Αν και οι αστυνομικές αρχές προσπαθούν να απαλύνουν τις εντυπώσεις και να παρουσιάσουν το δολοφονικό χτύπημα ως κάτι μεμονωμένο από έναν μεροκαματιάρη πατέρα δυο παιδιών από την Νίκαια, ένα είναι σίγουρο. Το χτύπημα ήταν προμελετημένο και αποτέλεσμα συμμορίτικης δράσης από κάποιον που σίγουρα είναι σεσημασμένος, γνωστός για τη δράση του και σίγουρα δικτυωμένος στον υπόκοσμο. Αυτός που τραβά το μαχαίρι να σκοτώσει εν ψυχρώ κάποιον αφού του στήσει ενέδρα είναι σίγουρο ότι το έχει ξανακάνει.
Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013
Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013
Ποιον συμφέρει η δίωξη της ΧΑ, ή μια ανάλυση για τα "μπάζα";
του Όθωνα Κουμαρέλλα*
Ο Γιώργος Καραμπελιάς του Κινήματος πολιτών «Άρδην» σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Ποιον συμφέρει η δίωξη της ΧΑ;», καταφέρεται εναντίον όσων θεωρούν τη Χρυσή Αυγή ως μακρύ βραχίονα του καθεστώτος που δεν δρα αυτόνομα αλλά εκτελεί εντολές. Προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει κατά της αντίληψης ότι συμφέρει, στη παρούσα φάση, η δίωξη της Χρυσής Αυγής στις καθεστωτικές δυνάμεις και εγκαλεί πολιτικούς φορείς της αριστεράς, αλλά και πρόσωπα σαν τον Τάκη Φωτόπουλο και τον Γιώργο Δελαστίκ για τις τοποθετήσεις τους, παρουσιάζοντας ολόκληρα αποσπάσματα από τα γραπτά τους. Αποφεύγει βέβαια την οποιαδήποτε αναφορά του στο Ε.Πα.Μ. και στις πρόσφατες ανακοινώσεις του, αλλά δεν θα αποφύγει τη δική μας κριτική τοποθέτηση, αφού λειτουργεί δημιουργώντας σύγχυση στις τάξεις του λαϊκού κινήματος.
Ο Γιώργος Καραμπελιάς του Κινήματος πολιτών «Άρδην» σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Ποιον συμφέρει η δίωξη της ΧΑ;», καταφέρεται εναντίον όσων θεωρούν τη Χρυσή Αυγή ως μακρύ βραχίονα του καθεστώτος που δεν δρα αυτόνομα αλλά εκτελεί εντολές. Προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει κατά της αντίληψης ότι συμφέρει, στη παρούσα φάση, η δίωξη της Χρυσής Αυγής στις καθεστωτικές δυνάμεις και εγκαλεί πολιτικούς φορείς της αριστεράς, αλλά και πρόσωπα σαν τον Τάκη Φωτόπουλο και τον Γιώργο Δελαστίκ για τις τοποθετήσεις τους, παρουσιάζοντας ολόκληρα αποσπάσματα από τα γραπτά τους. Αποφεύγει βέβαια την οποιαδήποτε αναφορά του στο Ε.Πα.Μ. και στις πρόσφατες ανακοινώσεις του, αλλά δεν θα αποφύγει τη δική μας κριτική τοποθέτηση, αφού λειτουργεί δημιουργώντας σύγχυση στις τάξεις του λαϊκού κινήματος.
Τι είναι και τι θέλει το «Συνταγματικό Τόξο»;
Εσείς είστε ο Λαός, που υποτίθεται ότι υπηρετούμε...
Είστε εσείς οι ηλίθιοι, οι ανήξεροι, οι αγράμματοι, οι εργάτες, οι μικρομεσαίοι, οι συνταξιούχοι, οι άχρηστοι, οι ανέτοιμοι, οι χειραγωγίσιμοι από εμάς!
Εσείς είστε οι λοβοτομημένοι, οι διχοτομημένοι, οι διχασμένοι, αυτοί που εμείς κάναμε να ξεχάσουν Πατρίδα και παράδοση, είστε το δημιούργημά μας, αυτοί που εμείς κάναμε να ζουν σαν σκλάβοι, νομίζοντας ότι είναι ελεύθεροι.
Εσείς είστε αυτοί που συνεχώς σας λέμε ότι δεν είστε έτοιμοι, γιατί δεν σας θέλουμε ΠΟΤΕ να είστε έτοιμοι!
Εσείς, είστε αυτοί που δεν καταλαβαίνουν, και δεν θα καταλάβουν ποτέ ότι δεν έχετε Δημοκρατία.
Είστε εσείς οι ηλίθιοι, οι ανήξεροι, οι αγράμματοι, οι εργάτες, οι μικρομεσαίοι, οι συνταξιούχοι, οι άχρηστοι, οι ανέτοιμοι, οι χειραγωγίσιμοι από εμάς!
Εσείς είστε οι λοβοτομημένοι, οι διχοτομημένοι, οι διχασμένοι, αυτοί που εμείς κάναμε να ξεχάσουν Πατρίδα και παράδοση, είστε το δημιούργημά μας, αυτοί που εμείς κάναμε να ζουν σαν σκλάβοι, νομίζοντας ότι είναι ελεύθεροι.
Εσείς είστε αυτοί που συνεχώς σας λέμε ότι δεν είστε έτοιμοι, γιατί δεν σας θέλουμε ΠΟΤΕ να είστε έτοιμοι!
Εσείς, είστε αυτοί που δεν καταλαβαίνουν, και δεν θα καταλάβουν ποτέ ότι δεν έχετε Δημοκρατία.
Η λεπτή θέση και το πραγματικό χρέος του υγιούς Δημοκράτη-Πατριώτη μπροστά στις εξελίξεις.
του Σταύρου Κατσούλη*
Όλοι μας, έστω και στιγμιαία, βρεθήκαμε σε μια κατάσταση αμηχανίας ή τουλάχιστον περισυλλογής, μπροστά στα γεγονότα που εξελίσσονται μπροστά μας. Το "σχέδιο Β" που μας έλεγαν ότι δεν υπάρχει, ποτέ δεν ήταν γι αυτούς η απελευθέρωση μας από τα δεσμά του ολοκληρωτισμού του Ευρώ, της Ε.Ε. και του γενικότερου κορπορατικού φασιμού που έχει βαλθεί να φάει όλον τον πλανήτη, ξεκινώντας από την Πατρίδα μας. Το "σχέδιο Β", αντίθετα υπάρχει και είναι ακριβώς εκείνη η μετάβαση του καθεστώτος, προς αυτό που αναφέρθηκε στην προηγούμενη πρόταση.
Εξ ου και οι πράξεις που βλέπουμε να διαδραματίζονται μπροστά μας τις τελευταίες ώρες. Το καθεστώς παραβιάζει ως συνήθως, κάθε νόμιμο, ηθικό και δημοκρατικό πράγμα, άσχετα εάν φαινομενικά μπορεί να φαίνεται ακόμα και αντίθετο προς τους σκοπούς του. Ο Λαός, έχει βομβαρδιστεί από διάφορες ιδέες, πολλές από τις οποίες τις αντιλαμβάνεται ως εκ διαμέτρου αντίθετες. Οι αντιθέσεις μάλιστα είναι τόσο πολλές και αλληλένδετες, που ο μη προετοιμασμένος πολίτης, δεν έχει πλέον κανέναν λογικό τρόπο να αντιδράσει. Γι αυτόν τον λόγο, δεν έχει άλλη επιλογή από το να καθηλωθεί ψυχολογικά και να εκδηλώσει μόνο τα αρνητικά του συναισθήματα με οδυνηρά αποτελέσματα. Αυτός είναι και ο σκοπός του καθεστώτος, γιατί όσο ο Λαός είναι καθηλωμένος, αυτό μπορεί να προχωρά στην υλοποίηση του επόμενου σταδίου της "κρίσης".
Όλοι μας, έστω και στιγμιαία, βρεθήκαμε σε μια κατάσταση αμηχανίας ή τουλάχιστον περισυλλογής, μπροστά στα γεγονότα που εξελίσσονται μπροστά μας. Το "σχέδιο Β" που μας έλεγαν ότι δεν υπάρχει, ποτέ δεν ήταν γι αυτούς η απελευθέρωση μας από τα δεσμά του ολοκληρωτισμού του Ευρώ, της Ε.Ε. και του γενικότερου κορπορατικού φασιμού που έχει βαλθεί να φάει όλον τον πλανήτη, ξεκινώντας από την Πατρίδα μας. Το "σχέδιο Β", αντίθετα υπάρχει και είναι ακριβώς εκείνη η μετάβαση του καθεστώτος, προς αυτό που αναφέρθηκε στην προηγούμενη πρόταση.
Εξ ου και οι πράξεις που βλέπουμε να διαδραματίζονται μπροστά μας τις τελευταίες ώρες. Το καθεστώς παραβιάζει ως συνήθως, κάθε νόμιμο, ηθικό και δημοκρατικό πράγμα, άσχετα εάν φαινομενικά μπορεί να φαίνεται ακόμα και αντίθετο προς τους σκοπούς του. Ο Λαός, έχει βομβαρδιστεί από διάφορες ιδέες, πολλές από τις οποίες τις αντιλαμβάνεται ως εκ διαμέτρου αντίθετες. Οι αντιθέσεις μάλιστα είναι τόσο πολλές και αλληλένδετες, που ο μη προετοιμασμένος πολίτης, δεν έχει πλέον κανέναν λογικό τρόπο να αντιδράσει. Γι αυτόν τον λόγο, δεν έχει άλλη επιλογή από το να καθηλωθεί ψυχολογικά και να εκδηλώσει μόνο τα αρνητικά του συναισθήματα με οδυνηρά αποτελέσματα. Αυτός είναι και ο σκοπός του καθεστώτος, γιατί όσο ο Λαός είναι καθηλωμένος, αυτό μπορεί να προχωρά στην υλοποίηση του επόμενου σταδίου της "κρίσης".
Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013
Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013
Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013
ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ 2ης ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ Ε.Σ.Σ. ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
ΔΩΣΤΕ ΠΡΟΣΟΧΗ: Η αλήθεια για τα Οκτώ μεγάλα πράγματα που όλοι θέλουμε…
Ώρα να δούμε ΟΛΗ την αλήθεια για αυτά που θέλουμε...
ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΡΩΤΗ: ΘΕΛΕΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ;
Τότε να ξέρεις ότι...
ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΡΩΤΗ: ΘΕΛΕΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ;
Τότε να ξέρεις ότι...
- Ενημέρωση ΔΕΝ σημαίνει παρακολουθώ επιμελώς και συνεχώς την Τηλεόραση που υπνωτίζει...
- Ενημέρωση ΔΕΝ σημαίνει ότι ακούω αδιάλειπτα τους ραδιοφωνικούς σταθμούς των ξεπουλημένων...
- Ενημέρωση ΔΕΝ σημαίνει καθεστωτικές και με διαπλεκόμενα συμφέροντα εφημερίδες και περιοδικά...
- Ενημέρωση σημαίνει διαβάζω Βιβλία!!!
- Ενημέρωση σημαίνει διαβάζω και καταλαβαίνω την εμμέσως εννοούμενη ουσία...
- Ενημέρωση σημαίνει βγαίνω έξω, ΣΥΖΗΤΩ με συνανθρώπους μου και βγάζω και δικά μου συμπεράσματα...
- Ενημέρωση σημαίνει, ΨΑΧΝΩ, και όχι χάβω ότι μου σερβίρει ο ελεγκτής σκέψεων...
- Ενημέρωση δεν σημαίνει μόνο ότι φτάνει να ξέρω εγώ, αλλά σημαίνει ότι ΕΝΗΜΕΡΩΝΩ και τους άλλους!
Και το πιο σημαντικό:
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΚΟΠΟ!
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΚΟΠΟ!
Πολιτική Απόφαση της 2ης τακτικής Συνόδου του Ε.Σ.Σ. του Ε.Πα.Μ.
Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται
πλέον ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να χάσει την εξουσία και να τεθεί υπό αίρεση
το ίδιο το καθεστώς χρεοκρατίας και δωσιλογισμού. Λόγω αυτού κινητοποιεί όλες
τις παλιές και γνωστές τακτικές χειραγώγησης του λαού παίζοντας το τελευταίο
της χαρτί, αυτό του νέου διχασμού.
Τα μέσα προπαγάνδας του καθεστώτος
πλασάρουν τις θεωρίες των δύο άκρων και του Συνταγματικού τόξου,
αποπροσανατολίζουν τον λαό και καλλιεργούν ψεύτικα διλήμματα, ενώ η πραγματική
διαχωριστική γραμμή βρίσκεται μεταξύ του καθεστώτος κατοχής από τη μια μεριά και
του λαού από την άλλη, ανάμεσα στο Φασισμό
και την Δημοκρατία.
Η συστηματική προσπάθεια τρομοκράτησης
του λαού ξεκίνησε με άνανδρες επιθέσεις κατά μεταναστών και κλιμακώνεται τις
τελευταίες ημέρες με πράξεις βίας ενάντια σε συνδικαλιστές, οργανωμένα μέλη
αριστερών κομμάτων, καθώς και σε απλούς πολίτες.
Κορυφώθηκε με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και είμαστε ακόμη στην αρχή.
Το αίμα που χύθηκε σηματοδοτεί την μετάβαση σε μια νέα πολιτική περίοδο και μας
υποχρεώνει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για την ενότητα του ελληνικού λαού
αποκλείοντας κάθε εκφραστή διχαστικών εμφυλιοπολεμικών αντιλήψεων.
Πρέπει λοιπόν να είμαστε ξεκάθαροι.
Τώρα που ο λαός μας προσπαθεί να βρει κοινό βηματισμό στην πάλη του ενάντια στο
καθεστώς κατοχής, υπερασπιζόμενος δημόσια κοινωνικά αγαθά, όπως η παιδεία και η
υγεία, που μάχεται υπέρ εστιών, κάθε πολιτική δύναμη ή κίνημα που επαναφέρει τα
φαντάσματα του εμφυλίου διευκολύνει την κυβέρνηση στο διασπαστικό της έργο.
Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό δεν
είναι υπόθεση φανατισμένων ομάδων που διψούν για εκδίκηση. Είναι υπόθεση όλου του λαού που παλεύει για δημοκρατία, περισσότερη
δημοκρατία, αληθινή δημοκρατία. Η εκδίκηση, το αίμα για το αίμα και οι
άλλες υστερίες που ξεστομίζουν ορισμένοι αφορούν στους θρησκόληπτους
φανατικούς, τους τραμπούκους, τον υπόκοσμο και το παρακράτος. Όποιο έμβλημα
ευκαιρίας κι αν φέρουν.
Η δωσιλογική κυβέρνηση στοχοποιεί ευθέως
κάθε πολιτική δύναμη που της αντιτίθεται. Απειλεί, δε, άμεσα ακόμη και
κοινοβουλευτικά κόμματα που δεν φαίνεται
να είναι πειθήνια στη λογική του λεγόμενου «Συνταγματικού τόξου», λειτουργώντας
ως ηθικός αυτουργός ακόμη και σε δολοφονικές επιθέσεις που έχουν ως στόχο
αρχηγό πολιτικού κόμματος.
Αυτό προκύπτει από το περιεχόμενο
και τη χρονική στιγμή που εκδόθηκε η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ, με την οποία
συμβούλεψε τον πρόεδρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνο Καμμένο, να αναλάβει την
«ευθύνη των λόγων του», μετά την σωματική επίθεση που δέχτηκε ο τελευταίος.
Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο από την αρχή στρατεύτηκε στη προσπάθεια της
αγωνιστικής ενότητας του ελληνικού
λαού για την ανατροπή του σάπιου
πολιτικού συστήματος και την κατάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας,
για να γίνει ο λαός νοικοκύρης στο τόπο του.
Η ενότητα του λαού, οι πραγματικές
συμμαχίες ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις και λαϊκούς αγωνιστές δοκιμάζονται και
κατακτιούνται στην κοινή δράση, στο δρόμο, στο χώρο δουλειάς, στη γειτονιά.
Σε κάθε αγώνα ενάντια στο φασισμό, σε κάθε πραγματικά
αντιφασιστική εκδήλωση δεν μπορεί να απουσιάζει το σύμβολο που μπορεί να
εκφράσει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο την ενότητα του λαού μας, το σύμβολο που
χρησιμοποιήθηκε σε όλους τους αγώνες σταθμούς της ιστορίας μας (αλβανικό έπος, Εθνική
Αντίσταση, δημοκρατικοί αγώνες, Πολυτεχνείο), η ελληνική σημαία.
Δυνάμεις και κινήματα που
ποινικοποιούν τη χρήση του εθνικού συμβόλου, το χαρίζουν στις δυνάμεις κατοχής και στους
φασίστες που υπηρετούν το καθεστώς. Δίνουν
ερείσματα πατριωτισμού στους εχθρούς της Δημοκρατίας και του λαού.
Οι μόνοι που πρέπει να τους αφαιρεθεί κάθε δικαίωμα να φέρουν το οποιοδήποτε
Εθνικό σύμβολο, είναι οι πατριδοκάπηλοι σφετεριστές της εξουσίας, συνεργάτες
των ξένων επικυρίαρχων και οι θρασύδειλοι πληρωμένοι τραμπούκοι της Χ.Α. που
δρουν για λογαριασμό τους, οι οποίοι κραδαίνοντας τη σημαία ως όπλο, μαγαρίζουν
το ιερό σύμβολο της ενότητας του Έθνους και των αγώνων του λαού για Ελευθερία
και Δημοκρατία.
Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν εκφοβίζεται,
δεν παρασύρεται και δεν παρεκκλίνει από
το στόχο του. Συνεχίζει σταθερά στον αγώνα του για την κατάκτηση της
δημοκρατίας παντού, με λειτουργικές καταλήψεις και τη Γενική Πολιτική Απεργία ως τα πρώτα βήματα για την ανατροπή του καθεστώτος και το άνοιγμα
του δρόμου για να πάρει ο λαός την
εξουσία στα χέρια του.
Αθήνα 22 Σεπτεμβρίου 2013
Το Ε.Σ.Σ. του Ε.Πα.Μ.
Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013
ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΕ την Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ό,τι τη Δευτέρα 23/9 το απόγευμα στις 19:00 θα γίνει ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΕ Live από το νέο studio του ΕΠΑΜ η οποία θα μεταδοθεί από την
ιστοσελίδα του ΕΠΑΜ (www.epamhellas.gr) και της ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΑΕ (www.ekpompiae.gr)
Αρχίζει η 2η Σύνοδος του Ε.Σ.Σ. του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου
Αρχίζει σήμερα Σάββατο 21 Σεπτέμβρη 2013, στα γραφεία του Ε.Πα.Μ. στην Αθήνα η 2η, μετά το Συνέδριο του Ιουνίου,Σύνοδος του 58μελούς Εθνικού Συντονιστικού Συμβου-λίου του Μετώπου.
Η δεύτερη Σύνοδος του κεντρικού οργάνου του Ε.Πα.Μ. συμπίπτει με μια νέα φάση στην προσπάθεια του ελληνικού λαού, όπως αυτή εκδηλώνεται τις τελευταίες ημέρες με τις μεγάλες κινητοποιήσεις στη Παιδεία, αλλά και σε άλλους χώρους, όπως τα νοσοκομεία, την αμυντική βιομηχανία, σε νευραλγικούς τομείς του Δημοσίου όπως τα ασφαλιστικά ταμεία κτλ.. Ταυτόχρονα συμπίπτει με την απόφαση του παραπαίοντος καθεστώτος να χρησιμοποιήσει την ωμή βία του παρακράτους της Χ.Α. για να σπείρει τον τρόμο και τον αποπροσανατολισμό, προκειμένου να διασφαλίσει την εξουσία του και από καταστροφέας της χώρας και της κοινωνίας να εμφανιστεί ως εγγυητής της δημοκρατικής ομαλότητας.
Η Σύνοδος καλείται να πάρει βαρυσήμαντες αποφάσεις στην κατεύθυνση της οργάνωσης της αντεπίθεσης του Λαϊκού Κινήματος με στόχο την ανατροπή του κατοχικού καθεστώτος μέσα από Γενική Πολιτική Απεργία διαρκείας.
Το αντιφασιστικό αίσθημα της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, μαζί με την συνειδητοποίηση της πραγματικής καταστροφής που οδηγείται η χώρα και ο λαός της θα πρέπει να μετουσιωθούν σε ένα μεγάλο νικηφόρο Λαϊκό και Δημοκρατικό Κίνημα ανατροπής και απελευθέρωσης.
Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013
«Δημοκρατικό τόξο είναι όποιος μας γουστάρει»
του Σταύρου Χριστακόπουλου - Πηγή
Επιτέλους, τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου» να αντισταθούν στον ναζισμό και να βάλουν στη θέση τους όσους απειλούν τη δημοκρατία. Αυτό είναι το «μότο» των ημερών, σε διάφορες παραλλαγές. Ποια αξία όμως έχει αν το «δημοκρατικό τόξο» είναι ιδιοκτησία του Χρύσανθου Λαζαρίδη;
Κατ’ αρχάς δεν είναι σαφές τι ακριβώς εννοούν όσοι έχουν λανσάρει και όσοι επικαλούνται το εν λόγω «τόξο». Λείπει ο ορισμός του, ο οποίος θα μας επέτρεπε να τοποθετηθούμε σαφώς έναντί του.
Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013
Δημήτρης Καζάκης: Ποιοι ετοιμάζουν ανοιχτή φασιστική εκτροπή;
Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό δεν είναι υπόθεση φανατισμένων ομάδων που διψούν για εκδίκηση. Είναι υπόθεση όλου του λαού που παλεύει για δημοκρατία, περισσότερη δημοκρατία, αληθινή δημοκρατία. Η εκδίκηση, το αίμα για το αίμα και οι άλλες ταλμουδικές και καλβινιστικές υστερίες που ξεστομίζουν ορισμένοι για να δικαιολογήσουν τα ζωώδη μικροαστικά ένστικτά της τυφλής βίας που εκτρέφουν ως ιδεολογία, αφορούν τους θρησκόληπτους φανατικούς, τους τραμπούκους, τον υπόκοσμο και το παρακράτος. Όποιο έμβλημα ευκαιρίας κι αν φέρουν.
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έχει σχέση με ένα αληθινό παλλαϊκό κίνημα εναντίον του φασισμού. Πολύ περισσότερο όταν μέρα με τη μέρα φανερώνονται ολοκάθαρα τα πολιτικά πρόσωπα των ηθικών αυτουργών της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Κι αυτοί δεν είναι μόνο οι Μιχαλολιάκος και Σία της ΧΑ, αλλά πρωτίστως τα μεγάλα αφεντικά της συμμορίας του. Αυτοί δηλαδή που σχεδιάζουν ανοιχτή φασιστική εκτροπή με πρόσχημα την καταπολέμηση της ΧΑ.
Ανακοίνωση της Πολιτικής γραμματείας του Ε.Π.Α.Μ.: Τρομοκρατήσατε τους τρομοκράτες
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Δεν πέρασαν παρά ελάχιστες ημέρες από τη
μαζική τραμπούκικη επίθεση στο Πέραμα.
Οι ορδές των υπανθρώπων της Χρυσής Αυγής
αποθρασυνόμενοι από τη συστηματική αδράνεια της «Αστυνομίας» του καθεστώτος
προχώρησαν σε νέα δολοφονική επίθεση.
Αυτή τη φορά θρηνούμε νεκρό. Έλληνα. Τονίζουμε το «Έλληνα» όχι
γιατί και η ζωή του πιο εξαθλιωμένου λαθρομετανάστη δεν έχει την ίδια ακριβώς αξία, αλλά για να
καταδείξουμε ότι οι επιθέσεις κατά των μεταναστών και η ρητορεία που τις
συνοδεύει δεν αποτελούν παρά το
προπέτασμα του καπνού για τους πραγματικούς στόχους των πληρωμένων
τραμπούκων της Χ.Α..
Η γέννηση ενός προαναγγελθέντος «Συνταγματικού τόξου», και το δικό μας χρέος.
του Σταύρου Κατσούλη
Ποια είναι τα κίνητρα του υπάρχοντος πολιτειακού και γενικότερου συστήματος, για ότι κάνει;
Το αν αληθεύουν τα σενάρια που μας παρουσιάζονται εδώ και μερικές μέρες, δεν αναιρεί αυτό που προσωπικά πιστεύω ότι σίγουρα ισχύει. Αυτό που πάντα ισχύει, είναι τα κοινά κίνητρα των ανθρώπων που υπάρχουν και δρουν μέσα στο σημερινό πολιτειακό σύστημα και τα γνωστά παρελκόμενα του. Άσχετα με το εάν τα υπαρκτά κίνητρα αυτά "εκφραστούν" ή "μετασχηματιστούν" όπως θα παραθέσω ή όχι, πιστεύω ότι αυτό που τους κινεί πρωταρχικά, είναι κάποια συγκεκριμένα κίνητρα.
Τι θέλει λοιπόν, το υπάρχον σύστημα ως πρωταρχικό του στόχο; Πάνω απ όλα, πάνω από οποιοδήποτε ιδεολογία, πολιτική, μνημόνια κλπ, αυτό που έχει ανάγκη, είναι η επιβίωσή του. Και γι αυτήν την επιβίωση, θα κάνει τα πάντα. Θα ξεπουλήσει προφανώς όπως είδαμε, την ιδεολογία του, την κομματική του ταυτότητα και όλα τα άλλα τα υπόλοιπα που τον προσδιορίζουν, είτε συμφωνεί κανείς με αυτά είτε όχι. Αλλά το ξεπούλημα αυτό δεν φτάνει μόνο στα επιφανειακά, γιατί ο πρωταρχικός σκοπός που είναι η επιβίωσή του, είναι κάτι που θα διεκδικήσει πάσα θυσία. Εάν χρειαστεί να θυσιαστεί για παράδειγμα η Δημοκρατία, έστω και αυτή η ακρωτηριασμένη και ευνουχισμένη που είχαμε μέχρι πριν δυο-τρία χρόνια, αυτό ακριβώς θα κάνει. Και εάν χρειαστεί να πεθάνει κόσμος για να υπάρχουν και να επιβιώνουν αυτοί, αυτό ακριβώς θα γίνει.
Ποια είναι τα κίνητρα του υπάρχοντος πολιτειακού και γενικότερου συστήματος, για ότι κάνει;
Το αν αληθεύουν τα σενάρια που μας παρουσιάζονται εδώ και μερικές μέρες, δεν αναιρεί αυτό που προσωπικά πιστεύω ότι σίγουρα ισχύει. Αυτό που πάντα ισχύει, είναι τα κοινά κίνητρα των ανθρώπων που υπάρχουν και δρουν μέσα στο σημερινό πολιτειακό σύστημα και τα γνωστά παρελκόμενα του. Άσχετα με το εάν τα υπαρκτά κίνητρα αυτά "εκφραστούν" ή "μετασχηματιστούν" όπως θα παραθέσω ή όχι, πιστεύω ότι αυτό που τους κινεί πρωταρχικά, είναι κάποια συγκεκριμένα κίνητρα.
Τι θέλει λοιπόν, το υπάρχον σύστημα ως πρωταρχικό του στόχο; Πάνω απ όλα, πάνω από οποιοδήποτε ιδεολογία, πολιτική, μνημόνια κλπ, αυτό που έχει ανάγκη, είναι η επιβίωσή του. Και γι αυτήν την επιβίωση, θα κάνει τα πάντα. Θα ξεπουλήσει προφανώς όπως είδαμε, την ιδεολογία του, την κομματική του ταυτότητα και όλα τα άλλα τα υπόλοιπα που τον προσδιορίζουν, είτε συμφωνεί κανείς με αυτά είτε όχι. Αλλά το ξεπούλημα αυτό δεν φτάνει μόνο στα επιφανειακά, γιατί ο πρωταρχικός σκοπός που είναι η επιβίωσή του, είναι κάτι που θα διεκδικήσει πάσα θυσία. Εάν χρειαστεί να θυσιαστεί για παράδειγμα η Δημοκρατία, έστω και αυτή η ακρωτηριασμένη και ευνουχισμένη που είχαμε μέχρι πριν δυο-τρία χρόνια, αυτό ακριβώς θα κάνει. Και εάν χρειαστεί να πεθάνει κόσμος για να υπάρχουν και να επιβιώνουν αυτοί, αυτό ακριβώς θα γίνει.
Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013
Δημήτρης Καζάκης: Το αυγό του φιδιού και ποιος το εκκολάπτει
Με την θρασύδειλη δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη από έναν 45χρονο, ο οποίος συνελήφθη, ομολόγησε την πράξη του και παραδέχθηκε ότι ανήκει στη Χρυσή Αυγή, μπαίνουμε σε μια νέα φάση στην πολιτική ζωή του τόπου.
Αν και οι αστυνομικές αρχές προσπαθούν να απαλύνουν τις εντυπώσεις και να παρουσιάσουν το δολοφονικό χτύπημα ως κάτι μεμονωμένο από έναν μεροκαματιάρη πατέρα δυο παιδιών από την Νίκαια, ένα είναι σίγουρο. Το χτύπημα ήταν προμελετημένο και αποτέλεσμα συμμορίτικης δράσης από κάποιον που σίγουρα είναι σεσημασμένος, γνωστός για τη δράση του και σίγουρα δικτυωμένος στον υπόκοσμο. Αυτός που τραβά το μαχαίρι να σκοτώσει εν ψυχρώ κάποιον αφού του στήσει ενέδρα είναι σίγουρο ότι το έχει ξανακάνει.
Ξέρετε πολύ καλά τι να κάνετε...
του Σταύρου Κατσούλη
"Μπαμπά, Μαμά ξυπνήστε, ήρθε η μεγάλη μέρα", φώναξε το εξάχρονο κοριτσάκι, χοροπηδώντας στο κρεβάτι, νωρις το πρωί. Ήταν μια ανοιξιάτικη πανέμορφη μέρα, και οι δυο τους σηκώθηκαν αμέσως γεμάτοι χαρά. Ήταν η μέρα που επιτέλους θα ερχόταν η χώρα σε μια νέα περίοδο ευημερίας και Δημοκρατίας. Ήταν η μέρα, που θα πήγαιναν ως μέλη της επιτροπής που αποτελούνταν από χιλιάδες πολίτες, να ψηφίσουν το τελικό κείμενο του Νέου Συντάγματος. Το μέλλον της Πατρίδας, από αυτό το σημείο και πέρα φαινόταν να διαγράφεται με ολόχρυσα γράμματα.
"Μπαμπά, Μαμά ξυπνήστε, ήρθε η μεγάλη μέρα", φώναξε το εξάχρονο κοριτσάκι, χοροπηδώντας στο κρεβάτι, νωρις το πρωί. Ήταν μια ανοιξιάτικη πανέμορφη μέρα, και οι δυο τους σηκώθηκαν αμέσως γεμάτοι χαρά. Ήταν η μέρα που επιτέλους θα ερχόταν η χώρα σε μια νέα περίοδο ευημερίας και Δημοκρατίας. Ήταν η μέρα, που θα πήγαιναν ως μέλη της επιτροπής που αποτελούνταν από χιλιάδες πολίτες, να ψηφίσουν το τελικό κείμενο του Νέου Συντάγματος. Το μέλλον της Πατρίδας, από αυτό το σημείο και πέρα φαινόταν να διαγράφεται με ολόχρυσα γράμματα.
Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013
Η αγωνία της Δαμασκού και η αναλγησία των Αθηνών
του Λεωνίδα
Χ. Αποσκίτη
«Το μέλλον είναι ως επί το πλείστον αβέβαιον.
Και η αβεβαιότης αυτή, όσο απατηλή και αν είναι, αποδεικνύεται συγχρόνως
χρησιμωτάτη. Διότι ένεκα του φόβου τον οποίον εμπνέει εις όλους εξ ίσου, καθείς
δυσκολώτερον αποφασίζει να επιτεθεί εναντίον του άλλου…».
Θουκυδίδης,
Ιστορίαι, απόδοση Ελευθερίου Βενιζέλου, τ.Α, βιβλίον Δ.
Ο Θουκυδίδης
είναι ο πατέρας της «realpolitik» στην σφαίρα
των διεθνών σχέσεων και οι διδαχές του για το πώς πρέπει να λαμβάνονται οι
αποφάσεις στην εξωτερική πολιτική και να οικοδομούνται στρατηγικές συμμαχίες μελετώνται οπωσδήποτε σήμερα από τα
διαφορετικά κέντρα αποφάσεων που σχεδιάζουν τα σενάρια των μελλοντικών
εξελίξεων στην Μέση Ανατολή.
Δημήτρης Καζάκης: Πρέπει να πέσει η κυβέρνηση το ταχύτερο δυνατό.
Η πρώτη ημέρα της απεργίας των εκπαιδευτικών πιστώνεται με υψηλό ποσοστό συμμετοχής. Επεισόδια ανάμεσα σε γονείς και εκπαιδευτικούς, ή ανάμεσα σε απεργούς και μη εκπαιδευτικούς που θα πυροδοτούσαν κοινωνικούς αυτοματισμούς και αντιπαραθέσεις – όπως ήλπιζε η κυβέρνηση – δεν σημειώθηκαν. Τα δεδομένα αυτά δείχνουν ότι ο κλάδος έχει τη διάθεση να αγωνιστεί με την κοινωνία στο πλευρό του. Το στοίχημα είναι πώς θα τα καταφέρουν.
Μέρα με την ημέρα κι άλλοι κλάδοι μπαίνουν στον αγώνα. Η Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) καλεί τα μέλη της «στην ανάληψη τοπικών κινηματικών πρωτοβουλιών, ακόμη και λειτουργικών καταλήψεων μαζί με τους άλλους Κοινωνικούς Φορείς, για να υπερασπίσουμε», όπως αναφέρει, «τα Νοσοκομεία και τις δομές υγείας που απειλούνται να κλείσουν».
Κάνε και εσύ ένα διάλειμμα... ΜΠΟΡΕΙΣ!
Αγαπητέ...
Φίλε συμπολίτη,
Φίλε μαγαζάτορα,
Φίλε βιοτέχνη,
Φίλε μικρομεσαίε,
Φίλε άνεργε,
Φίλε δημόσιε υπάλληλε.
Φίλε ιδιωτικέ υπάλληλε,
Φίλε ελεύθερε επαγγελματία,
Μήπως κουράστηκες με όλα αυτά που γίνονται τα τελευταία χρόνια;
Μήπως, λέω μήπως ένα στο εκατομμύριο, σε πιάνει ένας θυμός και μιά οργή όταν βλέπεις αυτούς που μας καταστρέφουν να κάθονται και να τρώνε χωρίς να τους καίγεται καρφάκι;
Τότε ήρθε η ώρα, να κάνεις και εσύ ένα αναπαυτικό διάλειμμα! ΜΠΟΡΕΙΣ!
Φίλε συμπολίτη,
Φίλε μαγαζάτορα,
Φίλε βιοτέχνη,
Φίλε μικρομεσαίε,
Φίλε άνεργε,
Φίλε δημόσιε υπάλληλε.
Φίλε ιδιωτικέ υπάλληλε,
Φίλε ελεύθερε επαγγελματία,
Μήπως κουράστηκες με όλα αυτά που γίνονται τα τελευταία χρόνια;
Μήπως, λέω μήπως ένα στο εκατομμύριο, σε πιάνει ένας θυμός και μιά οργή όταν βλέπεις αυτούς που μας καταστρέφουν να κάθονται και να τρώνε χωρίς να τους καίγεται καρφάκι;
Τότε ήρθε η ώρα, να κάνεις και εσύ ένα αναπαυτικό διάλειμμα! ΜΠΟΡΕΙΣ!
Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013
Στον "Αριστερισμό" της Ανδρομέδας, η Ελλάδα θα είναι πάντα υποχείριο και του τέρατος αλλά και του "μαντείου"...
του Σταύρου Κατσούλη*
Στην μυθολογία μας η Ανδρομέδα, κόρη του βασιλιά Κηφέα, σύμφωνα με τον χρησμό του μαντείου του Άμμωνα έπρεπε να θυσιαστεί στο τέρας που ήταν γνωστό γιατί κατασπάραζε τα πάντα, για να σωθεί η χώρα... Ο μύθος μας αναφέρει ότι η Ανδρομέδα ήταν δεμένη και εγκαταλειμμένη σε έναν βράχο της ακτής, περιμένοντας το τέρας, για να έρθει να την καταβροχθίσει. Όμως, διασώθηκε τελικά, γιατί έφτασε εγκαίρως ο Περσέας, ο οποίος σκότωσε το τέρας και παντρεύτηκε τελικά την Ανδρομέδα. Σήμερα, επιστήμονες και άλλοι ενδιαφερόμενοι, θυμόμαστε την Ανδρομέδα κυρίως δια μέσου του Αστερισμού της Ανδρομέδας απ' όπου πήρε και το όνομά του, γιατί κατά τον μύθο, ο Αθηνά την μετέτρεψε σε άστρο και την πρόσθεσε στους αστερισμούς του ουρανού.
Στην μυθολογία μας η Ανδρομέδα, κόρη του βασιλιά Κηφέα, σύμφωνα με τον χρησμό του μαντείου του Άμμωνα έπρεπε να θυσιαστεί στο τέρας που ήταν γνωστό γιατί κατασπάραζε τα πάντα, για να σωθεί η χώρα... Ο μύθος μας αναφέρει ότι η Ανδρομέδα ήταν δεμένη και εγκαταλειμμένη σε έναν βράχο της ακτής, περιμένοντας το τέρας, για να έρθει να την καταβροχθίσει. Όμως, διασώθηκε τελικά, γιατί έφτασε εγκαίρως ο Περσέας, ο οποίος σκότωσε το τέρας και παντρεύτηκε τελικά την Ανδρομέδα. Σήμερα, επιστήμονες και άλλοι ενδιαφερόμενοι, θυμόμαστε την Ανδρομέδα κυρίως δια μέσου του Αστερισμού της Ανδρομέδας απ' όπου πήρε και το όνομά του, γιατί κατά τον μύθο, ο Αθηνά την μετέτρεψε σε άστρο και την πρόσθεσε στους αστερισμούς του ουρανού.
ΕΠΑΜ Πάτρας: Το ξεφτιλίκι της δωσιλογικής κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται
Και εκεί που νόμιζαμε πως το σημερινό δωσιλογικό καθεστώς έχει πιάσει τον πάτο της αθλιότητας, έρχονται τα ανδρείκελά του να μας αποδείξουν πόσο λάθος κάνουμε…
Το νέο επεισόδιο της τραγωδίας —που αν δεν είχε ως συνέπεια την εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού θα ήταν φαρσοκωμωδία— ονομάζεται Εικονική Ψηφοφορία. Πρωταγωνιστεί ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής Κυριάκος Βιρβιδάκης, ο οποίος, με θράσος που ταιριάζει μόνο σε κάποιον που εκτελεί αναντίρρητα εντολές, διεξάγει μία ολόκληρη ψηφοφορία μόνος του και χωρίς ψηφοφόρους.
Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013
Δημήτρης Καζάκης: Υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα από ένα κόμμα διαχείρισης
Αυτό το Παρασκευοσαββατοκύριακο είναι η σειρά του κ. Τσίπρα για τον συνηθισμένο περίπατο στην ΔΕΘ. Πρώτα, έσκασε μύτη στο Λευκό Πύργο σε μια από τις γνωστές ομιλίες που του στήνει ο κομματικός μηχανισμός του, όπου ο αρχηγός μιλάει, λέει ότι θέλει, το κοπάδι από κάτω ακούει χωρίς να έχει το δικαίωμα να ρωτήσει, ή να αναρωτηθεί και ύστερα όλοι πάνε στις δουλειές τους ικανοποιημένοι. Δεν φτάνει που τα αμνοερίφια είχαν την μέγιστη ικανοποίηση να ακούσουν τον αρχηγό, θέλουν και να ρωτήσουν; Που νομίζουν ότι βρίσκονται σε συγκέντρωση του ΕΠΑΜ;
Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013
Δημήτρης Καζάκης: Τα εργατικά σωματεία της Χαλκίδας δείχνουν το δρόμο
Το πρωί της Τρίτης που μας πέρασε, 10 του μηνός, εργάτες από 5 εργοστάσια της περιοχής κατέλαβαν το νεόδμητο κτήριο της Περιφέρειας Εύβοιας και το έθεσαν υπό τον έλεγχό τους. Την πρωτοβουλία ανέλαβαν μετά από γενικές συνελεύσεις των ίδιων των εργαζομένων, 5 εργατικά σωματεία με επικεφαλής το Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας. Θα μου πείτε που είναι το πρωτότυπο; Πρώτη φορά έχουμε καταλήψεις δημοσίων κτηρίων από εργαζόμενους σε απόγνωση; Δεν ζήσαμε πριν μερικούς μήνες τις καταλήψεις των Δήμων από τους εργαζόμενους της ΠΟΕ-ΟΤΑ; Και λοιπόν, τι έγινε;
Εδώ δεν έχουμε μια κατάληψη από εργάτες με σκοπό να πιέσουν για τα αιτήματά τους. Αυτοί που ανέλαβαν την πρωτοβουλία δεν είναι από εκείνους που ζουν με αυταπάτες. Ξέρουν από πρώτο χέρι τι είναι να μην μπορείς να βρεις το δίκιο σου. Ακόμη κι όταν πρόκειται για τα πιο στοιχειώδη, τα ελάχιστα, όπως π.χ. την απόδοση των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεων.
Εδώ δεν έχουμε μια κατάληψη από εργάτες με σκοπό να πιέσουν για τα αιτήματά τους. Αυτοί που ανέλαβαν την πρωτοβουλία δεν είναι από εκείνους που ζουν με αυταπάτες. Ξέρουν από πρώτο χέρι τι είναι να μην μπορείς να βρεις το δίκιο σου. Ακόμη κι όταν πρόκειται για τα πιο στοιχειώδη, τα ελάχιστα, όπως π.χ. την απόδοση των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεων.
Ο δάσκαλος, ο δάσκαλος, αυτός ο σαρδανάπαλος
Του Γιώργου Χαλιμούρδα
Το ξέρετε αυτό το τραγούδι1 του Κώστα Βίρβου και του Γιάννη Μαρκόπουλου; Ξέρετε για ποιον έχει γραφτεί αυτό το τραγούδι; Για τον Μαρίνο Αντύπα. Ο Μαρίνος Αντύπας δεν είναι τραγουδιστής.
Μη γελάτε. Μη γελάς και εσύ δάσκαλε. Πόσα παιδιά ξέρουν αλήθεια ποιος είναι ο Μαρίνος Αντύπας δάσκαλε; Τα παιδιά δάσκαλε λένε την αλήθεια. Είναι η αλήθεια. Είναι ο καθρέπτης της ψυχής μας. Ξέρεις δάσκαλε ότι αν ρωτήσεις τα παιδιά ποιος είναι ο Μαρίνος Αντύπας, θα σου πουν τα περισσότερα ότι είναι τραγουδιστής.
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ. για τις πρόσφατες συμμορίτικες επιθέσεις της Χ.Α
ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Πήραν εντολές.
Να βγουν από τις ποντικότρυπές τους και να χτυπήσουν, με όποιον τρόπο και όποιον βρουν μπροστά τους.
Στην αρχή ξεκίνησαν με φουκαράδες μετανάστες, έτσι για «προπόνηση».
Τώρα προχωρούν σε άνανδρες επιθέσεις κατά στελεχών αριστερών κομμάτων. Σε λίγο κανείς δεν θα είναι ασφαλής, αν δεν αποδεικνύει κάθε στιγμή, ότι σκύβει το κεφάλι στις επιβουλές του καθεστώτος.
Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013
Τι σχέση μπορεί να έχει ο Μπάμπης με την Μαρία, και τι σημαίνει αυτό για εμάς;
του Σταύρου Κατσούλη
Όχι, δυστυχώς, δεν είναι ότι και τα δύο ονόματά τους αρχίζουν από "Μ"... Να ξέρετε ότι εδώ και κάμποσο καιρό, παίζεται ένα σιχαμερό αλλά και θανατηφόρο παιχνίδι κάτω από τις μύτες μας και πάνω στις πλάτες μας. Θα ήθελα να σας πω ότι αυτή η διαπίστωση είναι μεταφορική, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Θα έχετε προσέξει πως τα παραδοσιακά κόμματα, έχουν πανικοβληθεί, με τις αλλαγές που παρουσιάζονται στην κοινωνία. Δεν χρειάζεται να μπει κανείς σε λεπτομέρειες για να καταλάβει το γιατί. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται πλέον τα παλαιολιθικά απο-κόμματα του παρελθόντος. Ο απλός κόσμος της χώρας, έχει πλέον πλήρη συναίσθηση της κατάστασής. Βλέπει πλέον τα ψέματα και τις προδοσίες που λένε και κάνουν κάθε μέρα όλοι αυτοί, βουτηγμένοι μέσα από την απόλυτη υποτέλεια που δείχνουν στους "θεσμούς" που μας καταστρέφουν όπως είναι το Ευρώ και το πολίτευμά μας και άλλα.
Τι σχέση μπορεί να έχει ο Μπάμπης με την Μαρία, και τι σημαίνει αυτό για εμάς;
Όχι, δυστυχώς, δεν είναι ότι και τα δύο ονόματά τους αρχίζουν από "Μ"... Να ξέρετε ότι εδώ και κάμποσο καιρό, παίζεται ένα σιχαμερό αλλά και θανατηφόρο παιχνίδι κάτω από τις μύτες μας και πάνω στις πλάτες μας. Θα ήθελα να σας πω ότι αυτή η διαπίστωση είναι μεταφορική, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Θα έχετε προσέξει πως τα παραδοσιακά κόμματα, έχουν πανικοβληθεί, με τις αλλαγές που παρουσιάζονται στην κοινωνία. Δεν χρειάζεται να μπει κανείς σε λεπτομέρειες για να καταλάβει το γιατί. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται πλέον τα παλαιολιθικά απο-κόμματα του παρελθόντος. Ο απλός κόσμος της χώρας, έχει πλέον πλήρη συναίσθηση της κατάστασής. Βλέπει πλέον τα ψέματα και τις προδοσίες που λένε και κάνουν κάθε μέρα όλοι αυτοί, βουτηγμένοι μέσα από την απόλυτη υποτέλεια που δείχνουν στους "θεσμούς" που μας καταστρέφουν όπως είναι το Ευρώ και το πολίτευμά μας και άλλα.
Επιστολή προς ΟΛΜΕ, ΕΛΜΕ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ και πάσα ενδιαφερόμενο.
Οδικός χάρτης για την απεργία των καθηγητών.
του Κώστα Βενιού, εκπαιδευτικού
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,
Ξεκινάμε μια απεργιακή κινητοποίηση με παχιά λόγια και περίσσιες υποσχέσεις, στη βάση των προβλημάτων που προκλήθηκαν από την εφαρμογή του νομοσχεδίου για το Νέο Λύκειο. Αλήθεια έχουμε αναλογιστεί προς τα που οδεύουμε; Έχουμε διασφαλίσεις τους όρους και τις προϋποθέσεις για την επιτυχή έκβαση του αγώνα μας; Έχουμε αναλύσει και καλύψει όλες τις παραμέτρους; Έχουμε απαντήσεις στα ερωτήματα που μας θέτουν οι συναγωνιστές μας; Τέλος, έχουμε διασφαλίσει τη συνέχεια και συνέπεια λόγων και πράξεων;
του Κώστα Βενιού, εκπαιδευτικού
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,
Ξεκινάμε μια απεργιακή κινητοποίηση με παχιά λόγια και περίσσιες υποσχέσεις, στη βάση των προβλημάτων που προκλήθηκαν από την εφαρμογή του νομοσχεδίου για το Νέο Λύκειο. Αλήθεια έχουμε αναλογιστεί προς τα που οδεύουμε; Έχουμε διασφαλίσεις τους όρους και τις προϋποθέσεις για την επιτυχή έκβαση του αγώνα μας; Έχουμε αναλύσει και καλύψει όλες τις παραμέτρους; Έχουμε απαντήσεις στα ερωτήματα που μας θέτουν οι συναγωνιστές μας; Τέλος, έχουμε διασφαλίσει τη συνέχεια και συνέπεια λόγων και πράξεων;
Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013
Δημήτρης Καζάκης: Κλείσιμο εδώ και τώρα όλων των εφοριών μέχρι να πέσει η χούντα.
Θέλετε να μάθετε την αλήθεια για το που πηγαίνει η χώρα και πώς δημιουργείται το εικονικό πρωτογενές πλεόνασμα του Σταϊκούρα; Πηγαίνετε να καθίσετε για 20 με 30 λεπτά στην ουρά του δικαστικού τμήματος μιας ΔΟΥ και τότε θα αντιληφθείτε πολλά. Από 1/9 έχει δοθεί η εντολή να κατάσχονται μισθοί, συντάξεις, ενοίκια και οτιδήποτε άλλο κατατίθεται σε τραπεζικό λογαριασμό οφειλετών της εφορίας.
Μάλιστα επειδή υποτίθεται ότι οι μισθοί και οι συντάξεις είναι αναπαλλοτρίωτοι με βάση το νόμο στην Ελλάδα, η κυβέρνηση σε συνεννόηση με τις τράπεζες έχει στήσει την εξής κομπίνα. Την ημέρα κατάθεσης στο λογαριασμό της τράπεζα του ποσού του μισθού (15μερο, ή εξόφληση) ή της σύνταξης, θεωρείται ότι πρόκειται για μισθό και σύνταξη και δεν τις πειράζουν. Μόλις περάσει μια ημέρα θεωρούνται απλή κατάθεση και τώρα δεσμεύονται αυτομάτως από την τράπεζα για την εφορία.
Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013
Μόνο με γενική πολιτική απεργία διαρκείας μπορούμε να ξεμπερδέψουμε…
Από έναν καθηγητή της Βοιωτίας πήρα το παρακάτω μήνυμα:
Την Πέμπτη που μας πέρασε είχαμε συνέλευση η τοπική ΕΛΜΕ Βοιωτίας για τις μελλοντικές κινητοποιήσεις. Υπήρχε μια πρόταση της ΟΛΜΕ για επαναλαμβανόμενες πενθήμερες απεργίες και μια πρόταση του ΚΚΕ για 48ωρη απεργία και μετά βλέπουμε. Κάποια στιγμή σηκώθηκα στο βήμα και είπα τα εξής λόγια. Στα μεταφέρω αυτολεξεί:
Την Πέμπτη που μας πέρασε είχαμε συνέλευση η τοπική ΕΛΜΕ Βοιωτίας για τις μελλοντικές κινητοποιήσεις. Υπήρχε μια πρόταση της ΟΛΜΕ για επαναλαμβανόμενες πενθήμερες απεργίες και μια πρόταση του ΚΚΕ για 48ωρη απεργία και μετά βλέπουμε. Κάποια στιγμή σηκώθηκα στο βήμα και είπα τα εξής λόγια. Στα μεταφέρω αυτολεξεί:
Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013
Τι σημαίνει για την Εθνική Άμυνα το τέλος της Αμυντικής Βιομηχανίας
Τέλος και στην Αμυντική Βιομηχανία..
Του Δημήτρη Κυπριώτη*
Το τέλος της Αμυντικής Βιομηχανίας άρχισε να διαγράφεται από τη στιγμή που τα επίσημα κυβερνητικά χείλη και οι επίσημες δηλώσεις των υπευθύνων, άρχισαν να προφέρουν τις δήθεν προσπάθειες ….αναδιάρθρωσης και άλλα συναφή φληναφήματα με τα οποία 3 και πλέον χρόνια τώρα μας έχουν φλομώσει οι πολιτικοί μας. Γιατί και ο πλέον αδαής περί αυτών των ζητημάτων, έχει καταλάβει την κοροϊδία που παίζεται στις λάτες του λαού, από το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας.
Για να αντιληφθούν όμως και οι μη γνωρίζοντες τα θέματα αυτά, ποιο είναι το σοβαρό πρόβλημα που δημιουργείται, ακόμη και στην ασφάλεια της χώρας μας, από το «ξεχαρβάλωμα» της κρατικής μας αμυντικής βιομηχανίας, θα επιχειρήσουμε προηγουμένως, μια συνοπτική παρουσίαση του θέματος.
Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013
Δ. Καζακης: Μια θαυμάσια ευκαιρία για να ξεμπερδέψουμε μια και καλή.
Σε απεργιακό πυρετό βρίσκονται οι εργαζόμενοι στους χώρους της ανώτατης εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα καθώς δεν είναι μόνο το κλείσιμο νοσοκομειακών μονάδων και κλινικών του δημοσίου, αλλά και η επερχόμενη κατάργηση πολλών από τα πρώην ιατρεία του ΙΚΑ. Ο ΕΟΠΥΥ άλλωστε βρίσκεται στο καναβάτσο και επιβιώνει μόνο και μόνο για να καταστρέψει κάθε έννοια πρωτοβάθμιας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για το λαό. Μαζί με όλους αυτούς έχουμε τους εργαζόμενους στα εργοστάσια που κλείνουν, βάζουν λουκέτο, ή ξεπουλιούνται όπως π.χ. το σύνολο της υφιστάμενης αμυντικής βιομηχανίας. Κι ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό μιας και το κυνήγι για το άπιαστο όνειρο του πρωτογενούς πλεονάσματος, έχει μετατραπεί στον χειρότερο εφιάλτη όλων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Κάλεσμα για τη μεγάλη συναυλία στην ΕΡΤ την Τετάρτη 11/9/13
ΚΑΛΕΣΜΑ
για τη μεγάλη συναυλία στην ΕΡΤ την Τετάρτη 11/9/13
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Μετά από τρεις δύσκολους μήνες η ΕΡΤ είναι ακόμα σε λειτουργική κατάληψη από τους ίδιους τους εργαζομένους. Μετά από τρεις δύσκολους μήνες το πρόγραμμα της ΕΡΤ βγαίνει κανονικά και αποτελεί μια πηγή ενημέρωσης που ήρθε να συμπληρώσει το κενό που υπάρχει ανάμεσα στα παράνομα χουντοκάναλα. Οι συναγωνιστές που έχουν μείνει στην ΕΡΤ, κάνουν πράξη αυτό που εμείς στην θεωρία λέμε λειτουργική κατάληψη. Αυτοί οι συναγωνιστές είναι εκεί σε εικοσιτετράωρη βάση και παλεύουν πλέον, όχι μόνο για μια αντικειμενική ενημέρωση, όχι για τις θέσεις που έχασαν, όχι για το προσωπικό τους συμφέρον, αλλά παλεύουν για ένα κοινό σκοπό; την ανατροπή και την απελευθέρωση.
Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013
ΔΕΙΤΕ ΠΟΙΟΙ ΥΠΟΔΥΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΑΘΩΕΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ... - 10 Επιθέσεις Χημικών όπλων που η "Ουάσινγκτον" δεν θέλει να μάθετε...
Σχόλιο Blog ΕΠΑΜ Νότιου Τομεα:
Το άρθρο αυτό δείχνει με ψυχρό τρόπο ένα μικρό υποσύνολο των πεπραγμένων του κράτους που σήμερα προσπαθεί (μαζί με τους γνωστούς συμμάχους τους ανά τον κόσμο βέβαια) να πείσει ολόκληρο τον πλανήτη ότι είναι ο υπέρμαχος της Δημοκρατίας και γενικότερα του όλων των ανθρωπιστικών και δίκαιων ιδεωδών. Βεβαίως, δεν έχει μείνει κανένας λογικός άνθρωπος στον κόσμο που πλέον πιστεύει τα παραμύθια περί Δημοκρατίας και ασφάλειας και όλα τα λοιπά ψεύδη που χρησιμοποιούν για να ρίξουν ολόκληρο τον κόσμο στο χείλος της καταστροφής. Τα ψεύδη που τα εκστομίζουν, χωρίς να πολυνοιάζονται εάν είναι πιστευτά ή έστω νομότυπα πλέον, γιατί ξέρουν ότι έχουν ολόκληρο τον κόσμο κάτω από την μπότα τους, εκτός και εάν...
...Εκτός και εάν οι Λαοί και τα Έθνη του κόσμου, καταλάβουν ότι η πραγματική (επίγεια τουλάχιστον) εξουσία βρίσκεται στα χέρια του, και ότι μπορεί να αλλάξει με τον τρόπο του, το πως λειτουργεί ο κόσμος...
Σ. Κατσούλης
Ακολουθεί το άρθρο σε μετάφραση (Προσοχή: μερικές φωτό είναι σκληρές):
Το άρθρο αυτό δείχνει με ψυχρό τρόπο ένα μικρό υποσύνολο των πεπραγμένων του κράτους που σήμερα προσπαθεί (μαζί με τους γνωστούς συμμάχους τους ανά τον κόσμο βέβαια) να πείσει ολόκληρο τον πλανήτη ότι είναι ο υπέρμαχος της Δημοκρατίας και γενικότερα του όλων των ανθρωπιστικών και δίκαιων ιδεωδών. Βεβαίως, δεν έχει μείνει κανένας λογικός άνθρωπος στον κόσμο που πλέον πιστεύει τα παραμύθια περί Δημοκρατίας και ασφάλειας και όλα τα λοιπά ψεύδη που χρησιμοποιούν για να ρίξουν ολόκληρο τον κόσμο στο χείλος της καταστροφής. Τα ψεύδη που τα εκστομίζουν, χωρίς να πολυνοιάζονται εάν είναι πιστευτά ή έστω νομότυπα πλέον, γιατί ξέρουν ότι έχουν ολόκληρο τον κόσμο κάτω από την μπότα τους, εκτός και εάν...
...Εκτός και εάν οι Λαοί και τα Έθνη του κόσμου, καταλάβουν ότι η πραγματική (επίγεια τουλάχιστον) εξουσία βρίσκεται στα χέρια του, και ότι μπορεί να αλλάξει με τον τρόπο του, το πως λειτουργεί ο κόσμος...
Σ. Κατσούλης
Ακολουθεί το άρθρο σε μετάφραση (Προσοχή: μερικές φωτό είναι σκληρές):
Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013
Στις γειτονιές της ενότητας ...
του Ηλία Αλεξανδρή
Θυμάμαι στις αρχές της δεκαετίας του '70 στην γειτονιά της Δυτικής Αττικής που μεγάλωσα, τα γλέντια που έκαναν οι νέοι τότε γονείς μας.
Θυμάμαι στις αρχές της δεκαετίας του '70 στην γειτονιά της Δυτικής Αττικής που μεγάλωσα, τα γλέντια που έκαναν οι νέοι τότε γονείς μας.
Γλέντια με το τίποτα σχεδόν, με τους γείτονες να βάζουν ρεφενέ ότι είχε ο
καθένας, λίγες ελιές, τυρί ή παστό από το χωριό, δυό-τρία μπουκάλια
κρασί ή τσίπουρο, ψωμί ζυμωτό και μερικές ...
οικογένειες γύρω από ένα ραδιόφωνο που έπαιζε τραγούδια του Καζαντζίδη, του Μητσάκη, του Τσιτσάνη, του Θεοδωράκη, του Ξαρχάκου ή και του Χιώτη.
οικογένειες γύρω από ένα ραδιόφωνο που έπαιζε τραγούδια του Καζαντζίδη, του Μητσάκη, του Τσιτσάνη, του Θεοδωράκη, του Ξαρχάκου ή και του Χιώτη.
Νιάτα και χαμόγελα και πολλά παιδιά να παίζουν γύρω, οι μεγάλοι να
χορεύουν αγκαλιασμένοι σαν αδέλφια και οι φωνές τους να είναι πιο
δυνατές από την ένταση του ραδιοφώνου ...
Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013
Δημήτρης Καζάκης: Το παραμύθι της βιωσιμότητας του χρέους
Για το αν το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο έχει χυθεί πολύ μελάνι. Κανείς όμως από αυτούς που έχουν μιλήσει για το θέμα δεν έχει κάνει τον κόπο να μας πει πότε ένα χρέος είναι βιώσιμο και πότε δεν είναι. Ο λόγος είναι απλός. Γιατί ο ορισμός της βιωσιμότητας του χρέους προδίδει τα ταξικά και πολιτικά κριτήρια με βάση τα οποία προσεγγίζει κανείς το όλο ζήτημα. Αν το κρίνει από την σκοπιά των συμφερόντων των δανειστών, τότε βιώσιμο είναι κάθε χρέος για το οποίο ο δανειστής μπορεί να αποσπά πληρωμές σε χρήμα, ή σε είδος. Αν το κρίνει από την σκοπιά του οφειλέτη δεν είναι καθόλου έτσι, διότι στη δυνατότητα πληρωμής ενός χρέους πρέπει να συμπεριληφθεί και η ζωή του ίδιου του οφειλέτη. Ειδικά αν αυτός είναι ένας ολόκληρος λαός.
Ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό της χώρας ανήκει στο «σύστημα»!
Του Σταύρου Κατσούλη*
Έχετε προσέξει κάτι; Όποτε κάποιο από τα κόμματα του σημερινού κοινοβουλίου κάνει οποιαδήποτε δήλωση, καλή, κακή, άσχετη ή όχι, υπάρχει πάντα ένας κοινός παρονομαστής. Το μόνο πράγμα που πάντα πρέπει να μένει στο απυρόβλητο είναι το ίδιο το «σύστημα» μέσα στο οποίο υπάρχουν και κινούνται. Δεν μιλώ βεβαίως μόνο για τα κόμματα που κυβέρνησαν και μας κυβερνούν ακόμα στην εποχή της μεταπολίτευσης. Μιλώ για όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, ανεξαιρέτως. Το έχουμε διαπιστώσει αυτό όλοι μας πλέον με τα διάφορα δημοσιεύματα και αναλύσεις αλλά και τις ίδιες τις πράξεις του συνολικού πολιτικού προσωπικού.
Ένα από τα παραδείγματα αυτά είναι η εμμονή, για το τρελοκομείο του Ευρώ και ο παράλογος τους σεβασμός για «θεσμούς» όπως η Ε.Ε. από κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης. Ένα άλλο είναι ακόμα και η αποδοχή της ύπαρξης των παραπάνω από άλλα, χωρίς την παραμικρή πράξη που θα μπορούσε να τα πλήξει (γιατί προφανώς τους είναι αναγκαία). Είναι αυτονόητο πλέον, ότι ο Λαός δεν έχει πλέον απολύτως κανέναν μέσα στο κοινοβούλιο του «συστήματος», που να αντιπροσωπεύει την θέλησή του. Αντί αυτού, έχουμε ένα συνολικό προσωπικό, το οποίο σέβεται περισσότερο το ίδιο το «σύστημα», ακόμα και από την υποτιθέμενη ιδεολογία του, παρά και αντίθετα με την θέληση του Λαού.
Θα μου πείτε βέβαια, πες μας και κάτι καινούργιο, αυτά τα ξέρουμε. Σωστά. Το «σύστημα» κάνει την δουλειά του. Και η κύρια δουλειά του, είναι να δρα ως στυλοβάτης του υπάρχοντος κατεστημένου. Έτσι είναι, ότι και να λένε, όπως και να συμπεριφέρονται εκτός και εντός του κοινοβουλίου και άσχετα με τους όποιους και όσους «αγώνες» δίνουν με τις ιδεολογικά και πρακτικά μικροσκοπικές τους ομαδούλες. Αυτό το θέατρο νομίζω το είδαμε και το εμπεδώσαμε, και όσοι δεν το κατάλαβαν ακόμα, θα το καταλάβουν σύντομα, μια και ο επίλογος, η καταληκτική σκηνή δηλαδή, είναι προ των θυρών.
Το θέμα όμως που απασχολεί σήμερα, είναι να δούμε για ποιο ακριβώς «σύστημα» μιλάμε, με βάση τον τρόπο που ελέγχει το πολιτικό προσωπικό. Θα μπορούσα να τολμήσω να αναφέρω αριθμούς, νούμερα και στατιστικές, αλλά δεν θα το κάνω. Αρκεί, να δούμε τον τρόπο λειτουργίας μερικών πραγμάτων, για να καταλάβουμε, τι ακριβώς υποστηρίζει το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, εις βάρος βέβαια του Λαού και ακόμα και της πιο στοιχειώδους Δημοκρατίας. Εάν καταλάβουμε ποιες πρακτικές υποστηρίζουν, τότε θα καταλάβουμε και για ποιον λόγο πρέπει να εξαφανιστούν αυτοί, εάν εμείς, η Πατρίδα και ο Λαός της δηλαδή, θέλει να επιβιώσει.
Οι πληροφορίες παράγονται από το «σύστημα», και όλοι τις δέχονται.
Προσέξατε ποτέ, πως το «σύστημα», παράγει καθημερινά στατιστικά, νούμερα και αριθμούς που όλοι αποδέχονται χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα; Ας πάρουμε τον επίσημο αριθμό της Ανεργίας. "27 και κάτι" μας λένε εδώ και καιρό. Άσχετα εάν όλοι μας βλέπουμε ξεκάθαρα ότι η κοινωνική καταστροφή επιταχύνεται, επίσης εδώ και καιρό. Ποιοι ακριβώς μας το λένε; Αυτοί που έχουν το συμφέρον, διαπλεκόμενο ή μη, να μας το παρουσιάζουν έτσι. Είναι όμως "27 και κάτι"; Θεωρούμε όλους αυτούς που δουλεύουν για 138 ευρώ και 3 παξιμάδια τον μήνα ως εργαζόμενους; Θεωρούμε τους εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες, που δεν μπορούν να δηλώσουν άνεργοι ως εργαζόμενους; Θεωρούμε όλους αυτούς που συνεχίζουν να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται ως εργαζόμενους;
Εάν η απάντηση είναι όχι, τότε γιατί πρέπει οπωσδήποτε να μας αφορά του "επίσημο" νούμερο ως βάση για οποιαδήποτε συζήτηση; Πως είναι δυνατόν, οι φερόμενοι ως διαφωνούντες, να μας λένε ότι δεν δέχονται την σημερινή εργασιακή κατάσταση από την μία, αλλά από την άλλη, να δέχονται τα επίσημα νούμερα που παράγει το ίδιο το «σύστημα» προς όφελός του ίδιου του συστήματος που υποτίθεται ότι μάχονται;
Ας δούμε έναν άλλο αριθμό. Π.χ. αυτόν της ύφεσης. 4% λέει ο ένας, έχοντας προφανώς χάσει οποιαδήποτε επαφή με την πραγματικότητα. 5% λέει ο άλλος, που θεωρεί τον εαυτό του "υπεύθυνο"... Σοβαρά μιλάτε ρε παιδιά; 5% όταν η καταστροφή και τα ερείπια έχουν γίνει το σύνηθες περιβάλλον των πόλεων; Που το ξέρετε; Ποιος σας το είπε; Μήπως βγήκε από το στόμα κάποιου "στουρναριού", που δεν ξέρει και ούτε κατάλαβε ποτέ τι σημαίνει οικονομία, γιατί ποτέ του δεν είχε ούτε το στοιχειώδες ήθος, ούτε και την πνευματική ικανότητα να την καταλάβει; Μήπως, βγήκε από το στόμα αυτών που "προέβλεπαν" την ανάκαμψη της οικονομίας για το 2010, το 2011, το 2012, το 13 ή το 14 ; Μήπως βγήκε από αυτούς που μας υπόσχονται την "ανάπτυξη" που δεν πρόκειται να έρθει ποτέ εάν μείνουν στην εξουσία; Πως λοιπόν, είναι δυνατόν, να δέχεται κανείς να χρησιμοποιήσει ως βάση για την "διαφωνία" του, τα ίδια, πλήρως απαξιωμένα στοιχεία που του παρέχει το «σύστημα»;
Αλλά δεν είναι μόνο οι αριθμοί αυτού καθ εαυτού. Είναι και ο τρόπος που υπολογίζονται. Έχετε προσέξει πως κάθε φορά που με "κόλπα" νηπιαγωγείου εμφανίζεται ως εκ θαύματος κάποιο απίστευτα γελοίο "πρωτογενές πλεόνασμα", το πως παρουσιάζεται χωρίς να υπάρχει εκτεταμένη αναφορά στον τρόπο υπολογισμού του; Βγάζουν πληρωμές από το ισοζύγιο, κλέβουν και αγνοούν τους πάντες, κάτι που κάθε απλός πολίτης ξέρει ότι πρέπει να είναι μέσα στον υπολογισμό, γιατί ακόμα και ο πιο αρχάριος μαγαζάτορας ξέρει πολύ καλά ότι έτσι πρέπει να γίνει για να κρατήσει την επιχείρησή του όρθια. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κλοπής είναι οι πληρωμές που έχει υποχρέωση να κάνει το Δημόσιο προς τους πολίτες. Άλλο, είναι τα εισοδήματα ή χρέη που έχουν δημόσιες ή ιδιωτικές εταιρείες, που κατά το συμφέρον της περίστασης, περιλαμβάνονται ή αποβάλλονται όλως τυχαίως από τον υπολογισμό του περίφημου "πλεονάσματος". Μήπως, εκτός από την καταγγελία της απίστευτα βλακώδους ιδέας του "πρωτογενούς πλεονάσματος", θα πρέπει να υπάρξει και η γενικότερη και οργανωμένη αμφισβήτηση του τρόπου αλλά και της πηγής των στοιχείων αυτών;
Όταν το «σύστημα» σε πληρώνει, τότε το «σύστημα» σε αγοράζει.
Όλοι μας ξέρουμε για τα δάνεια και τις χρηματοδοτήσεις των κομμάτων. Κάπως λιγότεροι, θα αποδεχόμασταν ότι ΟΛΑ τους, όλα τα κόμματα, κάνουν ότι μπορούν, ότι περνά από τα χέρια τους για να πάρουν αυτά τα χρήματα. Η κοινή λογική, μας λέει ότι από την στιγμή που το «σύστημα» χρηματοδοτεί κάποιον, τότε αρχίζει και η σχέση εξάρτησης που θα έχει ως στόχο του την συνέχιση της ύπαρξης του συστήματος αυτού. Και την στιγμή που δέχονται αυτά τα χρήματα, το τελευταίο πράγμα που θα περάσει από το μυαλό τους, είναι ποιος ακριβώς θα πληρώσει τον λογαριασμό, είτε τα πήραν ως δάνειο, είτε ως κρατικό προϋπολογισμό είτε ως κάποιο εξωφρενικό δικαίωμα να μην πληρώνει κάτι που όλοι εμείς οι υπόλοιποι καλούμαστε να πληρώνουμε...
Δαγκώνει κανείς το χέρι που τον ταΐζει; Η κοινά αποδεκτή απάντηση είναι απλά όχι. Νομίζω όμως ότι η κοινή λογική αλλά και η εμπειρία μας στον κόσμο αυτό, μας λέει ότι η απάντηση είναι διαφορετική: "Όχι, δεν θα το δαγκώσει, ΕΚΤΟΣ εάν υπάρχει καλύτερη εναλλακτική ή έχει το απαιτούμενο ήθος για να το κάνει." Ας αναρωτηθούμε όμως, ποια είναι η εναλλακτική και ποιο το απαιτούμενο ήθος, για όλα αυτά τα κόμματα, για όλους αυτούς τους κρατικούς λειτουργούς μέσω και έξω από το κοινοβούλιο, που δέχονται τις απλόχερες προσφορές του «συστήματος» και έχουν αποδείξει ότι δεν έχουν...
Τι άλλο, τι διαφορετικό, θα μπορούσε να κάνει ένας από αυτούς τους ανεπάγγελτους που μας κυβερνούν, για να ζήσει με τον τρόπο που κάνει τώρα; Τι θα μπορούσε να κάνει ένας οποιοσδήποτε από αυτούς, για να λαμβάνει τα χιλιάδες ευρώ σε μισθούς, απαλλαγές και λοιπά "δικαιώματα"; Η απάντηση ειδικά για όλους αυτούς, είναι γνωστή σε όλους μας: Τίποτε. Δεν έχουν ούτε την θέληση, ούτε την δυνατότητα, ούτε τις γνώσεις, ούτε το ήθος, ούτε την ικανότητα να δουλέψουν για να βγάλουν το ψωμί τους, γιατί σπατάλησαν τις ζωές τους στο φαγοπότι του συνδικαλισμού, του δημοσίου ή των κομμάτων. Δεν μου καίγεται καρφί, εάν αυτοί λέγονται δεξιοί, αριστεροί, σοσιαλιστές, ή οτιδήποτε άλλο. Για αυτούς, δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος για να πάρουν τα ίδια πράγματα που τους δίνει το «σύστημα» σήμερα.
Το τι σημαίνει αυτό, είναι απλό. Όλοι τους, θα στηρίζουν το «σύστημα», πάσα θυσία, γιατί το «σύστημα» τους κρατά στην θέση τους. Θα κάνουν πάντα και στο τέλος θα κάνουν, ακριβώς αυτό που απαιτεί το ίδιο το «σύστημα» για να επιβιώσει αυτό, αλλά προ πάντων αυτοί. Όλα τα υπόλοιπα, περί αντιδράσεων, καταγγελιών, και τα λοιπά γνωστά, είναι μέρος της θεατρικής παράστασης. Η ανατροπή του καθεστώτος ή ακόμα χειρότερα, του ίδιου του πολιτεύματος, μέσα ή έξω από τα κόμματά τους, είναι το μοναδικό πράγμα που για όλους τους, δεν θα πέσει ποτέ στο τραπέζι.
Το «σύστημα», έχει Θεσμούς και έχει και "θεσμούς"...
Πως καταλαβαίνει κανείς ότι το πολιτικό προσωπικό έχει ξεπουλήσει την ψυχή του στο «σύστημα»; Αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς, όταν κοιτάξει πως φέρεται μπροστά στους περίφημους θεσμούς. Το πρώτο πράγμα που θα προσέξει ο παρατηρητικός θεατής, είναι ότι όλοι τους, έχουν χωρίσει τους υπάρχοντες θεσμούς σε κατηγορίες. Υπάρχουν κάποιοι θεσμοί που είναι "θεσμικότεροι" κάποιων άλλων.
Ας πάρουμε την περίπτωση του πολιτεύματος. Δεν υπάρχει κόμμα στην σημερινή Βουλή, το οποίο να μην αποδέχεται ότι το υπάρχον κοινοβουλευτικό σύστημα που ορίζει το Σύνταγμά της Ελλάδας, είναι συνώνυμο με την Δημοκρατία. Ακόμα και η Χρυσή Αυγή, που εναντιώνεται με σφοδρότητα κατά της ίδιας της ιδέας της Δημοκρατίας, έχει παραδεχτεί ενώπιον της δικαιοσύνης ότι σέβεται το υπάρχον πολίτευμα. Στην ουσία βέβαια, τα υπόλοιπα κόμματα, θέτουν το υπάρχον πολίτευμα όπως ακριβώς ορίζεται από το Σύνταγμα, πάνω και από την ίδια την ιδέα της Δημοκρατίας. Και αυτό, γιατί το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν, είναι ο ίδιος ο Λαός, να μπορεί να αλλάξει με όποιον τρόπο θελήσει αυτός, το ίδιο το πολίτευμα. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για το πολιτικό προσωπικό. Όλοι τους, θεωρούν, ακόμα και τώρα που ο Λαός τους έχει ήδη ορίσει ως την πιο άχρηστη "τάξη" της χώρας, ότι το κοινοβούλιο, η Βουλή δηλαδή, είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται ο Λαός. Ο απόλυτος διαχωρισμός μεταξύ της βούλησης του Λαού και της "Βουλής των Ελλήνων" όπως αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται, φαίνεται, ότι δεν τους απασχολεί καθόλου.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και όλοι αυτοί οι "θεσμοί", που μόνο κατ όνομα είναι θεσμοί, γιατί δεν αποτελούν θεμέλια της ύπαρξης του ίδιου του «συστήματος». Για παράδειγμα, η δημόσια και δωρεάν παιδεία, είναι κάτι που διαχρονικά όλοι μας ξέρουμε ότι δεν υπάρχει. Και όμως, ο "θεσμός" αυτός, όπως και τόσοι άλλοι, δεν αντιμετωπίζονται με την ίδια ανένδοτη υποστήριξη που υπάρχει για παράδειγμα στο θέμα του πολιτεύματος. Στην περίπτωση της παιδείας, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα εάν έχει απαξιωθεί πλήρως και κοστίζει χιλιάδες ευρώ στον ανήμπορο πολίτη για να καταφέρει να "σπουδάσει" τα παιδιά του. Βλέπετε, η παιδεία, δεν αποτελεί θεμέλιο του υπάρχοντος «συστήματος». Η αντίθετα, για να το πούμε έξω από τα δόντια, αυτό που αποτελεί θεμέλιο του, είναι η ΜΗ ύπαρξη, πραγματικής, δωρεάν και δημόσιας παιδείας. Ποιος από αυτούς που ταΐζει το «σύστημα», είναι τόσο τρελός που θα ήθελε να έχει πολίτες που να έχουν την παιδεία που μπορεί να προκαλέσει την κατάρρευση του σημερινού «συστήματος»; Μήπως το ίδιο ισχύει και για την υγεία και τόσους άλλους θεσμούς που έχουν απαξιώσει; Νομίζω η απάντηση είναι προφανής.
Το «σύστημα» είναι ο μόνος ικανός, ο Λαός είναι άχρηστος, ηλίθιος και για χειραγώγιση.
Έχετε προσέξει πως μιλά ένας πολιτικός σήμερα, άσχετα με το που ανήκει ιδεολογικά; Οι απαντήσεις σε ερωτήσεις, απαντώνται σχεδόν πάντα με το πομπώδες ύφος εκατό εκατομμυρίων καρδιναλίων, με εκφράσεις όπως: "Ναι κοιτάξτε, θα σας πω..." ή "Έχει γίνει τρομακτική δουλεία στον τομέα αυτόν..." ή "Ευχαρίστως, να σας εξηγήσω..." ή "Ακούστε με, και θα καταλάβετε ότι..." ή "Οι λόγοι είναι πολύπλοκοι..." ή "Εάν κανείς δεν καταλαβαίνει το Χ, τότε δεν μπορεί να καταλάβει..." και άλλα κλασικά τα οποία υποδηλώνουν την αίσθηση ανωτερότητας που έχουν σε σχέση τον συνομιλητή τους.
Χαρακτηριστική είναι και η αδυναμία ενός πολιτικού που στηρίζει το «σύστημα», να απαντήσει σε απλές ερωτήσεις με ένα ναι ή όχι ή να δώσει ως απάντηση ένα μέγεθος χωρίς να προσπαθήσει να παρουσιάσει και μια μικρή διατριβή ή ανάλυση πάνω σε αυτό ή κάποιο άσχετο θέμα. Χαρακτηριστικότερος ακόμα όμως, είναι ο τρόπος που οι διάφοροι εκπρόσωποι και λοιπό πολιτικό προσωπικό, που αποφεύγουν να δίνουν απαντήσεις στον Λαό, έστω μέσα από τα φώτα της δημοσιότητας και των ΜΜΕ. Η αποστροφή τους από τον Λαό και η άρνηση απάντησης ή επεξήγησης σε κάποιο θέμα ή γεγονός, είναι τόσο διαδεδομένη πρακτική, που πλέον, είναι αναμενόμενο, ότι οι δηλώσεις που θα υπάρξουν μετά από κάποια πολύωρη συζήτηση ή σύσκεψη, θα είναι παρά δυο τρεις προτάσεις ή δηλώσεις το πολύ, ακολουθούμενες από ένα ψυχρό "Ευχαριστώ", ένα "Ουδέν σχόλιον" ή εάν στριμωχτούν, ένα "ο Επόμενος παρακαλώ".
Είναι έννοια και συνείδηση άγνωστη πλέον για τους πολιτικούς του «συστήματος», το γεγονός ότι είναι υπηρέτες του Λαού, και όχι το αντίστροφο. Ο τρόπος με τον οποίον έστω αποδέχονται την αντίδραση ακόμα και των όποιων οπαδών μπορεί να έχουν, άσχετα από τον χώρο στον οποίον ανήκουν, υποδηλώνει και πάλι ακριβώς αυτό το ίδιο πράγμα. Αυτοί, οι πολιτικοί, είναι οι ικανοί, γιατί ανήκουν στο «σύστημα» και γι αυτό τους αρμόζει η δόξα που λαμβάνουν. Όλοι οι υπόλοιποι, ο Λαός δηλαδή, είναι οι ηλίθιοι οι οποίοι πρέπει να χειραγωγούνται συνεχώς και αδιαλείπτως. Η δυνατότητα κατανόησης από τον Λαό, γι αυτούς δεν υπάρχει. Τα περί των τεκταινομένων στην Πολιτική ή την γενικότερη Διακυβέρνηση της Χώρας, είναι μόνο κατανοητά από τους φερόμενους ως μυημένους και τους ανώτερους ανθρώπους γενικά, που τυγχάνει να είναι οι ίδιοι. Ως εκ τούτου, η ενημέρωση του Λαού, και η συζήτηση με αυτόν, παίρνει τα χαρακτηριστικά που ανέφερα παραπάνω.
Η Δημοκρατία είναι εχθρός του «συστήματος» και ως εκ τούτου είναι και εχθρός της πλειοψηφίας του πολιτικού προσωπικού.
Πίσω βέβαια από όλο αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς, βρίσκεται μια θεμελιώδης ιδέα που έχουν αποδεχτεί όλοι αυτοί που στηρίζουν το «σύστημα». Μισούν μέχρι το σημείο αηδίας και απόλυτης αποστροφής, την ίδια την Δημοκρατία. Αλλά το μίσος αυτό δεν είναι απλά κάποια διαστροφή που έχουν. Είναι η φυσικά αναμενόμενη στάση που θα πρέπει να κρατήσουν, εάν θέλουν να κρατήσουν τους εαυτούς τους στην σημερινή κατάσταση. Δεν μπορούν να δεχθούν με κανέναν τρόπο, ότι ο ίδιος ο Λαός μπορεί αυτοβούλως, και χωρίς διαμεσολαβητές, να κάνει πάρα πολύ περισσότερα από ότι έχει την δυνατότητα να κάνει σήμερα.
Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν, είναι να φύγει ένα τεράστιο μέρος από την "εργασία" τους, και να εδραιωθεί εκεί που πρέπει, δηλαδή στα χέρια του ίδιου του Λαού. Ο ρόλος τους, είναι να χειραγωγείται ο Λαός, και όχι να ενδυναμώνεται. Γιατί πολύ απλά, όσο ο Λαός ενδυναμώνεται, τόσο το «σύστημα» που τους συντηρεί, αποδυναμώνεται. Πράγματα όπως η πρακτική και πραγματική ανάκληση των για οποιονδήποτε λόγο θελήσει ο Λαός, που θα μπορούσαν να πηγάσουν από μια ενδυνάμωση της Δημοκρατίας, είναι προφανώς πράγματα που ούτε αυτοί, ούτε και οι κομματικοί μηχανισμοί θέλουν να εφαρμοστούν ποτέ. Η λύση για όλους αυτούς λοιπόν, είναι αυτονόητη. Η στήριξη του «συστήματος» πάση θυσία.
Παρακολούθηση του Πολίτη
Κάθε βρωμερό υποκείμενο-σκλάβος, πρέπει να έχει και την απαραίτητη χαντζάρα από πάνω του. Για να γίνει αυτό βέβαια, πρέπει πρώτα πρώτα να μπορεί ο επικυρίαρχος να τον παρακολουθεί. Έτσι λοιπόν και στην περίπτωσή μας, η παρακολούθηση των πολιτών με κάθε τρόπο, νόμιμο ή όχι, είναι και πάλι κάτι που ο σημερινός πολιτικός, θεωρεί ως απολύτως φυσική κατάσταση. Ο ένας, κυρίως ο κυβερνητικός φασίστας, το κάνει με τον φιλελεύθερο τρόπο. Ο αριστερός φασίστας, ευελπιστεί να το κάνει με τον "προοδευτικό" τρόπο. το αποτέλεσμα; Το ίδιο φυσικά.
Αντιστέκεσαι, η χειρότερα, έχεις διαφωνίες με τον τρόπο διακυβέρνησης; Το σύστημα θα σε πατήσει, θα σε διαλύσει και στο τέλος, εάν τους αφήσουμε θα σε καταστρέψει κιόλας. Όλα αυτά όμως, αρχίζουν από την παρακολούθηση των πάντων, από τα φορολογικά, μέχρι και άλλες τεχνικές που εφαρμόζονται στους πιο αντιδραστικούς.
Ποιο το κοινό στοιχείο σε όλους τους στυλοβάτες μας; Μα φυσικά, η παρακολούθηση των υποκειμένων είναι αναγκαία. Δεν έχει νόημα να τους αφήσουμε ελεύθερους και εξάλλου, αυτό είναι πολύ Δημοκρατικό για να εφαρμοστεί...
Ο συνεχής εκφοβισμός του Πολίτη
Μια από τις συνεχείς ασχολίες του συστήματος, είναι ο συνεχής εκφοβισμός των πολιτών, άλλο ένα πράγμα στο οποίο συμφωνούν όλοι τους. Όπως πάντα, ο καθένας το κάνει με τον τρόπο του. Ο ένας, θα πει ότι εάν δεν υπακούσουμε τυφλά στις διαταγές των δανειστών μας, τότε θα επέλθει η καταστροφή. Ο άλλος, θα πει ότι δεν έχεις ελπίδα, γιατί η κοινωνία δεν έχει "ανέβει" στα απαιτούμενα επίπεδα για να πάρει τα πράγματα στα χέρια του. Οπότε; Πολύ απλό, για όλους τους η επιθυμία είναι να ενδίδουν όλοι στον φόβο, με αποτέλεσμα το σύστημα να μην αλλάζει ποτέ.
Το δικό μας χρέος είναι να σπάσουμε όλα τα δεσμά μας από το «σύστημα»
Το σύστημα λοιπόν κάνει την δουλειά του. Η δουλειά του είναι η αυτοάμυνα του, μπροστά στην πιθανότητα που όλο και φουντώνει περισσότερο να ανατραπεί μια για πάντα. Εμείς έχουμε όμως την δική μας εργασία να κάνουμε. Να αντισταθούμε στο καθεστώς, να απαλλάξουμε τους εαυτούς μας από τις ψυχολογικές αγκυλώσεις που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι παρ όλα τα λάθη του, το σύστημα είναι εδώ για να μείνει για πάντα γιατί είναι αναγκαίο. Δεν είναι όμως έτσι και ο Λαός μας το έχει αποδείξει.
Η ιστορία του κόσμου, αλλά πολύ πιο σημαντικά αυτού του Έθνους, έχει δείξει ότι όταν οι καταστάσεις το απαιτούν, τότε η κοινωνία κάνει το μόνο νόμιμο καθήκον του. Ανατρέπει και δικάζει τους επικυρίαρχους. Η διαφορά είναι ότι τώρα, τώρα που η επίθεση κατά της Πατρίδας είναι ολοκληρωτική και σκοπεύει στον ολοκληρωτικό αφανισμό μας, τώρα είναι η ευκαιρία μας να τους αφανίσουμε εμείς πρώτοι για πάντα και να αναγεννήσουμε την Πατρίδα με τέτοιον τρόπο που δεν θα ξανά έχουμε ποτέ πλέον επικυρίαρχους οποιασδήποτε μορφής ή προσωπείου.
Θα πρέπει να αντιστρέψουμε μαζικά και συλλογικά τους δικούς τους όρους και τους δικούς τους θεσμούς της διαφθοράς για να έρθει η ευλογημένη αυτή ώρα της απελευθέρωσης από το σύστημα. Πόσο δυνατά ποθούμε να έρθει αυτή ή ώρα και τα μετέπειτα χρόνια όταν η ζοφερή και σκοτεινή εποχή των προδοτών και επικυρίαρχων φίλων τους θα είναι πλέον ένα μακρινό παρελθόν, και θα αναφέρεται πλέον μόνο ως ένα παραμύθι στα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας! Είναι κάποιος πραγματικά που δεν θέλει τα παιδιά του να ζήσουν σε μια πραγματικά αναγεννημένη Ελλάδα όπου κανένα «σύστημα» και κανένας άνθρωπος δεν θα εκμεταλλεύεται τον άλλον; Είναι κανείς που θέλει να βρίσκεται για πάντα κάτω από την μπότα του «συστήματος»;
*Ο Σταύρος Κατσούλης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου
Έχετε προσέξει κάτι; Όποτε κάποιο από τα κόμματα του σημερινού κοινοβουλίου κάνει οποιαδήποτε δήλωση, καλή, κακή, άσχετη ή όχι, υπάρχει πάντα ένας κοινός παρονομαστής. Το μόνο πράγμα που πάντα πρέπει να μένει στο απυρόβλητο είναι το ίδιο το «σύστημα» μέσα στο οποίο υπάρχουν και κινούνται. Δεν μιλώ βεβαίως μόνο για τα κόμματα που κυβέρνησαν και μας κυβερνούν ακόμα στην εποχή της μεταπολίτευσης. Μιλώ για όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, ανεξαιρέτως. Το έχουμε διαπιστώσει αυτό όλοι μας πλέον με τα διάφορα δημοσιεύματα και αναλύσεις αλλά και τις ίδιες τις πράξεις του συνολικού πολιτικού προσωπικού.
Ένα από τα παραδείγματα αυτά είναι η εμμονή, για το τρελοκομείο του Ευρώ και ο παράλογος τους σεβασμός για «θεσμούς» όπως η Ε.Ε. από κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης. Ένα άλλο είναι ακόμα και η αποδοχή της ύπαρξης των παραπάνω από άλλα, χωρίς την παραμικρή πράξη που θα μπορούσε να τα πλήξει (γιατί προφανώς τους είναι αναγκαία). Είναι αυτονόητο πλέον, ότι ο Λαός δεν έχει πλέον απολύτως κανέναν μέσα στο κοινοβούλιο του «συστήματος», που να αντιπροσωπεύει την θέλησή του. Αντί αυτού, έχουμε ένα συνολικό προσωπικό, το οποίο σέβεται περισσότερο το ίδιο το «σύστημα», ακόμα και από την υποτιθέμενη ιδεολογία του, παρά και αντίθετα με την θέληση του Λαού.
Θα μου πείτε βέβαια, πες μας και κάτι καινούργιο, αυτά τα ξέρουμε. Σωστά. Το «σύστημα» κάνει την δουλειά του. Και η κύρια δουλειά του, είναι να δρα ως στυλοβάτης του υπάρχοντος κατεστημένου. Έτσι είναι, ότι και να λένε, όπως και να συμπεριφέρονται εκτός και εντός του κοινοβουλίου και άσχετα με τους όποιους και όσους «αγώνες» δίνουν με τις ιδεολογικά και πρακτικά μικροσκοπικές τους ομαδούλες. Αυτό το θέατρο νομίζω το είδαμε και το εμπεδώσαμε, και όσοι δεν το κατάλαβαν ακόμα, θα το καταλάβουν σύντομα, μια και ο επίλογος, η καταληκτική σκηνή δηλαδή, είναι προ των θυρών.
Το θέμα όμως που απασχολεί σήμερα, είναι να δούμε για ποιο ακριβώς «σύστημα» μιλάμε, με βάση τον τρόπο που ελέγχει το πολιτικό προσωπικό. Θα μπορούσα να τολμήσω να αναφέρω αριθμούς, νούμερα και στατιστικές, αλλά δεν θα το κάνω. Αρκεί, να δούμε τον τρόπο λειτουργίας μερικών πραγμάτων, για να καταλάβουμε, τι ακριβώς υποστηρίζει το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, εις βάρος βέβαια του Λαού και ακόμα και της πιο στοιχειώδους Δημοκρατίας. Εάν καταλάβουμε ποιες πρακτικές υποστηρίζουν, τότε θα καταλάβουμε και για ποιον λόγο πρέπει να εξαφανιστούν αυτοί, εάν εμείς, η Πατρίδα και ο Λαός της δηλαδή, θέλει να επιβιώσει.
Οι πληροφορίες παράγονται από το «σύστημα», και όλοι τις δέχονται.
Προσέξατε ποτέ, πως το «σύστημα», παράγει καθημερινά στατιστικά, νούμερα και αριθμούς που όλοι αποδέχονται χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα; Ας πάρουμε τον επίσημο αριθμό της Ανεργίας. "27 και κάτι" μας λένε εδώ και καιρό. Άσχετα εάν όλοι μας βλέπουμε ξεκάθαρα ότι η κοινωνική καταστροφή επιταχύνεται, επίσης εδώ και καιρό. Ποιοι ακριβώς μας το λένε; Αυτοί που έχουν το συμφέρον, διαπλεκόμενο ή μη, να μας το παρουσιάζουν έτσι. Είναι όμως "27 και κάτι"; Θεωρούμε όλους αυτούς που δουλεύουν για 138 ευρώ και 3 παξιμάδια τον μήνα ως εργαζόμενους; Θεωρούμε τους εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες, που δεν μπορούν να δηλώσουν άνεργοι ως εργαζόμενους; Θεωρούμε όλους αυτούς που συνεχίζουν να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται ως εργαζόμενους;
Εάν η απάντηση είναι όχι, τότε γιατί πρέπει οπωσδήποτε να μας αφορά του "επίσημο" νούμερο ως βάση για οποιαδήποτε συζήτηση; Πως είναι δυνατόν, οι φερόμενοι ως διαφωνούντες, να μας λένε ότι δεν δέχονται την σημερινή εργασιακή κατάσταση από την μία, αλλά από την άλλη, να δέχονται τα επίσημα νούμερα που παράγει το ίδιο το «σύστημα» προς όφελός του ίδιου του συστήματος που υποτίθεται ότι μάχονται;
Ας δούμε έναν άλλο αριθμό. Π.χ. αυτόν της ύφεσης. 4% λέει ο ένας, έχοντας προφανώς χάσει οποιαδήποτε επαφή με την πραγματικότητα. 5% λέει ο άλλος, που θεωρεί τον εαυτό του "υπεύθυνο"... Σοβαρά μιλάτε ρε παιδιά; 5% όταν η καταστροφή και τα ερείπια έχουν γίνει το σύνηθες περιβάλλον των πόλεων; Που το ξέρετε; Ποιος σας το είπε; Μήπως βγήκε από το στόμα κάποιου "στουρναριού", που δεν ξέρει και ούτε κατάλαβε ποτέ τι σημαίνει οικονομία, γιατί ποτέ του δεν είχε ούτε το στοιχειώδες ήθος, ούτε και την πνευματική ικανότητα να την καταλάβει; Μήπως, βγήκε από το στόμα αυτών που "προέβλεπαν" την ανάκαμψη της οικονομίας για το 2010, το 2011, το 2012, το 13 ή το 14 ; Μήπως βγήκε από αυτούς που μας υπόσχονται την "ανάπτυξη" που δεν πρόκειται να έρθει ποτέ εάν μείνουν στην εξουσία; Πως λοιπόν, είναι δυνατόν, να δέχεται κανείς να χρησιμοποιήσει ως βάση για την "διαφωνία" του, τα ίδια, πλήρως απαξιωμένα στοιχεία που του παρέχει το «σύστημα»;
Αλλά δεν είναι μόνο οι αριθμοί αυτού καθ εαυτού. Είναι και ο τρόπος που υπολογίζονται. Έχετε προσέξει πως κάθε φορά που με "κόλπα" νηπιαγωγείου εμφανίζεται ως εκ θαύματος κάποιο απίστευτα γελοίο "πρωτογενές πλεόνασμα", το πως παρουσιάζεται χωρίς να υπάρχει εκτεταμένη αναφορά στον τρόπο υπολογισμού του; Βγάζουν πληρωμές από το ισοζύγιο, κλέβουν και αγνοούν τους πάντες, κάτι που κάθε απλός πολίτης ξέρει ότι πρέπει να είναι μέσα στον υπολογισμό, γιατί ακόμα και ο πιο αρχάριος μαγαζάτορας ξέρει πολύ καλά ότι έτσι πρέπει να γίνει για να κρατήσει την επιχείρησή του όρθια. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κλοπής είναι οι πληρωμές που έχει υποχρέωση να κάνει το Δημόσιο προς τους πολίτες. Άλλο, είναι τα εισοδήματα ή χρέη που έχουν δημόσιες ή ιδιωτικές εταιρείες, που κατά το συμφέρον της περίστασης, περιλαμβάνονται ή αποβάλλονται όλως τυχαίως από τον υπολογισμό του περίφημου "πλεονάσματος". Μήπως, εκτός από την καταγγελία της απίστευτα βλακώδους ιδέας του "πρωτογενούς πλεονάσματος", θα πρέπει να υπάρξει και η γενικότερη και οργανωμένη αμφισβήτηση του τρόπου αλλά και της πηγής των στοιχείων αυτών;
Όταν το «σύστημα» σε πληρώνει, τότε το «σύστημα» σε αγοράζει.
Όλοι μας ξέρουμε για τα δάνεια και τις χρηματοδοτήσεις των κομμάτων. Κάπως λιγότεροι, θα αποδεχόμασταν ότι ΟΛΑ τους, όλα τα κόμματα, κάνουν ότι μπορούν, ότι περνά από τα χέρια τους για να πάρουν αυτά τα χρήματα. Η κοινή λογική, μας λέει ότι από την στιγμή που το «σύστημα» χρηματοδοτεί κάποιον, τότε αρχίζει και η σχέση εξάρτησης που θα έχει ως στόχο του την συνέχιση της ύπαρξης του συστήματος αυτού. Και την στιγμή που δέχονται αυτά τα χρήματα, το τελευταίο πράγμα που θα περάσει από το μυαλό τους, είναι ποιος ακριβώς θα πληρώσει τον λογαριασμό, είτε τα πήραν ως δάνειο, είτε ως κρατικό προϋπολογισμό είτε ως κάποιο εξωφρενικό δικαίωμα να μην πληρώνει κάτι που όλοι εμείς οι υπόλοιποι καλούμαστε να πληρώνουμε...
Δαγκώνει κανείς το χέρι που τον ταΐζει; Η κοινά αποδεκτή απάντηση είναι απλά όχι. Νομίζω όμως ότι η κοινή λογική αλλά και η εμπειρία μας στον κόσμο αυτό, μας λέει ότι η απάντηση είναι διαφορετική: "Όχι, δεν θα το δαγκώσει, ΕΚΤΟΣ εάν υπάρχει καλύτερη εναλλακτική ή έχει το απαιτούμενο ήθος για να το κάνει." Ας αναρωτηθούμε όμως, ποια είναι η εναλλακτική και ποιο το απαιτούμενο ήθος, για όλα αυτά τα κόμματα, για όλους αυτούς τους κρατικούς λειτουργούς μέσω και έξω από το κοινοβούλιο, που δέχονται τις απλόχερες προσφορές του «συστήματος» και έχουν αποδείξει ότι δεν έχουν...
Τι άλλο, τι διαφορετικό, θα μπορούσε να κάνει ένας από αυτούς τους ανεπάγγελτους που μας κυβερνούν, για να ζήσει με τον τρόπο που κάνει τώρα; Τι θα μπορούσε να κάνει ένας οποιοσδήποτε από αυτούς, για να λαμβάνει τα χιλιάδες ευρώ σε μισθούς, απαλλαγές και λοιπά "δικαιώματα"; Η απάντηση ειδικά για όλους αυτούς, είναι γνωστή σε όλους μας: Τίποτε. Δεν έχουν ούτε την θέληση, ούτε την δυνατότητα, ούτε τις γνώσεις, ούτε το ήθος, ούτε την ικανότητα να δουλέψουν για να βγάλουν το ψωμί τους, γιατί σπατάλησαν τις ζωές τους στο φαγοπότι του συνδικαλισμού, του δημοσίου ή των κομμάτων. Δεν μου καίγεται καρφί, εάν αυτοί λέγονται δεξιοί, αριστεροί, σοσιαλιστές, ή οτιδήποτε άλλο. Για αυτούς, δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος για να πάρουν τα ίδια πράγματα που τους δίνει το «σύστημα» σήμερα.
Το τι σημαίνει αυτό, είναι απλό. Όλοι τους, θα στηρίζουν το «σύστημα», πάσα θυσία, γιατί το «σύστημα» τους κρατά στην θέση τους. Θα κάνουν πάντα και στο τέλος θα κάνουν, ακριβώς αυτό που απαιτεί το ίδιο το «σύστημα» για να επιβιώσει αυτό, αλλά προ πάντων αυτοί. Όλα τα υπόλοιπα, περί αντιδράσεων, καταγγελιών, και τα λοιπά γνωστά, είναι μέρος της θεατρικής παράστασης. Η ανατροπή του καθεστώτος ή ακόμα χειρότερα, του ίδιου του πολιτεύματος, μέσα ή έξω από τα κόμματά τους, είναι το μοναδικό πράγμα που για όλους τους, δεν θα πέσει ποτέ στο τραπέζι.
Το «σύστημα», έχει Θεσμούς και έχει και "θεσμούς"...
Πως καταλαβαίνει κανείς ότι το πολιτικό προσωπικό έχει ξεπουλήσει την ψυχή του στο «σύστημα»; Αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς, όταν κοιτάξει πως φέρεται μπροστά στους περίφημους θεσμούς. Το πρώτο πράγμα που θα προσέξει ο παρατηρητικός θεατής, είναι ότι όλοι τους, έχουν χωρίσει τους υπάρχοντες θεσμούς σε κατηγορίες. Υπάρχουν κάποιοι θεσμοί που είναι "θεσμικότεροι" κάποιων άλλων.
Ας πάρουμε την περίπτωση του πολιτεύματος. Δεν υπάρχει κόμμα στην σημερινή Βουλή, το οποίο να μην αποδέχεται ότι το υπάρχον κοινοβουλευτικό σύστημα που ορίζει το Σύνταγμά της Ελλάδας, είναι συνώνυμο με την Δημοκρατία. Ακόμα και η Χρυσή Αυγή, που εναντιώνεται με σφοδρότητα κατά της ίδιας της ιδέας της Δημοκρατίας, έχει παραδεχτεί ενώπιον της δικαιοσύνης ότι σέβεται το υπάρχον πολίτευμα. Στην ουσία βέβαια, τα υπόλοιπα κόμματα, θέτουν το υπάρχον πολίτευμα όπως ακριβώς ορίζεται από το Σύνταγμα, πάνω και από την ίδια την ιδέα της Δημοκρατίας. Και αυτό, γιατί το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν, είναι ο ίδιος ο Λαός, να μπορεί να αλλάξει με όποιον τρόπο θελήσει αυτός, το ίδιο το πολίτευμα. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για το πολιτικό προσωπικό. Όλοι τους, θεωρούν, ακόμα και τώρα που ο Λαός τους έχει ήδη ορίσει ως την πιο άχρηστη "τάξη" της χώρας, ότι το κοινοβούλιο, η Βουλή δηλαδή, είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται ο Λαός. Ο απόλυτος διαχωρισμός μεταξύ της βούλησης του Λαού και της "Βουλής των Ελλήνων" όπως αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται, φαίνεται, ότι δεν τους απασχολεί καθόλου.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και όλοι αυτοί οι "θεσμοί", που μόνο κατ όνομα είναι θεσμοί, γιατί δεν αποτελούν θεμέλια της ύπαρξης του ίδιου του «συστήματος». Για παράδειγμα, η δημόσια και δωρεάν παιδεία, είναι κάτι που διαχρονικά όλοι μας ξέρουμε ότι δεν υπάρχει. Και όμως, ο "θεσμός" αυτός, όπως και τόσοι άλλοι, δεν αντιμετωπίζονται με την ίδια ανένδοτη υποστήριξη που υπάρχει για παράδειγμα στο θέμα του πολιτεύματος. Στην περίπτωση της παιδείας, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα εάν έχει απαξιωθεί πλήρως και κοστίζει χιλιάδες ευρώ στον ανήμπορο πολίτη για να καταφέρει να "σπουδάσει" τα παιδιά του. Βλέπετε, η παιδεία, δεν αποτελεί θεμέλιο του υπάρχοντος «συστήματος». Η αντίθετα, για να το πούμε έξω από τα δόντια, αυτό που αποτελεί θεμέλιο του, είναι η ΜΗ ύπαρξη, πραγματικής, δωρεάν και δημόσιας παιδείας. Ποιος από αυτούς που ταΐζει το «σύστημα», είναι τόσο τρελός που θα ήθελε να έχει πολίτες που να έχουν την παιδεία που μπορεί να προκαλέσει την κατάρρευση του σημερινού «συστήματος»; Μήπως το ίδιο ισχύει και για την υγεία και τόσους άλλους θεσμούς που έχουν απαξιώσει; Νομίζω η απάντηση είναι προφανής.
Το «σύστημα» είναι ο μόνος ικανός, ο Λαός είναι άχρηστος, ηλίθιος και για χειραγώγιση.
Έχετε προσέξει πως μιλά ένας πολιτικός σήμερα, άσχετα με το που ανήκει ιδεολογικά; Οι απαντήσεις σε ερωτήσεις, απαντώνται σχεδόν πάντα με το πομπώδες ύφος εκατό εκατομμυρίων καρδιναλίων, με εκφράσεις όπως: "Ναι κοιτάξτε, θα σας πω..." ή "Έχει γίνει τρομακτική δουλεία στον τομέα αυτόν..." ή "Ευχαρίστως, να σας εξηγήσω..." ή "Ακούστε με, και θα καταλάβετε ότι..." ή "Οι λόγοι είναι πολύπλοκοι..." ή "Εάν κανείς δεν καταλαβαίνει το Χ, τότε δεν μπορεί να καταλάβει..." και άλλα κλασικά τα οποία υποδηλώνουν την αίσθηση ανωτερότητας που έχουν σε σχέση τον συνομιλητή τους.
Χαρακτηριστική είναι και η αδυναμία ενός πολιτικού που στηρίζει το «σύστημα», να απαντήσει σε απλές ερωτήσεις με ένα ναι ή όχι ή να δώσει ως απάντηση ένα μέγεθος χωρίς να προσπαθήσει να παρουσιάσει και μια μικρή διατριβή ή ανάλυση πάνω σε αυτό ή κάποιο άσχετο θέμα. Χαρακτηριστικότερος ακόμα όμως, είναι ο τρόπος που οι διάφοροι εκπρόσωποι και λοιπό πολιτικό προσωπικό, που αποφεύγουν να δίνουν απαντήσεις στον Λαό, έστω μέσα από τα φώτα της δημοσιότητας και των ΜΜΕ. Η αποστροφή τους από τον Λαό και η άρνηση απάντησης ή επεξήγησης σε κάποιο θέμα ή γεγονός, είναι τόσο διαδεδομένη πρακτική, που πλέον, είναι αναμενόμενο, ότι οι δηλώσεις που θα υπάρξουν μετά από κάποια πολύωρη συζήτηση ή σύσκεψη, θα είναι παρά δυο τρεις προτάσεις ή δηλώσεις το πολύ, ακολουθούμενες από ένα ψυχρό "Ευχαριστώ", ένα "Ουδέν σχόλιον" ή εάν στριμωχτούν, ένα "ο Επόμενος παρακαλώ".
Είναι έννοια και συνείδηση άγνωστη πλέον για τους πολιτικούς του «συστήματος», το γεγονός ότι είναι υπηρέτες του Λαού, και όχι το αντίστροφο. Ο τρόπος με τον οποίον έστω αποδέχονται την αντίδραση ακόμα και των όποιων οπαδών μπορεί να έχουν, άσχετα από τον χώρο στον οποίον ανήκουν, υποδηλώνει και πάλι ακριβώς αυτό το ίδιο πράγμα. Αυτοί, οι πολιτικοί, είναι οι ικανοί, γιατί ανήκουν στο «σύστημα» και γι αυτό τους αρμόζει η δόξα που λαμβάνουν. Όλοι οι υπόλοιποι, ο Λαός δηλαδή, είναι οι ηλίθιοι οι οποίοι πρέπει να χειραγωγούνται συνεχώς και αδιαλείπτως. Η δυνατότητα κατανόησης από τον Λαό, γι αυτούς δεν υπάρχει. Τα περί των τεκταινομένων στην Πολιτική ή την γενικότερη Διακυβέρνηση της Χώρας, είναι μόνο κατανοητά από τους φερόμενους ως μυημένους και τους ανώτερους ανθρώπους γενικά, που τυγχάνει να είναι οι ίδιοι. Ως εκ τούτου, η ενημέρωση του Λαού, και η συζήτηση με αυτόν, παίρνει τα χαρακτηριστικά που ανέφερα παραπάνω.
Η Δημοκρατία είναι εχθρός του «συστήματος» και ως εκ τούτου είναι και εχθρός της πλειοψηφίας του πολιτικού προσωπικού.
Πίσω βέβαια από όλο αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς, βρίσκεται μια θεμελιώδης ιδέα που έχουν αποδεχτεί όλοι αυτοί που στηρίζουν το «σύστημα». Μισούν μέχρι το σημείο αηδίας και απόλυτης αποστροφής, την ίδια την Δημοκρατία. Αλλά το μίσος αυτό δεν είναι απλά κάποια διαστροφή που έχουν. Είναι η φυσικά αναμενόμενη στάση που θα πρέπει να κρατήσουν, εάν θέλουν να κρατήσουν τους εαυτούς τους στην σημερινή κατάσταση. Δεν μπορούν να δεχθούν με κανέναν τρόπο, ότι ο ίδιος ο Λαός μπορεί αυτοβούλως, και χωρίς διαμεσολαβητές, να κάνει πάρα πολύ περισσότερα από ότι έχει την δυνατότητα να κάνει σήμερα.
Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν, είναι να φύγει ένα τεράστιο μέρος από την "εργασία" τους, και να εδραιωθεί εκεί που πρέπει, δηλαδή στα χέρια του ίδιου του Λαού. Ο ρόλος τους, είναι να χειραγωγείται ο Λαός, και όχι να ενδυναμώνεται. Γιατί πολύ απλά, όσο ο Λαός ενδυναμώνεται, τόσο το «σύστημα» που τους συντηρεί, αποδυναμώνεται. Πράγματα όπως η πρακτική και πραγματική ανάκληση των για οποιονδήποτε λόγο θελήσει ο Λαός, που θα μπορούσαν να πηγάσουν από μια ενδυνάμωση της Δημοκρατίας, είναι προφανώς πράγματα που ούτε αυτοί, ούτε και οι κομματικοί μηχανισμοί θέλουν να εφαρμοστούν ποτέ. Η λύση για όλους αυτούς λοιπόν, είναι αυτονόητη. Η στήριξη του «συστήματος» πάση θυσία.
Παρακολούθηση του Πολίτη
Κάθε βρωμερό υποκείμενο-σκλάβος, πρέπει να έχει και την απαραίτητη χαντζάρα από πάνω του. Για να γίνει αυτό βέβαια, πρέπει πρώτα πρώτα να μπορεί ο επικυρίαρχος να τον παρακολουθεί. Έτσι λοιπόν και στην περίπτωσή μας, η παρακολούθηση των πολιτών με κάθε τρόπο, νόμιμο ή όχι, είναι και πάλι κάτι που ο σημερινός πολιτικός, θεωρεί ως απολύτως φυσική κατάσταση. Ο ένας, κυρίως ο κυβερνητικός φασίστας, το κάνει με τον φιλελεύθερο τρόπο. Ο αριστερός φασίστας, ευελπιστεί να το κάνει με τον "προοδευτικό" τρόπο. το αποτέλεσμα; Το ίδιο φυσικά.
Αντιστέκεσαι, η χειρότερα, έχεις διαφωνίες με τον τρόπο διακυβέρνησης; Το σύστημα θα σε πατήσει, θα σε διαλύσει και στο τέλος, εάν τους αφήσουμε θα σε καταστρέψει κιόλας. Όλα αυτά όμως, αρχίζουν από την παρακολούθηση των πάντων, από τα φορολογικά, μέχρι και άλλες τεχνικές που εφαρμόζονται στους πιο αντιδραστικούς.
Ποιο το κοινό στοιχείο σε όλους τους στυλοβάτες μας; Μα φυσικά, η παρακολούθηση των υποκειμένων είναι αναγκαία. Δεν έχει νόημα να τους αφήσουμε ελεύθερους και εξάλλου, αυτό είναι πολύ Δημοκρατικό για να εφαρμοστεί...
Ο συνεχής εκφοβισμός του Πολίτη
Μια από τις συνεχείς ασχολίες του συστήματος, είναι ο συνεχής εκφοβισμός των πολιτών, άλλο ένα πράγμα στο οποίο συμφωνούν όλοι τους. Όπως πάντα, ο καθένας το κάνει με τον τρόπο του. Ο ένας, θα πει ότι εάν δεν υπακούσουμε τυφλά στις διαταγές των δανειστών μας, τότε θα επέλθει η καταστροφή. Ο άλλος, θα πει ότι δεν έχεις ελπίδα, γιατί η κοινωνία δεν έχει "ανέβει" στα απαιτούμενα επίπεδα για να πάρει τα πράγματα στα χέρια του. Οπότε; Πολύ απλό, για όλους τους η επιθυμία είναι να ενδίδουν όλοι στον φόβο, με αποτέλεσμα το σύστημα να μην αλλάζει ποτέ.
Το δικό μας χρέος είναι να σπάσουμε όλα τα δεσμά μας από το «σύστημα»
Το σύστημα λοιπόν κάνει την δουλειά του. Η δουλειά του είναι η αυτοάμυνα του, μπροστά στην πιθανότητα που όλο και φουντώνει περισσότερο να ανατραπεί μια για πάντα. Εμείς έχουμε όμως την δική μας εργασία να κάνουμε. Να αντισταθούμε στο καθεστώς, να απαλλάξουμε τους εαυτούς μας από τις ψυχολογικές αγκυλώσεις που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι παρ όλα τα λάθη του, το σύστημα είναι εδώ για να μείνει για πάντα γιατί είναι αναγκαίο. Δεν είναι όμως έτσι και ο Λαός μας το έχει αποδείξει.
Η ιστορία του κόσμου, αλλά πολύ πιο σημαντικά αυτού του Έθνους, έχει δείξει ότι όταν οι καταστάσεις το απαιτούν, τότε η κοινωνία κάνει το μόνο νόμιμο καθήκον του. Ανατρέπει και δικάζει τους επικυρίαρχους. Η διαφορά είναι ότι τώρα, τώρα που η επίθεση κατά της Πατρίδας είναι ολοκληρωτική και σκοπεύει στον ολοκληρωτικό αφανισμό μας, τώρα είναι η ευκαιρία μας να τους αφανίσουμε εμείς πρώτοι για πάντα και να αναγεννήσουμε την Πατρίδα με τέτοιον τρόπο που δεν θα ξανά έχουμε ποτέ πλέον επικυρίαρχους οποιασδήποτε μορφής ή προσωπείου.
Θα πρέπει να αντιστρέψουμε μαζικά και συλλογικά τους δικούς τους όρους και τους δικούς τους θεσμούς της διαφθοράς για να έρθει η ευλογημένη αυτή ώρα της απελευθέρωσης από το σύστημα. Πόσο δυνατά ποθούμε να έρθει αυτή ή ώρα και τα μετέπειτα χρόνια όταν η ζοφερή και σκοτεινή εποχή των προδοτών και επικυρίαρχων φίλων τους θα είναι πλέον ένα μακρινό παρελθόν, και θα αναφέρεται πλέον μόνο ως ένα παραμύθι στα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας! Είναι κάποιος πραγματικά που δεν θέλει τα παιδιά του να ζήσουν σε μια πραγματικά αναγεννημένη Ελλάδα όπου κανένα «σύστημα» και κανένας άνθρωπος δεν θα εκμεταλλεύεται τον άλλον; Είναι κανείς που θέλει να βρίσκεται για πάντα κάτω από την μπότα του «συστήματος»;
*Ο Σταύρος Κατσούλης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)