Μια ιστορία από το μέλλον: "το Χρέος"...

του Σ. Κατσούλη

Έτος: 2067 μ.Χ. Τοποθεσία: Κάποια αστική περιοχή της Ευρωπαϊκής Ηγεμονίας...

Σε αυτόν τον κόσμο του μέλλοντος λοιπόν, και για τον τελευταίο μισόν αιώνα περίπου γι αυτούς, κάποιοι φίλοι μας, ας τους πούμε συμπατριώτες μας για τώρα, έκαναν μια συνάντηση κάθε τρεις μήνες. Η λιγοστή ομογένεια που είχε μείνει ακόμα ξύπνια είχε πλέον φτάσει στην τρίτη γενιά που ανέλαβε αυτό που, αποκαλούσε πλέον μονολεκτικά μεταξύ της, "το Χρέος". Σήμερα, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας μαζεύτηκαν μυστικά και πάλι στο φτωχικό αγροτικό σπιτάκι που είχε καταφέρει ο ένας τους να κρατήσει μακρυά από τα χέρια του καθεστώτος. Τα δύο αναμμένα κεριά μέσα στο άδειο δωμάτιο ήταν κολλημένα στο πάτωμα, ώστε να μην περνά το φως τους έξω και έτσι, οι περίπλοκες σκιές που σχεδιάζονταν στα πρόσωπα των συμμετεχόντων έφερναν κάτι το απόκοσμο στην όλη ατμόσφαιρα.  


Ήταν βλέπετε, μόλις 4 το πρωί και χρειαζόταν έστω και λίγο φώς, όπως πάντα άλλωστε όταν έφτανε η ώρα της περίληψης των πεπραγμένων και εργασιών της ομάδας. Η συζήτηση που έγινε, όπως κάθε φορά εδώ τόσα χρόνια, κατέληξε και σήμερα κάπως έτσι:

Γιάννης Γ.:
...Συνοψίζοντας, δεν έχουμε κάποια νέα από το κόκκινο μέτωπο της Ηγεμονίας και η κατάσταση είναι η ίδια. Ο σύνδεσμός μου, μου είπε ότι δεν υπάρχει αυτήν την εποχή δυνατότητα προώθησης των θέσεών μας, γιατί θα είναι φανερή η ασυμβατότητα με την κυρίαρχη ατζέντα. Μου υποσχέθηκε όμως και πάλι, ότι μπορούμε να ξανασυζητήσουμε σε μερικούς μήνες, όταν θα έχουν καταλαγιάσει τα πολιτικά τεκταινόμενα για το πολεμικό χρέος. Στο θέμα της αναζήτησης χρηματοδοτών, επίσης μου είπε περίπου τα ίδια με την προηγούμενη φορά, ότι δηλαδή με τον έλεγχο των καταθέσεων, είναι πλέον δύσκολο να χρηματοδοτηθεί ο οποιοσδήποτε χωρίς το σύστημα να μην σημάνει συναγερμό.

Γιώργος Σ.:
Μάλιστα. Και εγώ είχα τα ίδια προβλήματα με το γαλάζιο μέτωπο. Η κατάσταση με την οικονομία στην Ηγεμονία, όπως ξέρετε όλοι, δεν είναι καλή. Επίσης το θέμα των συνεχών εξεγέρσεων στην κεντρική περιοχή και ο λοιμός στις νότιες περιοχές, έχουν δημιουργήσει πλέον πολύ άσχημες καταστάσεις στην χρηματοοικονομική επιτροπή της Ηγεμονίας, και ιδιαίτερα στις σχέσεις μας με την Ασία και την Νέα Ομοσπονδία Αμερικής. Γι αυτό, και ο δικός μου σύνδεσμος, που είπε ουσιαστικά να περιμένω και εγώ για μερικούς μήνες. Υποθέτω ότι η κατάσταση θα λυθεί όταν εκδοθεί το νέο δάνειο της Κυρίαρχης Τράπεζας προς της κυβέρνηση της Ηγεμονίας. Τότε, μπορεί να έχουμε το παράθυρο που χρειαζόμαστε για να ζητήσουμε την συγκεκριμένη βοήθεια που χρειαζόμαστε αυτήν την στιγμή.

Αθανάσιος Ζ.:
Κατανοητό. Άλλους τρεις μήνες λοιπόν αναμονή για την βοήθεια αυτή. Να σας ενημερώσω και εγώ λοιπόν για την κατάσταση με το σχολειό που οργανώσαμε στην πόλη μας στην βόρεια περιοχή. Δυστυχώς, δεν καταφέραμε να προσελκύσουμε κι άλλους εθελοντές στο σχολειό μας, γιατί όπως ξέρετε υπάρχει και το μίσος από τους ομογενείς για οτιδήποτε έχει να κάνει με "το Χρέος". Προσπαθούμε να κάνουμε βέβαια ότι μπορούμε για να μεταπείσουμε τον κόσμο μας αλλά αυτό έχει γίνει όπως ξέρετε πολύ δύσκολο, δεδομένου του φόβου ότι ένας από αυτούς μπορεί να μας καταγγείλει. Μετά υπάρχει και η πιθανότητα τυχόν ανίχνευσης τους από το νέο σύστημα ασφαλείας και ανάλυσης συμπεριφοράς, που ως γνωστόν εγκαταστάθηκε σε όλη την βόρεια περιοχή το '46. Μας έχουν πει βέβαια από την Ηγεμονία ότι το σύστημα υπάρχει για φορολογικούς λόγους, αλλά η εμπειρία όπως γνωρίζετε μας έχει δείξει ότι το χρησιμοποιούν πλέον για πολύ περισσότερα. Κατά κάποιον τρόπο σας ζηλεύουμε εσάς στις άλλες περιοχές, όπου ακόμα έχετε μόνο τυχαίες εφόδους στα σπίτια!

Παναγιώτης Λ.:
Και η διακίνηση του υλικού; Έχω δει ότι αυτά που ανεβάσατε στο Υπερδίκτυο έχουν χαθεί.

Αθανάσιος Ζ.:
Ναι, αυτά τα κατέβασε η Ηγεμονία μερικές μέρες από την προσπάθειά μας να τα κοινοποιήσουμε. Η διακίνηση γίνεται πια μόνο από εμάς τους ίδιους και μόνο σε γνωστούς μας και για να γίνει κανείς γνωστός, παίρνει πολύ χρόνο... Η διακίνηση εκπαιδευτικού υλικού για όσους ήθελαν να μάθουν τουλάχιστον την γλώσσα επίσης στον δικό τους χώρο, δεν έγινε δυνατή για τους ίδιους λόγους που ανέφερα πριν. Ο κόσμος μας, φοβάται... Τα καλά νέα, είναι ότι οι υπάρχοντες μαθητές μαθαίνουν να γράφουν και να διαβάζουν, αλλά και συνεχίζουμε να τους δίνουμε τις ιστορικές γνώσεις. Ο στόχος της διατήρησης "του Χρέους" για μια επόμενη γενιά, τουλάχιστον για την βόρεια περιοχή, σε περίπου μια δεκαετία, πιστεύουμε ότι είναι ασφαλής για την ώρα.

Παναγιώτης Λ.:
Μπράβο Αθανάσιε! Μακάρι να πηγαίναμε και εμείς τόσο καλά! Και κάθε πότε κάνετε το σχολειό σας τώρα;

Αθανάσιος Ζ.:
Ο χρόνος και ο τόπος είναι τυχαίος, για ευνόητους λόγους. Έχουμε κωδικοποιήσει κάποια πράγματα που επικοινωνούμε, οπότε μερικές φορές χρησιμοποιούμε το δίκτυο για ενημέρωση. Αλλά το κάνουμε με προσοχή.

Γιάννης Γ.:
Ευχαριστούμε τον Αθανάσιο για την ενημέρωση του. Παναγιώτη, εσείς πως πάτε;

Παναγιώτης Λ.:
Μακάρι να μπορούσα να πω ότι έχουμε την ίδια πρόοδο! Δυστυχώς όμως, μας λείπουν αρκετά πράγματα στο θέμα της διασφάλισης του αγώνα για την επόμενη γενιά. Θέλουμε ακόμα δουλειά για να το καταφέρουμε αυτό. Όμως έχω και κάποια καλά νέα: Πρόσφατα βρήκαμε κάποιο υλικό βίντεο από την παλαιά Ελλάδα. Με αυτό κάνουμε κάποια δουλειά, όταν βέβαια έχουμε ρεύμα στην περιφέρειά μας...

Εκείνη την στιγμή παίρνει τον λόγο ο γηραιότερος της ομάδας "του Χρέους", ο Κώστας ο Κ...
Παιδιά μου, επιτρέψτε μου να γίνω λίγο σκληρός. Αγαπητά μου παιδιά, δεν ξέρω αν το ξεχάσατε ή σας έχει φάει η καθημερινότητα, αλλά "το Χρέος" δεν είναι αυτοσκοπός. Τόσην ώρα σας βλέπω να συζητάτε διαδικαστικά το θέμα, λες και το μόνο που θέλουμε είναι να υπάρχουμε και να επιβιώνουμε σε αυτήν την κατάσταση. Ας μην ξεχνάμε παιδιά μου, ότι τα νέα από την παλαιά Πατρίδα δεν μας έρχονται καν, πλέον. 

Εδώ και έναν χρόνο και, απ' όταν την απομόνωσαν με τα νέα σύνορα, δεν παίρνουμε κανένα νέο πλέον. Γνωρίζουμε ότι η επένδυση της Ηγεμονίας εκεί, πάει καλά προφανώς. Η τελευταία πληροφορία που είχαμε ήταν αν θυμάστε η μετατροπή της κεντρικής Ελλάδας σε πεδίο αποθήκευσης ενέργειας, και το ότι στα νησιά και άλλες παράκτιες περιοχές έχουν εγκατασταθεί πια μόνο οι τουριστικές εγκαταστάσεις της Ηγεμονίας, με εξαίρεση τα νοτιότερα νησιά που όπως γνωρίζουμε ανήκουν πλέον στην Ν.Ο.Α.

Παιδιά μου, μην τον ξεχνάτε τον στόχο! Ο στόχος είναι να πάρουμε τουλάχιστον ένα μέρος της Πατρίδας κάποτε πίσω! Να ζήσουμε και πάλι εκεί κάποιοι από εμάς όπως, να όπως έχουμε δει όλοι στις εικόνες που έχουμε όλοι μας δει, στο ήλιο, και στην χαρά!

Επίσης παιδιά μου, δεν σας άκουσα όλη νύχτα να πείτε λέξη για την Δημοκρατία μας, που χάσαμε τόσο βλακωδώς τόσα χρόνια πριν, τότε, στην απαρχή του Μεγάλου Χαμού μας! Το θυμάστε αυτό, ή το ξεχάσατε; Εάν εσείς την ξεχάσατε την Πατρίδα, πως θα την μεταδώσουμε αυτήν την πληροφορία και όραμ στα παιδιά μας; Αυτό το σκεφτήκατε; Μην ξεχάσετε ποτέ ότι ΑΥΤΑ είναι "το Χρέος" μας, και όχι απλά κάποιες μυστικές συναντήσεις, και ένα παιχνιδάκι κρυφτού από την Ηγεμονία!

Και καθώς με αυτά τα λόγια δεν άντεξε άλλο, δάκρυσε και βούρκωσε ο μπάρμπα-Κώστας Ο μπάρμπα-Κώστας που κάτι περισσότερο είχε ζήσει από την παλαιά Πατρίδα από τους νεότερους. Αλλά μέσα στο βούρκωμα του, δεν είδε ότι και οι νεώτεροι της ομάδας είχαν δακρύσει και αυτοί... και έτσι κάθισαν όλοι τους σιωπηλοί, μέχρι που ήρθε η ώρα να αποχειρετιστούν. Και έκανε ο καθένας το πολύωρο ταξίδι στον τόπο διαμονής του κλαίγοντας βουβά ο καθένας τους, προσποιούμενοι την ίδια στιγμή στις αρχές που κάθε λίγα χιλιόμετρα τους σταματούσαν, ότι ήταν και αυτοί απλά κάποιοι νόμιμοι και υπάκουοι υπήκοι της Ηγεμονίας...

Αυτά λοιπόν αγαπητοί συν-Έλληνες είναι παρά μια ακραία εκδοχή του μέλλοντός μας, όπου "το Χρέος" του Γένους μας θα βρίσκεται συνέχεια υπό τον κίνδυνο της ολοκληρωτικής του καταστροφής μέσα σε ένα καθεστώς-τέρας που θα έχει το όνομα "Ηγεμονία", που δεν είναι τίποτα άλλο από την μετεξέλιξη του ολοκληρωτικού καθεστώτος που σήμερα αποκαλούμε Ε.Ε.

Τα καλά νέα είναι ότι το δικό μας Χρέος, ακόμα δεν βρίσκεται σε αυτόν τον κίνδυνο. Έχουμε υποχρέωση να μην αφήσουμε ΠΟΤΕ να έρθει το Γένος μας και πάλι σε τέτοιες ή έστω παρόμοιες καταστάσεις.

Ας μην ξεχνάμε όλοι μας ΠΟΤΕ, ότι το χρέος μας δεν είναι,, και δεν ήταν ΠΟΤΕ, μόνο το να φύγουν οι μεν για να έρθουν οι άλλοι.
Ναί! έχουμε το μικρό χρέος να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να ξεφορτωθούμε μια και καλή τους παρόντες δωσίλογους! Αλλά ο δικός μας αγώνας δεν σταματά εκεί...

Ας μην ξεχάσουμε ΠΟΤΕ, και ας μην σταματάμε ΠΟΤΕ να διδάσκουμε τον Λαό μας, ότι το πραγματικό μας Χρέος, είναι να κάνουμε ότι μπορούμε για να αναγεννήσουμε την Πατρίδα, με πραγματική Δημοκρατία, Δικαιοσύνη και Ελευθερία, να την κάνουμε με λίγα λόγια, μια Νέα Απελευθερωμένη Ελλάδα. Μια Ελλάδα παράδειγμα προς μίμηση για ολόκληρο τον Κόσμο.  Έτσι ώστε και η Ευρώπη, να μην εισέλθει στον πιο ζοφερό ολοκληρωτισμό προς τον οποίον οδηγείται σήμερα.

Το έχουμε κάνει ήδη μερικές φορές...
Τι λέτε Πατριώτες, πάμε, το κάνουμε για άλλη μια φορά;

ΤΙ ΛΕΤΕ; ΘΑ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ;

Καλή Λευτεριά!

*Ο Σταύρος Κατσούλης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.Πα.Μ.