του Ηλία Αλεξανδρή
Μετριέται μήπως ξαφνικά το ήθος, από των ψήφων του το πλήθος;
Μήπως μετριέται κι η τιμή από του φόβου τη στιγμή;
Κι αλήθεια λέω αν μετράς το δίκιο κόντρα στον λόγο τον ανοίκειο
τότε πως θέλεις τώρα να σταματήσει η κατηφόρα;
Μετριέται μήπως η ανάγκη που σε έχει αρπάξει σαν δαγκάνη;
Μηπως μετριέται η αλήθεια αν την συγκρίνεις με συνήθεια;
Κι αλήθεια λέω αν μετράς την ώρα που πέρασες μέσα στην μπόρα
τότε πως θες να ρθει το φως αν δεν ρωτάς το τι και πως;
Μετριέται μήπως η συνέχεια μέσα στης φτώχιας την ανέχεια;
Μήπως μετριέται η ζωή σου που σβήνουνε όλοι οι εχθροί σου;
Κι αλήθεια λέω αν μετράς το θάρρος από των ψήφων τους το βάρος
τότε πως θες να αλλάξεις πες μου τον κόσμο τούτο αδερφέ μου;
Μήπως μετριέται κι η τιμή από του φόβου τη στιγμή;
Κι αλήθεια λέω αν μετράς το δίκιο κόντρα στον λόγο τον ανοίκειο
τότε πως θέλεις τώρα να σταματήσει η κατηφόρα;
Μετριέται μήπως η ανάγκη που σε έχει αρπάξει σαν δαγκάνη;
Μηπως μετριέται η αλήθεια αν την συγκρίνεις με συνήθεια;
Κι αλήθεια λέω αν μετράς την ώρα που πέρασες μέσα στην μπόρα
τότε πως θες να ρθει το φως αν δεν ρωτάς το τι και πως;
Μετριέται μήπως η συνέχεια μέσα στης φτώχιας την ανέχεια;
Μήπως μετριέται η ζωή σου που σβήνουνε όλοι οι εχθροί σου;
Κι αλήθεια λέω αν μετράς το θάρρος από των ψήφων τους το βάρος
τότε πως θες να αλλάξεις πες μου τον κόσμο τούτο αδερφέ μου;