ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΟΜΟΙ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΝΟΜΟ…‏

του Αυγερινού Χατζηχρυσού

«…ουδεμίαν αρχην πράγματος ηγητέον μικράν, ην ου ταχύ ποιείν μεγάλην το ενδελεχές…»¹ Πλουτάρχου -Ιούλιος Καίσαρ.

Αυγερινός Χατζηχρυσός

«…δεν πρέπει καμία έναρξη ενός πράγματος να θεωρείται μίκρης σημασίας, την οποία σιγά -σιγά καθιστά μεγάλη η επιμονή…» εγραφε ο Πλούταρχος για τον νεαρο Καισαρα που κανείς δεν του έδινε σημασία, αλλά η επιμονή του στο στόχο, τον δικαίωσε.

Το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ είναι πλέον “ελεύθερο” στην προσβαση, όχι για τους πολίτες, γι αυτούς ήταν πάντα ευπρόσδεκτη, αλλά για όσους θέλουν με Ρουσφέτι να αναλάβουν την λειτουργία της”επίσημης” δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης και χρειάστηκαν την επέμβαση των ΜΑΤ, ώστε να μπουν αυτοί μέσα και να απαγορεύσουν την είσοδο στους πολίτες, στον όνομα των οποίων έγινε η επέμβαση (sic) !

Οι αλυσίδες των δεσμών μας μπαίνουν κρίκο-κρίκο για να μην αντιδρούμε, στη πρώτη επιστράτευση που ανέχθηκες , στην πρώτη λογοκρισία που είπες δεν πειράζει, στην πρώτη στέρηση της ελευθερίας που δεν μίλησες, στον πρώτο νόμο που παραβίασαν και δεν αντέδρασες, λίγο λίγο μας δένουν γύρω από τον λαιμό, με βαρείες Αλυσίδες αμετάκλητα.

Το δικαίωμα στην Εργασία έγινε Ανεργία, η Αμυγδαλέζα έγινε για τους “ξένους”όχι για ‘μένα, ο Κώστας Σακκάς ήταν αναρχικός, η επιστράτευση έγινε στους “τεμπέληδες” Καθηγητές, το σπίτι σου δεν είναι δικαίωμα είναι ρίσκο.
Ενα μικρό κι αναίμακτο περιστατικό, η αστυνομική επιχείρηση, που κράτησε μερικές ώρες, πως μπορεί να αλλάξει κάτι θα αναρωτηθεί κανείς. Ηταν όμως αλλος ένας κρίκος.

Για την ΕΡΤ η Κυβερνώντες χειραγώγησαν σκόπιμα το νομικό καθεστώς των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου , για σκοπό που δεν προορίζονταν, αλλά καθοδηγούμενοι από κομματικά και διαπλεκόμενα κίνητρα, δημιούργησαν το τετελεσμένο που ήθελαν το καλοκαιρι, αλλά όταν ήρθε η ώρα της κύρωση της ΠΝΠ από την βουλή, απλά το “παράβλεψαν”.

Ενα μικρό κι αναίμακτο περιστατικό…

Μα τίποτα δεν είναι μικρό κι ασήμαντο για την πραγματικότητα. Γιατί αυτός που είναι διατεθειμένος να παραδώσει ακομη κι ένα μικρο κομμάτι της Ελευθερίας του, για να λίγη “ασφάλεια”, δεν αξίζει ούτε την ασφάλεια, μα ούτε την Ελευθερία του, έλεγε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος.

Στην Ελευθερία και την Δημοκρατία δεν γίνονται εκπτώσεις, όταν παραδίνεις την ελευθερία σου, σε οποιοδήποτε καθεστώς, ακόμη κι υπο την πρόφαση του αιρετού, αύριο και ο κατακτητής δεν θα σου φαντάζει δύσκολος.

Η ΕΡΤ χρειάστηκε να αντέξει μόλις 145 μέρες ώστε να ξεσκεπάσει την γύμνια του καθεστώτος και της διαπλοκής. Η ΕΡΤ έκλεισε στα χαρτιά, αλλά ο όμηρος του ανοσιουργήματος, ήταν η Κυβέρνηση κι όχι οι Εργαζόμενοι.

Πέρασε η προθεσμία κυρώσεως του ΠΝΠ και δεν είχε άλλη επιλογή, από την αστυνομική επέμβαση, γιατί η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα.

Η φαυλοκρατία όμως, επειδή θέλει να παρακάμπτει την Δημοκρατία έφτασε στο αδιέξοδο της κύρωσης δια μέσω της Βουλής ή της επιβολής και φυσικά προτίμησε το δευτερο.

Στην ΕΡΤ λοιπόν μας έβαλαν το πρώτο κρίκο, έκαναν το πρώτο τους μεγάλο ατόπημα, αλλά η επιμονή των Εργαζόμενων τους ξεμπρόστιασε, γιατι οι κυβερνώντες χρησιμοποίησαν τα μέσα της Δημοκρατίας για ιδιοτελείς σκοπούς, έπεσαν σε τοίχο και αναγκάστηκαν να την παρακάμψουν.

Καθε φορά που θα επικαλούνται τον Νόμο και το γράμμα του Νόμου, θα τους βαραίνει το ΠΝΠ.

Κάθε φορά που θα ζητούν από τους πολίτες να είναι συνεπείς, θα τους αναιρεί η δική τους Ασυνέπεια.

Γιατί στο τέλος η Ιστορία δεν θα γράψει για ποιος ήσουν ή τι πίστευες , αλλά η συνέπεια των πράξεων σου, θα είναι αυτή που θα σε καθορίσει, όπως δηλαδή τίμησαν το βουλευτικό αξίωμα, που τους εμπιστεύτηκε ο λαός η Ραχήλ Μακρή κι η Ζωή Κωνσταντοπούλου, δίπλα στο λαό κι όχι όπως κάποιοι άλλοι, πίσω από τις κλουβές των ΜΑΤ.

το κείμενο δημοσιεύθηκε Στο ΧΩΝΙ της Κυριακής, 17 Νοεμβρίου 2013