφοροποίησή τους προς όφελος του λαού.

Αλλά ας δούμε την ουσία του ζητήματος  και την πραγματική εικόνα, πίσω από το θολωμένο γυαλί.

Τι κρύβεται, στην πραγματικότητα, πίσω από το κάλεσμα Τσίπρα;

Εδώ και πολύ καιρό ο κ.Τσίπρας - και κατ` επέκταση ο ΣΥΡΙΖΑ - μας έχει συνηθίσει στις ακροβατικές φιγούρες, ως προς τις θέσεις και τις κατευθύνσεις του.

Περνώντας από το ίδρυμα Brookings, το Βερολίνο και το Τέξας, έκανε επίδειξη των ακροβατικών ικανοτήτων του, μεταπηδώντας, με κυβιστήσεις, από την κατάργηση των μνημονίων σε αναδιαπραγμάτευση. Από το   .. « το ΕΥΡΩ δεν είναι φετίχ» στο.. «το ΕΥΡΩ είναι το εθνικό μας νόμισμα»ώσπου να φτάσει στο θεαματικό και συνάμα ανεκδιήγητο ....«Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι ζουν μέσα στην κρίση, για τους οποίους το σημαντικό ερώτημα δεν είναι αν η ευρωζώνη μπορεί να σωθεί αλλά αν πρέπει να σωθεί. Η θέση μας για το θέμα αυτό είναι σαφής : Η Ευρωζώνη πρέπει να σωθεί.» Και αλλού .. « . η Ελλάδα δεν θα πρέπει και δεν θα το κάνει, δεν θα εξέλθει εθελοντικά από την Ευρωζώνη.» 

Τέλος, φτάνοντας στο κρεσέντο της απολογητικής του κατάθεσης ενώπιον των κριτών του αναφωνεί με αγωνία : « Μια έξοδος της Ελλάδας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας σε κρίση θα ήταν μια καταστροφή για την Ευρώπη.   ... Το ευρωπαϊκό μας συμφέρον έγκειται στο να αλλάξουμε την ευρωζώνη».

Μεγάλος καημός η Ευρώπη και η ευρωζώνη !!!

Για τον ελληνικό λαό που αργοπεθαίνει και την Ελλάδα που διαμοιράζεται σαν κομμάτια πασχαλιάτικου αμνού στο τραπέζι των τοκογλύφων, ποιος νοιάζεται !!

Αλλά, όμως, για να το λέει ο κ. Τσίπρας, έτσι θα είναι.

Κάθε πρωί που ξυπνάει στο παγκάκι ο νεοάστεγος - και χτεσινός νοικοκύρης - αυτόν τον νταλκά έχει που τον βασανίζει . ''Θα σωθεί άραγε η Ευρώπη της Μέρκελ, του Σόϊμπλε και του Μπαρόζο, ή θα πάμε φούντο ; ''

Αυτό αναρωτιούνται και τα δύο εκατομ. των ανέργων, οι οικογένειες των 4.500 αυτοχείρων, οι εκατοντάδες χιλιάδων μετανάστες, οι δεκάδες χιλιάδων φυλακισμένοι για χρέη προς το δημόσιο και όλοι αυτοί που αργοπεθαίνουν καθημερινά από έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. 

Την ίδια, τέλος, αγωνία έχουν και όλοι οι νέοι άνθρωποι που δε θα μπορέσουν να κάνουν οικογένεια και να ζήσουν τη χαρά της απόκτησης παιδιών.

Άλλωστε όλοι αυτοί  .. ''ζουν μια κρίση'' κατά την άποψη του κ. Τσίπρα. Έτσι ονομάζεται πλέον η μεθοδευμένη γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού. 

Αυτό είναι, για τον κ. Τσίπρα, το βασικό ερώτημα και το μαράζι όλων αυτών, για τους οποίους ο ίδιος - ανενδοίαστα και αναίσχυντα - δηλώνει ότι θα παλέψει ώστε .... «στην επόμενη σύνοδο κορυφής - η Ευρώπη - να χρησιμοποιήσει τα κέρδη που συσσωρεύονται στο εσωτερικό του συστήματος των κεντρικών τραπεζών της για να χρηματοδοτήσει ένα πρόγραμμα κουπονιών διατροφής - όπως συμβαίνει στην Αμερική - ....».

Στόχος, σκοπός και όνειρο πολιτικού να είναι η μετατροπή ενός περήφανου λαού σε κοινό επαίτη που ζει από τη «φιλανθρωπία» των βιαστών του !!

Κατάντια και ντροπή !!!

Τελικά μέσα στον ορυμαγδό των γεγονότων και την αποθέωση της πολιτικής αγυρτείας, συγκαλύπτεται, τεχνηέντως, η κωλοτούμπα του κ. Τσίπρα, που εγκαταλείπει πλέον και το τελευταίο φύλλο συκής.

Αλώνεται και το τελευταίοο οχυρό του, θυσία στο βωμό της «καρέκλας». Αυτό που δήλωνε ότι κανένας, από το πολιτικό σύστημα, ο οποίος στήριξε έστω και ένα μνημόνιο και μέτρο σε βάρος του λαού, δεν έχει θέση στο  ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα καλεί κάθε «πονεμένο», «πικραμένο» και «βαρεμένο», που χάλκευσε με την ψήφο του τα δεσμά του λαού, να καταψηφίσει μέτρα και κυβέρνηση και να περάσει από τον εξαγνισμό της κολυμβήθρας του Σιλωάμ, που του προσφέρει ο κ. Τσίπρας.

Ό, τι παλιό, σάπιο και φθαρμένο, αναπαλαιώνεται και πωλείται ως ... «νέον», από το παλιατζίδικο του κ. Τσίπρα !

Λαμπρά !!!

Την ίδια ώρα που ο κάθε πολίτης αγκομαχά κάτω από το βάρος των δυναστών, κατακτητών και βιαστών, αναλογίζεται με τρόμο ..

Αν ο άνθρωπος αυτός - όντας ακόμα στην αντιπολίτευση - είναι ικανός για τέτοιες σαλταδόρικες πολιτικές πρακτικές, στο όνομα της κατάκτησης της καρέκλας, μέχρι ποιου σημείου είναι διατεθειμένος να φτάσει για να κρατήσει αυτήν την καρέκλα, όταν γίνει κυβέρνηση ; 

Διότι αν οι προθέσεις του ήταν αυτές που διακηρύσσει, είχε και έχει τη λύση στο χέρι του, προς όφελος του λαού. Θα εγκατέλειπε το ψευδοκοινοβούλιο, θα τους απογύμνωνε και θα έδινε την ευκαιρία στο λαό να εκφραστεί με το δικό του τρόπο.

Όμως ο στόχος του δεν είναι αυτός. Δεν τον ενδιαφέρει η ανάσα του λαού.

Κυρίαρχο στην ατζέντα του είναι ο κομματικός του «πατριωτισμός» και η «καρέκλα».

Μπροστά σ` αυτό .. «γαία μιχθήτω  πυρί» ! 

Πόσο και από πόσους έχει, ακόμα, να σπαραχθεί αυτός ο κυνηγημένος λαός ;

Πόσο, νομίζουν, ότι θα τους ανέχεται ακόμα ;    

*Ο Κώστας Γιαννιώτης είναι μέλος του Εθν. Συντον. Συμβουλίου του ΕΠΑΜ 

 Σχόλιο Δ. Κυπριώτη: Δεν θα διαφωνήσουμε καθόλου με το κείμενο του συναγωνιστή Κώστα και όπως αυτός αναλύει τα γεγονότα, τους λόγους και τις πράξεις που αναφέρονται στην πολιτική ενημερότητα, προσώπων ή πολιτικών φορέων. 

Από την άλλη πλευρά θα θέλαμε να συμπληρώσουμε τις σκέψεις που αναπτύσει, σε σχέση με την μεταλλαξη που επιχειρείται στο εσωτερικό των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ. 

Και αυτό όχι από καμία ιδιαίτερη διαστροφή ενάντια στο κόμμα αυτό, αλλά για να φανεί ότι, αγνοί αγωνιστές που αγωνίζονται και παλεύουν ουσιαστικά και όχι οφελιμιστικά για την πολιτική κυριαρχία του, έχουν να αντιμετωπίσουν αυτές τις μεταλλάξεις που μαθηματικά οδηγούν έξω από αυτό που οραματίστηκαν. Και ένας από τους δρόμους που επιχειρείται αυτή η μετάλλαξη, είναι η "προσάρτηση" προσώπων με παρελθόν από το υπό διάλυση πλέον κομματίδιο. 

Έτσι ο συσχετισμός των δυνάμεων θα αλλάξει υπέρ όλων αυτών που μοναδικό τους μέλημα είναι ο κυβερνητισμός και μόνο με ότι αυτό συνεπάγεται. 

από το "http://dimtris-kypriotis.blogspot.gr/"