Πώς το απαρτχάιντ πάει να μεταφερθεί στην Κύπρο.

του Δημήτρη Καζάκη

Στη Νότιο Αφρική θα μεταβούν οι διαπραγματευτές Ανδρέας Μαυρογιάννης και Κουντρέτ Οζερσάι προκειμένου να ακούσουν τις εμπειρίες και τις ιδέες του Ρόελφ Μέγιερ, η συμβολή του οποίου ήταν καθοριστική στον τερματισμό του απαρτχάιντ. Σύμφωνα με τον Φιλελεύθερο, η επίσκεψη των δύο διαπραγματευτών στη Νότιο Αφρική προγραμματίστηκε με πρωτοβουλία των ΗΠΑ και θεωρείται ως ακόμη ένα μέτρο «για να φέρει κοντά τις δυο πλευρές».

Ο Ρόελφ Μέγιερ είναι ένας γνωστός πολιτικός και επιχειρηματίας της Νοτίου Αφρικής προερχόμενος από το άλλοτε κυβερνών ρατσιστικό Εθνικό Κόμμα επί εποχής απαρτχάιντ. Είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση εκείνης της τάξης που βγαίνει στην πολιτική για να προωθήσει τα επιχειρηματικά της συμφέροντα. Όταν είδε ότι επίκειται κοινωνική εξέγερση από την μαύρη πλειοψηφία εναντίον του καθεστώτος του απαρτχάιντ, έβαλε στη ζυγαριά τα αμφίβολα...
πια πολιτικά οφέλη του απαρτχάιντ και από την άλλη τα ζωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα με τα οποία ήταν και παραμένει ταυτισμένος. Διαπίστωσε ότι και τα δυο μαζί δεν σώζονται.

Έτσι πρωτοστάτησε στην μαζική εξαγορά της ηγεσίας του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου. Σ’ αυτό τον βοήθησε σημαντικά κι ο Μαντέλα. Γι’ αυτό άλλωστε και το καθεστώς τον αποφυλάκισε. Η διαπραγμάτευση που έφερε το επίσημο τέλος του καθεστώτος απαρτχάιντ, είχε δυο βασικά στοιχεία. Προκειμένου να λήξει το καθεστώς, το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο απεμπόλησε το σύνολο σχεδόν του κοινωνικού και πολιτικού του προγράμματος, όπου προβλεπόταν μια ριζικά διαφορετική Νότια Αφρική απ’ αυτήν της απίστευτης δυστυχίας, φτώχειας, άγριας εκμετάλλευσης και ανύπαρκτης δημοκρατίας, όπως είναι σήμερα.

Η ουσία της διαπραγμάτευσης είχε τα εξής θεμελιώδη δεδομένα. Η άρχουσα τάξη του απαρτχάιντ, θα διατηρούσε όλα τα οικονομικά, επιχειρηματικά και πολιτικά της προνόμια και μετά την επίσημη κατάλυση του καθεστώτος. Η ηγετική ομάδα του κινήματος κατά του απαρτχάιντ και πολλά από τα σημαίνοντα πρόσωπα της μαύρης πλειοψηφίας, μπορούσαν ελεύθερα να απολαύσουν την νομή της εξουσίας και ταυτόχρονα να αποκτήσουν ελεύθερη πρόσβαση στον κόσμο του πλούτου.

Όσο για την μαύρη πλειοψηφία; Αυτή απλά θα απαλλασσόταν τυπικά από το καθεστώς απαρτχάιντ, αλλά θα παρέμενε υπό το ανελέητο καθεστώς εργασιακού και κοινωνικού απαρτχάιντ της ελεύθερης αγοράς. Μάλιστα, για να υπονομεύσουν την ενότητα του μαύρου πληθυσμού θεσμοθετήθηκε ο διαχωρισμός του με βάση την περιοχή που κατοικεί και την φυλετική του καταγωγή μόνο και μόνο για να είναι έρμαιο των τοπικών φυλάρχων.

Έτσι, όσοι παρέμειναν πιστοί στα ιδανικά μια ελεύθερης για όλους, αληθινά δημοκρατικής και κοινωνικής Νότιας Αφρικής, έφαγαν τα μούτρα τους. Χάθηκαν μέσα στον κοινωνικό εμφύλιο που διαδέχθηκε τον ρατσισμό του επίσημου απαρτχάιντ. Ένας κοινωνικός εμφύλιος που μαίνεται καθώς η Νότιος Αφρική έχει κατακτήσει εδώ και πολλά χρόνια ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην παγκόσμια οικονομία, όπως κι έναν από τους υψηλότερους δείχτες εγκληματικότητας στην υφήλιο. Και μιλάμε για μια από τις 4-5 πιο πλούσιες χώρες του κόσμου σε κάθε είδος πολύτιμου ορυκτού που βρίσκεται σε πρώτη ζήτηση για την παγκόσμια οικονομία.

Η επιτυχία που καταλογίζεται στον κ. Ρόελφ Μέγιερ είναι ότι διατήρησε την οξύτητα των κοινωνικών αντιθέσεων, την τρομακτική πόλωση πλούτου-φτώχειας που διέκρινε το καθεστώς απαρτχάιντ και μετά απ’ αυτό. Το μόνο που άλλαξε για την συντριπτική πλειοψηφία κυρίως του μαύρου πληθυσμού, είναι το γεγονός ότι η κατάστασή της εν πολλοίς χειροτέρεψε, ενώ η ολιγαρχία που έκανε κουμάντο πριν κάνει κουμάντο και σήμερα. Μόνο που τώρα δεν είναι μόνο λευκοί.

Ας κοιτάξει ο Κύπριος τι σημαίνει Νότιος Αφρική σήμερα κι ας σκεφτεί σοβαρά τι πάνε να συμφωνήσουν πίσω από την πλάτη του οι δυο εντεταλμένες πλευρές υπό την υψηλή κυριότητα των ΗΠΑ. Όσοι έχουν την οικονομική άνεση στη Νότια Αφρική ζουν πίσω από πανύψηλους φράκτες μέσα σε περιοχές υψηλής προστασίας. Κυκλοφορούν με φρουρούς και οπλισμένοι για να αντιμετωπίσουν τον ωκεανό απίστευτης μιζέριας που τροφοδοτεί την εγκληματικότητα σε απίστευτη κλίμακα. Αυτό θέλει ο Κύπριος για το νησί του;

Ο απλός κόσμος της Κύπρου δεν έχει καταλάβει ακόμη ότι τον έχουν ήδη ξεπουλήσει. Ότι στα χαρτιά έχει χάσει ήδη την πατρίδα του. Γι’ αυτό και πρέπει το ταχύτερο δυνατό να αναδειχθεί ένας λαϊκός κοινωνικός πόλος αντίστασης με βασικό πρόταγμα την μία και ενιαία Κύπρο, χωρίς διζωνικούς, κοινοτικούς, εθνοτικούς ή άλλους μειονοτικούς διαχωρισμούς. Πρέπει να έχει σαν αφετηρία την εκ θεμελίων άρνηση της όλης διαδικασίας των συνομιλιών που έχουν ήδη ξεκινήσει.

Καμιά δικοινοτική συνομιλία δεν πρέπει να γίνει δεχτή που εξισώνει σε επίπεδο κοινότητας το κράτος της κυπριακής δημοκρατίας με το καθεστώς στα κατεχόμενα. Δεν υπάρχει χρόνος για παιχνίδια και ελιγμούς. Οι ευρωεκλογές είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να εμφανιστεί αυτός ο πόλος και να πλαισιωθεί από αγωνιστές Κυπρίους, αληθινούς πατριώτες και δημοκράτες. Τώρα πριν είναι πολύ αργά.