«Δημοκρατικό τόξο είναι όποιος μας γουστάρει»

του Σταύρου Χριστακόπουλου - Πηγή

Επιτέλους, τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου» να αντισταθούν στον ναζισμό και να βάλουν στη θέση τους όσους απειλούν τη δημοκρατία. Αυτό είναι το «μότο» των ημερών, σε διάφορες παραλλαγές. Ποια αξία όμως έχει αν το «δημοκρατικό τόξο» είναι ιδιοκτησία του Χρύσανθου Λαζαρίδη;

Κατ’ αρχάς δεν είναι σαφές τι ακριβώς εννοούν όσοι έχουν λανσάρει και όσοι επικαλούνται το εν λόγω «τόξο». Λείπει ο ορισμός του, ο οποίος θα μας επέτρεπε να τοποθετηθούμε σαφώς έναντί του.

Αν με αυτόν εννοούν τα κόμματα που σέβονται το σύνταγμα σε επίπεδο αρχών, διακηρύξεων και πολιτικής πρακτικής, τότε γιατί ο συγκεκριμένος φίλος, σύμβουλος του πρωθυπουργού και επιλεγείς από τον ίδιο τον Σαμαρά ως βουλευτής επικρατείας εξαιρεί την αξιωματική αντιπολίτευση από το «δημοκρατικό τόξο»;

Το ότι ενδεχομένως στον πρωθυπουργικό σύμβουλο δεν αρέσουν τα μούτρα και οι ατάκες π.χ. της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι επαρκής λόγος για να θέτει… ο ίδιος, έτσι για το γούστο του, τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός του «δημοκρατικού τόξου»; Λες και είναι το αμπέλι του παππού του;

Εκτός, βεβαίως, αν πράγματι αυτό το «δημοκρατικό τόξο» είναι το αμπέλι όλων αυτών που το λανσάρουν. Μια έννοια χωρίς ορισμό, μια πολιτική κατασκευή χωρίς σαφές περιεχόμενο έχει όλες τις προδιαγραφές για να το τεντώνει όποιος γουστάρει και όσο του κάνει κέφι.

Στην πραγματικότητα, όμως, το λιγότερο που ενδιαφέρει τους Χρύσανθους της Ν.Δ. και των συμμάχων της, τους φίλους και πολιτικούς συνοδοιπόρους της είναι το Σύνταγμα και η δημοκρατία. Αν τους ενδιέφερε, δεν θα είχανεξευτελίσει το κοινοβούλιο και δεν θα κυβερνούσαν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.

Η «βολική» ατιμωρησία

Αν πάμε σε βαθύτερα ζητήματα, με αφορμή τον  ντόρο που επιτέλους γίνεται για τη Χρυσή Αυγή και τα εγκλήματα που ποικιλοτρόπως σχετίζονται με αυτήν, δεν θα είχαν αφήσει ατιμώρητο τον νεοναζιστικό εσμό των μελών, «φίλων» και «άσχετων» και τις αδιευκρίνιστες ακόμη παραφυάδες του να εγκληματούν εις βάρος μεταναστών προπονούμενοι έως να έρθει η ώρα να μαχαιρώνουν δημοσίως τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Η τεχνογνωσία που διαθέτει το κράτος (από τηλεφωνικές υποκλοπές έως τη διείσδυση, την κτήση πληροφοριών και την ανάλυσή τους), μέσω της οποίας εξάρθρωσαν όλες τις ένοπλες αντιεξουσιαστικές ομάδες τα τελευταία χρόνια, είναι δεδομένη. Η παρακαταθήκη του Χρυσοχοΐδη και των ξένων υπηρεσιών που έστησαν εξ αρχής τις κρατικές «αρμόδιες» υπηρεσίες είναι πλούσια και αυτό είναι ήδη τεκμηριωμένο.

Πώς όμως να λειτουργήσουν όταν τόσα και τόσα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ., ακόμη και σε μάχιμες μονάδες, είναι ιδεολογικά συντεταγμένα με τη Χρυσή Αυγή και όταν αξιωματικοί αναγκάζονται να αλλάζουν τις συχνότητες εκπομπής των επικοινωνιών τους επειδή… παρακολουθούνται από τη Χρυσή Αυγή αντί να την παρακολουθούν εκείνοι;

Όταν, λοιπόν, σήμερα άνθρωποι από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ αλλά και ο δήμαρχος Αθηναίων δηλώνουν πεπεισμένοι ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική συμμορία και παραστρατιωτική οργάνωση, καλό θα είναι να απαντήσουν και στο γιατί δεν έκαναν το παραμικρό για να την εξαρθρώσουν.

Το γιατί δεν το έκαναν, όμως, είναι προφανές. Επειδή τους βόλευε η θεωρία περί «δύο άκρων», μπαμπάς της οποίας είναι ο ίδιος ως άνω Χρύσανθος. Άλλωστε και η έτερη θεωρία περί «δημοκρατικού τόξου» δεν δημιουργήθηκε για να δηλώσει με κάποια έμφαση την αντίθεση στον ναζισμό, αλλά για να περιχαρακώσει τις δυνάμεις της σημερινής συγκυβέρνησης και να θέσει εκτός νομιμότητας – με την όποια έννοια – όσους αντιτίθενται σε αυτήν.

Ζητάνε «ξέπλυμα»

Τουλάχιστον ο Χρύσανθος παραμένει ειλικρινής δηλώνοντας ακόμη και τώρα αυτή τη σκοπιμότητα, χωρίς να μασάει τα λόγια του. «Δημοκρατικό τόξο είναι όποιος μας γουστάρει» θα μπορούσε να πει για να το καταλάβει και ο τελευταίος ηλίθιος.

Και μάλιστα, ακόμη χειρότερα, για να συμπεριληφθεί κάποιος στο «δημοκρατικό τόξο» τους, θα πρέπει να τους δώσει συγχωροχάρτι για όσα αντιδημοκρατικά και αντισυνταγματικά έχουν διαπράξει τα τελευταία χρόνια. Θα πρέπει, ενδεχομένως, να δηλώσει πίστη ή, έστω, ανοχή στη θεσμοθετημένη διαφθοράκαι την ατιμωρησία (θυμόμαστε μήπως το πλαίσιο Βενιζέλου που εξασφαλίζει την ατιμωρησία των υπουργών;).

Με άλλα λόγια, για να ενταχθείς στο «δημοκρατικό τόξο» τους, θα πρέπει να αποδεχθείς, ενδεχομένως, όλα όσα τροφοδότησαν και γιγάντωσαν τη Χρυσή Αυγή. Όλα όσα έστρεψαν πρώην ψηφοφόρους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ προς το ναζιστικό τέρας. Θα πρέπει να τους «ξεπλύνεις» από όλα τα πολιτικά και θεσμικά αμαρτήματά τους για να μην κατηγορηθείς ότι συμπλέεις με τη Χρυσή Αυγή ή, έστω, ότι είσαι ένα εκ των δύο «άκρων».

Μόνο που τους ναζί αυτοί οι ίδιοι τους χάιδεψαν, τα δικά τους ΜΜΕ τους έκαναν λαϊφστάιλ, αυτοί την άφησαν ατιμώρητη όταν η βία κατά μεταναστών περνούσε σαν να μην συνέβη.

Νομιμότητα α λα καρτ

Τώρα βεβαίως βλέπουν να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, καθώς η Ν.Δ. βλέπει τους ναζί ισόπαλους με την ίδια στις ηλικίες από 18 έως 59 ετών, στα τρία τέταρτα του πληθυσμού, όπως είδαμε στη δημοσκόπηση της Pulse RCγια το «Ποντίκι» στις 12 Σεπτεμβρίου. Τώρα που η Χρυσή Αυγή προσπαθεί, ξυπνώντας τα εμφυλιοπολεμικά ανακλαστικά πολλών άνω των 60, να τους πάρει και το τελευταίο τους στήριγμα στην κάλπη.

Τώρα λοιπόν ομολογούν ότι το αυγό του φιδιού, το οποίοι ζέσταιναν στον κόρφο τους, έσκασε και το τέρας ελευθερώθηκε.

Μόνο που το φίδι κυκλοφορεί πολύ καιρό και έχει ήδη περισφίξει την κοινωνία. Απλώς για την κοινωνία δεν δίνουν δεκάρα. Κινητοποιούνται τώρα που οι δημόσιες προτροπές των κυρ-Μπάμπηδων και των κυρ-Άρηδων του «Σκάι» για «λίφτινγκ» της Χρυσής Αυγής και συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. αποκαλύπτουν και εκθέτουν την τελευταία γραμμή της άμυνάς τους. Τώρα που αισθάνονται ότι μπορεί το παιχνίδι να χαθεί ολοκληρωτικά, προσπαθούν να αντιδράσουν.

Μόνο που και τώρα οι Χρύσανθοι το κάνουν επιστρατεύοντας αθλιότητες, χωρίς κανείς να τους βάζει στη θέση τους. Συνεχίζοντας την κατάπτυστη θεωρία περί «δύο άκρων» και τοποθετώντας εντός ή εκτός της νομιμότηταςόποιον τους γουστάρει.

Τον δρόμο, όμως, της νομιμότητας απέναντι στο ναζιστικό τέρας διστάζουν να τον ακολουθήσουν, διότι δεν είναι βέβαιοι αν πολιτικά θα τους κάνει καλό ή κακό. Ίσως μάλιστα πάνε σε ένα ακόμη θεσμικό έκτρωμα, το οποίο μελλοντικά δεν θα τσουβαλιάζει τους ναζί – ή μόνο τους ναζί –, αλλά όποιον εκείνοιθέλουν να τσουβαλιάσουν.

Διότι η νομιμότητα, στην ολοκληρωτική αντίληψή τους, εφαρμόζεται μόνο όπου τους βολεύει. Όμως αυτός ο δρόμος – της εφαρμογής των νόμων – είναι ο μόνος για να αντιμετωπίσουν τον ναζισμό. Και ο μόνος που μπορεί κάτι να σώσει από τη χαμένη πολιτική τους τιμή. Και που μπορεί, εν τέλει, να δώσει μιαανάσα στην πολύπαθη δημοκρατία…