ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ: ΑΝ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΘΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΟΥΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ;

"ΑΝ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΘΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΟΥΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ" ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ (ΜΕΡΟΣ Α) ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΓΚΡΟΥΠ "ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ" ΣΤΟ FACEBOOK ΟΠΩΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΟ ΧΩΝΙ", ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 17/2/2013

«ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΩΝ ΣΚΟΥΡΙΩΝ»

Αναδημοσίευση από: antigoldgreece.wordpress.com - Πηγή

Η μεγαλειώδης συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά των μεταλλείων στις Σκουριές που είχε ένταση και παλμό, πραγματοποιήθηκε στην Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής. Κατόπιν αιτήσεως των κατοίκων, κύριος και πρώτος ομιλητής είχε ορισθεί ο αγωνιστής Αρχιμανδρίτης π. Χριστόδουλος, Πνευματικός και εφημέριος του Ησυχαστηρίου “Παναγία, η Φοβερά Προστασία”, που εδρεύει στην Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής. Ο κόσμος παρ’ ότι η ομιλία του ήταν μακροσκελής, τον παρότρυνε να συνεχίσει. Την δημοσιεύουμε αυτούσια και σας συνιστούμε να την διαβάσετε. Αξίζει!

Στρατιωτικός νόμος στις Σκουριές

Αναδημοσίευση από: www.edromos.gr - Πηγή

Μέχρι και σε απαγωγές κατοίκων προχώρησε η ΕΛΑΣ στη Β. Χαλκιδική. Του Λευτέρη Αρβανίτη

Ήταν το περασμένο Σάββατο, όταν ομάδα 25 ατόμων επιτέθηκε σε εργοτάξιο της Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές της Χαλκιδικής, καταστρέφοντας μηχανήματα της εταιρίας, πυρπολώντας τα γραφεία διοίκησης και αφήνοντας πίσω μόνο στάχτη. Και όπως φαίνεται αρκούσε αυτή, η ακραία επιθετική ενέργεια κάποιων για να κηρυχτεί η Β. Χαλκιδική σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, να γίνουν περισσότερες από 60 προσαγωγές κατοίκων και να επισκεφτεί την περιοχή ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Νίκος Δένδιας, ανακοινώνοντας πάταξη κάθε παράνομης πράξης, χωρίς να περιλαμβάνει σε αυτές τη λειτουργία των παράνομων μεταλλείων.

Μην φοβάστε, αυτοί δεν είναι παρά ένα τίποτα!

Μην φοβάστε Έλληνες!
Αυτά που κάνουν αυτοί είναι παρά ένα ΤΙΠΟΤΑ. 
Αυτό που θα κάνουμε ΕΜΕΙΣ έχει ουσία.

Γιατί είναι έτσι;

Γιατί πολύ απλά, όλα τα αρνητικά τους, δεν έχουν ουσία από μόνα τους, αλλά αποτελούν ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΑΞΕΩΝ!!! 


Για παράδειγμα,...
ΔΕΝ έχει υπόσταση η ΧΟΥΝΤΑΡΑ από μόνη της, αλλά απλά είναι ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!
Δεν έχει υπόσταση η Προδοσία τους, αυτό που αφήσαμε να κοιμηθεί, είναι ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ Πατριωτισμός!

Χάρης Οικονομόπουλος: Αυτός είναι ο “νεόκοπος εκδότης” της Ελευθεροτυπίας που κατονόμαζε τους διεφθαρμένους…

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Πρόσκληση σε Εκδήλωση του Ε.Πα.Μ.

Η άμεση δημοκρατία ως ζητούμενο σήμερα

                  Η άμεση δημοκρατία ως ζητούμενο σήμερα

“Μόλις οι πολίτες σταματήσουν να θέτουν σε προτεραιότητα το ενδιαφέρον να μετέχουν στα κοινά και προτιμήσουν να συνεισφέρουν με το πορτοφόλι τους παρά με την προσωπική παρουσία τους, το κράτος πλησιάζει ήδη στην καταστροφή του. Πρέπει να εκστρατεύσουν ; Πληρώνουν στρατεύματα και κάθονται σπίτι τους. Πρέπει να πάνε στη συνέλευση ; Διορίζουν βουλευτές και μένουν στο σπίτι τους. Λόγω οκνηρίας και οικονομικής ευχέρειας αποκτούν εντέλει στρατιώτες για να υποδουλώνουν την πατρίδα τους και βουλευτές για να την ξεπουλούν” [1]

Τα προβλήματα με την εφαρμογή της δημοκρατίας στα σύγχρονα κράτη και ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας :

• Το μέγεθος των σύγχρονων κρατών, τόσο σε έκταση όσο και σε πληθυσμό εμποδίζει την εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας. Με εκατομμύρια (ή και δισεκατομμύρια) πολίτες σε κάθε έθνος-κράτος δεν μπορεί να γίνεται λόγος για άμεση δημοκρατία, δηλαδή για διακυβέρνηση όπου ο λαός ασκεί ο ίδιος εξουσία χωρίς τη διαμεσολάβηση αντιπροσώπων. Αυτό είναι το κύριο επιχείρημα των σύγχρονων αλλά και παλαιότερων αρνητών της άμεσης δημοκρατίας. Κρύβονται πίσω από μια υποτιθέμενη εκλογίκευση για να μην δείξουν την απέχθεια τους για τη δημοκρατία όπως αυτή εκφράζεται ως εξουσία του λαού.

Ο Rousseau γράφει στο Κοινωνικό Συμβόλαιο : “…δεν υπήρξε ποτέ πραγματική δημοκρατία, και ούτε θα υπάρξει ποτέ. Είναι αντίθετο στη φυσική τάξη να κυβερνά η πλειοψηφία και να κυβερνάται η μειοψηφία. Δεν μπορούμε να φανταστούμε το λαό να βρίσκεται διαρκώς σε συνελεύσεις για τις δημόσιες υποθέσεις· αντιλαμβανόμαστε εύκολα ότι ο λαός δεν θα μπορούσε να συγκροτήσει επιτροπές γι’ αυτόν το σκοπό χωρίς να αλλάξει η μορφή διοίκησης. “ Και συνεχίζει λίγο παρακάτω :  Στη πραγματικότητα, η [δημοκρατική] κυβέρνηση προϋποθέτει το συνδυασμό πολλών παραγόντων. Πρώτον, ένα πολύ μικρό κράτος όπου ο λαός εύκολα μπορεί να συγκεντρωθεί και κάθε πολίτης μπορεί να γνωρίζει εύκολα όλους τους άλλους.” [2]

Και κατά κάποιο τρόπο ολοκληρώνει τη σκέψη επί του θέματος στο κεφάλαιο 8 του Κοινωνικού συμβολαίου όπου αναφέρει : “ Η μοναρχία λοιπόν ταιριάζει στα πλούσια έθνη, η αριστοκρατία στα μέτρια σε πλούτο και μέγεθος κράτη, ενώ η δημοκρατία στα μικρά και φτωχά κράτη.” [3].

Αρχικά παρατηρούμε ότι ο Rousseau αναφέρεται στην άκρατον (αμιγή) δημοκρατία, όπως θα έλεγε ο Αριστοτέλης, όπου ο κυρίαρχος (λαός) επωμίζεται το σύνολο των αρμοδιοτήτων του ηγεμόνα (κυβέρνησης). Από μια σκοπιά, λοιπόν, έχει απόλυτο δίκιο καθώς ποτέ δεν υπήρξε και ούτε θα υπάρξει καθεστώς στο οποίο όλες οι αποφάσεις θα λαμβάνονται πάντα από το σύνολο του λαϊκού σώματος. Πάντα θα υπάρχει μια μορφή εκπροσώπησης. Ακόμη και στην αρχαία Αθήνα ο εκπρόσωπος της κοινότητας ήταν το σύνολο των Αθηναίων οι οποίοι συμμετείχαν εκείνη τη στιγμή στη συνέλευση των πολιτών. Όμως με αυτή τη προσέγγιση υποβαθμίζουμε το νόημα της δημοκρατίας. Η αξία της δημοκρατίας έγκειται όχι τόσο στο θέμα της εκπροσώπησης, η οποία στο κάτω-κάτω μπορεί να ελεγχθεί χωρίς να βλάψει το πολίτευμα (άμεση ανάκληση, συχνός απολογισμός κ.α), αλλά στην ισοτιμία των πολιτών όσον αφορά στη συμμετοχή τους στην άσκηση της εξουσίας. Από αυτή τη σκοπιά ο Rousseau έχει άδικο.  Παρολαυτά πρέπει να σημειώσουμε ότι η ιστορία έδωσε κάποιο δίκιο στον Rousseau σε ότι αφορά στην άποψη του ότι η άμεση δημοκρατία είναι εφικτή σε μικρά κράτη καθώς μόνο σε ένα μικρό, για τα σύγχρονα δεδομένα, κράτος εφαρμόστηκε η άμεση δημοκρατία. Και αυτό το κράτος είναι η αρχαία Αθήνα κατά τη περίοδο 462-322 π.Χ.

Το πολιτικό σώμα στην αρχαία Αθήνα ήταν 35.000-40.000 Αθηναίοι από τους οποίους έπρεπε, για θέματα που απαιτούσαν αυξημένη πλειοψηφία, να συνεδριάζουν 6.000 πολίτες ώστε η συνέλευση να είναι αντιπροσωπευτική (απαρτία). [4]. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι ήταν εύκολη η συμμετοχή στα κοινά των αρχαίων Αθηναίων, ειδικά για τους φτωχούς Αθηναίους της τέταρτης τάξης των Θητών. Οι συνελεύσεις γίνονταν εργάσιμη μέρα και δεν ήταν εύκολο να παίρνουν μέρος όλοι οι πολίτες, καθώς οι φτωχοί δεν μπορούσαν να μην δουλέψουν και να χάσουν το μεροκάματο τους. Οι πλούσιοι των δύο ανώτερων τάξεων, των Πεντακοσιομεδίμνων και των Ιππέων, μπορούσαν αντιθέτως εύκολα να συμμετέχουν σε κάθε συνέλευση των πολιτών. Οι Αθηναίοι, λοιπόν, μετά την επιτυχή έκβαση της επανάστασης του λαϊκού κινήματος το 462 π.Χ πήραν μια σειρά μέτρα για να μην αφήσουν στις ταξικές διαφορές να υπονομεύσουν τις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ένα από αυτά ήταν η θεσμοθέτηση του βουλευτικού μισθού για τους βουλευτές και του δικαστικού μισθού για τους δικαστές των δικαστηρίων της Ηλιαίας. Αργότερα ο Περικλής πρότεινε και το κατάφερε να περάσει απόφαση η οποία καθιέρωνε και τον εκκλησιαστικό μισθό, ο οποίος ουσιαστικά αποζημίωνε τους πολίτες που συμμετείχαν στην Εκκλησία του Δήμου.  Άρα μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι όταν ο λαός ασκήσει την εξουσία και καταφέρει να εκφραστεί πρωτογενώς θα βρει τρόπους για να προστατεύσει την εξουσία του. Τώρα όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος της σκέψης του Rousseau περί πλούτου, είναι εύκολο να δείξουμε ότι η δημοκρατία όχι μόνο δεν εμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη του κράτους αλλά αντιθέτως την ενισχύει σε σημείο που π.χ η αρχαία Αθήνα σε όλη αυτή τη δημοκρατική της περίοδο (με μικρές μόνο διακοπές) εξελίχθηκε όχι μόνο σε μια στρατιωτική αλλά και σε μια οικονομική αυτοκρατορία με εμπορική υπεροχή έναντι όλων των υπολοίπων πόλεων-κρατών της Ελλάδας. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε ότι και μετά την αρχαία Αθήνα υπήρξαν περιπτώσεις όπου ακόμη και σε υπερ-κράτη εφαρμόστηκαν μέτρα αυτοδιαχείρισης των διάφορων κοινοτήτων προσεγγίζοντας έτσι την ιδέα της άμεσης Δημοκρατίας. Μερικά ιστορικά παραδείγματα είναι οι αποικίες της Νέας Αγγλίας κατά την Αμερικανική Επανάσταση (αλλά και αργότερα)[5], τα καντόνια Appenzell Innerrhoden και Glarus στην Ελβετία σήμερα, η Κομμούνα του Παρισιού, τα σοβιέτ κ.α.  Με λίγα λόγια καταλήγουμε στο ότι αν όντως οι πολίτες τελικά επιθυμούν τη δημοκρατία τότε θα μπορούσε να διαιρεθεί σε επιμέρους τμήματα η κοινότητα μέχρις ότου να γίνει συμβατή με τις ανάγκες της άμεσης δημοκρατίας. Στο προβληματισμό μας σήμερα για το θέμα δεν μπορούμε φυσικά να παραλείψουμε τις δυνατότητες που μας παρέχουν το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ώστε να απαλείψουμε το πρόβλημα της απόστασης και του μεγέθους των σύγχρονων κρατών.

• Οι ταξικές ανισότητες στις σύγχρονες κοινωνίες έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ώστε η οικονομική εξουσία να ταυτίζεται με την πολιτική.  Στη σύγχρονη εποχή όπου οι 100 πιο πλούσιοι άνθρωποι του κόσμου έχουν όλοι μαζί περιουσία που ανέρχεται στο εξωφρενικό ποσό των 1,9 τρις $ [6] και το χρήμα είναι ταυτόχρονα το παγκοσμίως αποδεκτό μέσο πληρωμής αλλά και μέσο αποθησαυρισμού (πλουτισμού) χωρίς εγγενή όρια (χαρακτηριστικά που το καθιστούν την πιο τρομερή μορφή κοινωνικής ισχύος), προκύπτει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν και να λειτουργήσουν οι βασικές αρχές της δημοκρατίας, που είναι η ισηγορία, η ισονομία και η παρρησία. Με άλλα λόγια είναι δύσκολο σήμερα να επιτευχθεί αυτό που κατάφεραν οι αρχαίοι Αθηναίοι, δηλαδή δημοκρατία που να μην καταργεί τις τάξεις αλλά να παρακάμπτει τις ταξικές διακρίσεις όταν πρόκειται για την ισότητα των δικαιωμάτων στην άσκηση της εξουσίας όλων των πολιτών. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που, μαζί με τα άλλα όρια της αθηναϊκής δημοκρατίας (δουλεία, θέση της γυναίκας, σχέση με τις άλλες πόλεις κ.α), μας κάνουν να αντιμετωπίζουμε την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία όχι ως ένα χαμένο πρότυπο αλλά ως “σπέρμα σκέψης’ (όπως συχνά ονόμαζε το παράδειγμα της αρχαίας Αθήνας ο Καστοριάδης), το οποίο η ανθρωπότητα οφείλει να εξελίξει προσαρμόζοντας το στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της σύγχρονης πραγματικότητας αν θέλει να ελπίζει όχι μόνο σε ένα καλύτερο μέλλον αλλά σε ένα μέλλον γενικότερα. Για να διαπιστώσουμε ότι το μέλλον της ανθρωπότητας είναι ζοφερό και αβέβαιο δεν χρειάζεται παρά να δούμε τις δηλώσεις του Paul Krugman στο CNN, ο οποίος ουσιαστικά αναγνωρίζει ότι μόνο με μια νέα στρατιωτικοποίηση των οικονομιών (γιγάντωση του στρατιο-βιομηχανικού συμπλέγματος) και με έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο θα βγει η παγκόσμια οικονομία από τη κρίση. [7]  Με τα όπλα που διαθέτουμε σήμερα ένας νέος παγκόσμιος μόνο τον Einstein μπορεί να επιβεβαιώσει. Πιθανόν ο λόγος του Περικλή στον Eπιτάφιο να είναι εξόχως διδακτικός όσον αφορά στα παραπάνω: “πλούτῳτε ἔργου μᾶλλον καιρῷ ἢ λόγου κόμπῳχρώμεθα,  

καὶ τὸ πένεσθαι οὐχ ὁμολογεῖν τινὶ αἰσχρόν, ἀλλὰ μὴ διαφεύγειν ἔργῳ αἴσχιον.” Δηλαδή “Μεταχειριζόμαστε τον πλούτο περισσότερο σαν μια ευκαιρία έργων παρά σαν αφορμή κομπορρημοσύνης, το να ομολογεί δε κανείς την φτώχεια του δεν είναι ντροπή, είναι όμως αισχρότερο να μην προσπαθεί να την αποφύγει με την εργασία.” Και λίγο πιο κάτω : “τὸ γὰρ φιλότιμον ἀγήρων μόνον, καὶ οὐκ ἐν τῷ ἀχρείῳ τῆς ἡλικίας τὸ κερδαίνειν, ὥσπερ τινές φασι, μᾶλλον τέρπει, ἀλλὰ τὸ τιμᾶσθαι.” Το οποίο μεταφράζεται: “Γιατί το μόνο που δεν γερνά είναι ο πόθος για δόξα, και στην ηλικία που ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε, δεν είναι, όπως λεν μερικοί, το κέρδος [του χρήματος] που δίνει τη μεγαλύτερη τέρψη, αλλά οι τιμές[η δόξα].”

• Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα που απαιτεί τη μέγιστη δυνατή επαγρύπνηση και θάρρος από τους πολίτες ώστε να την διαφυλάξουν από τον εκφυλισμό ή την ανατροπή. O Rousseau περιγράφει αυτή την απαίτηση της δημοκρατίας πολύ εύστοχα: “… δεν υπάρχει μορφή διακυβέρνησης τόσο επιρρεπής σε εμφυλίους πολέμους και εσωτερικές διαμάχες όσο η δημοκρατική ή λαϊκή, καθώς καμία άλλη δεν τείνει τόσο έντονα και διαρκώς να αλλάζει μορφή, και να ζητά μεγαλύτερη επαγρύπνηση και θάρρος για να διατηρηθεί η δική της μορφή. Κυρίως σε αυτή την πολιτική σύσταση πρέπει ο πολίτης να οπλίζεται με δύναμη και σταθερότητα και να επαναλαμβάνει κάθε μέρα της ζωής του από τα βάθη της καρδιάς του ότι έλεγε ένας ενάρετος Παλατίνος στη Δίαιτα της Πολωνίας : Malopericulosam libertatem quam quietum servitium (Καλύτερα μια ελευθερία γεμάτη κινδύνους παρά μια ήσυχη σκλαβιά). Αν υπήρχε λαός θεών, θα κυβερνόταν δημοκρατικά. Μια τόσο τέλεια διακυβέρνηση δεν ταιριάζει σε ανθρώπους.” [8] Ο Θουκυδίδης στην παράγραφο 43 του επιταφίου του Περικλή αναφέρει : “οὓς νῦν ὑμεῖς ζηλώσαντες καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ' ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον κρίναντες μὴ περιορᾶσθε τοὺς πολεμικοὺς κινδύνους.” Λέει δηλαδή ότι δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς ελευθερία ούτε ελευθερία χωρίς εὔψυχον (καλή ψυχή), δηλαδή χωρίς θάρρος. Απορρέει λοιπόν το εξής δίλημμα για το σύγχρονο άνθρωπο : Ελευθερία ή ησυχία. Πρέπει όλοι μας να διαλέξουμε.
• Το θεμελιώδες αξίωμα της δημοκρατίας είναι η επαρκής, στο μέτρο του δυνατού, πληροφόρηση του κόσμου. Αυτό εκφράζεται από τη φράση του Περικλή στον επιτάφιο :  “ἔνι τε τοῖς αὐτοῖς οἰκείων ἅμα καὶ πολιτικῶν ἐπιμέλεια, καὶ ἑτέροις πρὸς ἔργατετραμμένοις τὰ πολιτικὰ μὴ ἐνδεῶς γνῶναι·”. Η οποία μεταφράζεται ως εξής : “Επί πλέον, οι ίδιοι εμείς είμαστε σε θέση να φροντίζουμε ταυτόχρονα για τις ιδιωτικές μας υποθέσεις και για τις υποθέσεις της πόλης μας, και ενώ ασχολούμαστε με διαφορετικά επαγγέλματα κατέχουμε καλά τα πολιτικά ζητήματα.” Εδώ πρέπει να σταθούμε, καθώς όλοι μας γνωρίζουμε ότι στις σύγχρονες κοινωνίες η πολιτική ζωή του κράτους είναι οργανωμένη έτσι ώστε να κρύβει από τους πολίτες την αλήθεια και οι αποφάσεις παίρνονται στα παρασκήνια με αποτέλεσμα ο απλός πολίτης να μην μπορεί εύκολα να σχηματίσει γνώμη για το ποιος φταίει για τις δυστυχίες του και να σκεφτεί με ‘φρόνησιν’ για το τι πρέπει να γίνει. Η γνώση στην αρχαία Αθήνα προερχόταν από την εκπαίδευση όχι μόνο στο σχολείο και στην ‘οικίαν’ (οικογένεια) αλλά και μέσω της ενασχόλησης με τις δημόσιες υποθέσεις. Ο Σιμωνίδης έλεγε : “Πόλις άνδρα διδάσκει”. Η καταγραφή των νόμων της πολιτείας σε μάρμαρο σε σημείο που όλοι μπορούσαν να τους δουν και η συμμετοχή των πολιτών στα δικαστήρια της Ηλιαίας (με κλήρωση) και στην Εκκλησία του δήμου ανέβαζε το διανοητικό επίπεδό τους σε πολύ υψηλότερα επίπεδα από πολίτες οποιασδήποτε άλλης κοινότητας αρχαίας ή σύγχρονης. Έτσι ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ξεγελάσεις το λαό

Επίσης εδώ ο Θουκυδίδης δια στόματος Περικλή θίγει το ζήτημα του καταμερισμού της εργασίας, ο οποίος στις σύγχρονες κοινωνίες φτάνει στο σημείο να συμπεριλαμβάνει και τη πολιτική. Είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι στην αρχαία Αθήνα όποιος έλεγε ότι είναι ειδικός στις κυβερνητικές υποθέσεις θα γινόταν περίγελος. Στο μυαλό των αρχαίων Αθηναίων η πολιτική άνηκε στο χώρο της δόξας και όχι της επιστήμης. Και όμως στα σύγχρονα κράτη είναι απολύτως φυσικό και σχεδόν καθολικά αποδεκτό ότι κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια θα επιλέξουμε ανάμεσα σε κάποιος ανθρώπους οι οποίοι παρουσιάζονται ως επαγγελματίες πολιτικοί, δηλαδή ειδικοί επί των πολιτικών ζητημάτων, πολιτικοί επιστήμονες ή γενικά ειδικοί στη διακυβέρνηση. Ο θεσμός των εκλογών, κατά συνέπεια, της αστικής ‘δημοκρατίας’ είναι εντελώς παράλογος και άκρως αντιφατικός. Γιατί πως αλλιώς μπορούμε να ονομάσουμε ένα θεσμό που υποτίθεται προσήκει στη δημοκρατία αλλά στη πραγματικότητα διαιωνίζει και εξασφαλίζει μόνο τον αριστοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης (επιλογή του άριστου ανάμεσα στους υποψηφίους).

• Η αγάπη για τα κοινά. Όλες οι κοινωνίες σήμερα σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αποτελούνται από πολίτες οι οποίοι επηρεασμένοι από μια μακρά ιστορική εξέλιξη του φιλελευθερισμού και της υπεροχής της καπιταλιστικής ιδεολογίας διέπονται από έναν στυγνό ατομισμό και δεν ενδιαφέρονται να επενδύσουν στις δημόσιες υποθέσεις. Ο σύγχρονος άνθρωπος μοιάζει περισσότερο με τον ορισμό που έδινε ο Πλάτων στη Πολιτεία για το δίκαιο άνδρα και το καλό πολίτη : το αυτόν πράττειν καί μή πολυπραγμονείν. Δηλαδή να ασχολείται κανείς με τις δικές του υποθέσεις και να μην κάνει πολλά πράγματα για τα οποία κανείς δεν ζήτησε τη γνώμη του. Δεν πρέπει να μας κάνει λοιπόν εντύπωση το γεγονός ότι πουθενά στο κόσμο δεν έχουμε δημοκρατία, όταν ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ο ιδανικός πολίτης ενός αυταρχικού και ολοκληρωτικού καθεστώτος. Ο Περικλής λέει ξεκάθαρα πως αντιμετώπιζαν αυτού του είδους τους πολίτες στην αρχαία Αθήνα :

 “…μόνοι γὰρ τόν τε μηδὲν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ' ἀχρεῖον νομίζομεν ”. Δηλαδή : “Γιατί είμαστε ο μόνος λαός που αυτόν που δε μετέχει στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο (παράσιτο)”  

• Η δουλεία επέτρεψε την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας. Αυτό είναι ένα επιχείρημα το οποίο έρχεται πρώτο στα χείλη των απανταχού αριστεριστών. Είναι φυσικά ότι πιο απλοϊκό και ότι πιο αισχρό έχει εφεύρει ο άνθρωπος για να υποβαθμίσει τη σημασία που έχει για τους σύγχρονους πολιτικούς αγώνες το παράδειγμα της αθηναϊκής δημοκρατίας. Επομένως επιτρέπει στα ίδια άτομα να εξιδανικεύουν αναίσχυντα ολοκληρωτικά καθεστώτα του παρελθόντος αλλά και να προτείνουν ως ιδανικές λύσεις αυτές που προέρχονται από “τις πιο παρωχημένες ιδέες περί σοσιαλισμού και κομμουνισμού, που προσιδιάζουν περισσότερο σε σέχτες του 19ου αιώνα, [και] οι οποίες ονειρεύονταν να επιβάλουν στην κοινωνία την πειθαρχία και την ισότητα ενός στρατώνα” [9] . Συγκεκριμένα ο Harman αναφέρει για τη δουλεία στην αθηναϊκή δημοκρατία: “… το ζήτημα δεν είναι η αναλογία των δούλων σε σχέση με τον πληθυσμό, ούτε καν η συμβολή της εργασίας τους στο συνολικό κοινωνικό προϊόν. Σημασία έχει πόσο σημαντικοί ήταν οι δούλοι για την παραγωγή πλεονάσματος, γιατί χωρίς αυτό το πλεόνασμα η άρχουσα τάξη δεν θα μπορούσε να απολαμβάνει μια αργόσχολη ζωή…”Και λίγο πιο κάτω συμπληρώνει : “Σε πολλά κράτη, κατεξοχήν στην Αθήνα, η πίεση εκ των κάτω έφερε ακόμη πιο ριζοσπαστικές αλλαγές- την αντικατάσταση του ολιγαρχικού πολιτεύματος ή της τυραννίας από τη δημοκρατία. Η λέξη σημαίνει κυριολεκτικά “λαϊκή κυριαρχία”. Στην πραγματικότητα δεν αφορούσε ποτέ ολόκληρο το λαό, αφού απέκλειε τους δούλους, τις γυναίκες και τους κατοίκους της πόλης που δεν ήταν πολίτες της- τους μετοίκους, στους οποίους ανήκε μεγάλο μέρος των εμπόρων και των βιοτεχνών. Ούτε αμφισβητούσε τη συγκέντρωση ιδιοκτησίας- και δούλων- στα χέρια των πλουσίων. Αυτό δεν πρέπει να εκπλήσσει, αφού η ηγεσία αυτών των δημοκρατικών δυνάμεων ήταν συχνά στα χέρια αντιφρονούντων πλούσιων γαιοκτημόνων, που υιοθετώντας κάποια αιτήματα του λαού, προωθούσαν τις δικές τους πολιτικές θέσεις.” [10] Αυτό το απόσπασμα συσσωρεύει όλη τη προπαγάνδα για την αρχαία Αθήνα και μας επιτρέπει να καταλάβουμε πόσο άστοχοι μπορούν να είναι σε ουσιώδη θέματα ακόμη και διακεκριμένοι ‘θεωρητικοί’ του Μαρξισμού όπως ο Harman. Καταρχάς δεν υπάρχει καμία αναφορά σε έναν από τους μεγαλύτερους επαναστάτες όλως των εποχών, που δεν είναι άλλος από τον Εφιάλτη του Σοφωνίδου (και στον Αρχέστρατο). Για έναν επαναστάτη όπως ο Harman αυτό είναι απλά ανεπίτρεπτο. Αλλά αυτή είναι μοίρα όσων θεωρούν ότι η ιστορία ξεκινάει από το 1789 και μετά. Έπειτα αφήνεται να εννοηθεί ότι η δημοκρατία ήταν μια διαχρονική έννοια και απλώς ο λαός των Αθηνών κατάφερε να την εγκαθιδρύσει. Τα σχόλια περιττεύουν…Τέλος μιλάει για τη δουλεία λες και ήταν η αναγκαία και ικανή συνθήκη για την καθιέρωση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Φυσικά δεν ήταν ούτε αναγκαία καθότι η αρχαία Αθήνα βασιζόταν όπως έλεγε και ο ίδιος ο Marx στους βιοτέχνες και τους μικροκαλλιεργητές [11] παρά στους δούλους, αλλά ούτε και ικανή συνθήκη καθώς όλες σχεδόν οι πόλεις-κράτη είχαν δούλους αλλά δεν διέθεταν δημοκρατία. Εκείνο που έχει σημασία είναι να δούμε αν άλλαξε η ζωή των δούλων τη περίοδο 462-322 π.Χ. Όντως άλλαξε και μάλιστα προς το καλύτερο. Όπως αναφέρει ο Ρήγας : “Την περίοδο της δημοκρατίας η κατάσταση του δούλου στην Αθήνα άλλαξε ριζικά. Ο δούλος για πρώτη φορά θεωρείται ανθρώπινο ον. Ο ιδιοκτήτης του δούλου όχι μόνο δεν έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου επί αυτού, αλλά δεν έχει καν το δικαίωμα ούτε να τον προσβάλλει. Οι Αθηναίοι παραχώρησαν στους δούλους το δικαίωμα να ντύνονται όπως και οι ελεύθεροι πολίτες και να μιλούν ελεύθερα με όλο τον κόσμο. …Οι δούλοι που δεν έμεναν στο σπίτι του κυρίου τους είχαν πλήρη ανεξαρτησία στην καθημερινή ζωή τους και το δικαίωμα να δημιουργήσουν οικογένεια”[12]  Έπειτα είναι σχεδόν παράλογο να κατηγορούμε τους Αθηναίους ότι δεν άκουσαν τους σοφιστές (όπως τον Αλκιδάμα) και δεν κατάργησαν τη δουλεία, όταν σήμερα οι δούλοι αριθμούν περί τα 27 εκατομμύρια  σε όλο τον κόσμο, επίπεδα που ξεπερνούν κάθε ιστορικό προηγούμενο. [13]     

Ποιος είναι ο τελικός σκοπός της δημοκρατικής θέσμισης

            Όλες οι φιλοσοφίες της ιστορίας προσπάθησαν να δώσουν έναν κάποιο ορισμό των σκοπών της ανθρώπινης ζωής και επομένως των σκοπών της κοινωνικής ζωής. Ο Αριστοτέλης ήταν ο εμπνευστής του ρεύματος που ξεκινούσε με την ιδέα της ανθρώπινης φύσης. Οπότε η ιστορία θα ήταν ο χωροχρόνος όπου το ανθρώπινο όν πραγματοποιεί μια ‘φύσιν’. Η ‘φύσις’ στην Αριστοτελική φιλοσοφία είναι και ο σκοπός, το τέλος. Ο σκοπός είναι δηλαδή εμμενής, σύμφυτος στο ανθρώπινο ον. “η ουσία ενός όντος είναι το τι ήν είναι” , δηλαδή η ουσία ενός όντος είναι αυτό που προοριζόταν από την αιωνιότητα να γίνει. Η εκπλήρωση του ‘τέλους’ είναι η ‘ουσία’. Το άλλο μεγάλο ρεύμα είναι αυτό στο οποίο ανήκει και ο Πλάτων και το οποίο ουσιαστικά αποτελεί ένα είδος θεολογικής-φιλοσοφίας, όπου επιχειρείται να τεθεί η θεολογία σε ορθολογική βάση. Άρα όλες οι σύγχρονες φιλοσοφίες της ιστορίας είναι είτε αριστοτελικές είτε θεολογικές. Ο Marx για παράδειγμα είναι κατεξοχήν αριστοτελικός αφού ισχυρίζεται ότι το τέλος του ανθρώπινου όντος είναι ο κομμουνιστικός, ο ‘ολόκληρος’ άνθρωπος. Από την άλλη, όμως, είναι και ξεκάθαρα φιλελεύθερος καθότι πιστεύει ότι ο τελικός στόχος είναι μια κομμουνιστική κοινωνία, χωρίς Κράτος, ταξικούς διαχωρισμούς και γενικά χωρίς κανέναν άλλο θεσμό, όπου ο άνθρωπος θα απελευθερωθεί από την καταπίεση και σύμφωνα με τη φύση του θα αυτορυθμίζεται. Οπότε στο μυαλό του Marx η επανάσταση είναι η παλινόρθωση (όχι με την έννοια της Γαλλικής Παλινόρθωσης), η επιστροφή του ανθρώπου στη φύση του. Είναι η βίαιη, η ριζική εκπλήρωση του πεπρωμένου του. Έτσι και ο Rousseau όταν επικαλείται τη φύση του ανθρώπου ουσιαστικά αναφέρεται σε αυτό τον αριστοτελικό κανόνα του όντος.

Φυσικά υπάρχει ανθρώπινη φύση, η οποία κατά τη γνώμη μου, εκφράζεται μέσω της διαλεκτικής σχέσης γονιδιώματος και περιβάλλοντος. Είναι αυτό που στο λεξιλόγιο του Αριστοτέλη ονομάζεται ‘ουσία’. Αλλά λόγω της πολύπλοκης αυτής σχέσης μας είναι εντελώς άγνωστη. Άρα δεν μπορούμε να βγάλουμε πολιτικά συμπεράσματα έχοντας ως θεμέλιο την ανθρώπινη φύση, εκτός και αν επιλέξουμε έναν δρόμο θεολογικό, όπου ορίζουμε αυθαίρετα την ανθρώπινη φύση όπως επιθυμούμε και μέσω της πίστης σε αυτό τον ορισμό δικαιολογούμε και εγγυόμαστε την αξιοπιστία του ορισμού αυτού.  Αυτό που περισσότερο ταιριάζει στη δική μου σκέψη είναι η διαδικασία όπου ξεκινάμε με θεμελιακές θέσεις, με αξιώματα που δεν επιδέχονται απόδειξης και με πολιτικές παραδοχές. Με άλλα λόγια η δημοκρατία είναι μια ιστορική δημιουργία. Η ισότητα των δικαιωμάτων, στην οποία βασίζεται η δημοκρατία, αποτελεί μια πολιτική παραδοχή την οποία κάποιοι από εμάς επιλέξαμε να την επιθυμούμε. Αυτή η πρόταση δεν στηρίζεται στη λογική, αλλά στην επιθυμία. Μιλάμε, λοιπόν, για έναν άνθρωπο δημιουργό που ανακάλυψε από τη μία φρικαλεότητες όπως το Άουσβιτς - με αποτέλεσμα εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές να χαθούν - και από την άλλη σωτήρια φάρμακα όπως το μονοκλωνικό αντίσωμα Herceptin που έσωσε χιλιάδες γυναίκες με καρκίνο του μαστού.

Κατά συνέπεια τη δημοκρατία μόνο ως διαδικασία μπορούμε να τη δούμε, καθότι εφαρμόζεται σε ανθρώπινες κοινωνίες. Αυτό γίνεται περισσότερο αντιληπτό αν δούμε την περίπτωση της αρχαίας Αθήνας, όπου από την μεταρρύθμιση του Κλεισθένη το 508 π.Χ και μέχρι το 322 π.Χ, με τη κατάκτηση της Αθήνας από τον Αντίπατρο και τη κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος, έχουμε μια διαδικασία όπου συνεχώς όρια ξεπερνιούνται, θεσμοί αλλάζουν και δημιουργούνται νέοι πιο δημοκρατικοί. Η δημοκρατία “εξελίσσεται” θα μπορούσε να πει κάποιος. Τα όρια της αθηναϊκής δημοκρατίας είναι υπαρκτά, όπως η διατήρηση της δουλείας, η θέση της γυναίκας και το γεγονός ότι παρά τα μέτρα αυτοπεριορισμού του ο δήμος δεν κατάφερε να ξεφύγει από την ύβριν, η οποία εκφράστηκε με την εκστρατεία στη Σικελία. Γι’ αυτό, όπως προανέφερα, δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα χαμένο πρότυπο αλλά για μια αφετηρία από την οποία θα ξεκινήσουμε για να αλλάξουμε τον κόσμο.

Άρα αν πρέπει πάση θυσία να απαντήσουμε στο ερώτημα του ποια είναι η τελικότητα (ο σκοπός, το τέλος) της δημοκρατίας ως θέσμισης των Αθηναίων, τότε την απάντηση τη βρίσκουμε στον Επιτάφιο του Περικλή:

“Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ' εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας”

Το οποίο μεταφράζεται ως : “Όλοι οι πολίτες αυτής της πόλης ζούμε, υπάρχουμε, εντός και διά αυτού του ενεργού έρωτος του ωραίου και της σοφίας.” [14]

Βιβλιογραφία

1. «Το Κοινωνικό Συμβόλαιο». Rousseau. Εκδόσεις Πόλις. Σελίδες 159-160
2. «Το Κοινωνικό Συμβόλαιο». Rousseau. Εκδόσεις Πόλις. Σελίδες 124-125
3. «Το Κοινωνικό Συμβόλαιο». Rousseau. Εκδόσεις Πόλις. Σελίδες 139-140
4. «Η Δημοκρατία του Εφιάλτη». Ρήγας. Εκδόσεις ΕΛΕΥΣΙΣ. Σελίδα 73.
5. «Democracy in America». Alexis de Tocqueville. Σελίδα 99 

http://www.scribd.com/doc/49336932/Alexis-de-Tocqueville-Democracy-in-America

6. http://www.bloomberg.com/news/2013-01-01/billionaires-worth-1-9-trillion-seek-advantage-in-2013.html
7. http://globalpublicsquare.blogs.cnn.com/2011/08/12/gps-this-sunday-krugman-calls-for-space-aliens-to-fix-u-s-economy/ και http://www.youtube.com/watch?v=nhMAV9VLvHA
8. «Το Κοινωνικό Συμβόλαιο». Rousseau. Εκδόσεις Πόλις. Σελίδες 125-126
9. http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html
10. Λαϊκή Ιστορία του Κόσμου. Chris Harman. Σελίδες 63-65.
11. Το Κεφάλαιο. Τόμος 1. Karl Marx.
12. «Η Δημοκρατία του Εφιάλτη». Ρήγας. Εκδόσεις ΕΛΕΥΣΙΣ. Σελίδες 99-100.
13. http://www.bbc.co.uk/news/magazine-19831913
14. Κορνήλιος Καστοριάδης. Η ελληνική ιδιαιτερότητα. Τόμος Γ’. Σελίδα 213

Α.Λίνκολν και Τ. Κένεντι: Τα έβαλαν με τους τραπεζίτες και «εξουδετερώθηκαν»

Αναδημοσίευση από: www.defencenet.gr - Πηγή

Δήλωση του Αβραάμ Λίνκολν κατά την διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου:“Έχω δυο μεγάλους εχθρούς. Το στρατό των Νοτίων μπροστά μου και το στρατό των τραπεζιτών πίσω μου. Από τους δυο αυτούς εχθρούς ο χειρότερος είναι ο πίσω μου.”

 Πότε έκανε αυτή τη δήλωση ο Λίνκολν;

Όταν κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου οι τραπεζίτες που δάνειζαν το κράτος με 24% τόκο προσπάθησαν να τον αναγκάσουν να τους δίνει τόκο 36%.

Τι έκανε ο Λίνκολν; Απλά ενεργοποίησε το δικαίωμα που έχει κάθε κράτος να εκδίδει χρήμα. Έτσι ο Λίνκολν θαρραλέα άρχισε να τυπώνει δολάρια για τη χρηματοδότηση του πολέμου, σώζοντας τη χώρα του από τις μελλοντικές πληρωμές των υπέρογκων τόκων προς τις τράπεζες.

Γερμανικές εταιρίες αγοράζουν τα δάνειά μας

Αναδημοσίευση από: www.defencenet.gr - Πηγή

Διαπραγματεύσεις για την αγορά σε χαμηλή τιμή δανείων από τις ελληνικές τράπεζες βρίσκονται ξένες εταιρείες που ειδικεύονται στις πτωχεύσεις. Παζαρεύουν τα δάνεια στο 5 έως 50% της αξίας τους για να εισπράξουν στη συνέχεια το 100% πιέζοντας με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς.
Στην ιδιοκτησία ξένων εταιρειών, των λεγόμενων “distress fund” που ειδικεύονται στην αγορά «κοψοχρονιά» προβληματικών δανείων και περιουσιακών στοιχείων από πτωχεύσεις, θα περάσουν χιλιάδες δάνεια Ελλήνων δανειοληπτών το προσεχές διάστημα.

Βίντεο: Laurent Louis - Βέλγος βουλευτής αποκαλύπτει την αλήθεια.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ...

Εσείς οι Έλληνες υποτιμάτε αυτό που έχετε...

Αναδημοσίευση από: atypos.com - Πηγή

Στην Ουρουγουάη συμβαίνει το παράδοξο φαινόμενο να υπάρχουν πάνω από 3.000 Έλληνες μετανάστες αλλά και διπλάσιος αριθμός Ουρουγουανών που μιλούν ελληνικά. Σε αυτή τη μικρή χώρα της Λατινικής Αμερικής οι πολίτες της δεν είναι απλά φιλέλληνες, είναι ελληνολάτρες.

Σε πρόσφατη έρευνα της Eurostat το μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων ουρουγουανών απάντησε ότι πολιτιστικά ταυτίζονται με την Ευρώπη και στην δεύτερη ερώτηση για το ποιά χώρα από την Ευρώπη έρχεται πρώτη στο μυαλό τους, η πλειοψηφία απάντησε: Η Ελλάδα.

Η εκπαίδευση στην Ουρουγουάη είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και από μικρά παιδιά μαθαίνουν για την Ελλάδα. Μάλιστα στο Μοντεβιδέο έρχονται χιλιάδες φοιτητές από άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής τόσο για την ποιότητα των σπουδών όσο γιατί η Παιδεία εδώ είναι δωρεάν με πολλές παροχές και κίνητρα για τους φοιτητές.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ

ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΜΕ

  

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 01/03/2013 ΩΡΑ 19:30Ά

ΣΤΗ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΕΠΑΜ ΛΑΚΩΝΙΑΣ 27 ΑΛΙΜΟΣ

ΘΕΜΑ : «Ο ΔΙΧΑΣΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ»  

( Μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας «συνηθισμένος άνθρωπος» υπακούοντας την εξουσία η αναλαμβάνοντας ρόλο εξουσιαστή.)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

·         19:30Ά ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΕΠΑΜ

·         19:40' ΒΙΝΤΕΟΠΡΟΒΟΛΗ : Το πείραμα υπακοής & υποταγής στην εξουσία/αυθεντία (Milgram) 

·         20:00Ά ΒΙΝΤΕΟΠΡΟΒΟΛΗ : Το Πείραμα Φυλάκισης του Stanford (Κατάχρηση Εξουσίας)

·         20:20Ά ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ  Σταύρος Κατσούλης ( διαχειριστής Blog ΕΠαΜ Ν.Τ. )

ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ .

Συναγωνιστές - συναγωνίστριες, φίλες και φίλοι του ΕΠαΜ.

Τα μέλη του Νότιου Τομέα του ΕΠαΜ σε μια προσπάθεια ενημέρωσης και γόνιμου διαλόγου, ξεκίνησαν την διοργάνωση θεματικών βραδιών στο στέκι του Νότιου Τομέα που περιλαμβάνουν βιντεοπροβολες στην οθόνη του στεκιού μας , ομιλίες και συζητήσεις , με πολιτικά και κοινωνικά θέματα κλπ , που δεν συνηθίζονται στα συστημικα μέσα ενημέρωσης .

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ ΣΕ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΑΙ ΣΕ ΜΗ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΜ.

Ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.Πα.Μ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η σημερινή ημέρα της Γενικής Απεργίας αμαυρώθηκε από το γεγονός του ξυλοδαρμού και του τραυματισμού διαδηλωτή που έφερε την Ελληνική σημαία. Επειδή κυκλοφόρησε ευρέως στο διαδίκτυο και αλλού, ότι ο τραυματίας είναι μέλος του Ε.Πα.Μ. ενημερώνουμε, ότι καμία σχέση δεν έχει, ούτε είχε ποτέ με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο.

Δεν γνωρίζουμε τα πραγματικά περιστατικά, που οδήγησαν στο βίαιο επεισόδιο του ξυλοδαρμού και του βαρέως τραυματισμού του εν λόγω διαδηλωτή, ούτε την ιδιότητά του.

Παρ’ όλα αυτά καταδικάζουμε το βίαιο γεγονός, πολύ περισσότερο μάλιστα, αν η αιτία του επεισοδίου ήταν αυτό καθ’ αυτό το Εθνικό μας σύμβολο. Τιμούμε την Ελληνική σημαία, ως σύμβολο της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας του Ελληνικού λαού.

Καταγγέλλουμε απερίφραστα την καπηλεία των Εθνικών μας συμβόλων από τις ακροδεξιές συμμορίες των νεοναζί της «Χρυσής Αυγής», αλλά ταυτόχρονα καταγγέλλουμε και όλους τους ανεγκέφαλους, που έχουν αναγάγει σε ιδεολογία τον εθνομηδενισμό και επιτίθενται σε οτιδήποτε θεωρούν εθνικό σύμβολο.

Ως Έλληνες δημοκράτες και πατριώτες κρατάμε ψηλά τη σημαία, ως σύμβολο της Ελευθερίας, ως το σύμβολο του αγώνα του Ελληνικού Λαού ενάντια στη ξένη κατοχή που επέβαλαν στη χώρα οι ευρωπαίοι επικυρίαρχοι και οι ντόπιοι υποτακτικοί τους.

Κρατάμε ψηλά την Ελληνική Σημαία, το σύμβολο του «Ελευθερία ή Θάνατος», ως μοναδικό σύμβολο του Αγώνα μας για πραγματική Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, καθώς  και του αδιάλειπτου αγώνα του Λαού για κοινωνική Απελευθέρωση.

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

20/02/2013

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ : Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΩΣ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΣΗΜΕΡΑ.

ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΜΕ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22/02/2013 ΩΡΑ 19:30’

ΣΤΗ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΕΠΑΜ ΛΑΚΩΝΙΑΣ 27 ΑΛΙΜΟΣ

ΘΕΜΑ : Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΩΣ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΣΗΜΕΡΑ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

• 19:30’ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΕΠΑΜ
• 19:40' ΒΙΝΤΕΟΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΡΗΓΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ "Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ"
• 21:00’ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΑΛΕΞΗ ΞΙΦΑΡΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ "Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΩΣ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΣΗΜΕΡΑ."

ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ .



Συναγωνιστές - συναγωνίστριες, φίλες και φίλοι του ΕΠαΜ.

Τα μέλη του Νότιου Τομέα του ΕΠαΜ σε μια προσπάθεια ενημέρωσης και γόνιμου διαλόγου, ξεκινούν την διοργάνωση θεματικών βραδιών στο στέκι του Νότιου Τομέα που θα περιλαμβάνουν βιντεοπροβολες στην οθόνη του στεκιού μας , ομιλίες και συζητήσεις , με πολιτικά και κοινωνικά θέματα κλπ , που δεν συνηθίζονται στα συστημικα μέσα ενημέρωσης .

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ ΣΕ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΑΙ ΣΕ ΜΗ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΜ.

ΑΚΡΩΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ. ΝΕΩΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ!

ΝΕΩΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ!

Ο διαδηλωτής που τραυματισθηκε από ξυλοδαρμό 5-6 ατόμων νοσηλέυεται στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών και φέρει τραύματα στο πρόσωπο (μάτια- κεφάλι). Είναι γνωστό το όνομά του αλλά μη ανακοινώσιμο. Είναι απόστρατος του Ναυτικού και ΔΕΝ είναι μέλος του ΕΠΑΜ, ούτε άλλου κόμματος. Είχε κατέβει στην απεργία και συμμετείχε στην πορεία μαζί με ένα φίλο του, χωρίς να ενταχθεί κάτω από κάποιο πανό. Μετά την αποχώρησή τους από το Σύνταγμα έφτασαν στην Εμ. Μπενάκη και ξαφνικά δέχθηκαν απροειδοποίητα επίθεση για άγνωστους λόγους.  Αυτόπτες του συμβάντος αναφέρουν  ότι αιτία ήταν η Ελληνική Σημαία που έφερε μαζί του ο τραυματισθείς!  Η κατάστασή του ελέγχεται από τους ιατρούς  κυρίως για τα τραύματα στο κεφάλι. Κοντά στον τραυματία βρίσκονται μέλη του ΕΠΑΜ που προσέτρεξαν στο ΝΝΑ, Από στιγμή σε στιγμή θα μιλήσει ο ίδιος για τα αίτια του ξυλοδαρμού.

Συμφωνα με διασταυρωμενες πληροφοριες,ο διαδηλωτης που χτυπηθηκε απο αγνωστους,κατα τη διαρκεια της σημερινης απεργιακης συγκεντρωσης στην οδο Μπενακη,ειναι μελος του ΕΠΑΜ.
 

Σ****μυαλοι,τον περασαν για μελος της Χρυσης Αυγης,επειδη κρατουσε ελληνικη σημαια και τον εσπασαν στο ξυλο,με αποτελεσμα να μεταφερθει στο νοσοκομειο.
 

Η πραξη τους δεν διαφερει σε τιποτε,απο αυτες των Χρυσων Αυγων και των νεοναζι φασιστων.
ΠΡΕΖΑ TV
20-2-2013

Σχόλιο:Σύμφωνα  με νεώτερες πληροφορίες που λάβαμε από την Ιατρική Αλληλεγγή του ΕΠΑΜ, ο τραυματίας έχει μεταφερθεί στο ΝΝΑ και επί τόπου σπευδουν συναγωνιστές για περισσότερες πληροφορίες και συμπαράσταση. Αφήνουμε προς το παρόν ασχολίαστο το γεγονός του ξυλοδαρμού.

ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ... ΣΧΕΔΙΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ...

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ!!!!

κ. Γιώργος. Τριανταφυλίδης - Επίκουρος καθηγητής Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης στο τμήμα Χημικών μηχανικών και τεχνικός σύμβουλος της Διοικούσας Επιτροπής του περιφερειακού τμήματος Θράκης για θέματα Χρυσού...

ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ... ΣΧΕΔΙΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ...

ΣΥΝΔΥΑΣΤΕ ΜΕ ΕΟΖ, ΚΑΙ ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ, ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΣΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΡΑΚΙΑ, ΚΑΙ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ. 

Δείτε από το 1:25:16!!!

Βίντεο: Πρόεδρος Ισλανδίας Olafur Ragnar Grimsson: 'Ας αφήσουμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν'

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ (Με Ελληνικούς υπότιτλους)

Η Κατάσταση είναι πολύ σοβαρή…

H Κατάσταση είναι πολύ σοβαρή…ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΝΩΣΕΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΟΥ Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων

ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ
ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΕΝΩΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ
ΕΝΩΣΗ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ…
ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
ΕΝΩΣΗ ΜΕΛΩΝ ΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΕΙΓΟΝ

Η ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΑΜΑΡΑ.

Αναδημοσίευση από: atypos.com - Πηγή

Μερικές φορές τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια για να περιγράψει κανείς και το παρακάτω tweet του Φ.Κρανιδιώτη,ενός εκ’των συμβούλων του Πρωθυπουργού.

Εμείς ειλικρινά δεν μπορούμε να σχολιάσουμε κάτι.Άλλωστε πως είναι δυνατόν να βρείς λέξεις και να σχολιάσεις κάποιον που ειρωνεύεται ενα ξωμάχο της ζωής με τέτοιο βάναυσο τρόπο;

Τα συμπεράσματα για το ήθος του ανδρός, δικά σας λοιπόν.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ Ε.ΠΑ.Μ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ Ε.ΠΑ.Μ.

Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ κήρυξαν πανελλαδική απεργία για την κατάργηση της επιστράτευσης εργαζομένων και την υπεράσπιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, δηλαδή του δικαιώματος υπογραφής ΣΣΕ και ΕΣΣΕ.

Είναι δεδομένη η ανυποληψία των ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος και ιδιαίτερα των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Ανυποληψία που επιβεβαιώνεται, όχι μόνο από τις κατά καιρούς «ντουφεκιές» στον αέρα, αλλά κυρίως από τον φιλοκυβερνητικό προσανατολισμό, την «υπευθυνότητά» τους όπως την βαφτίζει το δωσιλογικό καθεστώς και τα παπαγαλάκια του, την υποταγή.

Άλλωστε οι ίδιες ηγεσίες, στα δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια σωματεία, υπονομεύουν κάθε προσπάθεια συντονισμού της συνδικαλιστικής δράσης απ’ τα κάτω, υπηρετώντας την πολιτική του «ευρωπαϊσμού» και του «κοινωνικού εταιρισμού». Καλλιέργησαν τη λογική της ανάθεσης στο συνδικαλιστή να «λύνει» τα προβλήματά μας, αντί για μας, χωρίς εμάς! Πολιτική που οδήγησε μια τουλάχιστον γενιά εργαζομένων στον «καναπέ» της αδράνειας και δυο γενιές συνδικαλιστών στον παραγοντισμό που έθρεψε τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

Η πανελλαδική απεργία όμως, διευκολύνει τους εργαζόμενους και όλο τον λαό να εκφράσουν συντονισμένα το αγωνιστικό τους φρόνημα. Διευκολύνει τους συνδικαλιστές βάσης, τον κάθε εργαζόμενο ν’ ανοίξει συζήτηση για τις μορφές πάλης, για  το συνδικαλιστικό κίνημα που έχουμε ανάγκη σήμερα, για τον ταξικό – εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των εργαζομένων, για τις πραγματικές ανάγκες του εργαζόμενου λαού και της πατρίδας. Είναι μία ευκαιρία εκδήλωσης του παλλαϊκού χαρακτήρα του αγώνα ενάντια στον κοινό εχθρό, την κοινοβουλευτική χούντα που τσακίζει την αξιοπρέπεια, τη ζωή και την ελπίδα μιας ολόκληρης χώρας. Μια ευκαιρία ανάδειξης ζητημάτων που δεξιοί κι αριστεροί γραφειοκράτες αφήνουν στο απυρόβλητο.

Υπάρχει έστω κι ένα εργατικό αίτημα που μπορεί να ικανοποιηθεί όσο η χώρα μας παραμένει δουλοπαροικία χρέους; Όσο η εθνική μας ανεξαρτησία απεμπολείται από δανειακές συμβάσεις που «διαπραγματεύονται» δοσίλογοι; Όσο μας κυβερνούν προδότες; Όσο κυβέρνηση κι αντιπολίτευση αναγνωρίζουν την κατοχική δύναμη του χρέους; Όσο αποδέχονται οι μεν και ανέχονται οι δε, τη μετατροπή του ελληνικού κοινοβουλίου σε πρωτοκολλητή των εντολών της τρόικας;

Για ποιά ανάπτυξη μπορεί να γίνεται λόγος όταν, κάθε ευρώ που κυκλοφορεί στην αγορά δημιουργεί χρέος, τοκιζόμενο με 5% και 7%; Όταν δεν έχουμε εθνικό νόμισμα για να χρηματοδοτήσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση, την υγεία και την παιδεία; Για να πληρώσουμε τους μισθούς και τις  συντάξεις; Πώς να διαφυλάξουμε τις αποταμιεύσεις και το βιός του λαού μας, πώς να κινηθεί η αγορά όταν μέσω ιδιωτικοποιήσεων ο δημόσιος πλούτος και μέσω φοροεπιδρομών οι ιδιωτικές περιουσίες μας εκχωρούνται στους τοκογλύφους δανειστές, τις εγχώριες και ξένες τράπεζες, τους πολιτικούς και τα «λαμόγια» που τους υπηρετούν;

Μπροστά σ’ αυτή την αδίστακτη αντιλαϊκή επίθεση, τόσο οι κυβερνητικές παρατάξεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, όσο κι εκείνες της αριστερής αντιπολίτευσης, ακολουθούν πολιτική «κοινοβουλευτικού κρετινισμού», εξαντλούν την προοπτική τους στην ψηφοθηρία. Ζητάνε να αναθέσουμε εν λευκώ τη «λύση» των προβλημάτων στις εκλογές. Λες και η λαϊκή κυριαρχία ασκείται ανά τετραετία! Με ανάλογο τρόπο αντιμετωπίζουν τις μορφές πάλης, τα αιτήματα, αλλά και τον τρόπο οργάνωσης των εργαζομένων: σαν υπόθεση εκλογών, σαν υπόθεση κορυφών!

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ο αγώνας των εργαζόμενων και των συνδικάτων τους είναι αγώνας βαθύτατα πολιτικός, αγώνας εθνικός, αγώνας όλου του λαού. Η μη αναγνώριση και μονομερής διαγραφή του χρέους, η καθιέρωση εθνικού νομίσματος και η στήριξή του με έλεγχο της κίνησης κεφαλαίων και παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας είναι μονόδρομος απέναντι στο ξεπούλημα βασικών κοινωνικών αγαθών και στην εξαθλίωση του λαού. Η τιμωρία των ενόχων και η εκλογή Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης θ’ ανοίξουν το δρόμο για την εξουσία του λαού, από το λαό και για το λαό!

Ο εργαζόμενος λαός θα βρει το δρόμο για να συντρίψει τους εχθρούς του, για να επιβάλει τη λευτεριά και τη δημοκρατία. Παρά τον «κοινωνικό αυτοματισμό» που καλλιεργούν οι δωσίλογοι της κυβέρνησης και τα Μέσα Μαζικής Εξαθλίωσης. Παρά την αναποτελεσματικότητα των αποσπασματικών και ασύνδετων κινητοποιήσεων που θρέφουν την απογοήτευση και την ηττοπάθεια.

Το Ε.ΠΑ.Μ. προτείνει την αυτοοργάνωση του λαού. Στην περίπτωση των συνδικάτων, αυτό σημαίνει την δημιουργία και την οργάνωση επιτροπών  εργαζομένων σε κάθε τόπο δουλειάς. Επιτροπές όλων των εργαζομένων χωρίς αποκλεισμούς με ιδεολογικά και άλλα κριτήρια. Επιτροπές όπου ο καθένας θα συμβάλει στον κοινό σκοπό: Την ολοκληρωμένη προετοιμασία του αγώνα, δηλαδή συνελεύσεις, αποφάσεις από τους ίδιους τους εργαζόμενους, συντονισμός με άλλα σωματεία, σωστή ενημέρωση κλπ. Δεν γίνεται επιτυχημένη κινητοποίηση χωρίς την ολόπλευρη συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση και περιφρούρησή της! Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγεί το συνδικαλιστικό κίνημα από τους γραφειοκράτες, κυβερνητικούς, εργοδοτικούς και κομματικούς. Για να ξαναγίνουν τα συνδικάτα αποτελεσματικά όργανα πάλης των εργαζομένων, όπλα στα χέρια του αγωνιζόμενου λαού.

Το Ε.ΠΑ.Μ. καλλιεργεί τη λογική της Γενικής Πολιτικής Απεργίας διαρκείας. Βήμα το βήμα, άνθρωπο τον άνθρωπο, χώρο το χώρο δουλειάς, γειτονιά τη γειτονιά, το ΕΠΑΜ αναδεικνύει την τακτική της λειτουργικής κατάληψης των μέσων και των χώρων εργασίας απ’ αυτούς τους ίδιους που τα δουλεύουν σε όφελος του λαού και των οικογενειών τους σαν βασική πλευρά του νέου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα που οφείλουμε να δώσουμε στις σύγχρονες συνθήκες.

ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ!

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ!

Ε.ΠΑ.Μ., 20-2-2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ: ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟ ΑΓΩΝΑ!

Το Ε.ΠΑ.Μ. συμμετέχει μαζικά και δυναμικά στην ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ της 20ης/2/2013
Είμαστε σε πόλεμο. Οι τοκογλύφοι κατακτητές -τροΐκα εξωτερικού- και η δωσίλογη κυβέρνηση –τροΐκα εσωτερικού- διαλύουν αδίστακτα την χώρα μας και καταστρέφουν κυνικά τις ζωές μας. Η Βουλή έχει γίνει το άλλοθι της ανομίας και το άντρο της εχθρικής επίθεσης εναντίον του λαού μας, που τον οδηγούν σε κανονική γενοκτονία.

Στο Χωνί της Κυριακής (17 Φεβρουαρίου 2013): Κάντε ανακοπή για το χαράτσι!!!

... και πολλά ακόμα.

Στα περίπτερα ΚΑΙ την Δευτέρα.

Τι σημαίνει "πρωτογενές πλεόνασμα";

Τι σημαίνει "πρωτογεννές πλεόνασμα"; 
Ας δούμε τι σήμαινει στο σπίτι μας, για να καταλάβουμε τι σημαίνει και για την χώρα...

Χρωστάς στις Τράπεζες...
Χρωστάς το σπίτι σου...
Χρωστάς σε κάρτες...
Χρωστάς στους γονείς σου...
Χρωστάς στους φίλους σου...

Δεν φτάνουν τα λεφτά για να αγοράσεις φαγητό...
Δεν φτάνουν τα λεφτά για να πληρώσεις το ρεύμα...
Δεν φτάνουν τα λεφτά για να πάρεις βενζίνη...
Δεν φτάνουν τα λεφτά για να πληρώσεις το νοίκι...
Δεν φτάνουν τα λεφτά για να πληρώσεις φόρους...

Και τι σου λένε για όλα αυτά;;;

ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ, ΞΕΧΝΑ ΤΑ ΑΥΤΑ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΣΑ ΧΡΩΣΤΑΤΕ, ΑΓΝΟΗΣΤΕ ΤΑ!!!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!!! 

ΕΧΕΙΣ "ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ", ΟΠΟΤΕ ΣΩΘΗΚΕΣ!!!

ΔΗΛΑΔΗ;;; ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ;;;

ΣΟΥ ΛΕΝΕ ΔΗΛΑΔΗ, ΟΤΙ ΣΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ 1 ΜΕ 2 ΕΥΡΩ ΤΟΝ ΜΗΝΑ (ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ, ΦΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟΚΟΥΣ), ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΡΕΩΣΕΙΣ ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΥΡΩ ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΦΟΡΟΥΣ!!!

ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΡΕΩΣΕΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ;;;

ΠΟΣΟ ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΕΤΕ, ΟΣΟ ΕΣΕΙΣ ΕΧΕΤΕ "ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ";;;

ΣΟΥ ΛΕΝΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΠΕΙΝΑΝΕ!!!

ΑΥΤΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΟΣΟ ΜΑΣ ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ...

ΕΣΥ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ;;;;

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΪΖΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ;;;

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ, ΟΤΑΝ ΟΣΟ ΣΕ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ, ΑΥΤΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ;;;

Σ. Κατσούλης

Το λάθος

Αναδημοσίευση από: seisaxthia-epam.blogspot.gr - Πηγή

                            

του Στάθη

 Ένα λαθάκι έκανε το ΔΝΤ και πέσαμε όλοι (πλην Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και Αρχιεπισκοπής Αθηνών) να το φάμε.

Λάθος έκανε το αντιπαθές ταμείο, δεν έκανε έγκλημα! Άλλωστε τα εγκλήματά του δεν τα κάνει κατά λάθος, αλλά εκ προμελέτης. Αφήστε που, όπως λέγεται, στην πολιτική δεν υπάρχει λάθος, υπάρχει έγκλημα.

Με δύο λόγια, ούτε οι Φράγκοι, ούτε οι τεχνοκράτες, ούτε ο κ. Βενιζέλος είναι αλάνθαστοι και ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω! -ουπς! εις το σημείον αυτό δεν υπαινίσσομαι ότι ο λιθοβολισμός θα ήταν....
ένα νέο έξοχο μέτρο της κυβέρνησης εναντίον των συνταξιούχων που αδυνατούν να πληρώσουν τους φόρους τους, θα

ήταν απάνθρωπο. Υπάρχουν και οι κατασχέσεις που η απανθρωπιά τους έχει πιο ανθρώπινο πρόσωπο. Μην το κουράζουμε όμως, όλοι

κάνουμε λάθη (εκτός από τους τοκογλύφους). Επί παραδείγματι, η αφεντιά μου σήμερα∙ δεν πρόλαβα να σας γράψω τρεις παραγράφους κι έκανα το λάθος να συμπεριλάβω ανάμεσα σε αυτούς που κάνουν λάθη και τον κ. Βενιζέλο! Ντροπή μου! ο άνθρωπος έχει το αλάθητο! Και το αλάνθαστο! Και το άσφαλτο!

Αντιθέτως, η ταπεινότης μου, τώρα που το φιλοσοφώ, αρχίζω να πιστεύω ότι όλη μου η ζωή υπήρξε ένα λάθος. Ό,τι  τέλος πάντων, βασίσθηκε σε λάθη. Και μάλιστα ότι διαρκώς πολιορκείται από λάθη - όπως το λαθάκι

που έκανε ο δάσκαλος μου στο δημοτικό όταν μου έλεγε «πρόσεχε, παιδί μου, να μη βλάπτεις τους άλλους» κι έγινα βλαμμένο. Ίσως έτσι εξηγείται γιατί φίλοι, συνάδελφοι, γνωστοί και άγνωστοι περισσότερες φορές με έχουν αποκαλέσει μαλάκα, παρά με το όνομά μου. Ενδιαφέρουσα στατιστική! που ίσως εξηγεί γιατί η λέξη μαλάκας είναι η εθνική μας προσαγόρευση,

μακράν - μπροστά από άλλες λέξεις όπως κορόιδο, αγαθιάρης, αφελής, είλωτας και άλλες ομοειδείς. Όμως πρέπει να το παραδεχθούμε: τα λάθη, αρχής γενομένης απ’ το λάθος της Εύας να φάει το μήλο κι όχι το φίδι, παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας.

Φερ’ ειπείν, ο αείμνηστος Αντρέας: πήδηξε την Ελλάδα πατόκορφα, είπε ένα mea culpa και καθάρισε. Ή ο κ. Σημίτης, ο

θρίαμβος των λαθών κατά λάθος (δημιουργική λογιστική, Χρηματιστήριο)! Μπορεί να μπήκαμε κατά λάθος στην ΟΝΕ, αλλά θα ήταν τεράστιο λάθος να μην το πληρώνουμε στον αιώνα τον άπαντα - αλλιώς γιατί να φορολογήσει ο κ. Στουρνάρας και τα πουρνάρια των αγρών;

Λάθος έκανε και ο κ .Σαμαράς όταν ήταν αντιμνημονιακός, να μην το διορθώσει; Όταν, ας πούμε, έβαζε διαφορετικό ΦΠΑ στις μπουγάτσες ο κ. Βενιζέλος, ένα λάθος δεν διόρθωνε; ποιο λάθος; το στικάκι! τι σχέση έχουν οι μπουγάτσες με το στικάκι; δεν είναι συνταγματολόγοι.

Πλην όμως, μην απελπίζεστε! Τα λάθη μπορούν να κατατρύχουν τη ζωή σας, αλλά η ύπαρξή τους είναι απαραίτητη για να κάνουμε το σωστό!

Μπορεί, ας πούμε, ο κάβουρας να είναι ένα λάθος της φύσεως και η ΔΗΜΑΡ ένα λάθος της Αριστεράς, αλλά χωρίς τον κάβουρα δεν θα αρμένιζαν στραβά οι γιαλοί και χωρίς τη ΔΗΜΑΡ δεν θα είχαμε ποιον να διορίσουμε στην ΕΡΤ ή τις ΔΕΚΟ - εκτός

κι αν θέλετε Άδωνις παντού κι όχι μόνον στην ίδια κυβέρνηση με τον κ. Ρουπακιώτη. Και οι τερατογενέσεις, θα μου πείτε, λάθη είναι! σωστόν! πλην όμως η Υβρις είναι αρμοδιότητα Νεμέσεως κι όχι του φτωχού γραφιά που

αυτήν τη στιγμή σας γράφει για απλά λάθη, όπως ο Γιωργάκης όταν κάνει ποδήλατο κι όχι όπως ο Γιωργάκης όταν διδάσκει στο Χάρβαρντ πώς μπορείς να πηδάς μια χώρα όπως ο μπαμπάς σου, κληρονομικώ δικαιώματι.

Με έναν λόγο, κυρίες και κύριοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, το λάθος είναι το δίκιο του βλακός.

Θα μου πείτε ότι βλαξ είναι εκείνος που πιστεύει ότι δεν κάνει λάθη. Σωστόν, αλλά λάθος. Σωστόν, αν μιλάτε, φερ’ ειπείν, για τον Γιωργάκη, αλλά λάθος αν το πιστεύετε.

Οχι μόνον διότι το λάθος στην πολιτική είναι έγκλημα, όχι μόνον διότι τα λάθη που κάνεις εσύ είναι σωστά για εκείνον που επωφελείται, αλλά κυρίως διότι είναι λάθος να θεωρείς τον εαυτό σου βλάκα.

Που του φταίνε τα λάθη των άλλων.

από το "enikos.gr"