Άκουσα πρόσφατα ένα Ποντιακό μοιρολόγι για την χαμένη πατρίδα. Εκεί κανείς ακούει ξεκάθαρα το κλάμα ενός ολόκληρου Λαού, που ζει πλέον με την θλίψη της χαμένης του Πατρίδας ριζωμένη στην καρδιά του, για πάντα:
Η Ρωμανία πάρθεν
Ναιλί εμάς και βάι εμάς οι Τούρκ την Πολ επαίραν,
επαίραν το βασιλοσκάμ κι ελάεν η Αφεντία.
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρα,
κι ο Αι-Γιάννες ο Χρυσόστομον, κλαίει και δερνοκοπάται.
Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ Γιάννε μου και μη δερνοκοπάσαι,
η Ρωμανία πέρασεν, η Ρωμανία πάρθεν.
Ακόμη και οι Πόντιοι όμως έλπιζαν πάντα στους συμπατριώτες τους, ότι από εμάς θα βρουν στήριξη. Πράγματι, λίγο-πολύ, όταν την χρειάστηκαν οι Πόντιοι αδελφοί μας, βρήκαν στήριξη από την Ελλάδα, έστω και εάν πήρε πολλά χρόνια και υπήρχαν αμέτρητα προβλήματα.
Σήμερα όμως, μέσα στην κρίση μέσα στην οποία μας έριξαν οι προδότες του Γένους μας, ΟΛΕΣ οι Πατρίδες του Ελληνισμού, βρίσκονται προ των θυρών μιας ολοκληρωτικής εξαφάνισης. Η Κύπρος καταργείται ως κράτος. Η Ελλάδα βρίσκεται πλέον σχεδόν ολοκληρωτικά υπό τον ζυγό των δανειστών/τοκογλύφων και οδεύει προς το αποτελείωμα της. Ολόκληρος ο Ελληνισμός, οδεύει προς τον Εθνικό ΘΑΝΑΤΟ. Το γιατί, είναι προφανές. Όποιος θέλει στοιχεία, α το ψάξει το στα πρόσφατα γεγονότα και άρθρα. Ο σκοπός αυτού του κειμένου, είναι να καταλάβουμε ότι απ ότι φαίνεται τελικά, η ιστορία μας επιφύλασσε όχι ένα καλύτερο, όπως έλπιζαν κάποιοι, αλλά ένα πολύ χειρότερο μέλλον...
...εάν αφήσουμε τα πράγματα να συνεχίσουν έτσι όπως ακριβώς προχωρούν τώρα.
Πολλές φορές, οι πολλές λεπτομέρειες, μας απαγορεύουν να έχουμε μια πραγματική κατανόηση του ολόκληρου. Πολλές φορές, χανόμαστε μπροστά στο υπνωτικό χάος που μας παρουσιάζουν όλοι αυτοί που ηγούνται της εμπειρίας που καλούμε "ζωή", μπροστά στην τηλεόραση, χωμένοι μέσα στον εαυτούλη μας. Και όμως, εάν κανείς αποτοξινωθεί έστω και για λίγο από το ενορχηστρωμένο χάος που μας επιβάλλουν, υπάρχει και η πραγματικότητα που μας διαφεύγει. Όχι δεν μιλώ για την δικιά μας, την προσωπική μας. Μιλώ γι αυτήν των παιδιών μας.
Μπορούμε να φανταστούμε μια πραγματικότητα, όπου τα παιδιά μας να μοιρολογούν ΟΛΟΚΛΗΡΗ την Ελλάδα και Κύπρο, με παρόμοιο τρόπο, παντού στον κόσμο, όπου θα έχουν διασκορπιστεί;
Μπορούμε να φανταστούμε μια πραγματικότητα, όπου τα παιδιά μας θα τραγουδούν "Η Ελλάς πάρθεν";
Ή μήπως πιστεύουμε, ότι δεν θα Την θυμούνται καν; Άσχημες και δύσκολες αυτού του τύπου οι ερωτήσεις, το ξέρω. Πολλές φορές χρειάζονται και αυτές, για να υπάρξουν απαντήσεις. Αλλά δεν χρειάζονται τέτοιες ερωτήσεις, μόνο για να παίρνουμε απαντήσεις. Χρειάζονται για να βάζουμε και τα πράγματα με την σωστή προτεραιότητα...
Για παράδειγμα, εάν είναι τα παιδιά μας να μοιρολογήσουν την Πατρίδα ολόκληρη με τέτοιον τρόπο, τι σημασία έχουν αλήθεια, τα ψευδοδιλήμματα περί Αριστεράς ή Δεξιάς; Ή τι σημασία έχει κανείς να ελπίζει να σώσει τα λίγα που του έμειναν, για να τα χάσει όλα λίαν συντόμως; Ή τι σημασία έχει η "Ευρωπαϊκή Ιδέα" όταν εμείς, ως κράτος οσονούπω δεν θα είμαστε καν εδώ για να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ ή εναντίον της; Ή τι σημασία έχει κανείς να ανακτήσει τα εργασιακά του δικαιώματα, μόνο και μόνο για να χάσει την Πατρίδα μια για πάντα;
- Μήπως τελικά, για ν' αποφύγουμε το επερχόμενο μοιρολόι, που αυτήν την φορά θα το κάνουν τα παιδιά μας για ολόκληρο τον Ελληνισμό, θα πρέπει επιτέλους να κάνουμε άλλα, πολύ διαφορετικά πράγματα;
- Μήπως θα πρέπει, για χάρη των παιδιών μας, να αλλάξουμε την στάση μας οριστικά;
- Μήπως, θα πρέπει να εδραιώσουμε την ίδια την αληθινή Δημοκρατία, αφού αυτή δίνει αξία σε όλα τα υπόλοιπα πολιτικά πλαίσια;
- Μήπως, για να εδραιωθεί αυτή η αληθινή Δημοκρατία, θα πρέπει πρώτα να πέσει και να εξαφανιστεί το ψεύτικο πολίτευμα που την αντικαθιστά;
- Μήπως, για να αντικατασταθεί αυτό το σάπιο, θα πρέπει ο ίδιος ο Λαός, να το απαιτήσει πρωτογενώς;
- Μήπως, ο μόνος τρόπος, είναι να το κάνουμε με πολιτική ανυπακοή και Γενική Πολιτική Απεργία, εκφράζοντας έτσι πρωτογενώς την εξουσία που οφείλει να απορρέει από τον Λαό;
- Μήπως, για να κάνουμε πολιτική ανυπακοή και Γενική πολιτική απεργία, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να συμπαρασταθούμε απολύτως αλληλέγγυοι με τον κάθε συμπολίτη μας;
- Μήπως, όταν καθαιρέσουμε και δικάσοουμε επιτέλους τους προδότες, θα μπορέσουμε να πούμε και εμείς ένα μεγάλο και απολύτως δικαιολογημένο ΟΧΙ, στους εκμεταλλευτές που ρημάζουν ολόκληρο τον Λαό δια μέσου του τρομακτικού χρέους;
- Μήπως, μόλις αδειάσει η γωνιά για να έρθει ένα νέο Δημοκρατικά ορισμένο, Δημοκρατικό Πολίτευμα που μας αρμόζει, τότε δεν θα μπορεί πλέον κανείς εκμεταλλευτής να μας εμπαίζει;
- Μήπως τότε, όταν μάθουμε επιτέλους να στεκόμαστε ως Ανεξάρτητο και Κυρίαρχο Έθνος-Κράτος, χωρίς ψευτοηγέτες και χωρίς ηγεμόνες άλλων δυνάμεων, δεν θα χρειαστεί τα παιδιά μας, να μοιρολογήσουν "Η Ελλάς πάρθεν";
- Μήπως δεν έχουμε άλλο χρόνο για να το σκεπτόμαστε;
Σκέψου το τώρα:
Τι θα κάνεις εσύ ΤΩΡΑ για να μην μοιρολογείται έτσι για πάντα, ολόκληρος ο Ελληνισμός;
Θα γίνεις, ή όχι, η εκπλήρωση του τελευταίου στίχου του τραγουδιού...
Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδή πιστεύουμε στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση, διατηρούμε το δικαίωμά του να μην αναρτούνται σχόλια που είναι υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που περιέχουν προσωπικά δεδομένα των αρθρογράφων ή έχουν σκοπό την διαφήμιση και την προβολή προϊόντων.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε Ελληνικά και όχι greeklish ακόμα κι αν "φοβάστε" για την ορθογραφία σας.