Αγαπητοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες, φίλοι και φίλες εκτός και εντός Ε.Πα.Μ. που θέλετε και ποθείτε την Ελευθερία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη και Αληθινή Δημοκρατία,
Εν όψη του 3ου Συνεδρίου του Ε.Πα.Μ., θέλω εκτός από ένα πολιτικό κείμενο με προτάσεις, να σας μεταδώσω και κάτι πιο πρακτικό. Δεν μπορώ να εκτιμήσω εάν αυτό , θα μπορούσε να μετατραπεί σε κάποια καταστατική αλλαγή ή άλλη διαδικαστική έκφραση. Παρ όλα αυτά, θα τολμήσω να το παραθέσω ως θέμα για προσυνεδριακό διάλογο, κι ας μην είναι αμοιγώς πολιτικό.
Στις μέρες που ζούμε, η έκφραση "ο εχθρός έχει σπάσει τις πύλες και είναι μέσα στην πόλη", έχει πάρει νέες, τρομακτικές διαστάσεις. Όχι μόνο ο εχθρός είναι μέσα στην Πατρίδα. Όχι απλά βρίσκεται και απεργάζεται την αποτέφρωσή μας και το ξεπούλημα της γης μέσα στα δημόσια κτήρια κι όχι μόνο βρίσκεται μέσα στα σπίτια και τους χώρους εργασίας μας, εκβιάζοντας με κάθε λογής χαράτσια και αντισυνταγματικούς νόμους. Όχι. Ο εχθρός είναι μέσα μας, κυριολεκτικά μέσα μας, μέσα στην ψυχοσύνθεσή μας και προσπαθεί, κομμάτι κομμάτι, μπουκίτσα μπουκίτσα, να μας κατασπαράξει ότι δύναμη, θέληση, θάρρος και καρδιά μας έχει μείνει.
Συναγωνιστές, η κόπωση, σωματική η ψυχολογική, δεν είναι αστείο πράγμα. Τα παμπολλά ενεργά μέλη του Ε.Πα.Μ. το έχουν ζήσει, και το γνωρίζουν καλά. Ο κίνδυνος να "καούμε" πριν δούμε άσπρη μέρα, είναι υπαρκτός για όλους μας. Εντός και εκτός. Όχι ότι έχει σημασία αν είναι κάποιος "εντός" ή "εκτός", εάν οργανωμένα κάνει πράγματα για να σώσει την Πατρίδα, γιατί όλοι οι αγνοί και απλοί Πατριώτες που λειτουργούν από αγάπη γι Αυτήν, βρισκόμαστε στην ίδια θέση.
Υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούν να επισπεύσουν αυτήν την εθνοκτόνο πλέον, διαδικασία της ψυχολογικής, πνευματικής και σωματική κόπωσης στο πλαίσιο της συλλογικής μας οργάνωσης, ως Ε.Πα.Μ. και κατ επέκταση ως Λαός. Το να γνωρίζουμε πως μπορούμε να επισπεύσουμε αυτήν την κόπωση, μας δείχνει εμμέσως πλην σαφώς, τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε, εάν θέλουμε να επιβιώσουμε για να είμαστε εδώ, όρθιοι και ακμαίοι για καταφέρουμε τα σημαντικά που σίγουρα έρχονται.
Πάμε λοιπόν, να δούμε ποια πράγματα κατά την γνώμη μου, θα μας "κάψουν" εάν δεν τα αφαιρέσουμε από το Μέτωπο:
1) Το να μην σχεδιάζουμε και μην οργανώνουμε αυτά που κάνουμε.
Κάποιος άγνωστός μου είπε ένα γνωστό ρητό: "Το να αποτυγχάνεις να οργανωθείς, είναι να οργανώνεσαι για την αποτυχία."
Δεν μπορούμε λοιπόν συναγωνιστές, να αναμένουμε επιτυχίες, όταν δεν θέτουμε στόχους, συγκεκριμένους στόχους, και στην συνέχεια δεν οργανώνουμε δράσεις οι οποίες δεν είναι:
α) Λογικές ή/και ρεαλιστικές για την περίσταση
β) Διαδοχικά κλιμακούμενες, προς τον απώτατο στόχο
γ) Οργανωμένες, οργανωμένες, ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ, λεπτομερώς.
Το να μην τα έχεις αυτά, στο τέλος θα μας κάψει.
2) Το να μην κάνουμε ποτέ αυτοκριτική με στόχο την βελτίωση.
Εδώ και πάλι, θα θυμίσω το γνωστό ρητό: "Μάθε από τα λάθη σου". Τα λάθη, οι ελλείψεις, οι αστοχίες και όλα τα αρνητικά είναι αρνητικά μόνο εκ πρώτης όψεως. Στην πραγματικότητα, είναι απολύτως αναγκαία, για την βελτίωσή μας, εφ όσον και στον βαθμό, που μαθαίνουμε από αυτά.
Δεν μπορούμε λοιπόν συναγωνιστές, να κάνουμε τα πολύτιμα αυτά λάθη και μετά να τα πετάμε στα σκουπίδια δια μέσου της παραίτησής μας, ψυχολογικής ή άλλης.
3) Το να μην χαλαρώνουμε. (Να είμαστε πάντα στην τσίτα)
Ο αγώνας είναι μακρύς. Είναι δύσκολος. Είναι απρόβλεπτος.
Ο εχθρός είναι ύπουλος. Έχει πολλά πρόσωπα και πολλά "χρώματα". Ο εχθρός είναι αδίστακτος.
Εμείς είμαστε ανυπόμονοι. Είμαστε κουρασμένοι. Είμαστε σε κατάσταση σοκ.
Αυτό θέλει και ο εχθρός. Να βρισκόμαστε σε ακριβώς αυτή την κατάσταση. Και ποια η λύση για να μην μένει κανείς σε μια τέτοια κατάσταση; Είναι μόνο μία και είναι ο συνδυασμός των εξής στοιχείων:
α) Το να έχει κανείς την ηρεμία που πηγάζει από μια βαθειά πίστη ότι ο αγώνας μας είναι δίκαιος.
β) Το να γνωρίζει ο καθένας μας πότε πρέπει και πότε οφείλει, για το καλό του Αγώνα, να ξεκουραστεί.
γ) Το να σέβεται ο καθένας μας, την ανάγκη του όποιου συναγωνιστή μας, για ξεκούραση με τον τρόπο που αυτός επιθυμεί και να μην σκέπτεται τα χειρότερα όταν αυτός πάρει λίγο χρόνο για να ενδυναμωθεί.
4) Το να ψάχνουμε συνεχώς να ασχοληθούμε κάτι που δεν μας αρέσει.Ο καθένας έχει τις δεξιότητές του, ο καθένας έχει τις ικανότητές του και ο καθένας μας έχει τις προτιμήσεις του. Όποιος θέλει να καεί, και μάλιστα γρήγορα, τότε ο πιο σίγουρος τρόπος, είναι να αναγκάσει τον εαυτό του να ασχοληθεί με κάτι που απεχθάνεται.
Θέλουμε να ασχοληθούμε στο Μέτωπο με κάτι που δεν θα μας κάψει; Τότε ας βρει ο καθένας μας κάτι που αγαπάει να κάνει, κάτι που θα του φέρει το χαμόγελο στο πρόσωπο. Σε αντίθετη περίπτωση, ας βρει ο καθένας μας ένα πόστο που μισεί θανάσιμα, αλλά σε αυτήν την περίπτωση, ας κρατήσουμε και μικρά καλάθια όσον αφορά στην πιθανή προσφορά μας.
5) Το να ασχολούμαστε με πράγματα που δεν προσθέτουν στον Αγώνα.Κάθε οικοδόμημα, κτίζεται με θετικές πράξεις. Πράξεις που διαμορφώνουν, που οργανώνουν, που προσθέτουν δύναμη, που οικοδομούν, που κτίζουν. Παρά και ενάντια σε οποιαδήποτε άλλη ασχολία, στο τέλος, για να υλοποιηθεί οποιοδήποτε κατόρθωμα, συλλογικό ή ατομικό, αυτό που βρίσκεται από πίσω, είναι πάντα η ικανή και αναγκαία συγκέντρωση στην θετική και εποικοδομητική πράξη.
Θέλουμε να αποτύχουμε; Τότε ας βρούμε ο καθένας μας να κάνει κάτι που δεν κτίζει, δεν προσθέτει οργάνωση, δεν αυξάνει τα μέλη μας, δεν ενδυναμώνει τον Λαό μας. Ας βρόυμε πράγματα στα οποία διαφωνούμε κι ας τα κάνουμε θέμα, γνωρίζοντας ότι όσο εμείς ασχολούμαστε με αυτά, οι πράξεις ουσίας δεν γίνονται. Ας είμαστε πάντα έτοιμοι να μπούμε με τα μούτρα σε ανούσιες συζητήσεις, σε αποδομητικές ασχολίες, ας αφήσουμε ότι κτίσαμε με κόπο και με αίμα, να αφανιστεί...
Θέλουμε να πετύχουμε; Τότε, ας υποσχεθούμε στον εαυτό μας, ότι δεν θα περνά μέρα ή νύχτα, χωρίς να κάνουμε κάτι που θα προσθέτει στο Μέτωπο. Ότι μπορεί ο καθένας, αρκεί να προσθέτει και να μην μένει στάσιμο, ή ακόμη χειρότερα, να αφαιρεί...
6) Το να μετατρέψουμε τον Αγώνα σε ρουτίνα.
Παν μέτρον άριστον. Δεν υπάρχει ανθρώπινη ασχολία, που εάν εξασκηθεί πέρα από το μέτρο της, δεν προκαλεί κακό. Δεν υπάρχει ανθρώπινος λόγος, που δεν κουράζει και το πιο υπομονετικό αυτί εάν τον συνεχίσουμε πέρα από το σημείο κορεσμού. Και δεν υπάρχει τίποτα, που δεν θα μας κάψει πιο γρήγορα, από το να θέλουμε να τελειώσουμε γρήγορα και εύκολα, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες κινήσεις χωρίς να σταθούμε να συλλογιστούμε τι κάνουμε και πως το καταφέρνουμε.
Άλλο πράγμα είναι η επανάληψη όταν έχουμε αποδείξεις ότι η τακτική μας επιτυγχάνει κάτι, και άλλο η ρουτίνα της καθημερινής μας ύπαρξης, είτε ως άτομο, είτε ως ομάδα, πυρήνας, τομέας ή Μέτωπο όταν μπούμε σε μια αναποτελεσματική ρουτίνα.
Η επανάληψη μπορεί να είναι η μήτηρ της μαθήσεως όσον αφορά την απομνημόνευση γνώσεων. Αλλά στην περίπτωση του Μετώπου που ακόμη διαμορφώνεται, μπορεί να οδηγήσει σε ρουτίνα, ομφαλοσκόπηση και στο τέλος σε πολιτικό σεχταρισμό που δεν πείθει κανέναν.
Θέλουμε να πετύχουμε; Τότε ας μην καταφεύγουμε σε κάποια δράση ρουτίνας απερίσκεπτα, και αντί αυτού ας διορθωσουμε, ας οργανώσουμε, ας βελτιώσουμε, ας προσθέσουμε στο δυναμικό που έχουμε, για να πάμε μπροστά.
7) Το να κάνουμε πράγματα πάντα μόνοι μαςΊσως αποτελεί το πιο σημαντικό σημείο. Και ισχύει και στο ατομικό επίπεδο και στο συλλογικό. Θέλουμε να αποκτήσουμε όλα τα άλλα σημεία/τρόπους αποτυχίας που αναφέρθηκαν μέχρι εδώ, σίγουρα και γρήγορα; Τότε ας:
α) Δρα ο καθένας μας ατομικά.
β) Ας κρύβει τις ιδέες του κι ας μην τις συζητά ποτέ και με κανέναν
γ) Ας μην ανοιχτούμε ποτέ φυσιολογικά και ανθρώπινα σε οποιονδήποτε συναγωνιστή, γείτονα, συνάδελφο στην δουλειά ή συμπολίτη μας.
δ) Ας μην βγούμε ποτέ από το καβούκι μας, κι ας κρυφτούμε από άλλες συλλογικότητες και ποτέ μα ποτέ ας μην συμμετέχουμε σε συλλογική πράξη
ε) Ας κάνουμε τα πάντα, για να αποξενώσουμε όποιον βρούμε μπροστά μας, ας τον φοβίσουμε όσο το δυνατόν πιο πολύ, εξαναγκάζοντας τον να πιει μονορούφι "την αλήθεια"
στ) Ας απαιτούμε πάντα οι δράσεις να είναι τέλειες για τα δικά μας και μόνο δεδομένα, ιδεολογικά σύμφωνες μόνο με εμάς, πρακτικά βιώσιμες για το δικό μας μετερίζι και πολιτικά ορθές με τα δικά μας κριτήρια. Ας απαιτήσουμε με όποιον προτίθεται να συμμετάσχει στην Αντίσταση, να είναι ίδιος ακριβώς με τον εαυτό μας.
ζ) Ας μην κάνουμε ποτέ, τίποτα για να αρχίσουμε επιτέλους ως Λαός, πράξεις μαζί, κι όχι απλά λόγια μαζί.
η) Ας μην κάνουμε ποτέ τίποτα ως πράξη αρχής και γνωριμίας με τους συμπολίτες μας. Ας τους αφήσουμε έτσι απραγους και αβοήθητους, όπως κάνουν σήμερα άλλα κόμματα που είτε το θέλουν είτε όχι, υπηρετούν τον εχθρό...
Στο πλαίσιο του διαλόγου, περιμένω ανυπόμονα διάλογο, ειδικά τις διαφωνίες σας.
Συναγωνιστικά,
Ευχαριστώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδή πιστεύουμε στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση, διατηρούμε το δικαίωμά του να μην αναρτούνται σχόλια που είναι υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που περιέχουν προσωπικά δεδομένα των αρθρογράφων ή έχουν σκοπό την διαφήμιση και την προβολή προϊόντων.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε Ελληνικά και όχι greeklish ακόμα κι αν "φοβάστε" για την ορθογραφία σας.