Να γιατί φοβούνται το ΕΠΑΜ

του Κώστα Γιαννιώτη

Το ότι η μόνη διέξοδος γι` αυτόν τον τόπο είναι το γκρεμοτσάκισμα του δωσιλογικού καθεστώτος, που καβάλησε το σβέρκο αυτού του λαού είναι μια αλήθεια που δεν παίρνει αμφισβήτηση.

Το λόγο έχει τώρα ο λαός. Όχι ο όχλος. Ο λαός. Αυτός που καθημερινά και βασανιστικά μαζεύει τα κομμάτια του και ανασυγκροτείται. Κομμάτι κομμάτι επανασυνδέει στο κορμί του τα μέλη του, που του κατασπάραξαν οι ασπάλακες της δουλοφροσύνης και της υποταγής.

Είναι γεγονός ότι κάθε μέρα που περνάει, όσο θα πλησιάζει η μέρα, όσο θα κοντοζυγώνει η ώρα  που θα σημάνει τον αφανισμό τους, τόσο και πιο επιθετικοί και επικίνδυνοι θα γίνονται για το λαό και τον τόπο. Η κάθε τους ενέργεια θα διακρίνεται, όλο και περισσότερο από τα χαρακτηριστικά των αρπακτικών, αλλά και της παραφροσύνης. Έτσι είναι όλα τα θεριά. Σε κάθε ψυχορράγημά τους γίνονται ανεξέλεγκτα.

Ο λαός μας, στην α΄ γερμανική κατοχή, το ήξερε πολύ καλά αυτό. Τις παραμονές της ....
υποχώρησης και αποχώρησης των ναζιστικών κτηνών από τον τόπο μας, ο λαός δεν ήταν στους δρόμους πανηγυρίζοντας. Τα χωριά και οι πόλεις, που έπαιρναν από τις δυνάμεις των ανταρτών την πληροφορία ότι επίκειται η γερμανική υποχώρηση, έπαιρναν και πάρα πολύ σοβαρά υπόψη τους και τις προειδοποιήσεις των ανταρτών ότι οι ναζιστές κτηνάνθρωποι θα άφηναν πίσω τους τη σφραγίδα τους : τον όλεθρο, την καταστροφή και το θάνατο.

Έτσι και τώρα.

Μπροστά στον προδιαγεγραμμένο αφανισμό τους είναι ικανοί για τα πάντα. Θα προσπαθήσουν να αρπάξουν ότι έχει απομείνει στο λαό, είτε σαν δημόσια είτε σαν ιδιωτική περιουσία, ενώ είναι ικανοί να οργανώσουν την πιο αισχρή προβοκάτσια και το πιο απεχθές έγκλημα σε βάρος του λαού.

Δίνουν την τελευταία μάχη τους, αλλά η μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένη.

Κι αυτό γιατί δεν μπορούν να νικήσουν την οργανωμένη δύναμη του λαού μας. Δεν μπορούν να τη νικήσουν γιατί όχι μόνο δεν ξέρουν, δεν γνωρίζουν τον τρόπο να παλέψουν όπως εμείς, αλλά δεν μπορούν ούτε και να μας αντιγράψουν.

Αυτοί ξέρουν μόνο το κουτσαβάκικο ύφος, την ιταμή πρόκληση ή τα ταξίματα και την παραπλάνηση, τα σημαιάκια και τις κόρνες, τους εκβιασμούς και τον εκφοβισμό, τη σπέκουλα και την προβοκατόρικη τακτική, τις απειλές ή τα μπαξίσια, ενώ σέρνονται στα βουρκόνερα της αναξιοπρέπειας και της δουλοφροσύνης.

Αντίθετα, οι οργανωμένες δυνάμεις του λαού ποντάρουν και στηρίζονται στη δύναμη που κρύβει μέσα του αυτός ο λαός. Στηρίζονται στην αλήθεια της αποκάλυψης της προδοσίας, της αποκάλυψης των σχεδίων των κατακτητών. Παίρνουν δύναμη από τις παραδόσεις αυτοθυσίας αυτού του λαού και βγάζουν στην επιφάνεια το χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού του λαού, που χρόνια τώρα τσαλαπάτησαν οι κατακτητές : την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ !

Σ` αυτή τη μάχη, που πλησιάζει στην πρώτη σημαντική της καμπή, μπαίνουν καθημερινά και πιο πολλοί. Αυτοί που είναι τα πληγωμένα και ματωμένα κομμάτια της κοινωνίας, που κατακερματίστηκε στο πέρασμα από τον τόπο μας των κατακτητών και των δουλικών τους. Αρχίζει πλέον η αντίστροφη πορεία. Η κοινωνία ξαναμαζεύει τα κομμάτια της. Αργά και βασανιστικά, αλλά σταθερά και σίγουρα. Καθημερινά, όλο και πιο πολλοί άνθρωποι μεταμορφώνονται σε ανώνυμους ήρωες, που αφήνουν στην άκρη τις όποιες άλλες προτεραιότητες, που αποποιούνται τα διχαστικά διλήμματα που τους ορθώνουν μπροστά τους, που διαρρηγνύουν τους δεσμούς τους με όλους τους παλιούς και σάπιους κομματικούς μηχανισμούς και, ενωτικά, ρίχνονται στη μάχη για την ανατροπή του καθεστώτος των δωσίλογων. Γιατί ξέρουν ότι απ` αυτή τη βασική προτεραιότητα κρέμονται, σαν τσαμπιά, όλες οι άλλες βιοτικές τους προτεραιότητες και ανάγκες. Διαδίδουν την ανάγκη του αγώνα στόμα το στόμα, πόρτα την πόρτα, μάζωξη τη μάζωξη, σύσκεψη τη σύσκεψη. Είναι ο τρόπος της μάχης που ξέρει ο λαός. Σιωπηρά, χωρίς προβολές και φανφάρες, κάθε πατριώτης και δημοκράτης, παίρνει στα χέρια του την υπόθεση της ζωής των παιδιών του και χτυπάει πόρτες φίλων, γειτόνων, συγγενών και συγχωριανών, αφυπνίζοντάς τους.

Είναι ο τρόπος μάχης που δεν μπορούν να μιμηθούν οι δωσίλογοι και οι υποταγμένοι στα κοράκια της ΕΕ και των διεθνών ….«αγορών» τους, αλλά ούτε και οι υπόλοιποι πολιτικάντηδες της ……«αντιπολίτευσης». Γιατί είναι δρόμος άγνωστος γι` αυτούς, αλλά και άβατος. Το μόνο που ξέρουν είναι να στήνουν παγίδες στο λαό με «πρωτογενή πλεονάσματα», «εξόδους στις αγορές», «δημοσκοπήσεις», «ποτάμια» και «ελιές» και τόσα άλλα εξαμβλώματα. Γι` αυτό πασχίζουν να στριμώξουν στην αφάνεια, σαν ανύπαρκτο, το ΕΠΑΜ. Γιατί βλέπουν και οσμίζοναι στον αέρα ότι κάτι άλλο συμβαίνει εκεί έξω από τον περίβολο των ανακτόρων τους.

Βέβαια, κάποιοι προνοητικοί, από το δημοσιογραφικό κατεστημένο, άρχισαν δειλά δειλά να εμφανίζουν το ΕΠΑΜ σε δημοσκοπήσεις – έστω και παραποιημένες –σπάζοντας  το …..εμπάργκο και την ….ομερτά. Σαν έξυπνοι επιχειρηματίες υποψιάζονται ότι αύριο, μετά την εξαγωγή των αποτελεσμάτων,  θα είναι αργά - και αντιεμπορικό - να πουν ότι δεν είχαν προβλέψει τις εξελίξεις και τα αποτελέσματα. Θα είναι αργά να  παρουσιάσουν σαν έκπληξη τη δυναμική τού  ΕΠΑΜ και την ανταπόκριση της κοινωνίας στις θέσεις του και τα προτάγματά του. Άρχισαν να παίρνουν τα μέτρα τους από τώρα για να έχουν το άλλοθι της αξιοπιστίας.

Ξεκίνησε ήδη μια μάχη που γι` αυτούς είναι άγνωστη. Η μάχη του πάθους για λευτεριά. Η μάχη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Να γιατί, όσο κι αν το κρύβουν, φοβούνται το ΕΠΑΜ. Γιατί είναι ο ίδιος ο λαός σε οργανωμένη δύναμη.

Οι κατακτητές και οι κιοτήδες είχαν πάντα το φόβο του λαού και όχι άδικα. Γιατί πάντα, στο τέλος, γεύτηκαν την οργή αυτή. Έτσι και τούτοι. Σύντομα θα γευτούν το ίδιο πικρό ποτήρι.

Ο Κώστας Γιαννιώτης είναι μέλος του Εθν. Συντον. Συμβουλίου του ΕΠΑΜ και υποψήφιος ευρωβουλευτής