«ΟΙ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ»

«ΟΙ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ»

Μετά από αρκετό καιρό οι πολίτες του Ηρακλείου συμμετείχαν, κατά χιλιάδες, στην πορεία της 26-9-2012 στα πλαίσια της απεργίας, που ομολογουμένως μετά από πολύ πίεση, είχαν προκηρύξει η Γ.Σ.Ε.Ε και η Α.ΔΕ.ΔΥ.
 

Όσοι συμπολίτες μας βρέθηκαν στη πλατεία, σε μια ύστατη ελπίδα για κλιμάκωση του αγώνα, βρέθηκαν, για άλλη μια φορά, αντιμέτωποι με τις συνήθεις πρακτικές του Εργατικού κέντρου, το οποίο μας ζήτησε να παραμείνουμε "σημειολογικά" στη πλατεία μέχρι νεοτέρων "διαταγών" τις επόμενες ημέρες.

Θα θέλαμε να θυμίσουμε στους Κυρίους συνδικαλιστές ότι οι Έλληνες δεν αυτοκτονούν ούτε χάνουν τη δουλειά τους "σημειολογικά". Θα θέλαμε επίσης να τους θυμίσουμε ότι οι μισθοί και οι συντάξεις δε μειώνονται "σημειολογικά" και ούτε η Ελληνική κοινωνία εξαθλιώνεται για λόγους συμβολικούς!
 

Αγαπητοί "προασπιστές" των εργατικών συμφερόντων και σε αυτή τη πορεία είδαμε το ίδιο θέατρο σε επανάληψη.
 

Από που αντλείτε το δικαίωμα να ζητάτε από τους εργαζόμενους να κατέβουν σε απεργία, χάνοντας, όσοι ακόμα έχουν, και αυτό το πενιχρό μεροκάματο, και να τους ξαναστέλνετε στο σπίτι τους μετά το στημένο πανηγύρι σας, ξεπουλώντας και τη τελευταία ελπίδα;

Με ποιο δικαίωμα χειραγωγείτε τους διαδηλωτές και μπαίνετε τροχοπέδη στο πόθο του λαού για αγώνα;

Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα ξεπουλιέται και ένας ολόκληρος Λαός απειλείται με αφανισμό, εσείς επιμένετε να υπερασπίζεστε τα ίδια συμφέροντα σας και τις μικροκομματικές σας φιλοδοξίες.

Ένα συνδικαλιστικό όργανο, που σέβεται τον εαυτό του, θα ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΜΠΝΕΕΙ και ΝΑ ΕΝΘΑΡΡΥΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, καθοδηγώντας τους σε ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ σε αυτό τον πόλεμο που μαίνεται εναντίον τους, όπως μία ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ και όχι να τους σέρνει σε μία «προ-συνεννοημένη» και «στημένη» βόλτα στο γύρο της πόλης!

Ένα ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ που στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΟΡΑΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, δίνοντας της το κουράγιο να πολεμήσει για τα δικαιώματα της, διώχνοντας το φόβο και την απελπισία από τους πολίτες. Θα έπρεπε να είναι συνοδοιπόρος. Εσείς τι κάνετε από όλα αυτά;

Ό,τι έμεινε από τη σημερινή διαδήλωση είναι ένα ερώτημα που ταλανίζει το μυαλό μας:
 

"Με ποιους θα πορευτούμε; Έχουμε όλη τη διάθεση και το πείσμα που απαιτείται. Αλλά με ποιους; Πιασμένοι «αλα-μπραντσέτα» με τους συνδικαλιστές των σωματείων που φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη διάλυση της κοινωνίας; Με εκείνους που αξίωναν «τσαμπουκαλίδικα» από τους υπουργούς, κερδίζοντας κυρίως για τον εαυτό τους;
Με ποιους θα περπατήσουμε ξανά στους ίδιους δρόμους;

Ποιο πανό μπορούμε να κρατήσουμε μαζί;

Κανείς σας δεν βλέπει την ενότητα των αγώνων των Πορτογάλων και Ισπανών πολιτών;

Κύριοι συνδικαλιστές, οι πολίτες παρά την απογοήτευση τους, έστω και με αργό ρυθμό, έχουν αρχίσει και καταλαβαίνουν τα ποικίλα «παιχνίδια» που παίζονται διαχρονικά σε βάρος τους, και στο τέλος είναι πολύ πιθανό να βρεθείτε και εσείς «υπόλογοι» μαζί με το σημερινό δοσίλογο πολιτικό καθεστώς!