Ήμασταν οι μόνοι που δεν τιμωρήσαμε τους κατοχικούς δοσίλογους.

Αναδημοσίευση από: olympia.gr - Πηγή

Μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και τη γερμανική κατοχή στην Ελλάδα, ήμασταν ο μόνος λαός που δεν δίκασε και δεν τιμώρησε του δοσίλογους. Αντί να δικάσουμε τους δοσίλογους, τους προδότες και τους μαυραγορίτες που κέρδισαν με το αίμα αθώων Ελλήνων, για να αποκαθαρθεί έτσι η κοινωνία από τα σάπια στοιχεία της, εμείς προτιμήσαμε να σφαχτούμε μεταξύ μας σε έναν αιματηρότατο εμφύλιο πόλεμο. Μέσα από αυτόν τον εμφύλιο, όχι μόνο γλίτωσαν όλα τα πιο πάνω σάπια στοιχεία, αλλά είτε χάθηκαν τα ίχνη τους, είτε “δικαιώθηκαν” και ηρωποιήθηκαν. Στη συνέχεια, όλα αυτά τα στοιχεία επάνδρωσαν το νέο καθεστώς για να φτάσουμε στο σημερινό κατάντημα.
Σήμερα πάλι, το λογικό και υγιές για έναν λαό που περιήλθε στη δική μας κατάσταση, θα ήταν να ερευνήσουμε και να τιμωρήσουμε τους υπαίτιους που μας χρεοκόπησαν, που παρέδωσαν την Εθνική Κυριαρχία, που μας έβαλαν σε οικονομική κατοχή και μας εξαθλιώνουν, για να εξυγιάνουμε το σύστημα και να προχωρήσουμε. Αντί γι’ αυτό, παρακολουθούμε εμβρόντητοι να γίνεται μια προσπάθεια από το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικοοικονομικό καθεστώς, να αποπροσανατολιστούμε από τα μνημόνια και την εξαθλίωση και να δημιουργηθεί ένας νέος τεχνητός εμφύλιος διχασμός. Ένας διαχωρισμός μεταξύ των Ελλήνων του δήθεν «δημοκρατικού τόξου» και των «Ελλήνων φασιστών». Η προσπάθεια αυτή για τη δημιουργία δύο Ελλάδων, αυτή της δήθεν δημοκρατίας και αυτή του δήθεν φασισμού, αν τελικά επιτύχει, θα οδηγήσει τον μεν λαό σε έναν νέο εξοντωτικό διχασμό, το δε σάπιο καθεστώς σε διαφυγή, επιβίωση και ηρωποίηση.

Αυτή τη φορά, θα πρέπει να δείξουμε επιτέλους ωριμότητα και αυτοσυγκράτηση. Δεν υπάρχουν οι Ελλάδες της «δημοκρατίας» και του «φασισμού» που τεχνητά το ίδιο ο καθεστώς στήνει. Οι δύο Ελλάδες που δυστυχώς πράγματι υπάρχουν είναι η Ελλάδα που εκφράζει το σάπιο και διεφθαρμένο ολιγαρχικό καθεστώς, με όλη τη νομενκλετούρα του, που νέμεται τους μόχθους της κοινωνίας και η Ελλάδα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού που ζητά δημοκρατία, συμμετοχή, αξιοκρατία, προσωπική απελευθέρωση, κοινωνική δικαιοσύνη και μια θέση στον ήλιο.

Πέτρος Χασάπης